POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) 398
EP 398 ห่าวเกอเกอ
By loop
ณ ห้องนอน.
ดงซูบินมองไปที่หยูเหมยเซียวและหยิบโทรศัพท์ออกมานี่เป็นครั้งแรกที่พี่สาวหยขอความช่วยเหลือจากเขาและเขาต้องไม่ทําให้เธอผิดหวังแต่เขาไม่มีความสัมพันธ์ในฝ่ายประชาสัมพันธ์และเฉินองปิงหัวหน้าแผนกประชาสัมพันธ์ของเทศมณฑลก็อยู่กับฝ่ายของเซียงดาวนอกจากนี้ยังไม่ถูกต้องที่จะถามเรื่องนี้กับฮซินเยียนอา… ซูเจียกําลังทํางานในสถานีโทรทัศน์ของมณฑลและเธอไม่เพียงแต่เป็นพิธีกรรายการข่าวเท่านั้นเธอยังเป็นรองหัวหน้าทีมผลิตรายการอีกด้วย
ริง… ริง… ริง…ตงเสวี่ยปิงเรียก
“สวัสดี ซูบินหรอ?” ซูเจียหัวเราะ
ดงซูบินได้ตอบกลับ “พี่ซู คุณอยู่ที่ไหน? คุณทานอาหารเย็นแล้วหรือยัง”
ซูเจียหัวเราะ “คุณมาถามฉันช้าไป ฉันเพิ่งกินข้าวเย็นกับเพื่อนร่วมงานเสร็จ คุณจะเลี้ยงอาหารค่ำฉันไหม
“ถูกต้อง, กินข้าวเสร็จแล้วก็ไปกินข้าวกันวันอื่น ดงซูบินหยุดชั่วครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ”โอ้ ฉันมีเรื่องจะรบกวนคุณลูกชายของเพื่อนฉันกําลังฝึกงานที่สถานีโทรทัศน์ของคุณ ชื่อของเขาคือซันซูและเขากําลังทํางานกับแผ
โลจิสติกส์ คุณมีคําพูดในแผนกนี้หรือไม่? เขาหวังว่าจะกลับใจใหม่เป็นฟูลไทม์”
ซูเจียได้ตอบกลับ “มันเป็นเรื่องเล็กน้อย ฉันจะพูดกับพวกเขาให้”
“ขอบคุณค่ะซิส” “ฮ่าฮ่า…นี่เป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก” ดงซูบินไม่ได้คาดหวังว่าซูเจียจะเห็นด้วยอย่างง่ายดายหลังจากวางสายเขาหันไปหาหยูเหมยเซียวและบอกเธอว่าเสร็จแล้วหยูเหมยเซียวออกจากห้องและเห็นฟางเซาและเสี่ยวซูพูดคุยกับเซียวเซียว
หยูเหมยเซียวเดินผ่าน “เสี่ยวซู กลับไปรอที่สํานักข่าว เธอ(สรรพนามเรียกผู้ชาย) จะคงจะได้รับการเรียกตัวกลับไปในอีกไม่กี่วันนี้”
ฟางเซาได้ยินและคว้ามือของ หยูเหมยเซียว”ขอบคุณมาก. เสี่ยวซู คุณรออะไรอยู่? รีบไปขอบคุณป้าหยู”
เซียวซูลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณป้าย ขอขอบคุณ”
“ไม่เป็นไร.” หยูเหมยเซียวรู้สึกดีที่ได้รับคําขอบคุณจากฟางเซาและลูกชายของเธอ
ฟางเซาตระหนักว่าหัวหน้าซูบิน ปฏิบัติต่อ หยูเหมยเซียวเป็นอย่างดี เธอพูดกับเขาเพียงไม่กี่คําในห้องนั้นและทุกอย่างก็เรียบร้อยหัวหน้าซูบินต้องรักหยูเหมยเซียวและลูกสาวของเธออย่างมากฟางเซาเองก็อิจฉาหยูเหมยเซียวหญิงม่ายไร้เงินและลูกสาวของเธอที่มาที่เมืองนี้ใหม่ๆตอนนี้เธอมีอพาร์ตเมนต์ของตัวเองแล้วและแม้แต่เทพแห่งความโชคร้ายในตํานานก็ยังสนใจเธอ เธอทําไมถึงโชคดีขนาดนี้?
