222 คำขอของซิก

 

ขณะที่พวกเรายังคุยกันอยู่ สมาชิกของหลักสูตรเก็บกวาดสองคนที่ไปซื้นอาหารกลางวันก็กลับมา

 

“ข้าคือดิออน・อิเบส”

 

ชายหนุ่มร่างใหญ่คนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นลูกชายของทหารที่ทำงานให้กับมาเวเลีย เขาดูเป็นคนเงียบ ๆ และไม่พูดอะไรมาก

 

“อีสคืออีส ฉันบอกชื่อจริงได้แค่ครอบครัวและสามีของฉันเท่านั้น”

 

โอย๊ะ

จากคำพูดของสาวน้อยต่างชาติที่เรียกฉันมาที่นี่ เดาว่า「อีส」น่าจะเป็นนามสกุลครอบครัว

 

………อีส สินะ

 

“เหมือนกับของราชาคนเถื่อน ไกสต์・อีสเลยเน๊ะ”

 

ราชาคนเถื่อน เขาเป็นวีรชนที่มีบทบาทก่อนที่「วิเครันด้า ผู้ฉีกกระชากแผ่นดิน」จะทำลายโลก

กล่าวกันว่าในช่วงเวลาที่โลกยังไม่ถูกทำลาย เขาเริ่มทำสงครามกับประเทศทุกประเทศเพื่อที่จะบรรลุความทะเยอทะยานในการครอบครองโลก และได้รับชัยชนะในทุกประเทศ

 

ไม่ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสแค่ไหน เขาก็ไม่ยอมตาย ไม่ยอมแพ้ และมีแต่จะก้าวไปข้างหน้า

นั่นคือ「ไกสต์・อีส ราชาผู้โหดเหี้ยมพันความตาย」

 

หากวิเครันด้าไม่ได้ทำลายโลก ราชาคนเถื่อนอาจจะสามารถครองโลกได้จริง ๆ

 

ผู้ที่มีชื่อในประวัติศาสตร์ก่อนเกิดเกาะลอยฟ้าที่ยังคงเป็นที่รู้จักในปัจจุบันนั้น มีเพียงน้อยนิด

นี่เป็นชื่อที่ไม่ค่อยปรากฏแม้แต่ในหนังสือประวัติศาสตร์เก่า ๆ

 

ม๊า รวมถึงเหล่าวีรชนในอดีตคนอื่น ๆ เช่นกันที่ทุกวันนี้จะได้ยินเกี่ยวกับพวกเขาแค่เพียงในเทพนิยาย หรือนิทานพื้นบ้านเท่านั้น

 

“หึ！”

 

อีสเชิดหน้าอกอย่างภาคภูมิใจ

 

“ไกสต์！ บรรพบุรุษของอีส！”

 

เอ๊ะ

 

ไมค์พูดด้วยรอยยิ้มฝืน ๆ ให้กับฉันที่ประหลาดใจตามปกติ

 

“ไม่ต้องใส่ใจกับเรื่องนั้นหรอก ดูเหมือนว่าอีสจะโตมากับการถูกบอกแบบนั้น แต่ไม่มีอะไรที่จะพิสูจน์ได้เลย”

 

…….โห๊ว ไม่มีหลักฐานใด ๆ แต่ทายาทของไกสต์・อีส……สินะ

 

เมื่อมองอย่างใกล้ชิด จู่ ๆ อีสที่กำลังยัดขนมปังที่ซื้อมาเข้าปากงั่ม ๆ ก็พูดขึ้น

 

“จริง โกหก จะอะไรก็ได้ ความจริงอยู่ในใจของอีส แค่นั้นก็พอ”

 

…………

 

เธอเป็นสาวน้อยที่น่าสนใจ ทายาทของคนงี่เง่าคนนั้น

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องโกหกหรือความจริง แต่ฉันก็ต้องคอยจับตาเรื่องนี้ให้มากขึ้น

 

――ฉันออกจากหลักสูตรเก็บกวาดโดยไม่ได้พูดคุยอะไรมากนัก

 

เราพึ่งได้พบหน้ากันเท่านั้น เพียงพอแล้วสำหรับวันนี้

แล้วพบกันใหม่ ครั้งหน้าฉันอยากจะถามเรื่องบางอย่างในเชิงลึกในภายหลัง

 

 

 

ฉันกลับมาที่คฤหาสน์ ขณะกำลังคิดกับตัวเองว่าฉันจะมีเรื่องสนุกมากขึ้นในภายหลัง

 

