80 ผลลัพท์ของงานประลองศิลปะการต่อสู้

 

“――ข้อมูลทั้งหมดออกมาแล้ว เราจะขอสรุปให้ฟังเลยนะคะ”

 

ฉันกลั้นหายใจและรอคำพูดของฮิลเดโทร่า

 

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปตั้งแต่งานประลองศิลปะการต่อสู้ที่จัดขึ้น

ในช่วงเวลานี้เมื่อการออกอากาศและการออกอากาศซ้ำดำเนินไป กระแสความร้อนแรงก็ได้เย็นลงแล้ว 

ฮิลเดโทร่าและฉันมารวมตัวกันที่ห้องของเรเลียเรดเพื่อฟังรายงานเกี่ยวกับเมจิกวิชั่น

 

สำหรับพวกเรา นี่คือประเด็นหลัก

การออกอากาศงานประลองศิลปะการต่อสู้โดยเมจิกวิชั่นได้รับการตอบรับอย่างดี และดูเหมือนว่านักเรียนบางคนยังต้องการที่จะดูต่อ แม้จะเป็นการออกอากาศซ้ำที่ได้ฉายไปแล้วหลายครั้งก็ตาม

 

สำหรับผู้ที่ไม่เกี่ยวข้อง สิ่งที่พวกเขาต้องสนใจคือ แค่สนุกไปกับงานประลองผ่านเมจิกวิชั่นก็พอ แต่สำหรับพวกเรานั้นต้องการผลลัพธ์ที่มาพร้อมกัน

 

อีเวนต์นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของแผนการเผยแพร่เมจิกวิชั่น

กลยุทธ์ส่งเสริมการขายสำหรับสร้างความนิยมครั้งต่อไปจะขึ้นอยู่กับผลลัพธ์ในครั้งนี้ว่าเป็นยังไง

 

” ――ผลลัพท์ที่ได้นั้น ในระยะปัจจุบัน เราสามารถประกาศได้ว่าประสบผลสำเร็จอย่างยอดเยี่ยมค่ะ”

 

ฉันกับเรเลียเรดถอนหายใจด้วยความโล่งอกในเวลาเดียวกัน

 

ถ้าฮิลเดโทร่าประกาศว่าผลลัพท์ยอดเยี่ยม ก็หมายความสำหรับตอนนี้ กิจกรรมการเผยแพร่ประสบผลสำเร็จ

 

 

 

ดูเหมือนว่าการออกอากาศงานประลองศิลปะการต่อสู้จะได้รับการตอบรับมากทีเดียว

ม๊า เพราะความสนใจของสาธารณะในงานก่อนหน้านี้ออกมาดี ดังนั้นฉันคิดว่าผลลัพธ์ก็น่าจะออกมาดีล่ะ

 

ยังไงก็ตาม ชัยชนะเป็นสิ่งที่ไม่สามารถทราบได้จนกว่าผลลัพธ์จะออกมา

การโจมตีที่ปล่อยออกมาในเวลาที่เหมาะสม บางครั้งก็สามารถโค่นคู่ต่อสู้ที่เหนือกว่าได้โดยไม่คาดคิด

 

ทว่าศิลปะการต่อสู้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

ยังไงก็ตาม มีปัจจัยที่ไม่แน่นอนและสิ่งที่วัดไม่ได้ เช่น สมาธิ สภาพร่างกาย ความถือตัว ความมั่นใจ และการพักผ่อน ล้วนสามารถส่งผลต่อผลลัพธ์ได้

 

แม้แต่ฉันที่เข้าใจในโลกของศิลปะการต่อสู้ ――ก็ไม่สามารถอ่านแนวโน้มและผลลัพธ์ของกิจกรรมส่งเสริมการขายที่ฉันไม่เข้าใจได้

 

“โล่งอกจัง”

 

ในที่สุดเรเลียเรดก็จิบชาที่เอซเอล่าสาวใช้ของเธอชงให้

 

“นั่นสิ เท่านี้ก็สามารถกลับบ้านได้อย่างสบายใจแล้วล่ะ”

 

ฉันเองก็จิบชาให้คอที่กระหายน้ำเล็กน้อยชุ่มชื้นขึ้น

ฉันกังวลเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่ฮิลเดโทร่านำมาเช่นกัน จนทำให้ไม่รู้สึกอยากเอื้อมมือออกไป คุกกี้ที่เสิร์ฟพร้อมชาก็เช่นกัน ……อะไรน่ะ? เป็นแบบน้ำตาลน้อยเลยทาแยมแล้วกินงั้นเหรอ? …..อื~ม หวาน

