POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) 321

Now you are reading POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) Chapter 321 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

EP 321 คําเชิญของคุณนายหาน

By loop

 

วันถัดไป

 

เช้าเวลา 8.00 น.

 

ดงซูบินตื่นขึ้นมาบนโซฟาและเห็น หยูเหมยเซียวและ หยูเซียวเซียวตื่นขึ้นมาแล้ว

 

หยูเซียวเซียวนั่งที่เก้าอี้วางคางบนมือมองไปที่ดงซูบินเธอน่าจะนั่งอยู่ที่นั่นมานานแล้วเพื่อรอให้ดงซูบินตื่นขึ้นมา “ พี่…ลุง! ลุงตื่นแล้ว! เราจะออกไปกี่โมง”

 

หยูเหมยเซียวที่กําลังมัดผมอยู่ในห้องน้ําก็บ่นออกมา “ ปล่อยให้ลุงของลูกนอนหลับอีกสักพักเถอะ”

 

“ โอ้…” หยูเซียวเซียวระงับความตื่นเต้นของเธอและพูด “ลุงกลับไปนอนเถอะค่ะ”

 

ดงซูบินหัวเราะและลุกขึ้นนั่ง “ ฉันไม่นอนแล้ว หลังอาหารเช้าออกไปกันเถอะ ฮ่าฮ่าฮ่า…”

 

หยูเซียวเซียวร่าเริงและวิ่งไปนําเสื้อผ้าของ ดงซูบินมาให้เขา

 

* จากสายตาของเธอที่มองมาหาฉัน เอาล่ะ….เอาล่ะ…ฉันจะลุกขึ้นไปเตรียมตัว” ดงซูบินบีบจมูกของหยูเซียวเซียวเบา ๆ

 

หยูเหมยเซียวหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ “ ซูบินไปล้างเถอะ ฉันจะออกไปทิ้งขยะและจะเตรียมอาหารเช้าให้เมื่อฉันกลับมา”

 

“ฉันจะไป!” หยูเซียวเซียวตะโกนอย่างตื่นเต้น “ แม่รีบไปเตรียมอาหารเช้า!”

 

หยูเหมยเซียวมองไปที่ลูกสาวของเธอ “ จะรีบไปไหน” เธอหยิบถังขยะออกจากห้องน้ําแล้วเดินออกไป “ เดียวแม่กลับมา ไปช่วยลุงของลูก ชาร์จเครื่องโกนหนวดของเขา”หยูเหมยเซียวไม่กล้าปล่อยให้ลูกสาวของเธอทิ้งขยะเพราะมีหลักฐานว่าเธอทําอะไรกับดงซูบินอยู่ข้างในในขณะที่เธอมัดถุงขยะเธอเห็นพวกเขาใช้ถุงยางอนามัยแปดชิ้นแล้วเธอก็หน้าแดง

 

หลังอาหารเช้า หยูเซียวเซียวดึงมือของ ดงซูบินและ หยูเหมยเซียวลงบันไดอย่างตื่นเต้น

 

ทั้งสามคนเดินไปรอบ ๆ ถนนของปักกิ่งในตอนเช้าและพาเซียวเซียวไปที่สวนเซียงซาน

 

ระหว่างทางกลับบ้าน หยูเซียวเซียวเหนื่อยตาย แต่ก็ยังตื่นเต้น

 

หยูเหมยเซียวลูปหัวลูกสาวของเธอ “ ลูกสนุกพอแล้วหรือยัง”

 

” ค่ะ!” หยูเซียวเซียวพยักหน้า “ แม่เราจะกลับไปที่หยานไท่กันแล้วใช่ไหม?”

 

“ ใช่…ได้เวลากลับแล้ว”

 

ดงซูบินมองพวกเขาจากกระจกมองหลัง “ ฉันจะพาเธอมาเที่ยวปักกิ่งในช่วงเลิกเรียนครั้งต่อไปเราจะมาเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวอื่น ๆ ที่เหลือ”

 

หยูเซียวเซียวส่งเสียงเชียร์ “ ขอบคุณมาค่ะ คุณลุง!”

