EP 383 นักข่าวตัวปัญหา!

By loop

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

ผู้สื่อข่าวของซินหัวมีกําหนดจะมาถึงเขตหยานไทประมาณเวลา 9.30 น. ดงซูบินเองก็ตื่นแต่เช้าเพื่อรับประทานอาหารเช้าก่อนที่จะรีบไปที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุน เขาประชุมลูกน้องเพื่อเตือนพวกเขาว่าอย่าพยายามสร้างปัญหากับนักข่าวก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่อาคารรัฐบาลของเคาน์ตี้ในแคมรีของเขาจ้าวจินหลงและเจ้าหน้าที่ของรัฐอื่นๆ พร้อมแล้ว เมื่อ ดงซูบินไปถึง จ้าวจินหลงขอให้คนของเขาเตรียมรถในเวลาเดียวกัน เขาได้ ไปที่สํานักงานของรองเลขาธิการพรรค เฉาซูเผิงกับดงซูบิน

 

10 นาทีต่อมา

 

จ้าวจินหลงมองดูนาฬิกาของเขา “9.30 น. และพวกเขาควรจะมาถึง เฉาซูเผิงมองไปที่ ดงซูบิน”ซูบิน เตรียมแผนการเดินทางหรือยัง”ดงซูบินนําแผนการเดินทางที่เขาเตรียมไว้ออกมา “อย่ากังวลไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเราได้ติดต่อไปไม่กี่โครงการที่เราจะไปเยี่ยมชมและทุกอย่างก็พร้อมแล้ว”

 

กริ้ง… กริ้ง…กริ้ง… โทรศัพท์ของ จ้าวจินหลงดังขึ้น

 

จ้าวจินหลงได้ตอบกลับ “สวัสดี ฉันเอง… มันคืออะไร? อะไร? พวกเขาไปไหน?” มันดูแย่มาก “ตําแหน่งของพวกเขาอยู่ที่ไหน? พวกเขาจะมาถึงกี่โมง โอเค…ก็ได้ ฉันเข้าใจแล้ว.” หลังจากวางสาย จ้าวจินหลงก็มองไปที่เฉาซูเผิง“ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่านักข่าวซินหัวไม่ได้มาที่อาคารรัฐบาลของมณฑล พวกเขาตรงไปที่โรงงานแปรรูปหมูทันที่ที่ไปถึง โครงการนั้นเพิ่งเริ่มก่อสร้าง มีอะไรให้ดู”เฉาซูเผิงขมวดคิ้ว“พวกเขาจะไปที่นั่นโดยไม่แจ้งให้เราทราบได้อย่างไร”

 

“ฉันมีความรู้สึกว่าพวกเขามาที่นี่ด้วยเจตนาไม่ดี” จ้าวจินหลงได้ตอบกลับ

ดงซูบินก็โกรธเช่นกันเพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่านักข่าวเหล่านี้จะเพิกเฉยต่อผู้นําท้องถิ่นและทําตามใจตัวเองไปส่ะทั้งหมด “พวกเขาคิดว่าตัวเองสูงส่งมากหรือยังไงกัน พวกเขาคาดหวังให้เราออกไปรับพวกเขาหรือไม่? พวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นผู้นําจากรัฐบาลกลางหรือไม่”เฉาซูเผิงยืนขึ้น “ไปกันเถอะ,พวกนั้นพยายามแสดงความหยิ่งยโสออกมาและดูถูกเขตของเรา”จ้าวจินหลงและดงซูบินติดตามเลขาธิการพรรคเฉาไปที่ชั้นล่าง

 

ดงซูบินรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ประเด็นของการออกอากาศหรือไม่ นี่คือมารยาทขั้นพื้นฐาน แม้ว่าสํานักงานสาขาซินหัวประจําจังหวัดจะแจ้งให้รัฐบาลเคาน์ตีทราบเกี่ยวกับการสัมภาษณ์แล้วก็ตาม ผู้สื่อข่าวก็ควรมีผู้นําท้องถิ่นติดตามไปด้วยหากไม่เป็นเช่นนั้น พวกเขาอาจจะไม่แจ้งและดําเนินการใดๆที่พวกเขาต้องการเช่นกัน แม้จะแจ้งให้รัฐ บาลเคาน์ตีทราบเกี่ยวกับการเยี่ยมเยียนพวกเขายังไปที่ไซต์โครงการอย่างอิสระนี่ไม่เคารพหน่วยงานท้องถิ่น ระหว่างทาง.ดงซูบินอธิบายสถานการณ์สั้นๆให้เหลียงเจ๋อหยวนฟัง

