138 กล่าวอีกนัยนี่เป็นเพียงการเตรียมการเบื้องต้นเท่านั้น

แต่ว่า นี่คือการเตรียมการเบื้องต้นเพื่อเชิญฝ่ายต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องเข้าร่วม「วันพิเศษ」นี้

ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าถามฉัน เราจะทำอะไรกับเมจิกวิชั่นต่างหาก นั่นคือคำตอบของฉัน

และความสำเร็จนั้นจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการโปรโมตเมจิกวิชั่นอย่างแท้จริง

“จำเป็นต้องออกไปเช้าขนาดนี้เลยรึ?”

ถึงจะบอกว่า……เช้าตรู่ อาจจะบอกว่าไปตั้งแต่ฟ้ายังมืดจะถูกกว่า

ยังไงก็ตาม แม้จะมาในเวลาเช้าตรู่ที่ความรู้สึกยามราตรียังแรงกล้าอยู่ ผู้บัญชาการทหารบก พลเอกกวิน・การ์ดที่สวมเครื่องแบบทหารลำลองก็ออกมาด้วยโดยไม่แสดงสีหน้าไม่พอใจใด ๆ

“นี่เป็นเวลาที่ไร้สามัญสำนึกที่สุดเลย ไม่น่าพอใจจริง”

ในทางกลับกัน ผู้บัญชาการทหารอากาศ พลอากาศเอกคาคานะ・เรซิจิน ซึ่งสวมเครื่องแบบทหาร เธอไม่ได้พยายามปกปิดใบหน้าที่ไม่พอใจด้วยซ้ำ

――เข้าใจล่ะ นายพลทัพบกผู้มีชื่อเสียงผู้หลักแหลมไร้ประโยชน์ กับ นายพลทัพอากาศที่อายุน้อยที่สุดสินะ

ถ้าถามว่าฝั่งไหน ฉันคิดว่าคาคานะเข้าใจง่ายกว่า เธอเป็นทหารตามแบบฉบับที่ยึดมั่นในกฎเกณฑ์ไร้ความยืดหยุ่น ซึ่งทำให้เข้าใจได้ง่ายว่าจะตอบโต้แบบไหน

เมื่อเทียบกันแล้ว กวินอ่านยากกว่ามาก แม้ว่าเขาจะมีใบหน้าให้ความรู้สึกจริงใจ แต่ก็แค่ที่เห็นภายนอกเท่านั้น ฉันไม่สามารถอ่านความคิดของเขาได้เลย

ผู้บัญชาการทหารบกกับผู้บัญชาการทหารอากาศ ที่ฉันได้พบเมื่อนี้ผ่านการแนะนำของคริสโตนั้นน่าประทับใจมาก

เมื่อมองแวบแรก กวินนั้นดูเยือกเย็น แต่กลับมีกลิ่นอายของนักเลงอยู่เต็มเปี่ยม คาคานะเมื่อมองแวบแรกดูเหมือนเข้มงวด แต่จริง ๆ แล้วก็เข้มงวดนั่นแหละ

ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะมาจากตระกูลชนชั้นสูง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะย้ายออกจากคฤหาสน์ของพ่อแม่แล้ว และทั้งคู่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่นี่ในเมืองหลวงของแว็ง เดอ ครุชด้วยกัน

ม๊า ฉันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าพวกเขาอยู่ด้วยกัน แต่ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะเป็นเพี่อนกันมาแต่เด็ก แต่ก็เหมือนว่าจะยังไม่ได้แต่งงานกัน อาจจะมีหรือไม่มีสถานการณ์ที่ซับซ้อนหลากอารมณ์

……และ เมื่อวานพวกเราเจอกันเพียงระยะเวลาสั้น ๆ และคุยกันนิดหน่อย

วันต่อมา

เมื่อพวกเราไปรับพวกเขาแต่เช้าตามที่วางแผนไว้ กวินในชุดทหารสีดำ และคาคานะในชุดทหารสีขาวก็เตรียมตัวเสร็จมารออยู่แล้ว

แต่ละฝ่ายได้เตรียมผู้ใต้บังคับบัญชาไว้ห้าคน ฉันสงสัยว่านี่เป็นการแสดงเจตนาที่ในกรณีฉุกเฉินจะเข้ามาหยุดแม้ว่าจะใช้กำลังก็ตามหรือเปล่านะ