 

ดงซูบินมองไปที่นาฬิกาของเขา 3 ทุ่ม

 

ดงซูบินอยู่ห่างจากมณฑลเป็นเวลาหลายวันและได้พาแม่และลูกสาวไปรอบ ๆ ปักกิ่งในสองวันนี้ ถึงเวลาที่พวกเขาต้องกลับไปที่มณฑลหยานไทดังนั้นหลังจากที่พวกเขากลับไปที่ถนนเหอเปยเหนือพวกเขาก็คุยกันและจะกลับไปที่มณฑลหลังอาหารค่ํา มณฑลหยานไม่อยู่ห่างจากปักกิ่งเพียงสองชั่วโมงโดยรถยนต์ พวกเขามีเวลาก่อนอาหารเย็นและเริ่มเก็บของก่อนที่จะไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อสินค้าท้องถิ่นบางอย่างเพื่อนํากลับไป

 

แหวนแหวนแหวน โทรศัพท์ของ ดงซูบินดังขึ้น

 

หลังจากจ่ายเงินที่แคชเชียร์ ดงซูบินมองไปที่โทรศัพท์ของเขาและส่งสัญญาณให้แม่และลูกสาวเงียบ

 

หยุเหมยเซียวไปช่วยเขาขนสินค้าท้องถิ่น

 

“ สวัสดีครับ พี่สาวเสี่ยว” ดงซูบินตอบ

 

เสี่ยวหลานถาม “ คุณกลับมาที่มณฑลแล้วใช่ไหม?”

 

“ ผมกําลังจะกลับคืนนี้และน่าจะถึงมณฑลก่อนเที่ยงคืน” ดงซูบินคิดว่าเสี่ยวหลานกําลังตําหนิเขาที่ขาดงานไป

 

เสี่ยวหลานหัวเราะและพูดว่า “ ถ้าคุณยังไม่กลับมาให้รอฉันที่ปักกิ่งนะ”

 

” ฮะ? คุณพูดอะไร?” ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจ

 

“ ฉันกําลังเดินทางไปปักกิ่ง เราจะกลับด้วยกันในวันพรุ่งนี้”

 

ดงซูบินหยุดชั่ววินาที “ คุณกําลังจะมาที่ปักกิ่งเหรอ?ทํางาน?”

 

“ พูดอย่างนั้นก็ได้” ดงซูบินสามารถได้ยินเสียงของรถที่ผ่านไปมาและ เสี่ยวหลานดูเหมือนจะอยู่บนทางหลวง “ เป็นเวลาเกือบหกเดือนแล้วที่ฉันไม่ได้กลับบ้านและฉันว่างสองวันนี้ ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจกลับบ้านเพื่อฉลองก่อนวันตรุษจีน ฉันจะยุ่งมากในช่วงตรุษจีนและจะไม่มีเวลาไปเยี่ยมครอบครัวของฉัน” เธอหยุดชั่ววินาทีแล้วพูดต่อ “ ใช่ฉันจะไปถึงบ้านปูประมาณ 6 โมงเย็นและคุณควรไปถึงที่นั่นในเวลาเดียวกันใช่ไหม”

 

ดงซูบินกระแอมในลําคอ “ เอ่อ…ผมต้องไปด้วยเหรอ”

 

“ ฮ่าฮ่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

 

“ ผมไปได้ ไม่มีอะไรหรอกครับ”

 

เสี่ยวหลานหัวเราะ “ แม่ของฉันขอให้คุณไปด้วย คุณลองตัดสินใจดู”

 

อืม. คุณนายหานอยากให้ไปหา?! จากนั้น ดงซูบินก็ไม่มีทางเลือก “ ถ้าอย่างนั้น…เอาล่ะฉันจะอยู่ที่นั่น.”

