ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I’m really a superstar 1452 : ดาวไม้กวาดกลับมาแล้ว!
ช่วงเช้า
เป็นวันที่มีเมฆมาก
ทุกที่เต็มไปด้วยหมอกควัน
และไม่รู้ว่าสวรรค์ ‘ให้เกียรติ’ หรืออย่างไรไม่ทราบ ตลอดอาทิตย์ท้องฟ้าแจ่มใส แต่กลับมืดครึ้มเอาวันนี้ ตลอดทั้งอาทิตย์ไร้ซึ่งหมอกควัน แต่วันนี้กลับขมุกขมัว คล้ายสวรรค์รู้ว่าจางเย่กำลังจะกลับมาแล้ว แต่นี่ก็ไม่ได้ส่งผลอะไรต่อจางเย่ที่ตื่นเต้นยินดีจนแทบคุมไม่อยู่เลย เขาอาบน้ำ เปลี่ยนชุดที่สะอาดสะอ้าน สวมใส่รองเท้าหนัง แต่งตัวอยู่หน้ากระจกนานสองนาน ก่อนจะขับรถออกจากบ้านอย่างคึกคัก
ณ ลานจัตุรัส
ภายในชุมชน
เมื่อรถขับเข้ามาเพื่อนบ้านที่ตื่นเช้าหลายคนต่างมองเห็นแล้ว
พอจางเย่เดินลงมาจากรถ ลุงป้าสองสามคนก็รวมตัวกันทันที
“ไอ้หยา จางน้อยกลับมาแล้ว!”
“ป้าโจว”
“เมียเธออาการดีขึ้นหรือยัง?”
“ดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณมากครับ”
“เอ้ะ จางน้อยจะไปทำงานแล้วเหรอ?”
“ลุงหู อรุณสวัสดิ์ครับ”
“ฉันไม่ได้เจอเธอมาหลายเดือนแล้วนะเนี่ย”
“ใช่ครับ วันนี้จะเริ่มกลับไปทำงานแล้ว”
“ฉันเพิ่งจะพูดไปตะกี้เองว่าทำไมวันนี้ถึงมีเมฆเยอะจัง”
“หา? เป็นเพราะผมเหรอ?”
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่า”
เหล่าเพื่อนบ้านในชุมชนต่างคิดถึงเขา ดึงเขาไว้พูดคุยสัพเพเหระอยู่นาน ไม่ยอมให้จากไป ทางด้านนี้ความนิยมของจางเย่ยังคงดีอยู่มาก
ชั้นบน
เขามาถึงสตูดิโอแล้ว
ทุกคนต่างประหลาดใจ
ฮาฉีฉี “อ้าว ผู้กำกับจาง!”
เสี่ยวหวังตะโกน “ทำไมคุณออกมาข้างนอกได้ละคะ?”
เสี่ยวโจว “พี่สะใภ้หายดีแล้วเหรอคะ?”
“หายแล้ว” จางเย่หัวเราะ “วันนี้ฉันจะเริ่มทำงานแล้วนะ”
ทุกคนตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก็ปรบมืออย่างยินดี
จางจั่ว “แบบนี้ต้องฉลอง!”
อู่อี้หัวเราะ “ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว”
จางเย่ “หลายเดือนมานี้ลำบากทุกคนแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรมาก กลางวันนี้ไม่ต้องไปไหน เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง เราไปจัดชุดใหญ่กัน”
เสี่ยวหวังยกมือพร้อมหัวเราะคิกคัก “ฉันอยากกินลอบสเตอร์ค่ะ!”
จางเย่อารมณ์ดี “กินแต่ลอบสเตอร์อยู่นั่นแหละ เธอจะเหมือนลอบสเตอร์ไปทุกทีแล้วนะ”
เสี่ยวหวังประท้วง
ทุกคนต่างหัวเราะ
ผู้กำกับจางกลับมา พวกเขาก็รู้สึกมั่นคงยิ่งขึ้น
ยังไงก็ผ่านมาหลายเดือนเลยนะ วงการบันเทิงในปัจจุบันก็เปลี่ยนไปมาก ทำเนียบดาราของเอเชีย และทำเนียบดาราในประเทศต่างมีการเปลี่ยนแปลง หากจางเย่ยังไม่กลับมาอีก แฟนคลับก็คงลืมเขาไปแล้ว โชคดีที่จางเย่มีรากฐานมั่นคง หรือก็คือมีคนด่าเขาเยอะมาก โดยเฉพาะหลังจากเหตุการณ์ที่โรงแรมอาซากุสะที่ญี่ปุ่นครั้งนั้น เสียงด่าทอก็ยิ่งโหมแรง เมื่อมี ‘รากฐาน’ นี้รองรับ อันดับความนิยมของจางเย่จึงยังมั่นคงอยู่
สื่อมวลชนมีพลังอันยิ่งใหญ่
ทันทีที่จางเย่ก้าวเท้าเข้าสตูดิโอ ก็มีข่าวออกมาแล้ว
‘จางเย่คืนสังเวียน!’
