บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 190 มีความผิด

 

“เจ้าจะบอกว่า เจ้าเข้าไปตามหาคนในเขตของกลุ่มนักล่าอสูรจิ้นเหรอ” องค์ชายจากอาณาจักรชูถามพลางไขว่ห้างอย่างสบายใจ

 

“ขอรับ”ไป๋จูเหวินตอบพลางประสานมือรับอย่างสงบ

 

“แล้วคนของเจ้าทําไมถึงเข้าไปเป็นสายสืบในกลุ่มนักล่าอสูรได้ พวกมันต้องการอะไร” องค์ชายว่าพลางมองไปที่ต้าชิงกับต้าเฉินที่อยู่ด้านหลังไป๋จูเหวิน

 

“เรื่องนั้นเป็นอุบัติเหตุขอรับ พวกเขาหลงทางไปแล้วบังเอิญโดนชักชวนเข้าไปในกลุ่มนักล่าอสูรพอดีเท่านั้น”ไป๋จูเหวินตอบเสียงเรียบ

 

“เฮาะ เจ้าจะให้ข้าเชื่อจริงๆงั้นเหรอว่าทั้งหมดมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ไม่ว่าจะมองอย่างไรเจ้าสองคนนั้นก็เข้ามาล้วงความลับพวกเราแน่ๆ”ราชาอสูรว่าพลางชี้มาทางต้าชิงกับต้าเฉิน

 

“ความลับอะไรกัน พวกเจ้ามีอะไรเหนือกว่ากลุ่มนักล่าอสูรของอาณาจักรเราซะที่ไหน” ต้าชิงบ่นพลางเบ้ปากเล็กน้อย หากไม่ติดใจเรื่องอสูรที่ราชาอสูรเก็บเอาไว้ พวกมันได้หาทางกลับออกมาแล้ว กลุ่มนักล่าอสูรของอาณาจักรชูทั้งวิธีการล่าและธุรกิจต่างต่ํากว่ามาตรฐานของกลุ่มนักล่าอสูรของอาณาจักรอู่คนละเรื่องกันเลยก็ว่าได้ หากไม่ใช่เพราะผู้นํารุ่นก่อนเจออสูรตะขาบเล่นงานจนหมด พวกกลุ่มนักล่าอสูรจากอาณาจักรชูไม่มีทางมาทําท่าใหญ่โตในห้องประชุมได้แน่ๆ

 

“หุบปาก”ราชาอสูรว่าพลางทุบโต๊ะเสียงดัง

 

“เป็นท่านเองไม่ใช่หรือที่เลี้ยงอสูรเหล่านั้นไว้เพื่อแผนการบางอย่าง”ต้าเฉินว่าพลางเดินออกมาข้างหน้า พวกมันทั้งสองสืบเรื่องมาลึกพอสมควร แม้จะไม่ทราบว่าใครสั่ง แต่ดูเหมือนราชาอสูรจะเตรียมอสูรเหล่านี้เอาไว้ตอนที่จะโจมตีอาณาจักรอู๋นั่นเอง นั่นหมายความว่าคนในอาณาจักรชูบางส่วนยังคงจ้องจะเปิดสงครามกับอาณาจักร และการปรากฏตัวขององค์ชายแห่งอาณาจักรธุ์ในวันนี้ก็ทําให้พวกต้าชิงต้าเฉินรู้สึกระแคะระคายเช่นกัน

 

“พวกเจ้าเองก็เลี้ยงอสูร ทําไมข้าจะเลี้ยงไม่ได้”ราชาอสูรว่าพลางจ้องต้าเฉินนิ่ง

 

“เรื่องทั้งหมดก็คือ พวกเจ้าเข้ามาสืบความลับของพวกเรา และพยายามจะพาอสูรของข้าหนีไป แถมยังมาโจมตีพวกข้าและทําลายเมืองพวกข้าด้วย”ราชาอสูรคํารามพลางชี้มาที่อสูรปักเป้า

 

“แถมอสูรที่ระเบิดเมืองของข้า ไม่ว่าจะดูอย่างไร มันก็เป็นอสูรของเจ้าไม่ใช่หรืออย่างไร”แม้ไป๋จูเหวินจะบอกว่ามันตามมาเอง แต่ก็คงไม่มีใครเชื่ออยู่แล้ว

 

“สรุปว่า เจ้าลอบเข้าไปในกลุ่มนักล่าอสูรจริง พาอสูรของพวกเราหนีไปจริง และทําลายเมืองของพวกเราจริง ใช่หรือไม่” องค์ชายจากอาณาจักรชูถามเสียงเรียบ ถึงไป๋จูเหวินจะพยายามเถียง แต่ความจริง 3 ข้อนี้ไม่อาจเถียงได้จริงๆ

 

“…”ได้ยินเช่นนั้นทั้งต้าชิงและต้าเฉินต่างก็พูดไม่ออก

 