 

“ วันนี้ถือเป็นการรวมตัวครั้งแรก ลุงใหญ่ของฉันคุณลุงรองและคนอื่น ๆ ก็ควรอยู่ที่นั่น จะมีคนรุ่นเดียวกันอีกสองสามคนอยู่ที่นั่นด้วย คุณต้องดูมารยาทของคุณและอย่าทําตัวเหมือนครั้งสุดท้ายที่คุณอยู่ที่บ้านปูของฉัน พยายามสร้างความประทับใจให้กับพวกเขา โอ้คุณยังมีโสมปาที่คุณให้แม่ของฉันก่อนหน้านี้อยู่หรือเปล่า? ฉันรีบกลับและลืมเอาของขวัญมาด้วยหากคุณยังมีโสมปาอยู่ให้นํามาหนึ่งกล่องเพื่อเป็นของขวัญให้ปูของฉัน”

 

“ ผมน่าจะมีมัน ผมจะเตรียมมันไว้ให้”

 

” ตกลง ฉันกําลังขับรถและจะวางสายก่อนนะ”

 

“ เอาล่ะ ระวังด้วยนะครับ” ดงซูบินวางสาย

 

หยูเหมยเซียวมองไปที่ ดงซูบิน“ มีปัญหาอะไรไหม? หากคุณมีงานยุ่งให้เรากลับเองก็ได้นะ”

 

ดงซูบินตอบกลับอย่างขอโทษ “ ขอโทษ. วันนี้ฉันกลับไม่ได้เพราะฉันมีนัดทานข้าวเย็นฉันน่าจะกลับไปในวันพรุ่งนี้ คุณสองคน…”

 

หยูเหมยเซียวตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ งั้นเดียวเราจะกลับไปกันก่อน”

 

ดงซูบินกล่าว “ อ๊ะไม่เป็นไรเหรอ”

 

” ทุกอย่างปกติดี, คุณอยู่กับฉัน…เราสองสามวันมานี้และฉัน…”

 

ดงซูบินอยากจะกลับไปพร้อมกับพี่สาวหยู และ เซียวเซียวในวันพรุ่งนี้ อย่างไรก็ตามเสี่ยวหลานต้องการให้เขากลับไปที่มณฑลพร้อมกับเธอในวันพรุ่งนี้ ดงซูบินไม่เต็มใจที่จะให้ผู้หญิงทั้งสองพบกันในขณะที่เขารู้สึกผิดต่อพวกเขา ดังนั้น ดงซูบินจึงนํา หยูเหมยเซียวและเซียวเซียวกลับมาเพื่อรับกระเป๋าของพวกเขาก่อนที่จะส่งพวกเขาไปที่สถานีขนส่งระหว่างทางเขาซื้ออาหารให้พวก เขา”

 

“ เราเรากําลังจะไป” หยูเหมยเซียวมองไปที่ ดงซูบินในสายตาของเขาเป็นครั้งแรก

 

เซียวเซียวโบกมือให้ ดงซูบินอย่างไม่เต็มใจ “ ลาก่อนลุง”

 

ดงซูบินยิ้ม “ ทําไมพวกคุณถึงทําให้ดูเหมือนว่าเราพรากจากกันไปตลอดกาล? ฉันจะกลับ ไปในวันพรุ่งนี้และจะได้พบคุณทุกคนอีกครั้ง”

 

หยูเหมยเซียวมองไปที่ ดงซูบินเบา ๆ และพยักหน้า

 

ดงซูบินเข้าใจความรู้สึกของเธอและเขาก็กลับมามองอย่างรู้ใจ

 

ซิสเตอร์หยูหน้าแดงและมองไปที่ดงซูบินเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเดินจากไปพร้อมกับลูกสาวของเธอ

 

ดงซูบินเฝ้าดูพวกเขาจนกระทั่งพวกเขาจนลับสายตาของเขา

 

หานจิงแม่ของเสี่ยวหลานได้เชิญ ดงซูบินอย่างกะทันหันและทําให้เขาไม่ทันระวังตัว ดงซูบินกําลังจะไปที่แมนชั่นของเสี่ยวหลาน เพื่อพบกับผู้อาวุโสเสี่ยวอีกครั้ง ดงซูบินไม่กลัวในขณะที่เขาทะเลาะกับผู้อาวุโสเสี่ยวเรื่องการหมั้นของเสี่ยวหลานและยังพูดกลับเขาต่อหน้าคนอื่น ๆ คราวนี้พวกเขาจะได้พบกันอีกครั้งและใครจะรู้ว่าผู้อาวุโสเสี่ยว และคนอื่น ๆ ในตระกูลเสี่ยวจะปฏิบัติต่อเขาอย่างไร?