ฟางซูคุยกับ หยูเหมยเซียวอีกสักพักก่อนจะจากไป
หลังจากที่ ฟางซูและลูกชายของเธอจากไป ดงซูบินก็เดินออกจากห้องนอนโดยเอามือลูบท้อง “พี่หยูอาหารเย็นพร้อมหรือยัง?ฉันหิวมาก.”
หยูเหมยเซียวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “เดี๋ยวฉันจะทําอาหารเย็นให้”
การปะทะกัน… ในความเร่งรีบของเธอ หยูเหมยเซียวสะดุดตัวเองและล้มไปข้างหน้า
ดงซูบินตกใจและจับเธอได้อย่างรวดเร็วจากการล้ม “อา…คุณทําให้ฉันตกใจนะเนี่ยและคุณจะเป็นอะไรไป?รีบอะไรนักหนา
ดงซูบินช่วยเธอและพูดเบา ๆ “อย่าวิตกกังวล ฉันแค่ล้อเล่นกับคุณ ฉันยังไม่หิว”
หยูเหมยเซียวเห็น เซียวเซียว มองไปที่พวกเขาและเธอก็หน้าแดง เธอพยายามดิ้นรนจากอ้อมกอดของดงซูบินและเข้าไปในครัว “ฉัน…ฉันจะทําอาหารตอนนี้”
กว่าจะกินข้าวเย็นเสร็จก็มืดแล้ว
ดงซูบินนั่งบนโซฟา ถูท้องของเขาและชื่นชมการทําอาหารของ หยูเหมยเซียว หยูเซียวเซียวก็ลูบท้องของเธอเหมือนเขาและบอกว่าอาหารเย็นวันนี้อร่อยที่สุดหยูเหมยเซียวรู้สึกมีความสุขและความพยายามของเธอก็ได้ผล
“ลุง ช่วยสอนผมเล่นเกมหน่อย” เซียวเซียว ดึงแขนของดงซูบิน
ดงซูบินยังคงสูบบุหรี่บนโซฟา “ขอฉันพักสักหน่อยดีกว่า ฉันอิ่มเกินไป”
เซียวเซียว พยักหน้าและถาม “วันนี้จะกลับเลยไหม”
หยูเหมยเซียวที่ถือที่เขี่ยบุหรี่ยังคงดูทีวีต่อไป แต่หูของเธอกําลังฟังข่าวไปด้วย
ดงซูบินหัวเราะ “คืนนี้ฉันจะไม่จากไป ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อพาคุณไปเล่นเกม
หยูเหม่ยเซียวยืนขึ้น “ฉัน…ฉันจะไปจัดเตียงของคุณตอนนี้ คุณต้องการให้ฉันเติมอ่างอาบน้ําในภายหลังหรือไม่”
“ตกลง”
21.15 น.
ประตูห้องน้ําเปิดออก และตงเสวี่ยปิงก็เดินออกไปช้าๆ
ไม่มีใครอยู่ในห้องนั่งเล่น หยูเหมยเซียวและเซียวเซียว ควรอยู่ในห้องนอนของพวกเขาและดงซูบินอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแม้ว่าเซียวเซียวจะเห็นเขาและพี่สาวหยูอยู่ด้วยกันที่ปักกิ่งแต่เขาไม่สามารถทําอย่างนั้นได้อีกคืนนี้เขาจะนอนยังไง? นอนอีกห้องนอนคนเดียว? มันจะเหงาเกินไป
ดงซูบินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเปิดประตู หยูเหมยเซียว”จะนอนกันหมดแล้วเหรอ”
“ใช่” หยูเหมยเซียวกําลังจัดเตียง และ หยูเซียวเซียว กําลังเล่นโทรศัพท์มือถือของเธอ
ดงซูบินกระแอมในลําคอของเขา “เอ่อ.. ไม่เป็นไร
“ตกลง. ราตรีสวัสดิ์” ดงซูบินปิดประตู
ได้… ดูเหมือนว่าคืนนี้ฉันจะแตะต้องพี่หมูไม่ได้ เฮ้อ…ถ้าฉันรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ฉันจะไม่ไปกับเซียวเซียวเพื่อเล่นเกมคืนนี้ฉันควรจะซื้อของขวัญให้เธอและหยูเหมยเซียวสามารถไปกับฉันได้ตอนนี้สายเกินไปที่จะเสียใจแม้ว่าดงซูบินสามารถนอนกับพวกเขาได้เขาจะไม่ทําอะไรกับพี่สาวหยูต่อหน้าเซียวเซียว
ดงซูบินกลับไปที่ห้องนอนอื่นและคลุมตัวเองไว้ใต้ผ้าห่ม แต่เขานอนไม่หลับในขณะที่เขาคิดถึงพี่หยู
สิบนาที่…
ยี่สิบนาที…
ทันใดนั้นมีคนเปิดประตูห้องนอน
ดงซูบินประหลาดใจและมองไปที่เงาดํา “พี่หย?”