 

ใกล้จะถึงวันหยุดฤดูร้อนแล้ว

นักเรียนส่วนใหญ่เลือกที่จะกลับบ้าน ส่วนเรเลียเรดกับฉันก็มีแผนที่จะกลับบ้านเหมือนกัน

 

ในช่วงแรกที่เข้าเรียนที่สถาบันการศึกษาอาร์ตัวร์ และต้องย้ายมาอยู่ที่เมืองหลวง ฉันถูกขอร้องให้งดการถ่ายทำในดินแดนลง เพราะวิถีชีวิตที่ไม่คุ้นเคยกำลังจะเริ่มต้นขึ้น แต่――ระยะหลังมานี้ก็กลับมามากขึ้นเรื่อย ๆ

 

เรเลียเรดก็น่าจะเหมือนกัน ส่วนฮิลเดโทร่านั้นค่อนข้างมากตั้งแต่แรก ในเรื่องการถ่ายทำรายการ เธอเป็นคนที่ยุ่งที่สุด

 

“อย่างที่คาดไว้ ดูเหมือนนี่จะสิ่งที่พวกเราสามารถทำได้ทั้งหมดภายในเทอมแรกสินะ”

 

ฉันเคยได้ยินมาว่า ควรหยุดพักจากการถ่ายทำในสถาบันสักพัก

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ห้ามทำจนกว่าจะสิ้นสุดวันหยุดฤดูร้อน……เทอมแรก

 

นอกจากนี้ ความจริงที่ว่าการถ่ายทำแต่ละครั้งจะยุ่งมาก และจำเป็นต้องคิดถึงกิจกรรมเผยแพร่ครั้งต่อไปด้วย

การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ก็ค่อนข้างใหญ่ ดังนั้นจึงไม่ใช่สิ่งที่จะวางแผนได้บ่อย ๆ

 

“ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะดำเนินไปอย่างถูกที่ถูกทางดีค่ะ ทีมถ่ายทำของสถาบันเองก็กำลังจะไปฝึกฝนที่สถานีออกอากาศอีกครั้ง”

 

พูดถึงทีมถ่ายทำของสถาบันแล้ว หมายถึงมือสมัครเล่นกลุ่มนั้นสินะ

 

――ดูเหมือนว่าทีมงานสถานีออกอากาศของเมืองหลวงที่ได้ตัดต่อภาพสะท้อนที่ถ่ายทำโดยพวกเขา บอกว่าจะฝึกพวกเขาอย่างจริงจังในช่วงวันหยุดฤดูร้อน ได้งานพาร์ทไทม์เป็นผู้ช่วยสินะ

 

ทีมถ่ายทำของสถาบันการศึกษาค่อย ๆ กลายเป็นมืออาชีพที่น่าจับตาจากแค่อารมณ์นักเรียนมือสมัครเล่น ดังนั้นพวกเขาจะเติบโตต่อไป

ขึ้นอยู่กับการเติบโตของพวกเขา น่าจะมีอีกหลายอย่างที่พวกเขาสามารถทำได้ในอนาคต ฉันอดไม่ได้ที่จะคาดหวัง

 

 

 

“――คุณหนูคะ ลืมเรื่องนั้นไปแล้วหรือคะ”

 

ริโนกิสที่ยืนอยู่ข้างหลังฉัน เข้ามากระซิบข้างหู เมื่อได้ยินเกี่ยวกับความต้องการแผ่นคริสตัลเวทมนตร์ ข่าว และจดหมายจากแฟน ๆ ที่ส่งมาถึงสถานีออกอากาศ

 

เรื่องนั้น?

อ้า ใช่แล้ว

 

ชั่วครู่หนึ่งฉันไม่รู้ว่าคือเรื่องอะไร แต่――ใช่ใช่ มีบางอย่างที่ฉันต้องพูดเมื่อฉันได้พบกับฮิลเดโทร่า

 

“เน๊ ฮิลเด้ ฉันอยากจะไปทักทายที่สถานีออกอากาศของเมืองหลวงน่ะ”

 

ฉันยังคงยุ่งอยู่กับการถ่ายทำของดินแดนตัวเอง ดังนั้นจึงแทบไม่มีงานจากสถานีออกอากาศของเมืองหลวงเลย

ยังไงก็ตาม ฉันคิดอยู่เสมอว่าในอนาคตฉันอาจจะถูกเรียกตัวไปทำงานกับสถานีออกอากาศของเมืองหลวง ฉันเลยอยากจะทักทายไว้สักหน่อย

 

“อะ ฉันก็อยากไปเหมือนกันค่ะ”

 

เรเลียเรดก็ดูเหมือนจะคิดแบบเดียวกัน ――เหมือนกันเลยที่ยุ่งกับเรื่องต่าง ๆ มากมายจนลืมไปนิด ๆ หน่อย ๆ

 

“ทักทายสินะคะ……หมายความว่าคุณต้องการพบกับผู้อำนวยการเช่นนั้นหรือคะ?”