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) 321

Now you are reading POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) Chapter 321 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

EP 321 คําเชิญของคุณนายหาน

By loop

 

วันถัดไป

 

เช้าเวลา 8.00 น.

 

ดงซูบินตื่นขึ้นมาบนโซฟาและเห็น หยูเหมยเซียวและ หยูเซียวเซียวตื่นขึ้นมาแล้ว

 

หยูเซียวเซียวนั่งที่เก้าอี้วางคางบนมือมองไปที่ดงซูบินเธอน่าจะนั่งอยู่ที่นั่นมานานแล้วเพื่อรอให้ดงซูบินตื่นขึ้นมา “ พี่…ลุง! ลุงตื่นแล้ว! เราจะออกไปกี่โมง”

 

หยูเหมยเซียวที่กําลังมัดผมอยู่ในห้องน้ําก็บ่นออกมา “ ปล่อยให้ลุงของลูกนอนหลับอีกสักพักเถอะ”

 

“ โอ้…” หยูเซียวเซียวระงับความตื่นเต้นของเธอและพูด “ลุงกลับไปนอนเถอะค่ะ”

 

ดงซูบินหัวเราะและลุกขึ้นนั่ง “ ฉันไม่นอนแล้ว หลังอาหารเช้าออกไปกันเถอะ ฮ่าฮ่าฮ่า…”

 

หยูเซียวเซียวร่าเริงและวิ่งไปนําเสื้อผ้าของ ดงซูบินมาให้เขา

 

* จากสายตาของเธอที่มองมาหาฉัน เอาล่ะ….เอาล่ะ…ฉันจะลุกขึ้นไปเตรียมตัว” ดงซูบินบีบจมูกของหยูเซียวเซียวเบา ๆ

 

หยูเหมยเซียวหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ “ ซูบินไปล้างเถอะ ฉันจะออกไปทิ้งขยะและจะเตรียมอาหารเช้าให้เมื่อฉันกลับมา”

 

“ฉันจะไป!” หยูเซียวเซียวตะโกนอย่างตื่นเต้น “ แม่รีบไปเตรียมอาหารเช้า!”

 

หยูเหมยเซียวมองไปที่ลูกสาวของเธอ “ จะรีบไปไหน” เธอหยิบถังขยะออกจากห้องน้ําแล้วเดินออกไป “ เดียวแม่กลับมา ไปช่วยลุงของลูก ชาร์จเครื่องโกนหนวดของเขา”หยูเหมยเซียวไม่กล้าปล่อยให้ลูกสาวของเธอทิ้งขยะเพราะมีหลักฐานว่าเธอทําอะไรกับดงซูบินอยู่ข้างในในขณะที่เธอมัดถุงขยะเธอเห็นพวกเขาใช้ถุงยางอนามัยแปดชิ้นแล้วเธอก็หน้าแดง

 

หลังอาหารเช้า หยูเซียวเซียวดึงมือของ ดงซูบินและ หยูเหมยเซียวลงบันไดอย่างตื่นเต้น

 

ทั้งสามคนเดินไปรอบ ๆ ถนนของปักกิ่งในตอนเช้าและพาเซียวเซียวไปที่สวนเซียงซาน

 

ระหว่างทางกลับบ้าน หยูเซียวเซียวเหนื่อยตาย แต่ก็ยังตื่นเต้น

 

หยูเหมยเซียวลูปหัวลูกสาวของเธอ “ ลูกสนุกพอแล้วหรือยัง”

 

” ค่ะ!” หยูเซียวเซียวพยักหน้า “ แม่เราจะกลับไปที่หยานไท่กันแล้วใช่ไหม?”

 

“ ใช่…ได้เวลากลับแล้ว”

 

ดงซูบินมองพวกเขาจากกระจกมองหลัง “ ฉันจะพาเธอมาเที่ยวปักกิ่งในช่วงเลิกเรียนครั้งต่อไปเราจะมาเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวอื่น ๆ ที่เหลือ”

 

หยูเซียวเซียวส่งเสียงเชียร์ “ ขอบคุณมาค่ะ คุณลุง!”