หยูเหมยเซียวปิดประตูข้างหลังเธอ “คุณ… นอนหรือยัง”
“ฉันยังตื่นอยู่ ทําไมเธอถึงอยู่ที่นี่?”
“เซียวเซียวหลับไปแล้ว ฉัน ฉันอยู่ที่นี่ เพื่อตรวจสอบคุณ”
ดงซูบินหัวเราะและนั่งอย่างตื่นเต้น เขากอด หยูเหมยเซียวที่เอวของเธอ “มีอะไรให้ตรวจสอบ?คุณต้องการตรวจสอบอะไร”
หยูเหมยเซียวเปลี่ยนเป็นสีแดง “ฉัน…ฉันเกรงว่าคุณไม่ได้ห่มผ้าห่มอย่างเหมาะสมและเป็นหวัด”
ดงซูบินได้ตอบกลับ “ฉันเป็นหวัดแล้วและรู้สึกหนาวไปทั้งตัว ฮ่าฮ่า… คุณอยากให้ฉันอุ่นขึ้นไหม?”
“อ… โอเค” หยูเหมยเซียวถอดรองเท้าแตะขนสัตว์ของเธอและไปที่เตียงของดงซูบิน
ดงซูบินเอื้อมมือไปลูบก้นของเธอ
หยูเหมยเซียวมองออกไปและลังเลสักครู่ก่อนที่จะกอดดงซูบินกลับกอดของเธอจากด้านหน้าผลักดงซูบินซึ่งกําลังนั่งขึ้นกลับขึ้นไปบนเตียงหยูเหมยเซียวขอโทษอย่างรวดเร็วโดยบอกว่าไม่ได้ตั้งใจแต่เธอไม่ปล่อยเขาและกอดเขาอย่างแผ่วเบา
ดงซูบินพูดติดตลก “พี่หยู นี่เป็นครั้งแรกที่คุณมีความกระตือรือร้น”
“ไม่…นี่… นี่ไม่ได้ตั้งใจ” หยูเหมยเซียวหันหน้าหนีจากดงซูบิน
ดงซูบินยิ้มและกอดหยูเหมยเซียวในอ้อมแขนของเขาและพวกเขาก็นอนบนเตียงโดยไม่พูดอะไร
หนึ่งนาที…
สองนาที…
สามนาที่…
หยูเหมยเซียวคิดว่า ดงซูบินหลับไปแล้วและเดินหน้าต่อไปจูบ ดงซูบินบนใบหน้าของเขา เธอชําเลืองมองเขาอย่างรวดเร็วและจูบเขาที่ริมฝีปากของเขา…ในไม่ช้เธอก็ใช้ลิ้นต่อสู้กับเขาและหายใจแรงดงซูบินไม่สามารถแสร้งทําเป็นหลับและคืนจูบได้อีกต่อไป
พี่สาวหยูไม่เคยคิดริเริ่มที่จะจูบเขา
ในไม่ช้า มือของ ดงซูบินก็ไปทั่วร่างกายของ หยูเหมยเซียวและเขารู้สึกว่าร่างกายของเธอร้อนขึ้น
หยูเหมยเซียวหยุดจูบและเริ่มปลดกระดุมชุดนอนของเธอ เธอเปลือยกายในทันที
ดงซูบินหัวเราะและลูบผมของเธอ “ทําไมวันนี้คุณอารมณ์ดีจัง”
หยูเหมยเซียวหน้าแดง “ไม่…”
“ไม่? ก่อนหน้านี้ คุณพยายามหนีหน้าฉัน และฉันต้องใช้เวลาเพื่อเกลี้ยกล่อมคุณก่อนที่ฉันจะได้คุณมา”ดงซูบินดึงผ้าห่มคลุมพวกเขา“คุณคิดถึงฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
“บอกฉันสิ”
หยูเหมยเซียวอยู่ในวัยสามสิบและตอนนี้ลูกสาวของเธออยู่ในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นเธออายเกินกว่าจะพูดออกมา“ซูบินหยุดถาม … ฉัน …”
“ฮ่า ๆ… ไม่เป็นไร ฉันจะไม่ถามคุณแล้ว ทํา”
อายจัง”
หยูเหมยเซียวโล่งใจ “ถ้าอย่างนั้น…เรา… เราจะ…”
“เดี๋ยวก่อน อืม…เรียกฉันว่าอะไรดีๆ ก่อนสิ”
“…เรียกคุณว่าอะไรนะ”
ดงซูบินได้ตอบกลับ “คุณคิดอย่างไร?”
