ตอนบ่าย

ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตสาขาซีหม่าฉ่าง

โซนอาหารเกิดเสียงระเบิดอย่างกะทันหัน!

ปัง!

“กรี๊ด!”

“หลอดไฟแตก!”

“ตกมาแล้ว ตกลงมาแล้ว!”

“ระวังนะ!”

“รีบหนีเร็ว!”

หลอดไฟระเบิดแล้ว โคมระย้าอันใหญ่กำลังร่วงลงมา ด้านล่างพอดีมีคนยืนอยู่คนหนึ่ง ไม่จำเป็นต้องถามว่าคนนั้นเป็นใคร แน่นอนว่าคือจางเย่!

จางเย่เองก็ตกใจไม่น้อย โชคดีที่เขาเตรียมตัวไว้ก่อนจึงรีบกระโดดไปด้านข้างด้วยร่างกายที่แข็งแรงและยืดหยุ่นของเขา เสียงดังปัง โป๊ะตะเกียงกระแทกลงพื้น ถ้าเจ้าสิ่งนี้กระแทกโดนหัวของเขา แม้ไม่ถึงกับสมองกระทบกระเทือน แต่ก็ต้องบวมเป่งแน่นอน

ระหว่างที่หลบ ผ้าปิดปากของเขาก็หลุดออก

ฝูงชนที่จับจ่ายใช้สอยอยู่ก็จำเขาได้

“จางเย่!”

“จอมตอกหน้าจาง!”

“ตกใจหมดเลย!”

“อันตรายนะเนี่ย!”

“หลอดไฟตกลงมาเหรอ? ทำไมถึงเป็นอาจารย์จางอีกแล้วล่ะ?”

“จริงด้วย เขาเพิ่งจะตกบ่อน้ำไปไม่ใช่เหรอ?”

“พรูด เขานี่ซวยจริงๆ!”

พนักงานซูเปอร์มาร์เก็ตรีบไปทำความสะอาดที่เกิดเหตุ

ผู้จัดการได้รับข่าวก็รีบมาทันที ในใจเขาร่ำร้องว่าแย่แล้ว คราวนี้แย่แน่ ทำไมต้องมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นเวลานี้ ตกใส่คนอื่นก็ไม่ได้ทำไมต้องไปตกใส่หมอนั่นด้วย ผู้ชายคนนี้มีชื่อเสียงด้านไม่ฟังเหตุผลที่สุดในเอเชีย นี่คืออันธพาลที่ใหญ่ที่สุดในวงการบันเทิงเอเชีย ถ้าหมอนั่นเกิดกัดล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตของพวกเขาไม่ปล่อยขึ้นมา พวกเขาต้องเดือดร้อนมากแน่นอน เฮ้อ ซวยจริงๆ!

แต่เขาคิดไม่ถึงอย่างสิ้นเชิงว่าจางเย่ไม่มีคิดจะถามหาความรับผิดชอบเลยสักนิด

เห็นเพียงจางเย่กำลังเช็ดเหงื่อ จากนั้นก็รีบเดินไปที่โซนอื่นต่อ

ผู้จัดการตะลึง อ้าว ไม่ใช่มั้ง มันไม่ใช่สไตล์ของจางเย่นี่? หมอนี่เป็นคนมีเหตุผลตั้งแต่เมื่อไร? ไม่ใช่นิสัยของเขาเลยนะ?

พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามา “หัวหน้าคะ นี่…”

ผู้จัดการพูด “ไม่มีอะไรแล้ว”

พนักงานถามอย่างระมัดระวัง “ต้องชดเชยให้เขาไหมคะ?”

ผู้จัดการเบ้ปาก “เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ จะชดเชยให้ทำไม?”

พนักงานตอบรับทันที “เข้าใจแล้วค่ะ”

เหตุการณ์นี้ผ่านไปแล้ว ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติ

แต่ผู้จัดการเพิ่งกลับไปที่สำนักงานชั้นบน ซูเปอร์มาร์เก็ตก็เกิดเรื่องขึ้นอีกครั้ง!

พนักงานคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมา “หัวหน้า! แย่แล้วครับ!”

ผู้จัดการขมวดคิ้ว “มีอะไร?”

พนักงานพูดอย่างร้อนรน “จู่ๆ บันไดเลื่อนก็เสียครับ จากที่เลื่อนไปข้างหน้าก็กลายเป็นถอยหลัง!”