 

ดงซูบินมองไปที่นาฬิกาของเขา 3 ทุ่ม

 

ดงซูบินอยู่ห่างจากมณฑลเป็นเวลาหลายวันและได้พาแม่และลูกสาวไปรอบ ๆ ปักกิ่งในสองวันนี้ ถึงเวลาที่พวกเขาต้องกลับไปที่มณฑลหยานไทดังนั้นหลังจากที่พวกเขากลับไปที่ถนนเหอเปยเหนือพวกเขาก็คุยกันและจะกลับไปที่มณฑลหลังอาหารค่ํา มณฑลหยานไม่อยู่ห่างจากปักกิ่งเพียงสองชั่วโมงโดยรถยนต์ พวกเขามีเวลาก่อนอาหารเย็นและเริ่มเก็บของก่อนที่จะไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อสินค้าท้องถิ่นบางอย่างเพื่อนํากลับไป

 

แหวนแหวนแหวน โทรศัพท์ของ ดงซูบินดังขึ้น

 

หลังจากจ่ายเงินที่แคชเชียร์ ดงซูบินมองไปที่โทรศัพท์ของเขาและส่งสัญญาณให้แม่และลูกสาวเงียบ

 

หยุเหมยเซียวไปช่วยเขาขนสินค้าท้องถิ่น

 

“ สวัสดีครับ พี่สาวเสี่ยว” ดงซูบินตอบ

 

เสี่ยวหลานถาม “ คุณกลับมาที่มณฑลแล้วใช่ไหม?”

 

“ ผมกําลังจะกลับคืนนี้และน่าจะถึงมณฑลก่อนเที่ยงคืน” ดงซูบินคิดว่าเสี่ยวหลานกําลังตําหนิเขาที่ขาดงานไป

 

เสี่ยวหลานหัวเราะและพูดว่า “ ถ้าคุณยังไม่กลับมาให้รอฉันที่ปักกิ่งนะ”

 

” ฮะ? คุณพูดอะไร?” ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจ

 

“ ฉันกําลังเดินทางไปปักกิ่ง เราจะกลับด้วยกันในวันพรุ่งนี้”

 

ดงซูบินหยุดชั่ววินาที “ คุณกําลังจะมาที่ปักกิ่งเหรอ?ทํางาน?”

 

“ พูดอย่างนั้นก็ได้” ดงซูบินสามารถได้ยินเสียงของรถที่ผ่านไปมาและ เสี่ยวหลานดูเหมือนจะอยู่บนทางหลวง “ เป็นเวลาเกือบหกเดือนแล้วที่ฉันไม่ได้กลับบ้านและฉันว่างสองวันนี้ ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจกลับบ้านเพื่อฉลองก่อนวันตรุษจีน ฉันจะยุ่งมากในช่วงตรุษจีนและจะไม่มีเวลาไปเยี่ยมครอบครัวของฉัน” เธอหยุดชั่ววินาทีแล้วพูดต่อ “ ใช่ฉันจะไปถึงบ้านปูประมาณ 6 โมงเย็นและคุณควรไปถึงที่นั่นในเวลาเดียวกันใช่ไหม”

 

ดงซูบินกระแอมในลําคอ “ เอ่อ…ผมต้องไปด้วยเหรอ”

 

“ ฮ่าฮ่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

 

“ ผมไปได้ ไม่มีอะไรหรอกครับ”

 

เสี่ยวหลานหัวเราะ “ แม่ของฉันขอให้คุณไปด้วย คุณลองตัดสินใจดู”

 

อืม. คุณนายหานอยากให้ไปหา?! จากนั้น ดงซูบินก็ไม่มีทางเลือก “ ถ้าอย่างนั้น…เอาล่ะฉันจะอยู่ที่นั่น.”