 

เหลียงเจ๋อหยวนขมวดคิ้ว “นั่นหมายความว่าคนเหล่านี้มาที่นี่ด้วยความเต็มใจ! พวกเขากําลังชะลอการก่อสร้าง”ดงซูบินได้ตอบกลับ “ฉันขอโทษ มิสเตอร์เหลียง เราไม่ได้ตระหนักถึงการเยี่ยมชมของพวกเขาฉันจะแจ้งให้คุณทราบล่วงหน้าหากฉันรู้ว่าพวกเขาจะมาเยี่ยมโรงงานของคุณ”

 

“ไม่เป็นไร มีอะไรต้องกังวล? ฉันจะขอให้คนงานของผมให้ความร่วมมือกับพวกเขาทุกอย่างและพูดแต่สิ่งดีๆฮ่าฮ่าฮ่า…ฉันเข้าใจแล้ว.. “เนื่องจากดงซูบิน”เสร็จสิ้น” เหมาไถสามขวดเหลียงเจ๋อหยวนก็ดื่มกับเขาอีกครั้งทั้งสองกลายเป็นเพื่อนกันและเหลียงเจ๋อหยวนจะช่วยตงเสวี่ยปิงอย่างแน่นอน

 

10.00 น.

 

รถยนต์จากเทศมณฑลมาถึงโรงงานแปรรูปหมูแล้ว

 

กองทุนเพิ่งเข้าและคนงานเพิ่งเริ่มสร้างรากฐานห้องเย็น พื้นที่ว่างเปล่าและวางวัสดุก่อสร้างบางส่วนไว้ที่มุม ห้อง

 

หลังจากลงจากรถแล้ว เฉาซูเผิงก็เดินไปพร้อมกับ จ้าวจินหลงและดงซูบิน

 

เหลียงเจ่อหยวนเห็นพวกเขาและเข้าไปทักทายเขา “นายกเทศมนตรีจ้าว หัวหน้าซูบิน”ดงซูบินแนะนําตัว“นี่คือเลขาธิการพรรคเฉา”

 

เหลียงเจ๋อหยวนทักทาย เฉาซูเผิงอย่างรวดเร็วและจับมือพวกเขา

 

คนไม่กี่คนที่กําลังพูดกับคนงานก่อสร้าง หันกลับมาและมองไปที่เฉาซูเผิง, จ้าวจินหลงและดงซูบิน

 

ดงซูบินมองไปที่ผู้หญิงสองคนและผู้ชายหนึ่งคน พวกเขาอายุประมาณ 27 หรือ 28 ปี และหญิงสาวจากหน่วยข่าวซินหัวสองคนนั้นสวมชุดนักข่าวและที่หน้าอกมีป้ายชื่อ คนหนึ่งชื่อวังหน้าอีกคนชื่อหวางติงพวกเขา มาจากสาขาหน่วยงานซินหัวจังหวัด ชายคนนั้นไม่สวมบัตรนักข่าวและเขาควรเป็นนักข่าวจากสํานักงานใหญ่ของหน่วยงานซินหัวเขามาที่นี่เพราะเขาไปกับอดีตเพื่อนร่วมชั้นระหว่างทางไปบ้านเกิด

 

เฉาซูเผิงยื่นมือของเขา “ข้าพเจ้าเป็นตัวแทนของเขตหยานไท่เพื่อต้อนรับทุกท่าน” วังนาและวังติงจับมือกัน“ขอบคุณนะเลขาเฉา”

 

หลังจากการแนะนําตัว ดงซูบินรู้ว่าชายคนนั้นชื่อ ลี่เฉินปิง เขาเป็นนักข่าวกองบรรณาธิการข่าวกับสํานักข่าวซินหัวเขาดูดีแต่ดงซูบินสังเกตว่าเขาจ้องมองเขาในระหว่างการแนะนําตัวแววตานั้นทําให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