ผู้จัดการยืนขึ้นด้วยความตกใจ “นายว่าอะไรนะ? บนบันไดเลื่อนมีคนไหม?”

พนักงาน “บนนั้นมีอยู่คนหนึ่งครับ เขากลิ้งตกลงมาจากข้างบน ก็คือจางเย่!”

ผู้จัดการอึ้ง “หา? เขาอีกแล้วเหรอ?”

บนชั้นสองของซูเปอร์มาร์เก็ต

ในตอนนี้จางเย่กำลังลูบอกอย่างหวาดผวาไม่หาย การตีลังกาเมื่อกี้ทำให้เขากลิ้งตกลงไปจริงๆ ขณะที่กำลังขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นบน จู่ๆ มันก็เปลี่ยนเป็นถอยหลังอย่างกะทันหัน แม้ว่าจางเย่จะฝึกไทเก็ก ก็ยังทรงตัวไม่อยู่จึงหงายหลังกลิ้งลงมา ทั้งยังตีลังกาไปสองตลบ โชคดีที่ความแข็งแกร่งของเขาทำให้ร่างกายเสถียร ไม่อย่างนั้นเขาคงกลิ้งจากชั้นสองลงไปชั้นหนึ่งจริงๆ แล้ว ตกใจแทบตาย!

ผู้คนที่ดูอยู่รอบด้านต่างพูดไม่ออก

ตกบ่อน้ำ?

โคมระย้าตกใส่?

กลิ้งลงบันไดเลื่อน?

นายจะซวยอะไรขนาดนี้!

ออกบ้านวันนี้ไม่ได้ดูฤกษ์ยามก่อนเหรอ?

ไกลออกไป ผู้จัดการตะโกนมา “อาจารย์จาง คุณไม่เป็นอะไรนะครับ?”

จางเย่โบกมือ

ผู้จัดการร้องไอ้หยา “เกิดอะไรขึ้น ใครเป็นคนดูแลบันไดเลื่อน? ให้คนที่รับผิดชอบมานี่หน่อย!” เขารู้สึกกลัวเช่นกัน โชคดีที่จางเย่สบายดี ถ้าเขามีอันเป็นไปคราวนี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปจริงๆ ผู้จัดการพูดต่อ “อาจารย์จาง นี่มันบังเอิญพอดีครับ อุปกรณ์น่าจะเสื่อมสภาพ พวกเราจะยกเครื่องใหม่ โคมระย้าเมื่อกี้ก็ด้วย เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก ผมรับรอง!”

เขาเพิ่งพูดจบ

ชั้นวางสินค้าสูงสองสามเมตรตรงนั้นก็หักดังเป๊าะ แล้วทันใดนั้นชั้นวางที่มีสินค้าวางอยู่เต็มไปหมดก็ล้มลงมา

“กรี้ด!”

“หนีเร็ว!”

“ล้มแล้ว!”

“เชี่ย วิ่งสิ!”

ผู้คนที่อยู่รอบด้านแตกฮือเหมือนผึ้งแตกรัง!

ผู้จัดการก็กระโดดไปด้านข้างด้วยความตกใจ เขาหกคะเมนตีลังกาลงพื้นด้วยท่าทางน่าเกลียด

ความเร็วจางเย่ระดับไหน?

ความว่องไวจางเย่ระดับไหนกัน?

หมอนี่วิ่งเร็วกว่าคนอื่นชัดๆ แต่เขาดันเลือกผิดทาง ตอนแรกทิศที่จางเย่วิ่งออกไปไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ต่อมาชั้นวางสินค้าที่ล้มลงก็กระแทกกับชั้นฝั่งตรงข้าม ก่อนจะล้มตามกันมาเป็นโดมิโน่ ปังปังปังปังปัง ชั้นวางสินค้าสี่ห้าชั้นล้มอย่างต่อเนื่องวนมาถึงฝั่งจางเย่ จางเย่ไม่มีที่ให้หลบ ชั้นวางสินค้าปิดทางเขาจนหมด พอเห็นมุมหนึ่งมีช่องว่าง จางเย่ก็รีบพุ่งเข้าไปทันที เขาไม่โดนทับ แต่กลับโดนขังไว้ ไม่สามารถปีนออกไปได้!

“แย่แล้ว!”

“ช่วยด้วย!”

“จางเย่ถูกทับอีกแล้ว!”

“เรียกหนึ่งหนึ่งเก้าเร็ว!”