 

“ วันนี้ถือเป็นการรวมตัวครั้งแรก ลุงใหญ่ของฉันคุณลุงรองและคนอื่น ๆ ก็ควรอยู่ที่นั่น จะมีคนรุ่นเดียวกันอีกสองสามคนอยู่ที่นั่นด้วย คุณต้องดูมารยาทของคุณและอย่าทําตัวเหมือนครั้งสุดท้ายที่คุณอยู่ที่บ้านปูของฉัน พยายามสร้างความประทับใจให้กับพวกเขา โอ้คุณยังมีโสมปาที่คุณให้แม่ของฉันก่อนหน้านี้อยู่หรือเปล่า? ฉันรีบกลับและลืมเอาของขวัญมาด้วยหากคุณยังมีโสมปาอยู่ให้นํามาหนึ่งกล่องเพื่อเป็นของขวัญให้ปูของฉัน”

 

“ ผมน่าจะมีมัน ผมจะเตรียมมันไว้ให้”

 

” ตกลง ฉันกําลังขับรถและจะวางสายก่อนนะ”

 

“ เอาล่ะ ระวังด้วยนะครับ” ดงซูบินวางสาย

 

หยูเหมยเซียวมองไปที่ ดงซูบิน“ มีปัญหาอะไรไหม? หากคุณมีงานยุ่งให้เรากลับเองก็ได้นะ”

 

ดงซูบินตอบกลับอย่างขอโทษ “ ขอโทษ. วันนี้ฉันกลับไม่ได้เพราะฉันมีนัดทานข้าวเย็นฉันน่าจะกลับไปในวันพรุ่งนี้ คุณสองคน…”

 

หยูเหมยเซียวตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ งั้นเดียวเราจะกลับไปกันก่อน”

 

ดงซูบินกล่าว “ อ๊ะไม่เป็นไรเหรอ”

 

” ทุกอย่างปกติดี, คุณอยู่กับฉัน…เราสองสามวันมานี้และฉัน…”

 

ดงซูบินอยากจะกลับไปพร้อมกับพี่สาวหยู และ เซียวเซียวในวันพรุ่งนี้ อย่างไรก็ตามเสี่ยวหลานต้องการให้เขากลับไปที่มณฑลพร้อมกับเธอในวันพรุ่งนี้ ดงซูบินไม่เต็มใจที่จะให้ผู้หญิงทั้งสองพบกันในขณะที่เขารู้สึกผิดต่อพวกเขา ดังนั้น ดงซูบินจึงนํา หยูเหมยเซียวและเซียวเซียวกลับมาเพื่อรับกระเป๋าของพวกเขาก่อนที่จะส่งพวกเขาไปที่สถานีขนส่งระหว่างทางเขาซื้ออาหารให้พวก เขา”

 

“ เราเรากําลังจะไป” หยูเหมยเซียวมองไปที่ ดงซูบินในสายตาของเขาเป็นครั้งแรก

 

เซียวเซียวโบกมือให้ ดงซูบินอย่างไม่เต็มใจ “ ลาก่อนลุง”

 

ดงซูบินยิ้ม “ ทําไมพวกคุณถึงทําให้ดูเหมือนว่าเราพรากจากกันไปตลอดกาล? ฉันจะกลับ ไปในวันพรุ่งนี้และจะได้พบคุณทุกคนอีกครั้ง”

 

หยูเหมยเซียวมองไปที่ ดงซูบินเบา ๆ และพยักหน้า

 

ดงซูบินเข้าใจความรู้สึกของเธอและเขาก็กลับมามองอย่างรู้ใจ

 

ซิสเตอร์หยูหน้าแดงและมองไปที่ดงซูบินเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเดินจากไปพร้อมกับลูกสาวของเธอ

 

ดงซูบินเฝ้าดูพวกเขาจนกระทั่งพวกเขาจนลับสายตาของเขา

 

หานจิงแม่ของเสี่ยวหลานได้เชิญ ดงซูบินอย่างกะทันหันและทําให้เขาไม่ทันระวังตัว ดงซูบินกําลังจะไปที่แมนชั่นของเสี่ยวหลาน เพื่อพบกับผู้อาวุโสเสี่ยวอีกครั้ง ดงซูบินไม่กลัวในขณะที่เขาทะเลาะกับผู้อาวุโสเสี่ยวเรื่องการหมั้นของเสี่ยวหลานและยังพูดกลับเขาต่อหน้าคนอื่น ๆ คราวนี้พวกเขาจะได้พบกันอีกครั้งและใครจะรู้ว่าผู้อาวุโสเสี่ยว และคนอื่น ๆ ในตระกูลเสี่ยวจะปฏิบัติต่อเขาอย่างไร?

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+