 

แม้ว่า จ้าวจินหลงจะไม่พอใจกับนักข่าวเหล่านี้ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงออกมา “คุณจะเน้นที่การสัมภาษณ์ของคุณที่ไหน” วังนา ได้ตอบกลับ “เราแค่เดินไปรอบๆ และจะไม่เน้นเฉพาะบางพื้นที่ เราผ่านบริเวณนี้เมื่อเช้านี้และหยุดเพื่อสัมภาษณ์สั้นๆ เราเข้าใจดีว่าการดึงดูดการลงทุนนั้นยาก และนั่นเป็นสาเหตุที่เราไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับคุณทั้งหมดและไปที่รัฐบาลของเคาน์ตี้ ฉันขอโทษที่ทําให้ทุกคนมาที่นี่เพื่อรับเรา”

 

เฉาซูผิงหัวเราะ “ไม่เป็นไร. เราทุกคนกําลังทํางานของเรา”

 

หลังจากพูดคุยกันสั้นๆ จ้าวจินหลงบอกกับนักข่าว “หัวหน้าดงรับผิดชอบโรงงานแปรรูปเนื้อหมูแห่งนี้คุณสา มารถถามคําถามเกี่ยวกับโครงการนี้กับเขาได้”

 

หวางถึงกําลังถือกล้องและสมุดบันทึก และดูเหมือนว่าเธอจะเป็นผู้รับผิดชอบในการถ่ายภาพและบันทึกโน้ต

 

วังหน้าเป็นหัวหน้าทีม เธอมองไปที่ ดงซูบิน”ตกลง ฉันกําลังจะถามพวกคุณทั้งหมด ฉันได้ยินจากคนงานก่อนหน้านี้ว่าโรงงานแห่งนี้เป็นโครงการใหม่ใช่ไหม การก่อสร้างได้รับการอนุมัติหรือไม่” ประโยคแรกของเธอยังดีอยู่ แต่คําถามของเธอทําให้เฉาซูเผิงและ จ้าวจินหลงขมวดคิ้ว พวกเขารู้สึกว่านักข่าวเหล่านี้ไม่ได้มาเพื่อสัมภาษณ์และเป็นเหมือนการนินทาเกี่ยวกับพวกเขา

 

ลี่เฉินปิง หรี่ตาและถาม “การเริ่มก่อสร้างโดยไม่ได้รับการอนุญาตไม่เป็นไปตามขั้นตอนดงซูบินเหลือบมองที่เขาและตอบอย่างใจเย็น“ที่ดินได้รับการอนุมัติแล้วและอยู่ระหว่างการอนุมัติการก่อสร้างนี่ไม่ใช่เรื่องพิเศษเนื่องจากโครงการส่วนใหญ่จะเริ่มก่อสร้างระหว่างรอการอนุมัติ ก็ถือเป็นผลประโยชน์แก่ผู้ลงทุนด้วยเช่นกันหากเรารอการอนุมัติอาจใช้เวลาหนึ่งหรือสองเดือนนักลงทุนไม่สามารถรอนานได้”

 

ลี่เฉินปิง มองไปที่ ดงซูบินและถาม “หัวหน้าซูบินคุณกําลังบ่นเกี่ยวกับประสิทธิภาพของแผนกอนุมัติหรือป่าว?” ใบหน้าของ ดงซูบินเปลี่ยนไป “นักข่าวหลี่ผมไม่ได้พูดอย่างนั้น” เจ้าบ้านี้!ผู้ชายคนนี้คงอยากจะมีปัญหาสินะ

 

ลี่เฉินปิง มองไปที่ หวังติง และเธอก็รีบเขียนลงในสมุดบันทึกของเธอ

 

ดงซูบินโกรธมาก “จําเป็นต้องบันทึกสิ่งนี้หรือไม่”

 