‘มีคนเห็นจางเย่กับตา!’
‘หลังจากผ่านไปหลายเดือน จางเย่ก็กลับเข้าสู่วงการบันเทิงแล้ว!’
‘ยุทธภพจะเกิดพายุอีกครั้งหรือไม่?’
‘จางเย่กลับมาแล้ว!’
บรรดาเพื่อนๆ ของเขาต่างก็โทรมา
……
เหยาเจี้ยนไฉ
“มาแล้วเหรอ?”
“ใช่”
“อย่าบอกนะว่านายไม่อยู่หลายเดือนแล้วยังไม่ชินอีก”
“ฮ่าๆ ช่วงนี้มีใครทะเลาะกับใครบ้างไหม?”
“นายไม่อยู่ ใครจะว่างไปตีกับคนอื่นเล่นๆ ล่ะ”
“ลูกพี่กลับมาแล้ว งั้นพวกเขาต้องตีกันแล้วแหละ”
“ใช่ นายไปปั่นอีกครั้งสิ”
……
จางเสีย
“เมียเธอหายดีแล้วใช่ไหม?”
“ใช่ครับ ไปทำงานได้แล้ว”
“ลูกในท้องล่ะ?”
“ห้าหกเดือนแล้ว แข็งแรงดีครับ”
“งั้นก็ดีแล้ว ตั้งใจทำงานล่ะ คะแนนในทำเนียบเอเชียของเธอใกล้จะตกแล้วนะ”
“ได้เลย ผมจะดึงมันขึ้นไปอยู่”
……
ฉีเหม่ยหลัน
“พักไปหลายเดือน รีบกลับไปทำงานชดเชยเถอะ”
“ได้ ผมจะค่อยเป็นค่อยไป”
“หายหน้าไม่มีข่าวคราวไปหลายเดือนแต่คะแนนนิยมในประเทศและในเอเชียกลับยังไม่ตก ก็คงมีแต่นายคนเดียวแล้วล่ะ”
“ผมยังเทียบกับพวกคุณไม่ได้เลย ตอนพวกคุณขึ้นจุดสูงสุดของประเทศ คะแนนนิยมในเอเชียเองก็ใกล้จะอยู่จุดสูงสุดอยู่แล้ว แต่ผมไม่ไหว ก็เลยต้องหาลู่ทางอื่นที่ไม่เหมือนพวกคุณ เส้นทางนี้ของผมน่ะ อยากจะให้คะแนนนิยมสูงขึ้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่อยากให้มันลดลง คาดว่าคงจะยากกว่า”
“เพิ่งกลับมาก็โม้แล้วเหรอ?”
“ฮ่าๆ”
……
วันนี้
ลมพายุเปลี่ยนทิศ ฟ้าดินสะท้านสะเทือน
วงการบันเทิงทั่วทั้งเอเชียกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งด้วยชื่อชื่อเดียว เพราะดาวไม้กวาดคนนั้นหวนคืนสังเวียนแล้ว วงการบันเทิงจะกลับมาคึกคักอีกครั้ง
ชาวเน็ตในประเทศแสดงออกชัดเจนที่สุด
มีคนเฉลิมฉลอง
มีคนปวดหัว
และมีคนที่ยินดีในความโชคร้ายของคนอื่น
“จอมตอกหน้าจางกลับมาประตำแหน่ง!”
“ยินดีต้อนรับ!”
“หมอนี่ข่าวคราวเงียบหายไปนาน ในที่สุดก็โผล่หน้ามาแล้ว”
“พอวงการบันเทิงไม่มีเขา มันก็น่าเบื่อจริงๆ”
“ฮ่าๆ ดาวไม้กวาดกลับมาแล้ว วงการบันเทิงเกิดเรื่องอีกแน่!”
ชาวเน็ตเกาหลี
“ไอ้ดาวมรณะนี่ครอบครองหน้าข่าวอีกแล้ว!”
“ทำไมเขาถึงได้รับความสนใจในเอเชียมากขนาดนี้?”