 

……หืม?

 

“อาเร๊ะ?”

 

ฉันกับเรเลียเรดก็รู้สึกตัวในเวลาเดียวกันอีกครั้ง

 

“ผู้อำนวยการของสถานีออกอากาศเมืองหลวง……หรือว่าจะเป็นองค์ราชางั้นเหรอ?”

 

ใช่ นั่นคือสิ่งที่ทำให้พวกฉันติดใจ

 

ผู้อำนวยการสถานีออกอากาศของดินแดนลิสตัน คือคุณพ่อของฉันซึ่งเป็นลอร์ด

ผู้อำนวยการสถานีออกอากาศของดินแดนซิลเวอร์ คือพ่อของเรเลียเรดซึ่งเป็นลอร์ดเช่นกัน

 

เพราะฉะนั้นแล้ว――

 

“ไม่ค่ะ ไม่ใช่หรอกนะคะ”

 

โล่งอกไป

อย่างที่คิด เป็นเรื่องยากที่จะให้เด็กเข้าเฝ้าองค์ราชาเพียงเพื่อการทักทาย ฉันหมายถึงเป็นภาระหนักนิดหน่อย

 

“เป็นอดีตราชาค่ะ หรือก็คือท่านปู่ของเราเอง”

 

……อ้า เหรอ ม๊า อย่างน้อยก็น่าจะเข้าพบได้สบายกว่าผู้มีอำนาจสูงสุดของอาณาจักรคนปัจจุบัน

 

“แต่ว่า เราขอกล่าวตามตรงเลย เป็นเพียงชื่อประดับเพียงเท่านั้นค่ะ การไปกล่าวทักทายเพียงเพราะถูกยืมชื่อมาใช้ เรารู้สึกเหมือนบางอย่างไม่ใช่เลยค่ะ”

 

โห๊

 

“ถ้างั้นฮิลเด้ว่าเราควรไปทักทายใครเหรอ?”

 

งั้นก็ถามตรง ๆ เลยแล้วกัน

ฉันไม่สนใจโครงสร้างของสถานีออกอากาศของเมืองหลวงอยู่แล้ว ฉันต้องการให้บอกตรง ๆ เลย

 

“เช่นนั้นก็คงจะเป็นเจ้าชายลำดับที่สองที่ทำหน้าที่รักษาการผู้อำนวยการค่ะ รวมทั้งยังเป็นผู้อำนวยการทีมถ่ายทำด้วยค่ะ”

 

“――งั้นให้เขาเป็นผู้อำนวยการกันเถอะ”

 

“――ใช่แล้ว ควรไปทักทายผู้อำนวยการกัน”

 

ฉันกับเรเลียเรดตอบทันที

ราชวงศ์กำลังลำบาก แม้แต่ฮิลเดโทร่าที่เกือบจะเด็กรุ่นเดียวกันก็ต้องทำงานเช่นกันเดียวกัน ถึงจะดูน่ารำคาญนิดหน่อยตอนที่ได้พบกันครั้งแรก

 

“ฟุๆๆๆ คุณเกลียดการพบปะกับราชวงศ์ไหมคะ?”

 

เรเลียเรดส่งเสียงทันทีว่า「ไม่น๊า……ฉันชอบประหม่าเวลาอยู่ต่อหน้าคนใหญ่คนโต」และยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์สุด ๆ ให้กับรอยยิ้มของฮิลเดโทร่า

 

“แต่ว่า อาร์ตัวร์ค่อนข้างหย่อยยานเลยค่ะ นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมขุนนางจึงดูถูกดูแคลนจากสามัญชน แต่……”

 

เห๊ นั่นคือสิ่งที่เธอรู้สึกเหรอ

 

“แต่ราชวงศ์ก็เป็นมนุษย์เหมือนกันค่ะ ไม่ได้ต่างกันมาก”

 

ขณะที่พูดนั้น ฮิลเดโทร่าก็ราดแยมเบอร์รี่ลงบนคุกกี้แล้วโยนเข้าปากเธอในคำเดียว

คุกกี้ชิ้นเล็กแต่ก็ยังใหญ่ไปหน่อยสำหรับปากเด็ก

แก้มของเธอจึงเหมือนกระรอกยัดลูกโอ๊ก

 

――เป็นการแสดงโดยไม่พูด ว่าราชวงศ์อาร์ตัวร์ก็เป็นเช่นนี้แหละ

 

“ที่พูดแบบนั้นได้ก็เพราะเป็นครอบครัวเดียวกันนี้ ปกติไม่มีทางได้เจอหรอกนะคะ……เน๊ะ?”

