EP 376 เงินโบนัสหายไป!

 

By loop

 

สองวัน…

 

สามวัน…

 

จนถึงวันอังคาร

 

ดงซูบินกับจูหยวนเป็นเวลาสามวันในกรุงปักกิ่งก่อนจะจากไปอย่างไม่เต็มใจกับเธอ เขาพาเธอไปยังสถานที่ท่องเที่ยวเกือบทั้งหมดในปักกิ่ง พวกเขามาจากปักกิ่งแต่ไม่เคยไปสถานที่เหล่านี้ พวกเขามีช่วงเวลาที่ดีและดงซูบินจดจ่อกับจูหยวนและทารกในตัวเธอ พวกเขาไปโรงหนัง เดินแช่น้ําพุร้อนในสวน ร้านเสริมสวย ฯลฯ

 

“ฉันจะเป็นพ่อคนแล้ว…”

 

“อีกไม่นานฉันจะมีลูกชาย…”

 

“ลูกชาย… ลูกสาวก็ได้ ฮ่าฮ่าฮ่า…” ระหว่างทางกลับไปที่เขตหยานไท่ ตงเสวี่ยปิงฮัมเพลงและเปลี่ยนเนื้อเพลงเป็น “พ่อ ลูกชาย ลูกสาว’ มณฑลหยานไก่

 

ดงซูบิน กลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขาในคณะกรรมการพรรคเขต เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าและชาร์จโทรศัพท์ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาในอพาร์ตเมนต์ของเขา เขาต้องการแบ่งปันความสุขของเขากับใครสักคนอย่างมีความสุข แต่พบว่าเขาไม่มีใครที่จะแบ่งปันข่าวนี้ด้วย โทรไปบอกแม่ว่าจะไปหาย่า? แต่แล้วการแต่งงานล่ะ? เขาควรตอบแม่อย่างไรหากเธอถามถึงการแต่งงานของเขา? เขาไม่สามารถทํางานให้คนอื่นได้ เนื่องจากการมีลูกนอกสมรสเป็นข้อห้ามในราชการ

 

ดงซูบินมองดูนาฬิกาของเขา และขณะนี้เป็นเวลา 10.00 น.

 

ดงซูบินยังไม่พร้อมที่จะบอกใครว่าเขาจะเป็นพ่อและออกจากบ้านไปที่รถของเขา

 

สํานักงานส่งเสริมการลงทุน ดงซูบินขับรถเบนซ์เอ็มพีวีไปที่อาคารสํานักงานและลงรถ

 

ที่ทางเข้าอาคาร ดงซูบินเห็นจางฟางจากสํานักธุรกิจที่หนึ่ง กําลังเดินออกไป เขาเห็นดงซูบินและทักทายเขาอย่างรวดเร็ว “หัวหน้าซูบิน”

 

ดงซูบิน ยิ้มและพยักหน้า “เสี่ยวจาง คุณจะไปไหน”

 

จางฟางได้ตอบกลับ “หัวหน้าส่วนหลินขอให้ผมไปพบนักลงทุน”

 

“เอาล่ะ ทําให้ดีที่สุด.” ดงซูบินเดินผ่าน จางฟางและตบไหล่ของเขา”เดินทางปลอดภัยนะ”

 

จางฟางรู้สึกประหลาดใจและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับหัวหน้าซูบิน ก่อนหน้านี้เขาประหม่าเพราะเขาได้ยินว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับครอบครัวของหัวหน้าซูบิน เขาเห็น ดงซูบินวิ่งออกจากหน่วยงาน แต่หลังจากนั้นสองสามวัน หัวหน้าดงก็เปลี่ยนไปเป็นคนอื่นในทันใด ดูจากท่าทางจะอารมณ์ดี

 

ดงซูบิน เองดูอารมณ์ดีมากหลังจากรู้ว่าเขาจะเป็นพ่อ

 

ระหว่างทางขึ้นไปชั้นบน ดงซูบินทักทายพนักงานทุกคนที่เขาพบอย่างอบอุ่นและแม้กระทั่งให้กําลังใจพวกเขา

 

สํานักงานใหญ่ของหน่วยงาน

 

