EP 357 การลงทุน 500ล้าน!

 

By loop

 

เช้าวันจันทร์, ทบ. สํานักงานส่งเสริมการลงทุน

 

วันนี้อากาศดี ได้กลิ่นหญ้าในสายลม

 

ดงซูบินนั่งอยู่ในสํานักงานของเขา อ่านรายงานความคืบหน้าของงานที่เขาได้รับมอบหมายเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เขาจะขมวดคิ้วหรือพยักหน้าเป็นระยะๆ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็จุดบุหรี่และนึกถึงแผนการของเขา เขาได้จัดการเรื่องภายในของหน่วยงานและเข้าควบคุม งานต่อไปของเขาคือการลงทุนเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ เขาต้องการผลลัพธ์ไม่เพียงแต่เพื่อการเลื่อนตําแหน่งหรือการแต่งงานของเขาเท่านั้น แต่เขายังต้องการทําอีกหลายเพื่อผู้คนในมณฑลหยานไปด้วย ไม่ว่าอย่างไรเขาจะต้องนําเงินลงทุนมาที่มณฑล

 

ดงซูบินจิบน้ําและคิดลึกลงไปในความคิดของเขา

 

เกาแพนเหว่ยเห็นถ้วยน้ําชาของ ดงซูบินเกือบจะว่างเปล่าและรีบนําขวดร้อนมาเติมถ้วยของเขาอย่างรวดเร็ว

 

“แพนเหว่ย” ดงซูบินมองไปที่เกาแพนเหว่ย “คุณได้ปะปนกันในสํานักงานเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาความคืบหน้าในการรับนักลงทุนเป็นอย่างไร? พนักงานทํางานหนักหรือเปล่า”

 

เกาแพนเหว่ยรู้สึกว่าหัวหน้าซูบินกําลังทดสอบเขา เขาหยุดสักครู่แล้วตอบกลับอย่างระมัดระวัง “พูดตามตรง ทุกคนทํางานอย่างกระตือรือร้น ท้ายที่สุด พวกเขาจะได้รับค่าคอมมิชชั่นสําหรับการลงทุนทุกครั้งที่นํามาที่มณฑล ค่าคอมมิชชั่น 1% หรือ 2% ไม่ใช่จํานวนเล็กน้อย ผมสังเกตเห็นว่าฝ่ายธุรกิจพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้มาซึ่งการลงทุน แต่ก็ไม่เป็นผล พวกเขาปฏิบัติต่อนักธุร กิจด้วยอาหารกลางวันและอาหารเย็น แต่พวกเขาล้มเหลวในการลงทุนในที่สุด ตั้งแต่วันตรุษจีน พวกเขาได้รับเงินลงทุนเพียงไม่กี่ล้าน อ่านนิยาย ได้ที่ wwwcat2auto.com

 

ดงซูบินพยักหน้า “ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเรา เราไม่ได้ทําผลงานได้ดี” “แต่อาจเป็นเพราะตําแหน่งทางภูมิศาสตร์ของเขตหยานไท” เกาแพนเหว่ยกล่าวเสริม “ทุกคนในสํานักงานประทับใจกับแผนและข้อเสนอของคุณ นี่ไม่ใช่ปัญหาของคุณ: ดงซูบินหัวเราะ “มันเป็นปัญหาของฉันถ้าเราไม่สามารถหานักลงทุนได้” เกาแพนเหว่ยได้ตอบกลับ “ผมคิดว่าเป็นคนของเราที่ไม่ปฏิบัติตามข้อเสนอของคุณ” “เอาล่ะ หยุดคําเยินยอของเจ้าเสีย” ดงซูบินหัวเราะ บางครั้งคําเยินยอของเกาแพนเหว่ยสามารถให้กําลังใจ ดงซูบินได้ นี่เป็นรูปแบบหนึ่งของการบรรเทาความเครียดนี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ดงซูบินย้ายเกาแพนเหว่ยมาช่วยเขา การล้อเล่นเป็นครั้งคราวก็ไม่เลว “อันที่ จริงฉันไม่ได้คิดว่าสํานักงานจะเปลี่ยนในชั่วข้ามคืนมันค่อนข้างเป็นไปไม่ได้”

 

เกาแพนเหว่ยยิ้ม “มีคุณอยู่ใกล้ๆ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้”

 

ดงซูบินหัวเราะและมองดูนาฬิกาของเขา “การประชุมของเคาน์ตี้ควรจะจบลงเร็วๆ นี้”

 

“ให้โทรไปถามไหม”

 

“ไม่จําเป็น.”