หยูเหมยเซียวถามอย่างขี้ขลาด “เรียกพี่ว่าน้อง? … เซียปิง? หัวหน้าดง?”
ดงซูบินกลอกตาของเขา
“ฉันไม่ฉลาด คุณ… คุณต้องการให้ฉันเรียกคุณว่าอะไร”
“…ฮ่าฮ่า… เรียกฉันว่าห่าวเกอเกอ (หมายถึงพี่ชายที่ดีในภาษาจีนกลาง)”
หยูเหมยเซียวอ้าปากค้าง “นี่..”
“เธอจะโทรหาฉันไหม?”
หยุเหมยเซียวสูดหายใจเข้าลึก ๆ และกระซิบ “…ห่าวเกอเกอ”
“อีกแล้ว”
“ห่าวเกอเกอ”
ดงซูบินไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป เขาพลิกตัวเธอและเริ่มที่จะ…
Comments
POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) 398
EP 398 ห่าวเกอเกอ
By loop
ณ ห้องนอน.
ดงซูบินมองไปที่หยูเหมยเซียวและหยิบโทรศัพท์ออกมานี่เป็นครั้งแรกที่พี่สาวหยขอความช่วยเหลือจากเขาและเขาต้องไม่ทําให้เธอผิดหวังแต่เขาไม่มีความสัมพันธ์ในฝ่ายประชาสัมพันธ์และเฉินองปิงหัวหน้าแผนกประชาสัมพันธ์ของเทศมณฑลก็อยู่กับฝ่ายของเซียงดาวนอกจากนี้ยังไม่ถูกต้องที่จะถามเรื่องนี้กับฮซินเยียนอา… ซูเจียกําลังทํางานในสถานีโทรทัศน์ของมณฑลและเธอไม่เพียงแต่เป็นพิธีกรรายการข่าวเท่านั้นเธอยังเป็นรองหัวหน้าทีมผลิตรายการอีกด้วย
ริง… ริง… ริง…ตงเสวี่ยปิงเรียก
“สวัสดี ซูบินหรอ?” ซูเจียหัวเราะ
ดงซูบินได้ตอบกลับ “พี่ซู คุณอยู่ที่ไหน? คุณทานอาหารเย็นแล้วหรือยัง”
ซูเจียหัวเราะ “คุณมาถามฉันช้าไป ฉันเพิ่งกินข้าวเย็นกับเพื่อนร่วมงานเสร็จ คุณจะเลี้ยงอาหารค่ำฉันไหม
“ถูกต้อง, กินข้าวเสร็จแล้วก็ไปกินข้าวกันวันอื่น ดงซูบินหยุดชั่วครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ”โอ้ ฉันมีเรื่องจะรบกวนคุณลูกชายของเพื่อนฉันกําลังฝึกงานที่สถานีโทรทัศน์ของคุณ ชื่อของเขาคือซันซูและเขากําลังทํางานกับแผ
โลจิสติกส์ คุณมีคําพูดในแผนกนี้หรือไม่? เขาหวังว่าจะกลับใจใหม่เป็นฟูลไทม์”
ซูเจียได้ตอบกลับ “มันเป็นเรื่องเล็กน้อย ฉันจะพูดกับพวกเขาให้”
“ขอบคุณค่ะซิส” “ฮ่าฮ่า…นี่เป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก” ดงซูบินไม่ได้คาดหวังว่าซูเจียจะเห็นด้วยอย่างง่ายดายหลังจากวางสายเขาหันไปหาหยูเหมยเซียวและบอกเธอว่าเสร็จแล้วหยูเหมยเซียวออกจากห้องและเห็นฟางเซาและเสี่ยวซูพูดคุยกับเซียวเซียว
หยูเหมยเซียวเดินผ่าน “เสี่ยวซู กลับไปรอที่สํานักข่าว เธอ(สรรพนามเรียกผู้ชาย) จะคงจะได้รับการเรียกตัวกลับไปในอีกไม่กี่วันนี้”
