164 ประกาศการเข้าร่วมการแข่งขันของริโนะ เรื่องราวเบื้องหลัง

 

“ตั้งใจจะถามแบบนี้ไปเรื่อย ๆ หรือไงกัน”

 

หนึ่งเดือนผ่านไปนับตั้งแต่มีการประกาศจัดงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักรอย่างเป็นทางการเมื่อต้นฤดูใบไม้ร่วง

เมื่อเข้าสู่ต้นเดือนสิบสอง ฉันก็เริ่มรู้สึกถึงสัญญาณของฤดูหนาว

 

ในคืนหนี่งที่ฉันง่วงนอนอย่างมากหลังทำการบ้านเสร็จ เรเลียเรดก็เข้ามาในห้องเหมือนทุกวันทันที

เมื่อวันก่อนฉันอายุครบแปดขวบแล้ว และเป็นกังวลว่าจะให้นักผจญภัยริโนะประกาศเข้าร่วมเมื่อไหร่ดี

 

“ฉันก็ไม่เข้าใจเธอเท่าไหร่ แต่มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มาล่ะมั้ง?”

 

ริโนกิสเทนมแทนชาดำระหว่างถามเกี่ยวกับเรื่องนั้น ――ฉันเป็นคนชอบดื่มชานมก่อนนอน

 

“วุ่นวายใช่ไหมล่ะ มีผู้ที่เข้าร่วมโดยคิดว่าริโนะจะเข้าร่วม และผู้ที่ยังไม่เข้าร่วม ฉันคิดว่าจำนวนผู้ที่จะเข้าร่วมอาจลดลงอย่างมาก ขึ้นอยู่กับช่วงเวลาที่เธอจะประกาศเข้าร่วม”

 

นักผจญภัยริโนะคือ นักศิลปะการต่อสู้ที่สามารถใช้ดึงดูดลูกค้าได้ ได้รับการยกย่อง เชิญชู และสร้างชื่อให้ตัวเองในงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักรซึ่งจะจัดขึ้นในช่วงเวลาประมาณนี้ของปีหน้า

ผู้คนมาที่นี่เพราะชื่อเสียง ข่าวลือ ต้องการเป็นที่นิยม

 

ทว่า ดูเหมือนสิ่งต่าง ๆ จะผ่านไปได้ด้วยดีเกินกว่าที่ฉันคาดไว้เล็กน้อย

 

――ไม่สิ บางทีอาจจะเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว อันที่จริงจะบอกว่าความคิดของฉันเองที่ฉลาดไม่พอก็ได้ล่ะมั้ง

 

 

 

“ยิ่งทำเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นการช่วยพวกอันเซลเร็วขึ้นเท่านั้นจริงไหม”

 

ชื่อของนักผจญภัยริโนะสร้างชื่อเสียงมากเกินไป

พูดโดยสรุปคือได้รับความนิยมมากเกินไป

 

ด้วยเหตุนี้ ล่าสุดผู้คนที่ต้องการมาพบกับริโนะที่มีฐานอยู่ที่「ที่พักหนูเงาสนธยา」อย่างเป็นทางการจึงมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นอย่างมาก

 

ดูเหมือนว่าหลาย ๆ คนจะมาเยี่ยมเยียนหลังจากได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับริโนะ แต่สุดท้ายพวกเขาก็ลงเอยด้วยการเอาเงินไปที่ร้าน และไม่เคยได้เจอเธอด้วยซ้ำ

 

ในบางครั้ง บางคนก็โชคดีพอที่จะได้พบกับริโนะที่บาร์ระหว่างการไปกลับจากการทำงาน แต่ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามเข้าไปคุยกับริโนะมากเท่าไหร่ เธอก็จะทำเพียงเพิกเฉย และวิ่งหนีไป

 

“ไม่จำเป็นต้องถามธุระหรอกค่ะ บางคนก็มาเพราะแค่อยากเจอ บางคนก็อยากทดสอบฝีมือ บางคนก็อยากให้เข้าร่วมปาร์ตี้นักผจญภัยด้วย โดยปกติก็มีแค่สามอย่างนี่แหละค่ะ”

