ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I’m really a superstar 1430 : โรงแรมอาซาคุสะโดนล้อมอีกแล้ว!
คืนเดียวกันนั้น
ที่ประเทศจีน
ข่าวแพร่ไปทั่วประเทศแล้ว หลายคนเจอข่าวจากทางสื่อญี่ปุ่น ล้วนแต่ตะลึงจนพูดไม่ออก อ้าปากค้างจนฟันแทบร่วง!
ในเน็ต
บนเวยป๋อ
โมเมนต์วีแชต
แค่พริบตาก็ระเบิดไปทั่ว!
“ว่าไงนะ?”
“จางเย่ไปก่อกวนดาราญี่ปุ่นยี่สิบกว่าคนเลยเหรอ?”
“แถมยังเปิดเผยตำแหน่งตัวเอง?”
“โรงแรมอาซาคุสะโดนคนญี่ปุ่นล้อม?”
“มีตำรวจลงที่เกิดเหตุกว่าสามสิบกว่านายแล้ว?”
“เชี่ย จางเอ้อร์ของเรานี่โคตรร้ายกาจเลย!”
“นี่…นี่…”
“เหอะๆๆๆๆ สวย!”
“จางแหยสุดยอดมาก! ไอดอลเลย! เฟียร์ซมาก!”
“เช็ด! ว่าแล้ว! ว่าแล้วว่าไอ้คนคลั่งชาติ ผู้เชี่ยวชาญการตอกหน้าอย่างจางเย่ไม่มีทางไปเช็กอินโรงแรมอาซาคุสะที่ทุกคนกำลังด่าโดยไม่มีเหตุผล! ฉันว่าแล้ว! หมอนี่ตั้งใจจะไปก่อเรื่องชัดๆ! ฮ่าๆๆๆ!”
“น่าสนุกใหญ่แล้ว!”
“ทุกคนแชร์ข่าวนี้ออกไป! มีเรื่องน่าสนุกแล้ว!”
“จางแหยเคลื่อนไหวแล้ว!”
“ไม่มีสัญญาณอะไรสักนิด จางจอมตอกหน้าไม่พูดอะไรสักคำ หักมุมสุด! ตอนเห็นข่าวเขาเช็กอินที่อาซาคุสะฉันยังด่าเขาไม่รักชาติอยู่เลย!”
“นี่แหละจางเย่ ถ้าการกระทำพิสูจน์ได้ เขาไม่ต้องใช้ปากหรอก!”
“ทางนั้นเป็นไงบ้าง?”
“ไม่รู้สิ รอข่าวอยู่เหมือนกัน!”
……
ที่บ้าน
แม่แทบเป็นลม
พ่อพูดไม่ออก
อู๋เจ๋อชิงเห็นข่าวแล้วก็ต้องหัวเราะ
……
บ้านเหล่าเหยา
เหยาเจี้ยนไฉอ้าปากค้าง
เหยามี่จนคำพูด
ภรรยาของเหยาเจี้ยนไฉยกมือกุมขมับ ไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
……
ที่จางเย่สตูดิโอ
จางจั่วเหงื่อแตกพลั่ก
อู่อี้รีบโทรถามฮาฉีฉี
คนอื่นๆ ที่ยังอยู่ที่ออฟฟิศเองก็มือไม้ปั่นป่วน
มีคนคุ้นเคยแล้ว แต่ก็ยังมีบางส่วนไม่เคยชินนัก จางเย่เดินทางไปทำงานทีไรต้องมีเรื่องเสมอ ถ้าไปทริปสั้นก็เรื่องเล็กๆ ทริปยิ่งยาว เรื่องยิ่งใหญ่โต ไปยิ่งไกล เรื่องยิ่งขยายใหญ่จนกลายเป็นยักษ์ นี่เป็นธรรมเนียมของที่นี่ ไม่เคยมีข้อยกเว้น ไม่เคยเลยสักครั้งเดียว!
……
วันต่อมา
ที่โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
หนึ่งคืนผ่านไปไร้เรื่องราว ลมฝนสงบเงียบ
เช้านี้จางเย่ตื่นก่อนแปดโมง ยืดเหยียดตัว มองนาฬิกาก่อนลุกขึ้นไปล้างหน้าแล้วลงไปที่ห้องอาหารโรงแรมเพื่ออาหารเช้า
ห้องอาหารมีคนน้อยลงอย่างชัดเจนเพราะเมื่อวานมีหลายคนเช็กเอาท์ออกไป
จางเย่หาโต๊ะแล้วก็นั่งกินอยู่คนเดียว
ทว่าแขกที่กำลังรับประทานอาหารเช้าและพนักงานโรงแรมต่างจดจำเขาได้
“จางเย่!”