“การระเบิดครั้งนั้นคนของกลุ่มนักล่าอสูรเสียชีวิตกว่า 2,000 คน บาดเจ็บสาหัสอีกนับไม่ถ้วน ทั้งหมดล้วนเป็นคนของอาณาจักรชูเจ้าจะปัดความรับชอบนี้ด้วยคําว่าบังเอิญงั้นหรือ” องค์ชายแห่งอาณาจักรชูว่าพลางจ้องมองไป๋จูเหวินอย่างจริงจัง

 

“มากขนาดนั้น “ไป๋จูเหวนพูดไม่ออก เพียงการพองตัวของอสูรปักเป้าเพียงตนเดียวทําให้เกิดความเสียหายอย่างมาก

 

“ทั้งหมดเป็นความผิดของข้าเอง”ไป๋จูเหวินพูดพลางก้มหน้าลง ไม่ว่าจะหาข้ออ้างอย่างไร ความเสียหายครั้งนี้ก็มาจากไป๋จูเหวินจริงๆ แถมยังเป็นความเสียที่คนจากอาณาจักรอู๋กระทําต่ออาณาจักรชูอีกต่างหาก เรื่องนี้สามารถกลายเป็นชนวนสงครามได้เลยเสียด้วยซ้ํา โชคดีเท่าไหร่แล้วที่องค์ชายเลือกที่จะมาเจรจาแทนที่จะเปิดสงครามเลย

 

“ที่ข้าเดินทางมาในวันนี้ก็เพราะต้องการให้พวกเจ้าแสดงความรับผิดชอบ” องค์ชายจากอาณาจักรชูว่าพลางชี้มาทางไปจูเหวิน

 

“ขั้นแรกพวกเจ้าทั้งทั้งสามจะต้องกลายเป็นนักโทษของพวกเรา และกลับไปรับโทษที่อาณาจักรชู และจ่ายค่าเสียหายที่เจ้าทําลงไปซะ”องค์ชายว่าพลางกอดอกนิ่ง

 

“ค่าเสียหาย?”ไป๋จูเหวินขมวดคิ้ว

 

“เจ้าทําลายเมืองไปกว่าครึ่ง ก็ต้องมีทั้งค่าซ่อมแซมเมือง และค่ารักษาพยาบาลผู้ได้รับบาดเจ็บสิ”องค์ชายว่าพลางโยนกระดาษม้วนหนึ่งให้ไป๋จูเหวิน ภายในนั้นมีรายการความเสียหายและค่าซ่อมแซมทั้งหมดที่ถูกแจกแจงอย่างละเอียด รวมทั้งค่ารักษาพยาบาลและค่าทําขวัญคร่าวๆของชาวเมืองอีกด้วย

 

“ทั้งหมดก็ราวๆสองพันล้านเหรียญทอง”ได้ยินจํานวนแล้วหวงหลงที่นั่งฟังอยู่ข้างหลังก็ถึงกับกําหมัดแน่น พวกมันมีเงินมากก็จริง แต่หากจ่าย 2,000 ล้านเหรียญทองออกไปพวกมันคงไม่อาจทําธุรกิจต่อไปได้แน่ๆ ต่อให้มีรายได้จากสมาคมแพทย์มาเพิ่มแล้วก็ตาม

 

“หากพวกเราไม่จ่ายแล้วจะเป็นอย่างไร”ไป๋จูเหวินถามพลางยืนด้วยท่าที่นิ่งสงบ มันไล่รายการที่องค์ชายทํามาแล้ว แน่นอนว่ามันไม่ได้เป็นจํานวนมากขนาดนั้นจริงๆ แต่ตอนนี้ไป๋จูเหวินไม่ได้อยู่ในฐานะที่สามารถท้วงอะไรได้

 

“ถ้าพวกเจ้าไม่จ่ายโทษของพวกเจ้าก็คือโทษประหาร พวกเราจะจับเจ้าทั้งสามแขวนคอประจารกลางเมือง และใช้กระบี่ทัณฑ์ทรมานเสียบพวกเจ้าคนละร้อยเล่ม”ได้ยินเช่นนั้นต้าชิงและต้าเฉินก็หน้าซีดเผือดทันที เพราะผู้ฝึกฝนพลังวิญญาณนั้นตายยากกว่าคนธรรมดา เพียงแขวนคอพวกมันไม่อาจคร่าชีวิตได้ แต่พวกมันจะถูกแขวน เอาไว้ราวกับสัตว์แล้วใช้กระบี่เสียบจนกว่าจะตายนั่นเอง

 

“ หมายความว่าหากพวกเราจ่าย ก็จะไม่ถูกประหารงั้นหรือ”ไป๋จูเหวินถามเสียงเรียบ แน่นอนว่ามันไม่ได้จะเบี้ยวค่าเสียหายอยู่แล้ว เพียงแต่ต้องการทราบโทษสูงสุดของตนเท่านั้น

 