หลี่เซิงปิงหัวเราะ “เราแค่ถามเฉยๆ ไม่ได้หมายความอะไร”ดงซูบินกําลังจะระเบิดเมื่อเขามองไปที่หวังสิ่งที่ เขียนลวก ๆ ในสมุดบันทึกของเธอสถานะของลี่เฉินปิงนั้นแตกต่างกัน แต่การสัมภาษณ์นี้ควรดําเนินการโดยสํานักงานสาขาซินหัวของจังหวัดเขามาจากสํานักงานใหญ่… เขาไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งเกี่ยวสํานักงานส่งเสริมกา รลงทุนได้ทํางานอย่างหนักเพื่อให้ได้มาซึ่งนักลงทุนรายนี้และหลี่เซิงปิงพยายามที่จะทําทุกอย่างพังด้วยคําพูดเพียงไม่กี่คําความหมายของสิ่งนี้คืออะไร?

 

นักข่าวเดินไปรอบ ๆ ไซต์ พวกเขาถามคําถามที่ละเอียดอ่อนหลายข้อและไม่ได้ถามหรือบันทึกอะไรในเชิงบวกเกี่ยวกับโครงการนี้

 

ใบหน้าของ ดงซูบินดูน่ากลัวมากขึ้น

 

หลังจากสัมภาษณ์เสร็จ ทุกคนก็ขึ้นรถ

 

ก่อนที่พวกเขาจะจากไป เหลียงเจ๋อหยวนก็ดึงดงซูบินออกไป“พี่ซูบิน มีปัญหาอะไรไหม? พนักงานและวัสดุของฉันพร้อมแล้วถ้ากลุ่มนักข่าวซินหัวรายงานเกี่ยวกับโครงการของฉันการก่อสร้างจะล่าช้าหรือไม่? ฉัน ได้ลงทุนเงินทั้งหมดของฉันในโครงการนี้และความล่าช้าใด ๆจะทําให้เกิดความสูญเสียครั้งใหญ่กับฉัน”

 

ดงซูบินรับรองเขา “พี่เหลี่ยงไม่ต้องกังวล ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย.”

 

เหลียงเจ๋อหยวนจ้องไปที่รถของนักข่าวอย่างเย็นชา “คนกลุ่มนี้จะทําให้เรื่องยุ่งวุ่นวาย ถ้าพวกเขารายงานเกี่ยวกับโครงการนี้!”

 

กลับมาที่รถ ดงซูบินสูดหายใจเข้าลึกๆ “เลขาเฉา นายกเทศมนตรีจ้าว นี่ยังถือเป็นการสัมภาษณ์อยู่อีกเหรอ? มันเหมือนการตรวจสอบเสียมากกว่า! โดยเฉพาะหลี่เซิงปิง มันเกี่ยวอะไรกับเขาและทําไมเขาถึงเข้าไปยุ่ง? เขาทําให้นักลงทุนเป็นกังวลแล้วเราจะทํางานอย่างไรหากพวกเขาทําต่อ? คงจะเป็นเรื่องมหัศจรรย์หากพวกเขาไม่ไล่นักลงทุนของเราออกไป” จ้าวจินหลงเตือน “ลงมาข้างล่าง” เฉาซูเผิงก็ดูแย่มากเช่นกัน “นักข่าวพวกนี้แทบจะไม่ฟังเหตุผลของเราเลยนักข่าวสมัยก่อนไม่เป็นแบบนี้ฉันคิดว่ามณฑลของเราอาจทําให้ใครบางคนไม่พอใจและพวกเขามาที่นี่เพื่อก่อปัญหาให้กับเรา”

 

จ้าวจินหลงกําหมัดของเขาไว้ “ผมเองคิดเหมือนกัน.” เฉาซูเผิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อนักข่าวไปที่ไซต์โครงการอย่างกะทันหัน เขารู้สึกว่าต้องรายงานเรื่องนี้ต่อเลขาธิการพรรคเซียงเกี่ยวกับทัศนคติของนักข่าวเหล่านี้หากไม่เป็นเช่นนั้นพวกเขาอาจประสบปัญหาหากมีการรายงานข่าวเชิงลบนี้ในหนังสือพิมพ์อนาคตที่นักลงทุนจะกล้าลงทุนในมณฑลหยานไท่จะหมดไปในทันที!