ฟางเซาได้ยินและคว้ามือของ หยูเหมยเซียว”ขอบคุณมาก. เสี่ยวซู คุณรออะไรอยู่? รีบไปขอบคุณป้าหยู”
เซียวซูลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณป้าย ขอขอบคุณ”
“ไม่เป็นไร.” หยูเหมยเซียวรู้สึกดีที่ได้รับคําขอบคุณจากฟางเซาและลูกชายของเธอ
ฟางเซาตระหนักว่าหัวหน้าซูบิน ปฏิบัติต่อ หยูเหมยเซียวเป็นอย่างดี เธอพูดกับเขาเพียงไม่กี่คําในห้องนั้นและทุกอย่างก็เรียบร้อยหัวหน้าซูบินต้องรักหยูเหมยเซียวและลูกสาวของเธออย่างมากฟางเซาเองก็อิจฉาหยูเหมยเซียวหญิงม่ายไร้เงินและลูกสาวของเธอที่มาที่เมืองนี้ใหม่ๆตอนนี้เธอมีอพาร์ตเมนต์ของตัวเองแล้วและแม้แต่เทพแห่งความโชคร้ายในตํานานก็ยังสนใจเธอ เธอทําไมถึงโชคดีขนาดนี้?
ฟางซูคุยกับ หยูเหมยเซียวอีกสักพักก่อนจะจากไป
หลังจากที่ ฟางซูและลูกชายของเธอจากไป ดงซูบินก็เดินออกจากห้องนอนโดยเอามือลูบท้อง “พี่หยูอาหารเย็นพร้อมหรือยัง?ฉันหิวมาก.”
หยูเหมยเซียวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “เดี๋ยวฉันจะทําอาหารเย็นให้”
การปะทะกัน… ในความเร่งรีบของเธอ หยูเหมยเซียวสะดุดตัวเองและล้มไปข้างหน้า
ดงซูบินตกใจและจับเธอได้อย่างรวดเร็วจากการล้ม “อา…คุณทําให้ฉันตกใจนะเนี่ยและคุณจะเป็นอะไรไป?รีบอะไรนักหนา
ดงซูบินช่วยเธอและพูดเบา ๆ “อย่าวิตกกังวล ฉันแค่ล้อเล่นกับคุณ ฉันยังไม่หิว”
หยูเหมยเซียวเห็น เซียวเซียว มองไปที่พวกเขาและเธอก็หน้าแดง เธอพยายามดิ้นรนจากอ้อมกอดของดงซูบินและเข้าไปในครัว “ฉัน…ฉันจะทําอาหารตอนนี้”
กว่าจะกินข้าวเย็นเสร็จก็มืดแล้ว
ดงซูบินนั่งบนโซฟา ถูท้องของเขาและชื่นชมการทําอาหารของ หยูเหมยเซียว หยูเซียวเซียวก็ลูบท้องของเธอเหมือนเขาและบอกว่าอาหารเย็นวันนี้อร่อยที่สุดหยูเหมยเซียวรู้สึกมีความสุขและความพยายามของเธอก็ได้ผล
“ลุง ช่วยสอนผมเล่นเกมหน่อย” เซียวเซียว ดึงแขนของดงซูบิน
ดงซูบินยังคงสูบบุหรี่บนโซฟา “ขอฉันพักสักหน่อยดีกว่า ฉันอิ่มเกินไป”
เซียวเซียว พยักหน้าและถาม “วันนี้จะกลับเลยไหม”
หยูเหมยเซียวที่ถือที่เขี่ยบุหรี่ยังคงดูทีวีต่อไป แต่หูของเธอกําลังฟังข่าวไปด้วย
ดงซูบินหัวเราะ “คืนนี้ฉันจะไม่จากไป ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อพาคุณไปเล่นเกม
หยูเหม่ยเซียวยืนขึ้น “ฉัน…ฉันจะไปจัดเตียงของคุณตอนนี้ คุณต้องการให้ฉันเติมอ่างอาบน้ําในภายหลังหรือไม่”
“ตกลง”
21.15 น.