 

ไม่เพียงแต่ ดงซูบินเท่านั้นที่กังวลเกี่ยวกับเป้าหมายของปีนี้ ผู้นําอื่นๆ อีกหลายคนในหน่วยงานก็กําลังรอข่าวเช่นกัน

 

หากรัฐบาลเทศมณฑลกําหนดเงินลงทุน 200 ล้านหยวนเป็นเป้าหมายในปีนี้ ก็จะเครียดเกินไปบางคนจะต้องรับผิดชอบหากไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ทุกคนในสํานักงานหวังให้เป้าหมายต่ําลง

 

กริ่ง กริ่ง กริ้ง… โทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น

 

เกาแพนเหว่ยตอบอย่างรวดเร็ว “สวัสดี หัวหน้าสํานักงาน โอ้ ใช่… กรุณารอสักครู่”

 

เกาแพนเหว่ยส่งโทรศัพท์ให้ ดงซูบินและกระซิบ “นายกเทศมนตรีจ้าวกําลังตามหาคุณอยู่”

 

ดงซูบินได้ตอบกลับ “นายกเทศมนตรีจ้าว ผมเองดงซูบิน”

 

รองนายกเทศมนตรีจ้าวซินหยงรับผิดชอบสํานักงานส่งเสริมการลงทุน “หัวหน้าซูบิน การประชุมสิ้นสุดลงแล้ว และเป้าหมายของคุณสําหรับปีนี้ก็หมดแล้ว คุณมาที่สํานักงานของฉันได้ไหม มันไม่สะดวกที่จะพูดคุยเรื่องนี้ผ่านโทรศัพท์

 

“เอาล่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” หลังจากวางสาย ดงซูบินก็พูดกับเกาแพนเหว่ย “แพนเหว่ย ไปที่สํานักเขตปกครองเดี๋ยวนี้”

 

ปัจจุบัน เกาแพนเหว่ยเป็นเลขาของ ดงซูบินหลังจากที่พวกเขาลงไปถึงชั้นล่างแล้ว เขาก็เปิดประตูผู้โดยสารด้านหลังให้ ดงซูบินและขับรถไปทางรัฐบาลของมณฑล ระหว่างทาง ดงซูบินมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีกับเรื่องที่จ้าวจินหลงกําลังจะบอกเป็นนัยกับ ดงซูบินว่าเป้าหมายในปีนี้จะสูงกว่าปีก่อนการประชุมเล็กน้อยเล็กน้อย แต่ถ้าเป้าหมายสูงขึ้นเพียงเล็กน้อย เขาควรบอกดงซูบินทางโทรศัพท์และคงไม่ขอให้ ดงซูบินไปที่สํานักงานของเขาต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น

 

ทําเนียบรัฐบาล

 

รองนายกเทศมนตรี

 

ก๊อก ก๊อก… ตงเสวี่ยปิงเคาะแล้วเข้าไปในห้องทํางาน “นายกเทศมนตรีจ้าว เป้าหมายของสํานักงานส่งเสริมการลงทุนในปีนี้”

 

“อย่าวิตกกังวล นั่ง” จ้าวจินหลงเป็นคนตรงไปตรงมา แต่วันนี้เขาไม่ได้เข้าสู่หัวข้อหลักทันทีเขาถามเกี่ยวกับงานของ ดงซูบินและสถานการณ์ในหน่วยงานแทน

 

ดงซูบินสามารถตอบคําถามของจ้าวจินหลง เท่านั้น เขามีความรู้สึกไม่ดีบางอย่างผิดปกติใน หัวใจของเขา

 

หลังจากคุยกันซักพัก จ้าวจินหลงก็พูดขึ้น “หัวหน้าดง คุณต้องเตรียมพร้อม เป้าหมายของสํานักงานส่งเสริมการลงทุนค่อนข้างสูง”

 

ดงซูบินมองไปที่ จ้าวจินหลง”เท่าไหร่?”