 

ม๊า ก็นั่นสินะ

 

“พูดไปแล้วพวกลูกค้าของทางนั้นยังรับมือได้ง่ายกว่า

พอดิฉันเข้าไปในบาร์ก็แค่สั่งเครื่องดื่มให้ทุกคนข้างใน แต่แค่นั้นอย่างเดียวก็ช่วยให้ข้อมูลเกี่ยวกับตัวดิฉันไม่รั่วไหลออกไปได้แล้วค่ะ ต้องขอบคุณเรื่องนั้นเลย ตัวตนที่แท้จริงของดิฉันจึงยังไม่ถูกเปิดเผย”

 

เห๊?

 

“เป็นการใช้เงินอย่างฉลาดเลยนี่?”

 

ฉันประทับใจนิดหน่อย

ใช่แล้ว ในด้านจิตวิทยาการใช้เงิบแบบนั้จะทำให้ผู้คนมีความรู้สึกเชิงบวกด้วยแม้อาจจะแค่เล็กน้อย สิ่งที่ได้รับและสร้างขึ้นมีมูลค่ามากกว่าจำนวนเงินที่ใช้ไป

 

“……ยังไงคนขายก็คืออันเซลล่ะค่ะ”

 

อ้า เข้าใจล่ะ พอพูดแบบนั้นแล้วก็เข้าใจได้ ――สิ่งต่าง ๆ จะต่างออกไปเมื่อมีการยัดเงินเข้าใส่มือ วิธีที่เรียกว่าการติดสินบนล่ะนะ นั่นเป็นความคิดทั่วไปของคนจากโลกใต้ดิน

 

――และดูเหมือนว่าจะทำแบบนั้นมาตั้งแต่แรกเริ่ม

 

ยังไงก็ตาม เมื่อเร็ว ๆ นี้……นับตั้งแต่ที่มีการประกาศจัดงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักร สิ่งต่าง ๆ ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

 

เห็นได้ชัดว่าจากเดิมที่มีเพียงผู้คนที่ดูเหมือนจะเป็นนักศิลปะการต่อสู้และนักผจญภัยที่มีธุระกับริโนะ แต่ตอนนี้เริ่มมีคนที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเริ่มเข้ามาปะปนกับกลุ่มคนเหล่านั้นเช่นกัน

อันเซลเดาว่าพวกเขาน่าจะเป็นคนจากประเทศอื่นที่ภาคภูมิใจในทักษะของตนเอง

 

――ยังไงก็ตามก็มีข้อความฝากผ่านริโนกิสมาว่า「ข้ากับเฟรซ่าช่วยกันบดขยี้พวกคนโง่เขลาที่ไม่ฟังคำเตือนให้แล้ว」

ม๊า จากทักษะที่เขามี เดาว่าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น

 

“รางวัลชนะเลิสคือ ห้าร้อยล้านครัม ดิฉันคิดว่าจริงอยู่ว่าที่มีคนจากประเทศอื่นมา แต่ก็อาจเป็นไปได้ว่าผู้คนที่ถูกปลุกเร้าอยู่ในอาร์ตัวร์ก็น่าจะเริ่มตื่นตัวกันแล้ว”

 

“นั่นสิ นั่นเป็นไปได้มากเลย”

 

มีนักศิลปะการต่อสู้หลายคนที่ไม่สนใจเรื่องเงิน แต่โดยปกติแล้ว เมื่อมีทักษะมากขึ้นเท่าไหร่ ก็จะเริ่มตระหนักได้ว่าคุณจะไม่สามารถทำสิ่งที่ต้องการได้หากไม่มีเงิน

หากต้องทำงาน เวลาที่จะฝึกฝนได้ก็จะน้อยลง และหากอยากให้ความสำคัญกับการฝึกฝนก็ต้องรู้วิธีบางอย่างในการหาเงินด้วย

 

หากมีใครแข็งแกร่งเท่าฉัน เงินก็จะเข้ามา「ช่วยใช้ฉันที」เอง แต่ฉันยังไม่เคยเจอใครที่แข็งแกร่งเท่าฉันเลย……ดังนั้นฉันไม่คาดหวังอะไรอีกแล้ว

 

――ต่อไป ฉันได้ยินมาว่ามีคนที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ส่งสารของขุนนางปรากฎตัวให้เห็นเช่นกัน

 

ดูเหมือนว่าจะอยู่มาตั้งแต่แรก ดูเหมือนว่าบางคนจะสวมชุดปลอมตัวที่เห็นชัดมาก เพราะถึงแม้จะดูโทรม แต่กลับพกเครื่องประดับที่ทำอย่างประณีต ทว่า

เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีบางคนเริ่มแนะนำตัวอย่างเปิดเผยว่าเป็น「ผู้ส่งสารของใครบางคน」และพยายามดึงดันที่จะเข้าไปด้านหลังร้านให้ได้โดยอวดเบ่งอำนาจตัวเอง

 

――ยังไงก็ตาม ดูเหมือนว่าพวกเขาพยายามไล่กลับอย่างนุ่มนวลที่สุด โดยการพูดว่า「สถานะทางสังคมในยุคนี้มีประโยชน์อะไร」 ก็นั่นสิน๊า พูดไปแล้วก็เป็นยุคแบบนั้นแหละ ก็ถึงกับมีช่วงเวลาที่เจ้าหญิงยังต้องออกไปทำอาหารที่หมู่บ้านชาวประมงสักแห่งหนึ่งเลย

 

แต่ว่า ม๊า ก็เป็นเรื่องที่คาดการณ์ได้เกือบทั้งหมดละนะ

 

 

เมื่อนักศิลปะการต่อสู้ได้ยินว่ามีใครบางคนที่แข็งแกร่งกว่า พวกเขาก็อยากทดสอบทักษะของตนเองอยู่เสมอ

หากเป็นที่ประจักษ์ชัดมีใครบางคนสามารถทำเงินได้มากขนาดนั้นในช่วงเวลาสั้น ๆ ก็เป็นเรื่องที่ชัดเจนอยู่แล้วที่ผู้มีอำนาจจะต้องการครอบครองต้นไม้ทำเงินนั้น

ทั้งสองอย่าง ถูกเล่นซ้ำแล้วหลายครั้งในประวัติศาสตร์

 

ทว่า มีองค์ประกอบหนึ่งที่ฉันนึกไม่ถึงมาก่อน

 

นั่นก็คือ เหล่าแฟนคลับตัวยงที่นับถือนักผจญภัยริโนะเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ตามที่อันเซลบอกไว้ พวกนั้นเป็นตัวน่ารำคาญที่สุดในตอนนี้

 

“เป็นที่ชื่นชอบก็ลำบากเหมือนกันเน๊”

 

พี่ชายก็ดูจะมีช่วงเวลาที่ยากลำบากตั้งแต่วัยเท่านี้ ฉันแน่ใจว่าเขาจะเจอความยากลำบากตลอดชีวิตแน่นอน

 

“ดิฉันต้องการแค่คุณหนูคนเดียวเท่านั้นค่ะ”

 

อ้า เหรอ

 

“ฉันมีนโยบายไม่วางคนที่ฉันไม่ชอบไว้ใกล้ตัวล่ะน๊า”

 

“โห๊ว ดิฉันถือว่าเป็นการสารภาพได้สินะคะ?”