“พวกเราจะไว้ชีวิตเจ้า แต่จะส่งเจ้าไปอยู่ในขังแทน” ได้ยินเช่นนั้นไป๋จูเหวินก็พยักหน้าเล็กน้อย มันฆ่าคนไปกว่า 2,000 คน โทษไม่ใช่ประหารก็ดีมากพอแล้ว

 

“เช่นนั้นข้าอยากจะต่อรองกับท่าน”ไป๋จูเหวินว่าพลางเปิดมิติของตนขึ้น

 

“ข้าจะจ่ายท่านสี่พันล้านเหรียญทอง แต่ข้าอยากให้พวกท่านปล่อยพี่ต้าชิงกับต้าเฉินไป” พูดจบไป๋จูเหวินก็เทเหรียญทองทั้งหมดที่ตนเองมีออกมาจากมิติ รวมทั้งเกล็ดของมังกรทองที่มันได้มาก่อนหน้านี้ด้วย จํานวนทองคําที่กองจนเต็มพื้นทําเอาเหล่าอาวุโสประหลาดใจอย่างมาก

 

“ผู้ที่ทําลายเมืองของท่านคืออสูรของข้าคนเดียวเท่านั้น มีเพียงข้าคนเดียวที่สมควรรับโทษ”ไป๋จูเหวินตอบพลางประสานมือคารวะอีกฝ่าย

 

“ไม่ หากพวกเราไม่เข้าไปอยู่ในกลุ่มนักล่าอสูรของอาณาจักรชูก็คงไม่เกิดเรื่อง คนที่ต้องรับโทษคือพวกเราไม่ใช่นายน้อย”ต้าชิงและต้าเฉินว่าพลางออกมารับโทษแทน

 

“พอแล้ว” องค์ชายว่าพลางชี้มาทางไป๋จูเหวิน

 

“แค่เจ้าคนเดียวก็พอ”องค์ชายว่าพลางยิ้มกว้าง มันรีบเก็บทองคําจํานวนมากลงไปในมิติของตนเอง แน่นอนว่าส่วนต่างทั้งหมดย่อมเป็นของมัน

 

“จับตัวมันแล้วกลับได้” องค์ชายสั่งพลางเดินออกจากประตูไป ปล่อยให้เหล่าผู้ฝึกฝนพลังวิญญาณระดับเทียนเซียนขั้นที่ 10 เข้าไปจับกุมตัวไป๋จูเหวินในทันที

 

เปรี้ยง! แน่นอนว่าอสูรปักเป้าไม่ยอมให้ใครเข้ามาทําร้ายไป๋จูเหวินอยู่แล้ว มันยิงกระสุนลมอักเข้าใส่ร่างของชายคนหนึ่งจนกระเด็นไปติดกําแพงทันที

 

“พี่ปักเป้า ไม่ต้องทําอะไรพวกเขา”ไป๋จูเหวินห้ามพลางมองไปทางพวกหลินหลินที่อยู่ด้านหลังเพื่อบอกพวก นางว่าห้ามทําอะไร

 

“พี่ไป” หลินหลินว่าพลางถอยออกมา ในเมื่อนายของพวกนางห้าม พวกนางจะทําอะไรได้

 

“กิ้ว…”อลูกปักเป้าแม้จะมีท่าที่ไม่ยอม แต่ดูเหมือนมันจะยังฟังคําขอของไป๋จูเหวินอยู่ สุดท้ายไป๋จูเหวินก็ถูกจับตัวไปกับกลุ่มขององค์ชาย

 

“ข้านึกว่าท่านจะใช้เรื่องนี้ประกาศสงครามเสียอีก” ชายคนหนึ่งที่เดินตามองค์ชายออกมาพูด

“ถือเป็นโชคดีของพวกมัน”องค์ชายว่าพลางมองไปที่อสูรปักเป้า แต่เดิมมันหมายจะประกาศสงครามกับอาณาจักรอู่จริงๆ แต่เพราะการระเบิดของอสูรปักเป้าบังเอิญฆ่าคนระดับเทียนเซียนขั้น 10 ที่ไปดําเนินแผนขององค์ชายไป 2 คน แถมราชาอสูรยังมีสภาพพิการแทบสู้ไม่ได้ เรียกได้ว่าอาณาจักรของมันเสียกําลังไป 3 คน ขึ้นเปิดสงครามมีหวังพ่ายแพ้อย่างแน่นอน พวกมันจึงได้แต่ปิดข่าวเอาไว้และยอมให้คนทั่วไปทราบแค่ว่าราชาอสุรบาดเจ็บคนเดียวเท่านั้น

 

“แล้วท่านจะเอาอย่างไรกับเจ้าหนุ่มนั้น” ชายคนเดิมถามพลางมองไปทางไป๋จูเหวินที่โดนคุมตัวตามมา

 

“ข้ามีที่สนุกๆเอาไว้รอมันอยู่แล้ว” องค์ชายหัวเราะพลางเดินออกไปจากวังมังกรอย่างอารมณ์ดี นอกจากจะได้กําไรมากกว่าที่คิดแล้ว มันยังได้ของเล่นใหม่มาอีกด้วย