“เนียจ๊างเนียจัง มารันต้นแบบกันเถอะ ต้นแบบก๊าน”

 

วันนี้อาคาชิอยู่กับฉัน

เมื่อซิลเลนกลับไปที่ปราสาทเป็นครั้งแรกหลังจากผ่านมาระยะหนึ่ง ดูเหมือนว่างานเบ็ดเตล็ดจะกองพะเนินเทินทึกไปหมด ทำให้วันนี้ต้องอยู่ที่บ้าน

 

“ซิลเลนบอกว่าไม่ได้ไม่ใช่เหรอ”

 

ระหว่างทาง อาคาชิคอยชวนฉันอยู่เรื่อย ๆ แต่……..ฉันไม่อยากพัฒนารถม้าที่สามารถวิ่งได้โดยไม่ต้องใช้ม้าของเธอเลย ถึงจะคิดว่าลงเรือลำเดียวกันไปตั้งแต่แรกแล้วก็ตาม ฉันไม่อยากถูกโกรธแหละ

 

“ตอนนี้ม๊ายอยู่！”

 

เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่สำนึกผิดจริง ๆ …….ม๊า ถึงจะพูดมากขนาดนั้นฉันก็ไม่ทำหรอก……..

 

” ――อะ เนียโอโจ้ซามาะ！ อาคาชิซามะ！ ยินดีต้อนรับกลับครับ！”

 

โอย๊ะ?

 

“มีอะไรเหรอ ซิก?”

 

ซิก พี่ชายของมิโตะ และเป็นหัวหน้าของพวกเด็ก ๆ เขายืนอยู่หน้าคฤหาสน์

ดูจากปฏิกิริยานี่ ดูเหมือนว่าเขาจะรอฉันอยู่……..

 

“อ๊า เข้าใจแล้ว เธอขโมยอาหารจนโดนริโนกิสโกรธ แล้วโดนซาคุมะไล่ออกมาใช่ไหม?”

 

“ผมไม่ใช่อาคาชิซามะนะครับ”

 

“เธอทำเหรอ?”

 

“อะฮ่าๆๆๆ ก็อาหารของอาร์ตัวร์อร่อยนิน๊า”

 

เด็กสินะ เด็กที่เด็กยิ่งกว่าเด็กสินะ ………..ม๊า ฉันก็เข้าใจความรู้สึกของเธอล่ะนะ ฉันเองก็ใช่ว่าจะชอบขนมหวานขนาดนี้มาก่อน แต่ช่วงนี้ขนมอร่อยจริง ๆ

 

“อาโน เรื่องนั้นไว้ก่อนเถอะครับ เนียโอโจ้ซามะ！ ผมมีเรื่องที่ต้องการจะขอร้องครับ！”

 

โห๊ว ขอร้อง

 

“แต่ฉันไม่ให้ขนมหรอกนะ”

 

“ผมไม่ใช่คาลัวนะครับ”

 

ไม่เกี่ยวกับขนมหรอกเหรอ จ๊า………ม๊า ฉันว่าฉันควรฟังเขาอย่างใจเย็น และไม่พูดอะไรแปลก ๆ ขัดออกไปก่อนดีกว่า 

 

“อาคาชิ กลับไปก่อน”

 

ดูจากท่าทางของซิกแล้ว ดูเหมือนว่าเขาน่าจะไม่ต้องการให้ใครได้ยินเรื่องนี้ นั่นคงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงมารออยู่ที่นี่

 

“ฉ๊านสามารถทดสอบต้นแบบด๊ายม๊าย?”

 

“ฉัน ม่อยากโดนคุณนายฝั่งตรงข้ามหรือซิลดุหรอกนะ”

 

เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่สำนึกผิดจริง ๆ

 

 

 

” ――งั้นเหรอ มีเรื่องแบบนั้นด้วยสินะ”

 

หลังจากไล่อาคาชิออกไป และฟังเรื่องราวของซิก ข้อมูลที่ถูกฝังลึกอยู่ในหัวจนหายไปของฉันก็ปรากฏขึ้นทันที

 

ฉันลืมเรื่องนี้ไปหมดแล้วจนกระทั่งซิกบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้

ใช่แล้ว เด็กกำพร้าทหารจักรกล

 

ฉันลืมไปแล้ว แม้ว่าฉันจะไม่ชอบมัน และอยากจะทำอะไรบางอย่างกับมันด้วยซ้ำ ฉันกำลังเรื่องใจร้ายมาก