――เท่าที่ฉันได้พบและพูดคุยกับพวกเขาเมื่อวานนี้ ฉันไม่เห็นพฤติกรรมไม่ให้ความร่วมมือจากพวกเขาเลย

แม้ว่าจะถูกดุนิดหน่อยสำหรับการเข้าทักทายในยามราตรีอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างมุ่งร้าย จริง ๆ แล้วฉันก็ไม่อยากมีปัญหาเหมือนกัน จึงไม่ได้แสดงท่าทีข่มขู่ออกไป

ฉันไม่รู้ว่าข้างในพวกเขาคิดยังไง แต่ภายนอก ดูเหมือนพวกเขาจะปฏิบัติตามคำสั่งของจักรพรรดิ และทำหน้าในฐานะผู้สังเกตการณ์อย่างแข็งขัน

“เช่นนั้น มาเริ่มงานกันเลย”

ตามคำสั่งของฮิเอโร ทีมงานถ่ายทำที่เข้าแถวเพื่อการประชุมก็เริ่มเคลื่อนไหว

มีเรือเล็กสี่ลำจอดอยู่ที่ทางขาออกหน้าบ้านของพวกเขา ตอนนี้พวกเรากำลังเริ่มต้นด้วยการไปที่ท่าเรือเหาะ

“พวกคุณเองก็ขึ้นมาด้วย พวกเราจะออกเดินทางทันที”

“รับทราบแล้ว”

“รับทราบ”

กวินและคาคานะขึ้นเรือเล็กพร้อมกับลูกน้อง

ฉันพูดไม่ได้ว่าไม่มีความกังวลใด ๆ แต่จากนี้ไป จะเป็นการแข่งกับเวลาอย่างแท้จริง

――ซ้า มาเริ่มต้นวันอันยาวนานกันเถอะ

พวกเรามาถึงท่าเรือเหาะแล้ว แต่ต่อจากนี้ไป พวกเราจะถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม และออกไปถ่ายทำกัน

เนื่องจากได้แจ้งให้พวกเขาทราบเมื่อคืนแล้ว ดังนั้นดูเหมือนว่ากวินและคาคานะจะไม่มีปัญหาเช่นกัน กองทัพบกและกองทัพอากาศตัดสินใจร่วมเดินทางไปพร้อมกัน

ทีมถ่ายทำมีทั้งหมดสิบสองคน และคัดเลือกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม

หัวหน้าทีมงาน ช่างกล้อง ช่างแต่งหน้า ถูกพามาตำแหน่งละสองคน

ฮิเอโร่บอกว่า「ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น คงเดือดร้อนกันแน่ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยจึงต้องมีคนในแต่ล่ะตำแหน่งสำรองไว้หนึ่งคน」 สมแล้ว แต่ก็คงไม่ถึงกับคาดคะเนที่จะตั้งใจถ่ายทำโดยสองทีม……ไม่สิ บางทีอาจจะตั้งใจไว้แบบนั้นก็ได้

ม๊า ก่อนอื่น จากนี้พวกเราจะทำงานเป็นสองทีม

กลุ่มแรกมี ฮิเอโร่ เมียร์โก และโครเวน

กลุ่มที่สองมี ฉันกับคริสโต ริโนกิสด้วย เธอบอกว่าวันนี้เธอจะไม่เพียงเป็นแค่สาวใช้ของฉันเท่านั้น แต่ยังจะเป็นผู้ช่วยฉันในการถ่ายทำด้วย พูดให้ถูกคือ ฉันขอให้เธอมาช่วยเอง

มีทั้งเจ้าชายแห่งอาร์ตัวร์ และเจ้าชายกับเจ้าหญิงแห่งแว็ง เดอ ครุช แต่ไม่มีผู้คุ้มกัน เพราะผู้บัญชาการทหารจะติดตามพวกเขาไปเอง ยังไงก็ตาม ก็เพราะไม่มีเวลาแล้ว

และ――

“คาคานะซามะ ไปกันเถอะค่ะ”

“อ้า”

การไปเจอกวินกับคาคานะเมื่อวานไม่เสียเปล่าจริง ๆ

เมื่อฉันบอกฮิเอโร่ถึงความประทับใจที่มีต่อทั้งสองคน เขาก็บอกว่า「เราจะรับหน้าผู้บัญชาการทหารบกที่ดูยุ่งยากให้เอง」

ด้วยความสัตย์จริง ฉันเองก็คิดว่าเป็นแบบนั้นก็นี้ และสหายร่วมทางของฉันคือผู้บัญชาการทหารอากาศ

คิดยังไงแบบนี้ก็ดีกว่า เพราะว่าฉันกลัวว่าจะไปต่อยเขาเข้าให้ ถ้าเขาเอาแต่พูดสิ่งที่ทำให้เรื่องยุ่งเหยิง คาคานะดูชัดเจนและเข้าใจง่าย

กลุ่มแรกคือ ผู้บัญชาการทหารบก กวิน

กลุ่มที่สองของพวกเราคือ ผู้บัญชาการทหารอากาศ คาคานะ

และทีมงานในแต่ละทีมถ่ายทำ

ทันทีที่พวกเราขึ้นเรือเหาะที่เตรียมไว้ที่ท่าเรือเหาะแล้ว เรือก็แล่นออกจากท่าทันที

เอาล่ะ

ก่อนอื่น พวกเราต้องบอกเส้นทางที่จะบินไปให้กับกัปตันเรือฟังตามที่คริสโตเตรียมไว้ให้

แว็ง เดอ ครุชเป็นประเทศที่มีเกาะลอบฟ้ามากมาย ดังนั้นจีงเป็นเรื่องยุ่งยากที่จะตัดสินใจเลือกเส้นทาง สิ่งสำคัญคือจะประหยัดเวลาและไปเกาะต่อไปได้ยังไงโดยไม่ให้เสียเวลสโดยเปล่าประโยชน์

“นั่นเป็นแผนที่ไม่สมเหตุสมผลเลย”

ในห้องควบคุม คริสโตกำลังออกคำสั่งกับกัปตันในขณะที่กำลังดูแผนที่เดินอากาศ คาคานะที่กำลังฟังอยู่ข้าง ๆ พูดเรื่องที่ทุกคนกำลังคิด

ใช่ เป็นแผนที่ไม่สมเหตุสมผลเลย

แต่ยังไงก็แต่ต้องทำ เพราะมีเวลาแค่วันนี้เท่านั้น

“ทั้งการส่งเรือเหาะออกไปในช่วงเวลาแบบนี้ก็ดี ทั้งการพยายามบินในเส้นทางที่ไม่สมเหตุสมผลแบบนี้ก็ดี……เมจิกวิชั่นเป็นเป็นอะไรที่ไม่มีสามัญสำนึกเลยรึ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความเหมาะสมเลยสินะ”

ม๊า สำหรับคนที่ไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับเมจิกวิชั่นมากนัก พวกเขาอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเรากำลังพยายามทำอะไรกันอยู่

นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันจะพูดเอง

“หากสามารถถ่ายภาพสะท้อนที่ดีได้โดยมีทั้งความเหมาะสมและสามัญสำนึก พวกเราก็จะทำค่ะ แต่เพราะเรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้ จึงจำเป็นต้องทำบางสิ่งที่ดูเหมือนไร้ความยั้งคิดเช่นนี้”

“ภาพสะท้อนที่ดี?”

“หากอยากเห็นยามอาทิตย์อัสดงก็ต้องเลือกเวลาจริงไหมคะ? หากอยากเห็นทั้งอาทิตย์อัสดงสวย ๆ ก็ต้องเลือกทั้งเวลาและสถานที่จริงไหมคะ? นั่นคือสิ่งที่จำเป็นค่ะ”

“……? ข้าไม่เห็นจะเข้าใจเลยจริง ๆ แต่……”

งั้นเหรอ ถ้างั้นก็ต้องพูดให้ชัดขึ้น

“จากนี้ไป พวกเราจะทำการไปถ่ายทำฟุตเทจที่ไม่สามารถถ่ายที่ไหนได้ หากไม่ใช่ที่แห่งนั้นค่ะ”

ที่แรก เกาะชั้นบนลำดับที่สาม

จุดหมายปลายทางของพวกเราคือ คฤหาสน์ของสตรีชนชั้นสูงซึ่งเคยเป็นครูสอนพิเศษของซัคเฟิร์ดเมื่อตอนที่เขาอายุประมาณเท่ากับฉันตอนนี้

พวกเราไปเพื่อรับ「คำอวยพรจากคนที่เกี่ยวข้องกับเจ้าบ่าวและเจ้าสาวที่ไม่สามารถมาร่วมงานได้」และจะออกอากาศในงานแต่งงานวันพรุ่งนี้