ผู้จัดการร้องไห้ออกมา เกิดอะไรขึ้น! แม่งเกิดอะไรขึ้นกันแน่!

หน่วยดับเพลิงมาถึงในไม่ช้า

เพราะอยู่ในพื้นที่เดียวกัน คนที่มาเลยเป็นเจ้าหน้าที่ชุดเดิม

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงที่เป็นหัวหน้ามองเห็นจางเย่อยู่ใต้ชั้นวางของกำลังหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา เขาก็มึนงงเล็กน้อย “อาจารย์จาง ทำไมเป็นคุณอีกแล้วล่ะ?”

จางเย่เงยหน้ามอง “อา ผมเอง”

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงปาดเหงื่อ “วันนี้พวกเราช่วยคุณสามครั้งแล้วนะ”

จางเย่หัวเราะแห้ง “รบกวนแล้ว ลำบากพวกคุณจริงๆ”

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงถอนหายใจ เฮ้อ ยังจะพูดอะไรได้อีก? ช่วยคนเถอะ!

สิบนาทีหลังจากการทำงานหนักของเจ้าหน้าที่ดับเพลิง ในที่สุดก็ช่วยคนที่ติดอยู่ออกมาได้

ขณะนี้ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตกำลังอพยพลูกค้า หลอดไฟระเบิดยังโอเค บันไดเลื่อนเสียยังอธิบายได้ แต่ชั้นวางสินค้าล้มเยอะขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถฝืนเปิดร้านต่อได้แล้ว พวกเขาใช้มาตรการระงับกิจการชั่วคราวเพื่อแก้ไขสถานการณ์ ไม่มีใครกล้าอยู่ที่นี่อีกต่อไป ที่นี่มันแหล่งมาซื้อของที่ไหนกัน แม่งแหล่งเสี่ยงชีวิตชัดๆ โชคดีที่เรื่องวันนี้ทั้งหมดตกใส่หัวจางเย่คนเดียว หมอนี่ดวงแข็งขนาดนั้น ไม่ตายง่ายๆ หรอก แต่พวกเขาไม่ใช่ พวกเขาเป็นคนมีเลือดมีเนื้อ พวกเขาไม่สามารถตบกระจกกันกระสุนด้วยมือเปล่าได้หรอกนะ

ลูกค้าออกไปแล้ว

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงก็กลับไปแล้ว

พนักงานในซูเปอร์มาร์เก็ตก็เลิกงานแล้วเหมือนกัน

แต่ตอนนั้นเอง ผู้จัดการก็พบว่าจางเย่ยังเดินไปเดินมาตรงเคาน์เตอร์ชำระเงินที่ชั้นหนึ่งคล้ายกับหาทางออกไม่เจอ

ผู้จัดการชี้ “ทางออกอยู่ตรงนั้นครับ”

จางเย่ร้องอ้อตอบกลับคำหนึ่ง “ไม่รีบครับ ผมว่าจะอยู่อีกสักพัก”

ผู้จัดการได้ยินแล้วแทบเป็นลม!

นายจะอยู่อีกสักพัก?

นายไปเลย!

นายรีบออกไปเดี๋ยวนี้นะ!

ตอนนายยังไม่มา ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นสักอย่างโอเค้!

จางเย่ยังเดินเล่นอย่างสบายใจในซูเปอร์มาร์เก็ตอยู่นานสองนาน

ผู้จัดการและกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยใกล้ล้มทรุดอยู่รอมร่อ พวกเขาต่างหวาดกลัวที่จะอยู่ใกล้จางเย่ เพราะเกรงว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นอีก สุดท้ายได้แต่ร้องขอใครก็ได้ให้มาเชิญเจ้าหมอนี่ออกไป

……

เวลาบ่ายโมง

จางเย่เดินออกมาจากล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตสาขาซีหม่าฉ่าง

ตอนนี้ทำยังไงดี?

ไม่มีที่ให้ไปอีกแล้วเหรอ?

เอ๊ะ ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตมีสาขาอยู่ที่อื่นด้วยนี่?

จางเย่คิดได้ดังนั้นก็หยิบมือถือขึ้นมาค้นหา มีร้านล็อตเต้ในปักกิ่งทั้งหมดสิบสามสาขา? ว้าว โอเคเลย ลูกพี่ไม่ได้หลอกใช้พวกนายนะ แต่ฉันไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ!