209 การเจรจาได้ข้อสรุป และฉันก็ตระหนักได้ว่า

 

“อย่ามาล้อเล่น！ ไม่มีทางที่ข้าจะปล่อยให้มันเกิดขึ้น！”

 

“เจ้ารู้ไหมว่าราชวงศ์มาเวเลียหมายถึงอะไร！”

 

พวกผู้เฒ่านอกสนามต่างส่งโวยวาย แต่ฉันกับราชายังจ้องหน้ากันอยู่ราวกับหยุดนิ่ง

 

“ฟู๊ว……..”

 

ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ตัวฉัน มือของเขาซึ่งหยุดลูบเครา เพราะความประหลาดใจกับข้อเสนอของฉัน เริ่มขยับอีกครั้ง นี่คงเป็นนิสัยราชายามที่เขาใช้ความคิด

 

หลังจากรอให้บริเวณโดยรอบเงียบลง ราชาก็ค่อย ๆ เปิดปากของเขา

 

“สิ่งนี้ หมายความว่าเช่นไร? อยากแต่งงานงั้นรึ? หรือหมายความว่าต้องการให้แต่งงานกับคนที่คุณต้องการ? หรือหมายถึงบางสิ่งที่ต่างออกไปจากนี้?”

 

“ฉันยังไม่ได้คิดจริงจังเกี่ยวกับเรื่องนั้นค่ะ แต่เนื่องจากเธอจะเป็นของฉันแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องมีคำอธิบายจริงไหมคะ?”

 

พูดตามตรง ฉันไม่สามารถจินตนาการถึงราคาที่จะต้องจ่ายให้กับเจ้าหญิงของประเทศหนึ่งได้

ถ้าทำให้ฉันมีสิทธิ์สืบทอดบัลลังก์ สามหมื่นล้านก็เป็นราคาที่ถูกมาก แต่ซิลเลนเป็นลูกสาวคนที่สี่ แพงหรือถูกก็ไม่รู้เลย

 

“ฝ่าบาท！ เราไม่มีทางที่จะยอมรับเรื่องเช่นนั้นได้นะพะยะค่ะ！”

 

“ให้ตายเถอะ！ ไม่จำเป็นต้องไปคิดให้รกสมองเลย！”

 

“หากฝ่าบาท มิปฏิเสธข้อเสนอดังกล่าวทันที อำนาจของราชวงศ์จะเสื่อมลงได้นะพะยะค่ะ！”

 

――เป็นพวกคนแก่ที่ส่งเสียงดังกันจริง ๆ

 

“ถ้าอย่างงั้นหัวของพวกคุณก็ได้นะคะ！”

 

“”………….！””

 

ฉันคำรามหนึ่งครั้ง ก็ทำพอเป็นพิธีล่ะนะ

 

“หมื่นล้านสำหรับหัวของพวกคุณแต่ละคน！หากพวกคุณเป็นผู้ภักดีที่สาบานว่าจะจงรักภักดีต่อราชา ก็จงสละหัวขอพวกคุณแทนราชวงศ์ซะสิ！ แต่ถ้าหากทำไม่ได้ ก็จงหุบปากซะ แล้วมองดูราชวงศ์กรีดเลือดตัวเอง！”

 

…………

 

ดีล่ะ ตอนนี้เงียบลงแล้ว

 

ถ้าไม่เต็มใจที่จะจ่ายเงินหรือหัวมาให้ฉัน ก็บอกได้อย่างเดียวว่า เงียบไปซะ

 

 

 

” ――เสด็จพ่อ”

 

อาจเป็นเพราะราชาคิดอยู่นาน หรืออาจจะอดทนไม่ไหวแล้ว หรือไม่ก็ ――กำลังรอให้คนคนนั้นพูดออกมา

 

“ลูกจะไปกับเนีย・ลิสตันเองเพคะ”

 

ซิลเลนตัดสินใจเสนอตัวเอง

 

ใช่แล้ว ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว

ภัยคุกคามมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้ว และฉันเป็นคนเดียวที่สามารถพึ่งพาได้เพื่อให้ได้รับชัยชนะ นี่ไม่ใช่การเจรจาอีกต่อไป แต่เป็นเพียงการพูดคุยหาเหตุผลให้ฉันยอมช่วย

 

และถ้าฉันจะเสนอก็ต้องมีข้อได้เปรียบอย่างแน่นอน พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับ

 

ที่เหลืออยู่คือการตัดสินใจ

 

พวกเขาเลือกได้แค่ว่า「จะตัดสินใจยังไง」เท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น มันมีความหมายที่แตกต่างกันมาก ๆ ระหว่างได้รับคำสั่งจากราชา กับก้าวออกมาเสนอด้วยตัวเอง

 