ประตูห้องน้ําเปิดออก และตงเสวี่ยปิงก็เดินออกไปช้าๆ
ไม่มีใครอยู่ในห้องนั่งเล่น หยูเหมยเซียวและเซียวเซียว ควรอยู่ในห้องนอนของพวกเขาและดงซูบินอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแม้ว่าเซียวเซียวจะเห็นเขาและพี่สาวหยูอยู่ด้วยกันที่ปักกิ่งแต่เขาไม่สามารถทําอย่างนั้นได้อีกคืนนี้เขาจะนอนยังไง? นอนอีกห้องนอนคนเดียว? มันจะเหงาเกินไป
ดงซูบินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเปิดประตู หยูเหมยเซียว”จะนอนกันหมดแล้วเหรอ”
“ใช่” หยูเหมยเซียวกําลังจัดเตียง และ หยูเซียวเซียว กําลังเล่นโทรศัพท์มือถือของเธอ
ดงซูบินกระแอมในลําคอของเขา “เอ่อ.. ไม่เป็นไร
“ตกลง. ราตรีสวัสดิ์” ดงซูบินปิดประตู
ได้… ดูเหมือนว่าคืนนี้ฉันจะแตะต้องพี่หมูไม่ได้ เฮ้อ…ถ้าฉันรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ฉันจะไม่ไปกับเซียวเซียวเพื่อเล่นเกมคืนนี้ฉันควรจะซื้อของขวัญให้เธอและหยูเหมยเซียวสามารถไปกับฉันได้ตอนนี้สายเกินไปที่จะเสียใจแม้ว่าดงซูบินสามารถนอนกับพวกเขาได้เขาจะไม่ทําอะไรกับพี่สาวหยูต่อหน้าเซียวเซียว
ดงซูบินกลับไปที่ห้องนอนอื่นและคลุมตัวเองไว้ใต้ผ้าห่ม แต่เขานอนไม่หลับในขณะที่เขาคิดถึงพี่หยู
สิบนาที่…
ยี่สิบนาที…
ทันใดนั้นมีคนเปิดประตูห้องนอน
ดงซูบินประหลาดใจและมองไปที่เงาดํา “พี่หย?”
หยูเหมยเซียวปิดประตูข้างหลังเธอ “คุณ… นอนหรือยัง”
“ฉันยังตื่นอยู่ ทําไมเธอถึงอยู่ที่นี่?”
“เซียวเซียวหลับไปแล้ว ฉัน ฉันอยู่ที่นี่ เพื่อตรวจสอบคุณ”
ดงซูบินหัวเราะและนั่งอย่างตื่นเต้น เขากอด หยูเหมยเซียวที่เอวของเธอ “มีอะไรให้ตรวจสอบ?คุณต้องการตรวจสอบอะไร”
หยูเหมยเซียวเปลี่ยนเป็นสีแดง “ฉัน…ฉันเกรงว่าคุณไม่ได้ห่มผ้าห่มอย่างเหมาะสมและเป็นหวัด”
ดงซูบินได้ตอบกลับ “ฉันเป็นหวัดแล้วและรู้สึกหนาวไปทั้งตัว ฮ่าฮ่า… คุณอยากให้ฉันอุ่นขึ้นไหม?”