 

สิ่งที่เรเลียเรดพูดนั้นสมเหตุสมผล

 

“อาจมีความแตกต่างในสถานะทางสังคม แต่ไม่มีความแตกต่างในการเป็นมนุษย์เหมือนกัน”

 

“ม๊า ก็ใช่อยู่หรอก”

 

“แม้แต่พระราชา ถ้าถูกต่อยก็เลือดออกได้จริงไหม”

 

“เอ๊ะ? จู่ ๆ ก็พูดเรื่องอะไรเนี่ย?”

 

“ไม่ว่าจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็ยังเป็นมนุษย์เหมือนเดิม ถ้าถูกต่อยก็ออกจริงไหม เลือดน่ะ”

 

“ต่อยไม่ได้สิย๊ะ ห้ามไปต่อยจนเลือดออกสิย๊า”

 

ไม่ ขึ้นอยู่กับสถานการณ์

 

“จะต่อยหรือไม่ต่อยก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์แหละ ฉันคิดว่าเมื่อถึงเวลาที่ต้องต่อยก็ต้องต่อยออกไปสิถึงดี”

 

“ม๊าย ห้ามเด็ดขาดเลยนะย๊า！ห้ามไปต่อยองค์ราชาเด็ดขาด！ฮิลเด้ซาม๊า ได้โปรดอภัยให้กับการพูดจาที่ไร้มารยาทของเนียด้วยเถอะเพค๊า！”

 

ไม่ใช่การดูหมิ่นสักหน่อย

ถ้าพูดหรือทำอะไรจนโดนฉันต่อยได้ ก็แปลว่าเป็นราชาที่แย่นะสิ ถ้าเทียบกันแล้วก็เป็นแค่การมอบกำปั้นเตือนสติจากผู้ภักดีด้วยซ้ำ

 

“แม้แต่พระราชาก็เป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะต่อย หรือแทง สิ่งที่ต้องหลั่งออกมาก็ต้องออกมาจริงไหม”

 

“เรื่องออก ๆ พอได้แล้วย๊า！ ถ้าถูกแทงยังไงก็ต้องเลือดออกอยู่แล้วย๊ะ！”

 

“เห็นเลือดแล้วไม่ตื่นเต้นเหรอ”

 

“ไม่เลยสักนิดดดด！……เอ๊ะ นี่คิดจะไปทำร้ายองค์ราชาจริง ๆ งั้นเหรอย๊า！？”

 

“เราไม่สนใจเรื่องเลือดหรอกนะคะ แต่ความคิดที่จะทำร้ายองค์ราชาก็ทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเช่นกันเลยล่ะค่ะ”

 

“ฮิลเด้ซาม๊า พูดอะไรกันคะเนี่ย！？องค์ราชาที่กำลังพูดถึงไม่ใช่เสด็จพ่อของพระองค์เหรอเพค๊า！？”

 

“กับเจ้าเฒ่าหัวงูนั่น ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ทั้ง ๆ ที่เขาบอกว่า เพราะยุ่งอยู่กับงานเลยไม่สามารถมาเจอกับลูกแท้ ๆ ได้ แต่เขาก็ยังมีเวลาไปที่ห้องของผู้หญิงคนใหม่ได้ตลอด

ในฐานะราชา เขาอาจจะดีเลิศ แต่ในฐานะพ่อ เขาแย่ที่สุด แค่นั้นแหละค่ะ”

 

……อุมุ

 

ฉันไม่ต้องการแตะต้องหัวข้อนั้น

พูดให้ถูกคือ อย่าไปแตะต้องดีกว่า

 

――สถานการณ์ครอบครัวของฮิลเดโทร่า ของราชวงศ์ การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้มีแต่จะน่ารำคาญ

 

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อวานเจ็บท้องทั้งวัน พะอืดพะอมจะอ้วกให้ได้ตลอด ทรมานเรือหาย กินข้าวจานเดียวเกือบชั่วโมง ส่วนวันนี้ปวดหัวหนึบๆแทน ฮา

ซัดพารายาวๆ