“มันนี่เอง!”
“คนที่มาก่อเรื่องเมื่อวานนั่นมาเพราะเขาทั้งนั้น!”
“ไอ้หมอนี่ ช่างน่าชังซะจริง!”
“นั่นสิ ฉันเองก็เห็นที่เขาพูดในโซเชียลแล้ว! คนดุน่ะเคยเห็น แต่ดุดันเท่านี้ฉันไม่เคยเจอจริงๆ!”
“ดารายี่สิบคนเชียวนะ!”
“หมอนี่แย่เป็นบ้า!”
“ทำไมยังอยู่อีก? ทำไมโรงแรมไม่ไล่เขาไป?”
ชั่วขณะนั้นประธานของโรงแรมและผู้ติดตามก็มาถึง เมื่อเห็นจางเย่แล้วสีหน้าเขาก็เปลี่ยนไป มองจางเย่หน้าเครียด แล้วหันไปหาแขกคนอื่นโดยไม่พูดอะไร
“ท่านประธาน ยังไงกันครับ?”
“ทำไมเขายังไม่ออกไปอีก?”
“เขายังจะอยู่ที่นี่อีกกี่วัน? ไล่เขาออกไปสิ!”
“ใช่ ความวุ่นวายก็เกิดจากเขานี่แหละ!”
ทุกคนออกความเห็น
ท่านประธานก็คิดจะไล่เขาออกไปเช่นกัน แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าเขาจะทำได้ หมอนี่มีเบื้องหลังใหญ่โตไม่น้อย เขาจึงได้แต่บอกว่า “เราให้บริการแขกทุกคนอย่างดีที่สุดครับ นี่คือสโลแกนของโรงแรมเรา”
ไม่นานหลังจากนั้น
ประธานก็นำผู้ติดตามออกจากห้องอาหารไป
ขณะที่เดินผ่านจางเย่ซึ่งก้มหน้ากินข้าวอยู่นั้น จางเย่ก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ข้อเรียกร้องสองข้อ คุณคิดดีหรือยัง?”
ใบหน้าของทั้งกลุ่มเครียดขึง
จางเย่กินไปพลางกล่าว “ถ้ายังไม่ตัดสินใจก็ลองทบทวนอีกครั้งดูนะ”
ท่านประธานนั้นแค่นเสียง “คิดว่าลูกไม้แค่นี้ก็ทำให้พวกเรากลัวงั้นเหรอ? จะดูถูกพวกเราเกินไปแล้ว! อย่าว่าแต่คนกลุ่มเล็กๆ อย่างเมื่อวานเลย ต่อให้ใหญ่กว่าเดิมอีกห้าเท่าสิบเท่าผมก็รับได้ อย่างมากก็เสียลูกค้าไปอีกนิดหน่อยเท่านั้น เรื่องแค่นี้น่ะไม่ถือเป็นอะไรสักนิด! เหอะ! ถ้าเราสนใจกับเงินหยุมหยิมแค่นี้ก็น่าขำแล้ว!”
พนักงานโรงแรมลอบมองท่านประธาน
เฮ้!
เมื่อวานคุณไม่ได้พูดแบบนี้นี่!
เมื่อวานตอนแพ้เขาน่ะคุณด่าแม่ไปไม่ใช่หรือไง!
แต่พวกเขาเข้าใจ ท่านประธานพูดแบบนี้เพียงเพื่อให้ยังมีมาดข่มขวัญคนได้เท่านั้น
จางเย่พยักหน้า “ดี” ก่อนจะกินอาหารเช้าต่อ
ท่านประธานแค่นเสียง ก่อนนำคนเดินจากไป
หลังอาหาร จางเย่ก็เดินส่ายอาดๆ เข้าลิฟต์ขึ้นไปข้างบน กลับห้อง เติมน้ำร้อนก่อนลงแช่
ห้านาที
สิบนาที
จางเย่เช็ดตัว ชงชาแก้วหนึ่ง จากนั้นก็นั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์
……
ในห้องทำงานของประธาน
“กรุ๊ปทัวร์นั่นมากันรึยัง?”