“อ… โอเค” หยูเหมยเซียวถอดรองเท้าแตะขนสัตว์ของเธอและไปที่เตียงของดงซูบิน
ดงซูบินเอื้อมมือไปลูบก้นของเธอ
หยูเหมยเซียวมองออกไปและลังเลสักครู่ก่อนที่จะกอดดงซูบินกลับกอดของเธอจากด้านหน้าผลักดงซูบินซึ่งกําลังนั่งขึ้นกลับขึ้นไปบนเตียงหยูเหมยเซียวขอโทษอย่างรวดเร็วโดยบอกว่าไม่ได้ตั้งใจแต่เธอไม่ปล่อยเขาและกอดเขาอย่างแผ่วเบา
ดงซูบินพูดติดตลก “พี่หยู นี่เป็นครั้งแรกที่คุณมีความกระตือรือร้น”
“ไม่…นี่… นี่ไม่ได้ตั้งใจ” หยูเหมยเซียวหันหน้าหนีจากดงซูบิน
ดงซูบินยิ้มและกอดหยูเหมยเซียวในอ้อมแขนของเขาและพวกเขาก็นอนบนเตียงโดยไม่พูดอะไร
หนึ่งนาที…
สองนาที…
สามนาที่…
หยูเหมยเซียวคิดว่า ดงซูบินหลับไปแล้วและเดินหน้าต่อไปจูบ ดงซูบินบนใบหน้าของเขา เธอชําเลืองมองเขาอย่างรวดเร็วและจูบเขาที่ริมฝีปากของเขา…ในไม่ช้เธอก็ใช้ลิ้นต่อสู้กับเขาและหายใจแรงดงซูบินไม่สามารถแสร้งทําเป็นหลับและคืนจูบได้อีกต่อไป
พี่สาวหยูไม่เคยคิดริเริ่มที่จะจูบเขา
ในไม่ช้า มือของ ดงซูบินก็ไปทั่วร่างกายของ หยูเหมยเซียวและเขารู้สึกว่าร่างกายของเธอร้อนขึ้น
หยูเหมยเซียวหยุดจูบและเริ่มปลดกระดุมชุดนอนของเธอ เธอเปลือยกายในทันที
ดงซูบินหัวเราะและลูบผมของเธอ “ทําไมวันนี้คุณอารมณ์ดีจัง”
หยูเหมยเซียวหน้าแดง “ไม่…”
“ไม่? ก่อนหน้านี้ คุณพยายามหนีหน้าฉัน และฉันต้องใช้เวลาเพื่อเกลี้ยกล่อมคุณก่อนที่ฉันจะได้คุณมา”ดงซูบินดึงผ้าห่มคลุมพวกเขา“คุณคิดถึงฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
“บอกฉันสิ”
หยูเหมยเซียวอยู่ในวัยสามสิบและตอนนี้ลูกสาวของเธออยู่ในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นเธออายเกินกว่าจะพูดออกมา“ซูบินหยุดถาม … ฉัน …”
“ฮ่า ๆ… ไม่เป็นไร ฉันจะไม่ถามคุณแล้ว ทํา”
อายจัง”
หยูเหมยเซียวโล่งใจ “ถ้าอย่างนั้น…เรา… เราจะ…”
“เดี๋ยวก่อน อืม…เรียกฉันว่าอะไรดีๆ ก่อนสิ”
“…เรียกคุณว่าอะไรนะ”
ดงซูบินได้ตอบกลับ “คุณคิดอย่างไร?”
หยูเหมยเซียวถามอย่างขี้ขลาด “เรียกพี่ว่าน้อง? … เซียปิง? หัวหน้าดง?”
ดงซูบินกลอกตาของเขา
“ฉันไม่ฉลาด คุณ… คุณต้องการให้ฉันเรียกคุณว่าอะไร”
“…ฮ่าฮ่า… เรียกฉันว่าห่าวเกอเกอ (หมายถึงพี่ชายที่ดีในภาษาจีนกลาง)”
หยูเหมยเซียวอ้าปากค้าง “นี่..”
“เธอจะโทรหาฉันไหม?”
หยุเหมยเซียวสูดหายใจเข้าลึก ๆ และกระซิบ “…ห่าวเกอเกอ”
“อีกแล้ว”
“ห่าวเกอเกอ”
ดงซูบินไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป เขาพลิกตัวเธอและเริ่มที่จะ…
Comments