ดงซูบิน เข้ามาในสํานักงานของเขาและมีคนทําความสะอาดสถานที่

 

ก๊อก…ก๊อก…มีคนเคาะประตู

 

ดงซูบิน ยิ้ม “เข้ามา”

 

ประตูเปิดออกและหลินปิงปิง และเจียงไห่เหลียงก็เข้ามา

 

“เสี่ยวหลิน เสี่ยวเจียง ดงซูบิน โบกมือให้พวกเขา”เชิญนั่งก่อน ฮาฮา…“

 

หลินปิงปิง และ เจียงไห่เหลียง แลกเปลี่ยนสายตากัน พนักงานเหล่านั้นไม่ได้โกหกพวกเขาเกี่ยวกับหัวหน้าดงอารมณ์ดีในวันนี้

พวกเขานั่งลงแต่ไม่พูดอะไร

 

ดงซูบิน มองไปที่พวกเขาและถาม” มีอะไรผิดปกติ?”

 

หลินปิงปิง ได้ตอบกลับ “หัวหน้า, ฉันได้ยินมาว่าแผนกการเงินของมณฑลไม่ได้ออกทุนให้เรา”

 

“จริงๆ?” ดงซูบินถามด้วยความสงสัย “ฉันไม่ได้ถามเกี่ยวกับกองทุน แต่ควรจะเป็นในวันศุกร์ที่แล้วก่อนที่ฉันจะจากไปใช่ไหม”

 

เจียงไห่หลยได้ตอบกลับ “แต่ผู้อํานวยการหลัวบอกเราว่ากองทุนของเรายังไม่เข้ากองทุนหลักเลย และเราไม่สามารถออกโบนัสและคอมมิชชั่นได้ พนักงานอารมณ์เสียและดูเหมือนจะไม่มีแรงจูงใจในสองวันนี้” ในช่วงสุดสัปดาห์เพียงไห่เหลียง ได้ปิดข้อตกลง จากที่ดงซูบินสัญญาไว้ ฝ่ายสํานักงานควรออกค่าคอมมิชชั่นและโบนัสทันที แต่ดงซูบินไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ และฝ่ายสํานักงานไม่สามารถปล่อยเงินได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เจียงไห่เหลียงมาหาดงซูบิน ในขณะที่เขาจะได้รับส่วนแบ่งโบนัสสําหรับข้อตกลงนี้

 

ดงซูบินขมวดคิ้ว “เจ้าหน้าที่ของเราเริ่มอารมณ์เสีย? แล้วคุณทําอะไรบ้างในฐานะหัวหน้าของพวกเขา”

 

เจียงไห่เหลียงเงียบไป

 

ดงซูบิน พูดต่อ “เราเป็นหน่วยงานของรัฐ และเราทุกคนได้รับเงินจากเคาน์ตี้ โบนัสและค่าคอมมิชชั่นจากโครงการต่าง ๆ เป็นเพียงแรงจูงใจให้พวกเขาเท่านั้น มีอะไรผิดปกติ? โบนัสมาชและทุกคนปฏิเสธที่จะทํางาน? พวกเขากําลังคิดอะไรอยู่” ดงซูบินหยุดชั่วครู่หนึ่ง “ตั้งแต่ฉันสัญญาว่าจะให้โบนัส ฉันขอคืนคําพูดได้ไหม? บอกเจ้าหน้าที่ให้มาหาฉันตรงๆ ถ้าพวกเขาอารมณ์เสีย!” เจียงไห่เหลียงสายตาสั้นและใจร้อนเกินไป

 

เจียงไห่เหลี่ยงไม่กล้าปฏิเสธดงซูบิน และเงียบ

 

หลินปิงปิงเห็นว่า เจียงไห่เหลียงโดนดุจากดงซูบิน และไม่กล้าพูดอะไร

 

ดงซูบินมองไปที่ทั้งสองคนและเรียกแผนกสํานักงาน “สวัสดี ผู้อํานวยการหลัว มาที่ห้องทํางานของฉันเดี๋ยวนี้”

 

หลังจากนั้นไม่นานหลัวไห่ถิง ซึ่งแต่งตัวดีก็เข้ามาในสํานักงาน

 

ดงซูบินถาม “ฝ่ายการเงินไม่ได้โอนเงินสามล้านหยวนให้เราเหรอ?”