 

“ไปคนละทางแล้ว แต่ถ้าแค่นิดหน่อยก็ได้”

 

“ไม่พอใจหรอกค่ะ”

 

ไม่พอใจเหรอ ถ้าอย่างงั้นก็ไม่มีทางเลือก อยู่ข้าง ๆ ต่อไปแล้วกัน

 

――หากได้ยินเรื่องไม่ดีของริโนะ พวกเขาจะเข้าไปโต้แย้ง หากมีใครตามหาริโนะ พวกเขาก็เข้าไปคุกคามอยากรู้ว่ามีธุระอะไร และถ้าพูดถึงนักผจญภัย พวกเขาจะอยากพูดถึงริโนะ

 

ดูเหมือนว่าเพราะแบบนั้น จึงเกิดความขัดแย้งในร้านขึ้นบ่อยครั้ง และมักจะกลายเป็นการต่อสู้เสมอ

ยิ่งไปกว่านั้น แม้อีกฝ่ายจะเป็นอันธพาลที่อาศัยอยู่ในตรอกหลัง แต่พวกเขาก็ดูดื้อนั้นอย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนยากที่จะแก้ไขปัญหาด้วยความรุนแรง

 

ก็จริง พวกอันเซลเป็นคนที่อาศัยอยู่ในโลกใต้ดิน พูดไปแล้วพวกเพื่อนร่วมอาชีพของเขาก็มีทั้งความซื่อสัตย์อย่างคาดไม่ถึง ไม่เคลื่อนไหวด้วยความรุนแรง และยอมปล่อยเขาออกมาเมื่อมีเหตุผลที่ดี

 

“โดยส่วนตัวแล้ว ดิฉันคิดว่าอันเซลกับเฟรซ่าไม่ได้กำลังเผชิญหน้ากับความยากลำบากอะไรอยู่หรอกค่ะ”

 

“พูดแบบนั้นแล้ว ที่หลังฉากเข้ากันได้ดีไหม?”

 

ในตอนที่ไปทำงานภาคฤดูร้อน ฉันจะไม่มีวันลืมเรื่องที่พวกเธอแอบออกไปดื่มกันแล้วทิ้งฉันไว้เพียงคนเดียว

 

“ฮาๆๆๆ ไม่มีทางหรอกค่ะ พูดตามตรงดิฉันดูถูกพวกเขาด้วยซ้ำ พูดตามตรงดิฉันโกรธมากเลยนะคะที่พวกเขาเมินดิฉันที่เป็นลูกศิษย์หมายเลขหนึ่งอย่างเป็นทางการ แล้วทำท่าทางเหมือนเป็นลูกศิษย์ของคุณหนูแบบนั้น ตรงไปตรงมาเลยคือทำให้โกรธมากเลยจริง ๆ นะคะ ในการแข่งขันดิฉันจะซัดพวกเขาให้เละไปเลย จะเอาให้เละโดยสมบูรณ์เลยค่ะ”

 

ฟุอืม

 

ม๊า ต่อให้ในการแข่งขันจะไม่ได้เข้าไปเจอกันก็ดูเป็นน่าเรื่องสนุกและดี ปล่อยไว้แบบนี้แล้วกัน

 

” ――ดีล่ะ ตัดสินใจแล้ว พวกเราจะประกาศโดยเร็วที่สุด”

 

ในส่วนของเวลานั้น ยิ่งเร็วได้ยิ่งดี

เมื่อพิจารณาว่ายังเหลือเวลาอีกหนึ่งปี ฉันไม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องรอตรวจสอบจำนวนผู้เข้าร่วม หรือเป็นความคิดที่ดีที่จะรอดูว่าสถานการณ์ว่าจะเป็นยังไง

 

ฉันไม่รู้ว่าจะออกหัวหรือออกก้อย

สำหรับตอนนี้ คงจะดีกว่าถ้าลดภาระของอันเซลและเฟรซาเผื่อไว้ นี่ก็เพื่อผลลัพท์ที่ชัดเจนล่ะนะ

 

และเป็นโอกาศที่สามารถพูดได้

 

เมื่อจบการแข่งขันที่จะมีขึ้นในอีกหนึ่งปี เธอจะตัดสินใจออกจากอาร์ตัวร์ไประยะเวลาหนึ่ง

 

ต่อสาธารณะ ――ใช่แล้วว หากเป็นผ่านเมจิกวิชั่นก็จะเป็นประกาศฝ่ายเดียวได้ อย่างน้อยก็จะทำให้มีเหตุผลที่จะหายตัวไป จำนวนคนที่ออกค้นหาก็จะลดลงอย่างมาก