“ใกล้แล้วครับ”
“ดี ดูแลให้ดีเป็นพิเศษนะ”
“รับทราบครับ”
“ไม่ต้องกังวลเรื่องจางเย่ ต่อให้ก่อเรื่องไปเมื่อวานก็ไม่มีผลอะไรกับเรานัก อีกหลายวันนี้เขาคงเก็บเนื้อเก็บตัวบ้าง”
พอมองออกไปนอกหน้าต่าง ท่านประธานก็ยิ้ม อากาศดีแดดจัดจ้าเช่นนี้มีไม่มาก วันนี้การค้าคงสดใสเป็นแน่
ทันใดก็มีคนผลักประตูเข้ามา!
“ท่านประธานครับ! มาแล้ว!”
“ตะโกนอะไรกัน! ก็แค่กรุ๊ปทัวร์นี่? มาถึงแล้ว?”
“ไม่ใช่กรุ๊ปทัวร์ครับ! คุณมาดูก่อนเถอะ!”
ทุกคนในห้องตะลึงไป!
ประธานและเหล่าผู้บริหารใจเต้นรัว วิ่งไปที่หน้าต่าง เปิดออกมองลงไปด้านล่าง พอเห็นก็แทบร่วงไปกองกับพื้น!
ร้อยคน!
พันคน!
สองพันคน!
ฝูงชนผู้กราดเกรี้ยวรายล้อมเข้ามาทั่วทุกสารทิศ!
ประธานท่านนั้นชะงัก “เมื่อวานตำรวจจัดการแล้วนี่?”
ผู้บริหารคนหนึ่งตะลึงไปแล้ว “เชี่ย! มาทำไมอีกเนี่ย?”
จากนั้นมีคนชี้ไปที่จอคอมฯ ร้อง “พระเจ้า! ดูนี่สิ! อยู่ในเน็ต!”
ท่านประธานและคนอื่นๆ รุมล้อมเข้ามาดู ต่างก็แทบจะกระอักเลือดแล้ว!
……
เพจของยามาดะ อากิระ
จางเย่คอมเมนต์ “คุณบ้ารึเปล่าน่ะ?”
ส่งจาก : โตเกียว โรงแรมอาซาคุสะ
……
เพจของฟูจิวาระ
จางเย่คอมเมนต์ “คุณบ้ารึเปล่าน่ะ?”
ส่งจาก : โตเกียว โรงแรมอาซาคุสะ
……
ล้วนเป็นฝีมือจางเย่!
โลกออนไลน์ของญี่ปุ่นแปดเปื้อนด้วยฝีมือจางเย่อีกแล้ว!
คราวนี้ไม่ใช่แค่สิบยี่สิบคน
วันนี้ เวลานี้ จางเย่ถึงกับไปก่อกวนดารามาร้อยคนแล้ว!
เสียงก่นด่าสาปแช่งระเบิดออกมาจากห้องทำงานของประธานโรงแรมในทันที!
“ปู่เอ็งสิ!”
“ไอ้คนแซ่จาง! ไอ้ตัวบัดซบ!”
“บ้าไปแล้ว! ไอ้คนแซ่จางแม่งบ้าไปแล้ว!”
“สวรรค์!”
“ปิดประตูเร็วเข้า!”
“ตำรวจล่ะ! เรียกตำรวจก่อน!”
“จางเย่น้องสาวเอ็งสิวะ!”
“อยากตายก็ไปคนเดียว! ไม่ต้องมาลากเราไปด้วย!”
ฝูงชนด้านนอกยิ่งมายิ่งเยอะ!
มีคนยืนด่าเขาอยู่หน้าโรงแรมเป็นจำนวนมาก
สุดท้ายฝูงชนมีจำนวนหลายพัน ใหญ่โตเป็นห้าเท่าสิบเท่าของเมื่อวาน!
เหล่าผู้บริหารมองที่ท่านประธานนั้นด้วยความสำนึกเสียใจ ทำไมต้องไปหาเรื่องจางเย่อีกด้วยนะ! มาอีกห้าเท่าบอกไม่กลัว? มาอีกสิบเท่าบอกไม่เป็นไร?
เชี่ย!
หมอนั่นแม่งลากคนมาได้จริงๆ!
Comments