การตัดสินใจของซิลเลนไม่ใช่ข้อผิดพลาด

หากเป็นคำสั่งจากราชา จะเท่ากับว่าเธอถูกทิ้งทั้งในฐานะลูกสาว และในฐานะราชวงศ์

 

“สามหมื่นล้านแลกกับตัวลูก ทั้งในแง่การเมืองและความเป็นมนุษย์ ลูกไม่ได้มีค่ามากเท่านั้น ทว่า เนีย・ลิสตันยอมให้ราคาที่น่าเหลือเชื่อเช่นนั้น

หากบอกว่าลูกมีค่าเท่ากับสามหมื่นล้าน ลูกก็สามารถยอมรับได้ ถ้าสามหมื่นล้านลูกก็จะไปเองเพคะ”

 

” ――ฟุมุ”

 

ราชาพยักหน้าให้กับทัศนคติที่เด็ดเดี่ยวของซิลเลน

 

“ถูกเกินไป ข้ามอบให้ไม่ได้แม้จะถึงสามหมื่นล้าน”

 

และ เขาก็ยื่นมือออกมา

 

“ห้าหมื่นล้าน หากมากถึงขั้นนั้น ข้าจะยอมรับ”

 

…………

 

ทัศนคตินั้นเป็นผลมาจากความภาคภูมิใจในฐานะพ่อ หรือความห่วงใยลูกสาวของเขาจริง ๆ กัน

 

ไม่สิ ต่างออกไป

 

อาจจะเข้าใจแล้วก็ได้

ความตั้งใจของฉันคือต้องการจุดประนีประนอมอยู่แล้ว

 

เช่นนั้นแล้ว แม้ว่าซิลลาเนจะถูกยึดตัวไปด้วยเงิน แต่ก็จะไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างโหดร้ายและไร้มนุษยธรรม

 

และ ฉันก็ไม่ได้มีรสนิยมแย่ ๆ แบบนั้น อะไรทำนองนั้น

 

“ก็เอาสิค่ะ ฉันจะให้ซิลเลนเป็นห้าหมื่นล้าน”

 

ตอนนี้ก็ได้ข้อตกลงแล้ว

ในที่สุดเรื่องราวก็มาถึงจุดสิ้นสุด

 

จริง ๆ เลย ต้องบอกว่าอย่าให้ฉันต้องใช้หัวแบบนี้อีกเลย

 

” ――ซิล โปรดมากับฉัน”

 

ตอนนี้ฉันทำธุรกิจเสร็จแล้ว ไม่มีเหตุผลให้อยู่ที่นี่ต่อไป

ฉันลุกขึ้น และสั่งซิลเลนซึ่งตอนนี้เป็นผู้หญิงของฉันแล้ว

 

“ฉันจะกำจัดศัตรูพืชที่กำลังทำรังในประเทศที่คุณอาศัยอยู่ให้ มากับฉัน”

 

――พูดตามตรง ตั้งแต่ที่ฉันได้ยินเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันจากราชาแล้ว จิตใจของฉันก็เจ็มไปด้วยความคิดเรื่องแมลง

 

แมลงที่ไม่มีบันทึกไว้ในมาเวเลีย

แมลงที่ไม่รู้จักซึ่งอาจตั้งถิ่นฐานอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุด ขับไล่มดและผีเสื้อกลางคืนออกมาได้ แมลงที่อยู่จุดสูงสุด ต้องเป็นแมลงที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาแมลง

 

มด มีแค่จำนวนที่มากเกินไป แต่เคี้ยวไม่สนุก

ผีเสื้อกลางคืนอาจจะคล้ายกัน เพียงแต่อาจสู้ยากกว่า

 

ยังไงก็ตาม ตัวตนที่อาศัยอยู่ในส่วนที่ลึกเข้าไปอาจจะแตกต่าง

บางทีอาจจะมีตัวตนที่น่าทึ่งอยู่ที่นั่นซึ่งฉันไม่สามารถจินตนาการได้

 

อดที่จะตั้งหน้าตั้งตารอไม่ไหวแล้ว

ฉันแน่ใจว่ามันจะต้องสนุกมากกว่าเล่นกับผู้เฒ่าที่นี่

 

” ――ใช่แล้ว ราชา”

 

ก่อนที่จะออกเดินทาง ฉันมองย้อนกลับไปที่ราชาและเหล่าผู้เฒ่า

 

“คุณตัดสินใจแล้วที่ไม่จับสาวใช้กับพวกเด็ก ๆ ของฉันเป็นตัวประกัน ถ้าคุณทำแบบนั้น……..ม๊า ช่างเถอะ ขอตัวก่อนนะคะ แล้วพบกันใหม่”

 

――บางทีถ้ามีคนทำลงไป ก็อาจจะเป็นคำสั่งของราชา หรือเหล่าผู้เฒ่า

 