สำหรับกลุ่มแฟนคลับที่คลั่งไคล้ ……ม๊า ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันก็แน่ใจว่าอย่างน้อยพวกเขาก็คงไม่ไปที่บาร์เพื่อรอริโนะอีกแล้ว

 

 

 

เมื่อตัดสินใจเรื่องที่จะทำได้แล้ว ก็ถึงเวลานอนของวันนี้ ――ในขณะที่ฉันกำลังคิดอย่างนั้น ก็มีบางอย่างเข้ามาในใจ

 

“อยากทำเองไหม?”

 

“เอ๊ะ?”

 

“ฉันคิดว่าอยากให้เธอปรากฎตัวบนเมจิกวิชั่นในฐานะนักผจญภัยริโนะไงล่ะ? ฉันคิดว่าคงจะเป็นที่พูดถึงมากขึ้น ถ้าเธอประกาศการเข้าร่วมด้วยคำพูดของตัวเอง”

 

นอกจากนี้ริโนกิสยังชอบเมจิกวิชั่นอีกด้วย ปกติคงไม่มีโอกาสได้ออกจอ เว้นแต่จะเป็นช่วงเวลาเช่นนี้

 

“จะให้ออกรายการของเรเลียด้วยก็ดี รู้จักใช่ไหม? เธอพยายามเรียกให้ไปออกรายการ『การตั้งแคมป์หนึ่งวัน』จริง ๆ”

 

“…….ดิฉันจะได้ออกอากาศเหรอคะ?”

 

ดูเหมือนเธอจะสับสน ก็แบบนั้นแหละ ก็เป็นข้อเสนอที่ฉันคิดขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน เนื่องจากนี่จะเป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ปรากฏตัวในฐานะตัวหลัก จึงอาจลังเลกันบ้าง

 

“สำหรับตอนนี้ เหลือเวลาอีกประมาณสามสัปดาห์ ดังนั้นควรตัดสินใจก่อนที่จะถึงวันหยุดฤดูหนาว นักผจญภัยริโนะจะประกาศการเข้าร่วมของเธอ แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าเธออยากจำทำไหมล่ะนะ สงสัยจังว่าฉันต้องไปปรากฎตัวในรายการของเรเลียเป็นครั้งที่ด้วยเหรือเปล่า”

 

“แล้วรายการของลิสตันล่ะคะ?”

 

“ก็ไม่มีโปรเจคที่จะให้นักผจญภัยปรากฎตัวได้เลยนินะ เดาว่าคงไม่จำเป็นต้องปรากฎตัวจากทางนี้? ――ไม่สิ เดี๋ยวก่อน”

 

แทนที่โปรเจคสุนัข ฉันควรลองใช้กับนักผจญภัยริโนะดูไหม?

ไม่มีปัญหาใช่ไหม ถ้าให้ริโนะเป็นคนที่ทำลายสถิติไร้พ่ายของฉัน?

 

ขอแนะนำริโนะ นักผจญภัยหน้าใหม่ที่มีความสามารถทำรายได้หลายร้อยล้านในเวลาหนึ่งปี ในการแข่งขันความเร็วกับเนีย・ลิสตันที่มีสถิติไร้พ่าย ――ดีเลยไม่ใช่เหรอ

 

เป็นหัวข้อเหมาะเลยไม่ใช่หรือไง

นอกจากจะช่วยขายชื่อของริโนะแล้ว ฉันเบื่อกับการต้องเจอกับสุนัขแล้ว ผู้ชมก็เริ่มเบื่อหน่ายเช่นกัน

 

นอกจากนี้ ดินแดนลิสตันยังรู้สึกเหมือนถูกผลักไสโดยโครงการของเมืองหลวงและดินแดนซิลเวอร์ คงจะดีถ้ามีอะไรแบบนี้บ้าง เรียกว่าเป็นโครงการพิเศษสำหรับช่วงวันหยุดฤดูหนาวก็ได้

 

――อุมุ นี่ดูดีเลย！