 

หลัวไห่ถิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งและถอนหายใจ “เงินน่าจะเข้าในวันศุกร์ที่แล้ว แต่เราไม่ได้รับมัน และฉันโทรหาพวกเขาก่อนสิ้นวัน ฝ่ายการเงินบอกฉันว่าการเงินของมณฑลมีปัญหา และเงินโบนัสจะล่าช้าออกไป ฉันยังไปที่แผนกการเงินสองครั้งเพื่อตรวจสอบกับพวกเขา แต่ฉันได้รับคําสั่งให้รอการแจ้งเตือนเท่านั้น พวกเขาไม่ได้ให้เหตุผลกับฉันด้วยซ้ํา และนี่ก็ผ่านมาสองสามวันแล้ว”

 

หัวหน้าฝ่ายการเงินคือ ต้าหลี่และเขาต้องเจ็บปวดหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นที่งานบอลนั่นเป็นเหตุผลที่เขาจงใจ ทําให้สิ่งต่าง ๆ ยากสําหรับสํานักงานส่งเสริมการลงทุน

 

อารมณ์ดีๆของดงซูบินหายไป คุณยังกล้าที่จะระงับเงินที่คณะกรรมการพรรคมอบให้เราอีกเหรอ! ต้าหลี่กล้ามาก ดงซูบินกระแทกโต๊ะของเขาด้วยความโกรธ “พวกมันพยายามจะทําอะไรกันแน่!”

 

หลัวไห่ถิงก้มศีรษะลง “หัวหน้า ฉันต้องขอโทษ ฉันไม่ได้ทําหน้าที่ของฉันให้ดี” เธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและโกรธต้าหลี่

 

“มันไม่ใช่ความผิดของคุณ” ดงซูบินโบกมือและถาม “เอเจนซี่ของเรามีเงินในบัญชีเพียงพอที่จะแจกโบนัสเดือนนี้หรือไม่”

 

หลัวไห่ถิงมองไปที่หลินปิงปิงและ เจียงไห่หลิง “มันไม่พอ. ความขาดแคลนนั้นใหญ่เกินไป

 

ก๊อก… ก๊อก… ก๊อก… มีคนเคาะประตู และซันชูลี่ก็เข้ามาในสํานักงาน

 

ซันซูลี่เข้ามาและเริ่มบ่น” หัวหน้า ผู้อํานวยการหลัว และฉันไปที่แผนกการเงินเมื่อเช้านี้ พวกเขาปฏิเสธที่จะปล่อยกองทุน และฉันไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาพยายามจะทํา เรามีเงินทุนไม่เพียงพอที่จะให้โบนัสและค่าคอมมิชชั่นแก่พนักงาน และปัญหาของยานพาหนะจะไม่ได้รับการแก้ไข เราจะทํางานของเราต่อไปอย่างไร? เป้าหมาย 500 ล้านหยวนนั้นเครียดมาก แต่พวกเขาไม่ยอมให้เงินเราเหรอ?! นี่มันไร้สาระ

 

ทุกคนในหน่วยงานกําลังรอเงินสามล้านจากรัฐบาลมณฑล แต่ตอนนี้พวกเขาได้รับแจ้งว่าพวกเขาต้องรอจนกว่าพระเจ้าจะรู้ว่าเมื่อใดสําหรับโบนัส

 

ซันชูลี่มีอารมณ์ขุ่นเคืองและได้โต้เถียงกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินในตอนเช้า แต่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยเงิน และซันชูลี่ก็โกรธจัดทุกเช้า

 

หลัวไห่ถิงกัดริมฝีปากของเธอและมองไปที่การแสดงออกของดงซูบิน” หัวหน้า คุณต้องการให้ฉันเดินทางไปแผนกการเงินอีกครั้งหรือไม่

 