 

จ้าวจินหลงตอบด้วยน้ําเสียงจริงจัง “500 ล้าน”

 

* 500 ล้าน?!” ดงซูบินสูดหายใจเข้าลึกๆ “มากกว่าเป้าหมายปีที่แล้ว 350 ล้าน! นายกเทศมนตรีจ้าว พวกคุณทําอย่างนี้กับพวกเราไม่ได้ พนักงานของเราได้พยายามอย่างถึงที่สุดก็บรรลุได้แค่ 200 ล้านหยวนในปีที่แล้ว และนั้นคือยอดที่สูงที่สุดเท่าที่มณฑลเคยทํามาได้เป้าหมายของเราจะ เพิ่มมากขึ้นได้อย่างไร! เราไม่ควรฟื้นตัวเองในการวิ่งทั้งๆที่เรายังไม่ได้เริ่มเดินด้วยซ้ํา!”

 

จ้าวจินหลงถอนหายใจภายในใจของเขา อีกทั้งเขายังอยู่ภายใต้ความกดดันอย่างมาก “รัฐบาลมณฑลไม่ได้กําหนดเป้าหมายนี้ในระหว่างการสนทนาของเราก่อนการประชุมวันนี้ แต่ในระหว่างการประชุมคณะกรรมการพรรคเมื่อเช้านี้ คณะกรรมการต้องการเน้นที่การพัฒนาเศรษฐกิจของเทศมณฑลของเรา และต้องการให้เทศมณฑลของเราเท่าเทียมกับเทศมณฑลเมืองและเทศมณฑลโดยรอบ นั่นเป็นสาเหตุที่ทําให้เป้าหมาย 500 ล้านหยวนนี้เกิดขึ้น เคาน์ตี้มีความหวังสูงเกี่ยวกับสํานักงานส่งเสริมการลงทุน และฝ่ายการเงินจะออกเงิน 3 ล้านหยวนเพื่อสนับสนุนงานของหน่วยงาน”

 

สีหน้าของดงซูบินดูแย่ไปไหนทันที “ถ้าเราไม่สามารถบรรลุเป้าหมายนี้ได้ล่ะ?”

 

จ้าวจินหลงได้ตอบกลับ “คุณทุกคนจะต้องรับผิดชอบ”

 

“ หมายความว่าผมจะถูกไล่ออก?”

 

* ไม่จริง” จ้าวจินหลงกล่าวต่อ “ฉันเองก็จะต้องรับผิดชอบด้วยหากสํานักงานส่งเสริมการลงทุนไม่สามารถทําภารกิจนี้ได้สําเร็จ นั่นเป็นเหตุผลที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนต้องทํางานได้ดีในขณะที่ทั้งมณฑลกําลังเฝ้าดูเราอยู่”

 

นี้น่าจะเป็นฝีมือของเซียงดาวอีกแล้ว!

 

ตาแก่นั้นหาเรื่องให้กับฉันอีกแล้ว!

 

แต่ ดงซูบินรู้ว่าเขาไม่มีใคร และ เซียงดาวกําลังทําเช่นนี้เพื่อจัดการกับ เสี่ยวหลานแน่นอนเซียงดาวอาจทําสิ่งนี้ให้กับเคาน์ตี้ เพราะเขาจะได้รับเครดิตบางส่วนหากเศรษฐกิจของเคาน์ตี้ดีขึ้นแต่เป้าหมาย 500 ล้านหยวนนั้นไร้สาระเกินไป หาก ดงซูบินไม่สามารถบรรลุได้เซียงดาวจะใช้โอกาสนี้เพื่อกําจัดเขา

 

หลังจากออกจากสํานักงานของ จ้าวจินหลงแล้ว ดงซูบินก็ขึ้นไปชั้นบนเพื่อค้นหาเสี่ยวหลาน

 

ดงซูบินไม่ได้ถามเลขานุการฮ ว่า เสี่ยวหลานอยู่ในสํานักงานของเธอหรือไม่ เขาเพิ่งเคาะและเข้าไปในห้องทํางานของเธอ

 