“ใครจะไปรู้ฟะ!”
“เรื่องเมื่อตอนอยู่ญี่ปุ่นหมอนี่ทำได้เจ๋งมาก แต่ยังไงก็น่าด่าอยู่ดี”
“ใช่ เราก็ด่าต่อเเถอะ”
ชาวเน็ตญี่ปุ่นมีท่าทีดุเดือดที่สุด
“ไอ้นี่มันยังไม่ตายอีกเหรอ?”
“เขายังจะกล้ากลับมา?”
“ให้หมอนี่หายไปตลอดกาลเลยถึงจะดี!”
“ใช่ แค่เห็นเขาก็โมโหแล้ว!”
“ไม่รู้ว่าเขากลับมาแล้วจะไปก่อเรื่องอะไรอีก”
มีคนยินดี
และมีคนด่าทอ
ในเอเชียมักจะมีความคิดเห็นหลากหลายต่อจางเย่
แต่ผู้ที่พูดถึงเขามากที่สุดย่อมเป็นเหล่านักข่าวจากสื่อทั้งหลาย เมื่อได้ยินว่าจางเย่กลับมาแล้ว สื่อมวลชนทุกแขนงก็คึกคักราวกับช่วงตรุษจีน โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดานักข่าวบันเทิงที่ดีอกดีใจเป็นพิเศษ ทุกคนต่างน้ำตาไหลอาบหน้า อีกนิดเดียวก็จะไปจุดประทัดฉลองแล้ว
สื่อหนังสือพิมพ์แห่งหนึ่ง
“ในที่สุดก็กลับมาแล้ว!”
“ในที่สุดสหายเก่าก็กลับมาจนได้!”
“ถ้ายังไม่กลับมาอีก พวกเราคงใกล้จะตกงานกันแน่!”
“ฉันคิดว่าน่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว!”
“ฮ่าๆๆๆ เยี่ยมไปเลย!”
มีนักข่าวหลายคนที่พึ่งพาข่าวบันเทิงเพื่อดำรงชีวิต
ไม่มีจางเย่ ไม่มีเรื่องราวทะเลาะเบาะแว้ง พวกเขาจะเอาอะไรหากินล่ะ?
บางสิ่งจะรู้ว่ามีค่าก็ต่อเมื่อสูญเสียไป เมื่อก่อนเห็นจางเย่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร บางครั้งยังอดด่าจางเย่ไปสองสามประโยคไม่ได้ แต่เมื่อจางเย่หายตัวไป พวกเขาถึงรู้ว่าใครคือคนที่น่ารักที่สุดในโลก วิวาททุกวัน ด่าคนทุกวัน สร้างข่าวใหม่ให้ทุกวัน จะไปหาคนดีๆ แบบนี้ได้ที่ไหน! จะไปหาที่ไหนได้อีก!
และเนื่องจากตื่นเต้นยินดีมากเกินไป เพียงครู่เดียวหน้าข่าวบันเทิงก็ถูกจางเย่ครอบครองทั้งหมด นักข่าวบันเทิงต่างรัวรายงานข่าวราวกับทำให้ฟรีอย่างไรอย่างนั้น
หลายคนกำลังเดาว่าจางเย่จะทำอะไรเป็นอย่างแรกเมื่อกลับมา?
วิวาท?
ด่าคน?
หรือจะทำงานตามปกติ?
เนื่องจากจางเย่หายหน้าไปนานจึงไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในสถานะแบบไหน อยู่บ้านหลายเดือนกลายเป็นพ่อบ้านใจกล้าที่ซักผ้าทำกับข้าวทุกวัน หรือว่าอารมณ์ของหมอนี่จะถูกปรับให้ราบเรียบมั่นคงขึ้นแล้ว? จะกลายเป็นคนสุขุม? จะไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป?
จางเย่อยู่ในอารมณ์ไหน?
อาจมีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้
ณ ตอนนี้ จางเย่อยู่ในอารมณ์ที่แทบจะทนไม่ไหว งานบ้านทั้งหลายไม่ได้สะกดนิสัยของเขาลงเลย แต่กลับทำให้เขาเก็บกด คันไม้คันมือ คันยุบยิบในหัวใจ คันไปทั่วทั้งร่างกาย จางเย่ยังคงเป็นจางเย่ จอมตอกหน้าจางก็ยังคงเป็นจอมตอกหน้าจางคนเดิม!
หัวใจแห่งการตอกหน้า!
ยังคงโบยบินตลอดกาล!
Comments