ดงซูบิน โบกมือและหายใจออก “ไม่จําเป็น, ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง ทุกคนกลับไปทํางานเถอะ” ดงซูบินมองไปที่หลินปิงปิงและเจียงไห่เหลียง“หัวหน้าส่วนหลิน หัวหน้าแผนกเจียงตรวจสอบพนักงานของคุณ และบอกพวกเขาว่าโบนัสจะออกก่อนสิ้นสัปดาห์นี้” แม้ว่าดงซูบินจะดุเจียงไห่เหลียง แต่เขารู้ว่าเขาต้องจัดการเรื่องเงินทุนนี้โดยเร็วที่สุด มิฉะนั้น ชื่อเสียงของเขาจะได้รับผลกระทบ

 

หลินปิงปิงและเจียงไห่หลิงรับทราบอย่างรวดเร็ว

 

หลังจากที่พวกเขาจากไป ดงซูบินเรียกรองนายกเทศมนตรีโจว

 

“สวัสดี นายกเทศมนตรีจําว ฝ่ายการเงินไม่ได้ให้ทุนแก่เราตามที่รัฐบาลมลฑลสัญญาไว้ ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร? พวกเขากําลังพยายามหยุดเราไม่ให้บรรลุเป้าหมายหรือไม่” ดงซูบินถามด้วยความโกรธ “เรามีรถไม่เพียงพอ และตอนนี้ เราไม่สามารถแม้แต่จะมอบคอมมิชชั่นและโบนัสได้ เราจะได้รับเงินลงทุนมูลค่า 500 ล้าน ได้อย่างไร? กองทุนนี้ได้รับการอนุมัติจากคณะกรรมการพรรคติ้งหลี่ขึ้นเป็นคณะกรรมการพรรคของเทศมณฑลตั้งแต่เมื่อไหร่?”

 

จ้าวจินหลงขมวดคิ้ว “ก็ได้ ฉันจะโทรหาพวกเขาตอนนี้เพื่อถามพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้”

 

หลังจากวางสาย ดงซูบินจุดบุหรี่และรอจ้าวจนหลิง

 

โทรศัพท์ของดงซูบินดังขึ้นหลังจากนั้นครู่หนึ่ง จ้าวซิงหลงกล่าว “เมื่อเร็ว ๆ นี้โครงการก่อสร้างประสบปัญหา และฝ่ายการเงินต้องใช้เงินทุนจํานวนมากเพื่อชําระ นี่เป็นโครงการที่สําคัญสําหรับเทศมณฑลและไม่สามารถล่าช้าได้ นั่นเป็นสาเหตุที่ฝ่ายการเงินขาดเงินทุน แผนกอื่น ๆ จํานวนมากไม่ได้รับเงินทุนเช่นกัน”

 

ดงซูบินถาม “แต่มีบางแผนกที่ได้รับเงินจากฝ่ายการเงินใช่ไหม?”

 

“กรมการประปาและอีกสองสามคนได้รับแล้ว” จ้าวจินหลงตอบด้วยน้ําเสียงโกรธ

 

“นายกเทศมนตรีจ้าวไม่ใช่จุดสนใจหลักของมณฑลที่ดึงดูดการลงทุน และตั้งเป้าหมายไว้ที่ 500 ล้านหยวน สําหรับเรา! ทําไมกรมการประปาถึงได้ทุนเร็วกว่าเรา!”

 

จ้าวจินหลิงรู้ว่า ดงซูบินกําลังแสร้งทําเป็นไร้เดียงสา เขาทําให้ยิ่งหล่อับอายระหว่างงานบอล และคงจะแปลกถ้ายิ่งหลี่ไม่ใช้โอกาสนี้เพื่อเอาคืนดงซูบิน “เอาล่ะ ฉันจะพยายามคุยกับพวกเขาอีกครั้ง” สิ่งที่ติ้งหลี่ได้ทําให้จ้าวจินหลงโกรธ

 

แต่ติ้งหลี่เป็นเด็กของเซียงดาว และจะไม่ยอมแพ้ต่อจ้าวจินหลิง เขายังตั้งเป้าไปที่ดงซูบิน เป็นไปไม่ได้ที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนจะได้รับกองทุนในเร็วๆนี้ ดงซูบินรู้เรื่องนี้และต้องการเรียกเสี่ยวหลานเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจที่จะไม่ยุ่งเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ เขาจะเดินทางไปที่แผนกการเงิน

 

อารมณ์ดีๆของดงซูบินหายไปเพราะติ้งหลี่และใบหน้าของเขาก็มืดลง!