เสี่ยวหลานที่สวมชุดกระชับกําลังคุยโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้ม เธอเห็น ดงซูบินเข้ามาในห้องทํางานของเธอและชี้ไปที่เก้าอี้ด้านหน้า และขอให้เขานั่ง “ ตกลง… ทําตามที่เราคุยกัน… โอเค ต อนนี้ฉันยังมีงานต้องทํา แค่นั้นแหละ” หลังจากวางสาย เสี่ยวหลานก็มองไปที่ดงซูบินและยิ้ม “ฮ่าฮ่า… ฉันรู้ว่าคุณจะมาหาฉันเพื่อบ่นเรื่องนั้น”

 

ดงซูบินได้ตอบกลับ “ฉันจะพูดอะไรได้อีกล่ะ! ตั้งเป้า 500 ล้าน! ทําไมไม่ให้เป้าหมาย 5 พันล้านกับเรา!”

 

เสี่ยวหลานหัวเราะ “อย่าโมโห ฮ่าฮ่า… ไม่กี่วันก่อน ฉันได้ยินคุณบอกกับทุกคนว่าถ้าจังหวัดอื่นทําได้ เราก็ทําได้ บางมณฑลประสบความสําเร็จในการดึงดูดการลงทุนมูลค่ากว่าพันล้านหยวน…”

 

ดงซูบินกังวลว่าอาจมีคนได้ยินการสนทนาของพวกเขาและระมัดระวังคําพูดของเขา “นายกเทศมนตรีเสี่ยว ผมแค่ให้กําลังใจเจ้าหน้าที่ แต่… ไม่เป็นไร ผมรู้ว่าไม่มีอะไรจะเปลี่ยนแปลงไม่ว่าผมจะพูดอะไร คณะกรรมการพรรคได้ตั้งเป้าหมายนี้ไว้แล้ว และจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง” ดงซูบินยังคงมีอารมณ์

 

เสี่ยวหลานเหลือบมอง ดงซูบินและผลักถ้วยน้ําชาของเธอไปข้างหน้า “ดื่มน้ําก่อน”

 

ดงซูบินหยิบถ้วยและดื่มทุกอย่าง

 

เสี่ยวหลานหัวเราะ “อันที่จริง ผมตกลงที่จะเพิ่มเป้าหมายของสํานักงานส่งเสริมการลงทุนมอบแรงกดดัน เงินทุน และการสนับสนุนจากทั้งมณฑลให้กับสํานักงานส่งเสริมการลงทุนฉันไม่ เชื่อว่าหน่วยงานไม่สามารถทํางานได้ดีใช่ไหม? แต่คุณเพิ่งได้รับการแต่งตั้งและฉันไม่ต้องการกดดันคุณเพิ่มเติม แต่ตอนนี้ เลขาธิการพรรคเซียง ได้กําหนดเป้าหมายนี้สําหรับคุณ เพียงแค่ปฏิบัติต่อมันตามคําแนะนําที่มาจากฉัน ปีนี้ ฉันยังต้องการเพิ่มขึ้นอย่างมากในการลงทุนของมณฑล ความรับผิดชอบของคุณนั้นยอดเยี่ยม และคุณต้องไม่นําอารมณ์ของคุณมาสู่งานของคุณ”

 

ดงซูบินเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้บอกว่าฉันจะยอมแพ้ ได้ เมื่อคุณพูดแบบนี้ ฉันจะสัญญากับคุณด้วย เพียง 500 ล้านเท่านั้น! ผมจะนําเงินลงทุนมูลค่า 500 ล้านมาสู่มณฑลแม้ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม!ถ้าผมไม่สามารถบรรลุเป้าหมายนี้ได้ ผมจะส่งจดหมายลาออกในวัน ถัดไปทันที!”

 

เสี่ยวหลานมอง ดงซูบินด้วยความรัก “ฮ่าฮ่า… ฉันจะแสร้งทําเป็นไม่ได้ยินประโยคสุดท้ายของคุณ”

 

ดงซูบินมุ่งมั่นที่จะทําทุกอย่างเพื่อมณฑลหยานไท่ผู้คนที่นี่ การแต่งงานของเขา และอาชีพของเขา เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากบังคับตัวเอง!

 

เพียง 500 ล้านเท่านั้น!

 

รับคําท้า!