 

จากนี้ไปในมาเวเลียจะมีอากาศที่หนาวมาก

พูดอีกอย่าง ―― นั่นหมายความว่าจะต้องมีเด็กตาย

 

“ผมกับมิโตะ รวมถึงบัลเจอร์กับคาลัว ได้รับการดูแลที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ครับ

ที่นั่นมีเด็ก ๆ อยู่มากมายเกินไป จนที่อยู่ไม่เพียงพอ แล้วมิโตะก็ป่วย พวกเราจึงตัดสินใจออกเดินทางทันทีเพราะถ้าโรคนี้แพร่ระบาดคงไม่ดี………

 

วันนี้ ผมได้ไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น และได้นำของขวัญติดตัวไปด้วย แล้วก็อย่างที่คาดไว้ พวกเขามีเด็ก ๆ มากมาย และสถานะปัจจุบันแทบไม่เหลืออะไรแล้ว……..เนียโอโจ้ซามะ！”

 

ซิกคุกเข่าลงบนพื้นและประสานมือของเขาเข้าด้วยกัน

 

“ขอร้องล่ะครับ！ แค่ฤดูหนาวนี้ก็ยังดี ได้โปรดช่วยพวกเด็ก ๆ ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าให้ผ่านพ้นฤดูหนาวนี้ไปด้วยเถอะครับ！ ผมจากนี้ไปจะขอรับใช้ท่านไปจนวันตาย！ เพราะอย่างงั้นแล้วได้โปรดเถอะครับ！”

 

――อืม

 

“ฉันขอปฏิเสธ ฉันไม่ต้องการชีวิตของซิก เธอควรใช้ชีวิตตามที่ต้องการได้”

 

“เอ๊ะ…….”

 

ซิกดูตกใจ คงเพราะไม่คิดว่าจะถูกปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาขนาดนี้

ปฏิกิริยานี้อาจเป็นการทรยศต่อความไว้วางใจที่มีในตัวฉัน………หรืออาจเป็นอย่างอื่นก็ได้

 

บางทีเขาอาจจะแค่อยากเอาเปรียบฉัน

 

แต่ หากเขาต้องการใช้ฉันเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น ไม่ใช่เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ฉันก็ไม่อยากดุเขาเลย

ฉันคิดว่านั่นเป็นความรู้สึกที่สำคัญเช่นกัน

 

” ――สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่ใช่ความรับผิดชอบของเธอ แต่เป็นสิ่งที่ฉันต้องการจะทำเอง ดังนั้นฉันจะหาทางทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้เอง เธอไม่จำเป็นต้องรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณหรอกนะ”

 

 

 

หลังจากคุยกับซิกเสร็จแล้ว ฉันก็ชวนอาคาชิมาที่สมาคมการค้าทันที

 

“อะ เนียซัง！ ยินดีต้อนรับค่ะ！”

 

ทันทีที่ฉันโผล่หน้าเข้าไป พนักงานต้อนรับสาวก็เดินผ่านเคาน์เตอร์มาหาฉันทันที ปล่อยให้ลูกค้าอยู่ตามลำพังเช่นเคย

 

“ริเพียว ฉันมาที่นี่เพื่อคุยเรื่องธุรกิจ”

 

“เอ๊ะ? ธุรกิจ เหรอคะ”

 

“ก่อนอื่นตอนนี้ให้ฉันเช่าบ้านก่อน ฉันอยากมีบ้านหลังใหญ่ ๆ ล่ะ”

 

หลังจากนั้นสักพัก ฉัน อาคาชิ ริเพียว และผู้บริหารของสมาคม กัดดัมซึ่งปรากฎตัวมาโดยไม่ได้เชิญ ก็เริ่มคุยกันเรื่องอนาคต

 

พูดอย่างตรงไปตรงมา ช่วยได้มากเลย

ฉันสามารถคุ้มครองพวกเด็ก ๆ ได้แค่ชั่วคราว แต่ฉันก็ยังไม่ได้คิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้น

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ฝนตกมาคืนหนึ่ง ฟ้าใสขึ้นมาหน่อย ออกไปสูดอากาศตอนเช้าได้เต็มปอดนิดหน่อย อยากให้ตกบ่อยๆแต่ขอตกแค่กลางคืนพอ ตอนเช้าขอซักผ้าก่อน ฮา

วันนี้

วันก่อน