ยังไงก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ฉันจะฆ่าเขาทันที

 

 

 

” ――ม๊ายหว๊าย แย่มากเลยเน๊”

 

เนีย・ลิสตันกับซิลลาเนออกไปจากห้องรับแขก โดยมีรองผู้บัญชาการอิลก์รีบตามไปด้วย

 

อาคาชิซึ่งยังอยู่ในห้องโถง มองย้อนกลับไปที่ผู้อาวุโสด้วยสีหน้าว่างเปล่าราวกับมองคนโง่เขลา

 

“หากฉ๊านไม่ซ่อนตัวสาวใช้กับพวกเด็ก ๆ ไว้ พวกเขาจะถูกจับเป็นตัวประกันสิน๊าค๊า? ม๊ายสิ ถึงจะไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ฉ๊านก็ช่วยชีวิตคุณไว้น๊าค๊าเน๊? นั่นคือตั้งใจจะฆ่าเนียจังสิน๊าค๊า?”

 

อาคาชิเคลื่อนไหวทันทีหลังจากได้ยินว่าเนีย・ลิสตันถูกจับตัว และส่งเข้าไปในห้องสอบสวน

 

เธอฟังคำแนะนำของเนีย・ลิสตันอย่างตั้งใจ และตัดสินใจว่าจะไม่ให้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกแล้ว เธอจึงนำตัวสาวใช้และพวกเด็ก ๆ มาปกป้องทันที และซ่อนพวกเขาไว้ในที่ซ่อนลับของชิโนบาซ

 

มีการพูดคุยขอความร่วมมือจากเนีย・ลิสตันหลังจากได้ยินเรื่องการทำลายมด

นอกจากนี้ยังได้รับรายงานการติดตามการเคลื่อนไหวของแมลงชนิดใหม่ จึงมีการตัดสินใจว่าจะต้องร่วมมือกับเนีย・ลิสตันให้ได้

 

หลังจากนั้น

เธอไม่รู้ว่าใครเป็นคนออกคำสั่ง แต่มีควมพยายามที่จะจับตัวสาวใช้และพวกเด็ก ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเนีย・ลิสตันอย่างชัดเจน

 

ในท้ายที่สุด การเจรจาก็เกิดขึ้นโดยไม่สามารถกุมจุดอ่อนของเนีย・ลิสตันในเรื่องสาวใช้และพวกเด็ก ๆ ไว้ได้………

 

ส่วนผลลัพธ์ โชคดีที่สามารถรับประกันความปลอดภัยได้

 

และเหล่าผู้อาวุโสก็จะได้รู้เรื่องนี้อย่างลึกซึ้ง ในตอนเที่ยง

หลังจากที่ได้ยินผลลัพธ์ความสำเร็จอันน่าทึ่งของเนีย・ลิสตัน ที่กลับมาพร้อมกับรายงานสงครามทำลายล้างแมลง

 

 

 

ยังไงก็ตาม เมื่อเธอได้เข้าสู่สนามรบที่มีทั้งศัตรูและพันธมิตรปะปนกัน

 

“――การต้องมาแยกเป็นเรื่องยุ่งยากเกินไป จัดการไปพร้อมกันเลยดีกว่าเน๊ะ?”

 

หลังจากคำพูดเหล่านั้นหลุดออกมา ดูเหมือนว่าแมลงทั้งหมดจะถูกกำจัดด้วยกำลัง ไปพร้อมกับทหารจักรกลที่กำลังปะทะกับแมลงอยู่

 

ทหารจักรกลที่ถูกส่งไปจากป้อมได้กลับมาแล้ว

ทุกเครื่องอยู่ในสภาพที่แย่มาก ไม่ว่าจะถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง หรือถูกทำลายเกือบทั้งหมด

 

แต่ข่าวดีคือ แมลงที่คุกคามมานานถูกกำจัดออกไปแล้ว

ข่าวร้ายคือ ภาคีอัศวินอันน่าภาคภูมิใจ และทหารจักรกลของมาเวเลีย ก็เกือบถูกกวาดล้างไปด้วย

 

ในที่สุดศูนย์กลางของอาณาจักรมาเวเลียก็ตระหนักถึงการมีอยู่ของ เนีย・ลิสตัน ซึ่งประสบความสำเร็จในการทำทั้งสองอย่าง

 

――ทว่าปัญหาร้ายแรงที่ทำให้เนีย・ลิสตันโกรธยังคงดำเนินต่อไป

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ไร้สาระ

แต่ละวันนอกจากทำงานกับเล่นเน๊ตแล้ว แต่ละคนทำอะไรกันบ้าง อยากรู้ว่าผ่านแต่ละวันยังไงกันบ้าง เผื่อได้แรงบันดาลใจบ้าง