EP 380 รถของสํานักงานคันใหม่!

By loop

 

ช่วงเช้า. สํานักงานส่งเสริมการลงทุน

 

ในฐานะหัวหน้าดงซูบินไม่จําเป็นต้องมาถึงที่ทํางานตรงเวลา เมื่อไปถึงหน่วยงานก็เวลา 9.30 น. กลุ่มใหญ่ มารวมตัวกันที่บริเวณด้านหน้าของหน่วยงาน รองหัวหน้าหน่วยงานซันซูริน ผู้อํานวยการสํานักงาน หลัวไห่ถิง, หลินปิงปิง, เจียงไห่เหลียงและผู้นําคนอื่น ๆ ทั้งหมด ยกเว้นหลิวดาฟารวมตัวกัน ดงซูบินเข้ามาใกล้และเข้าใจว่าทําไมรถใหม่เอี่ยมสองสามคัน โตโยต้าคัมรี่ สีดําสามคัน และบูกลิกเอ็มพิวี (มินิแวน) สีน้ําเงินหนึ่งคันจอด

 

ด้านหน้าของหน่วยงาน แม้แต่แผ่นป้ายทะเบียนก็พร้อม

 

“หัวหน้า “

 

“หัวหน้าซูบิน”

 

“อรุณสวัสดิ์ครับหัวหน้า”

 

พวกผู้นําเห็น ดงซูบินและทักทายเขา

 

ดงซูบินยิ้มและเดินไป “รถมาถึงเมื่อไหร่? นี่เร็วจัง”

 

“เอกสารเสร็จแล้ว พวกเขาก็ส่งรถไปทันที” ซันซูลี่ไม่ได้ทําหน้าหงิกเลยวันนี้ และอารมณ์ดี “ฮ่าฮ่า…เรากําลังจะไปทดลองขับ”

 

หลัวไห่ถิงกล่าวต่อ “เราขาดแคลนยานพาหนะ และฉันสั่งให้พวกเขารีบดําเนินการ นั่นเป็นเหตุผลที่เราได้รับรถเมื่อสองสามวันก่อน”

 

ดงซบินพยักหน้า “ดี. พวกมันค่อนข้างมีประสิทธิภาพ”

 

หลัวไห่ถิงพยายามดูดงซูบิน” นี่คือเครดิตทั้งหมดของคุณ หากคุณไม่ได้รับเงินทุนของเราจากฝ่ายการเงิน เราจะไม่มีเงินที่จะซื้อมันหัวหน้าหน่วยงานหลายแห่งได้ไปขอทุนอีกครั้งหลังจากได้ยินว่าฝ่ายการเงินให้เงินเราแล้ว แต่ไม่มีใครได้รับแม้แต่สตางค์เดียว ฮ่าฮ่าฮ่า… หัวหน้า พวกเขาปฏิบัติต่อคุณแตกต่างออกไป”

 

หลินปิงปิงหัวเราะ “หัวหน้าซูบินสามารถเอาชนะความยากลําบากใดๆก็ตามที่เขามาได้”

 

เจียงไห่เหลียงพยักหน้าด้วยข้อตกลง

 

ทุกคนเคยได้ยินเกี่ยวกับชัยชนะอันรุ่งโรจน์ของ ดงซูบินที่แผนกการเงิน เขาอยู่ที่แผนกการเงินเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น และมันก็เป็นความโกลาหล เครื่องใช้ไฟฟ้าพัง เอกสารหาย ไฟดับ และเกือบทําให้เกิดไฟไหม้ พวกเขาไม่สามารถดําเนินการกับสิ่งรบกวนเหล่านี้ได้ ผู้นําสํานักงานส่งเสริมการลงทุนหัวเราะทุกครั้งที่นึกถึงวันนั้น ติ้งลี่โชคไม่ดีที่ได้พบกับดงซูบินดงซูบินไม่ได้ถูกเรียกว่า ‘เทพเจ้าแห่งความโชคร้าย” โดยเปล่าประโยชน์

 

ดงซูบินชี้ไปที่พวกเขา “ฮ่าฮ่า…ต่อด้วยคําเยินยอ”

 

หลัวไห่ถิงหัวเราะ “นี่คือจากก้นบึงของหัวใจของฉัน” เธอพูดและเอาผ้าปิดหูอย่างเซ็กซี่

 

เจียงไห่เหลียงเหลือบมองไปที่ หลัวไห่ถิง และยิ้ม

 

ดงซูบินได้ตอบกลับ “ฮ่าฮ่าฮ่า… เอาล่ะ ทําไมคุณถึงยังมองมาที่ฉัน? ไปและทดสอบรถ โอ้ ฉันต้องการทดลองขับ Camry ด้วย”

 

ทุกคนขึ้นรถอย่างตื่นเต้น

 

ดงซูบินเข้าไปในรถโตโยต้าคัมรี่อึม… ภายในสวยและเบาะนั่งก็สบาย

 

ดงซูบินกดหน้าต่างลง “ไปทดลองขับรถกันเถออะ เราสามารถส่งพวกมันกลับไปที่โรงงานได้หากมีปัญหากับรถยนต์

 

คัมรี่สองคันจะได้รับมอบหมายให้ดูแลแผนกธุรกิจที่หนึ่งและสอง หลินปิงปิง และ เจียงไห่เหลียงขึ้นรถคัมรี่อีกสองคน

 

ซันซูรินชอบนั่งรถคันใหญ่และตรงไปที่บกลิกเอ็มพีวี

 

หลัวไห่ถิงไม่ได้รับมอบหมายให้ขึ้นรถและยืนอยู่ที่นั่น

 

หลิน ผิงผิงเห็นแล้วรีบลงจากรถ “ผู้อํานวยการหลัว ไปทดลองขับกับรถคันนี้” หลัวไห่ถิงเป็นรุ่นพี่มาก และตําแหน่งของเธอเท่ากับซุนซูลี่ ผู้นําระดับล่างจะไปทดลองขับและปล่อยให้เธออยู่ที่นั่นได้อย่างไร? นอกจากนี้ เธอยังเป็นคนช่วยพวกเขารับรถก่อนหน้านี้

 

หลัวไห่ถิง โบกมืออย่างสง่างามและหัวเราะ “ไม่จําเป็น. คุณไปข้างหน้า ฉันขับรถไม่เก่ง”

 

“คุณจะคุ้นเคยหลังจากขับรถมาซักพัก ฉันไม่ค่อยได้ขับรถหลังจากที่ได้รับใบอนุญาตแล้ว” หลินปิงปิงดึงหลัวไห่ถิงไปที่รถ

 

ดงซูบินเห็นพวกเขาและโยนกุญแจให้พวกเขา “พี่หลัว…”

 

หลัวไห่ถิงเกือบสะดุดขณะจับกุญแจ “หัวหน้า?”

 

ดงซูบินชี้ไปที่รถของเขา “ไปขับรถของฉันไป”

 

“… อา… ฉันจะขับรถของคุณได้อย่างไร” หลัวไห่ถิงรู้ว่าดงซูบินกําลังพยายามช่วยเธอจากความอับอาย

 

“เบนซ์เอ็มพีวีของฉันมันสะดุดตามากเกินไป หลังจากที่ฉันซื้อมันมาแล้ว คณะกรรมการตรวจสอบวินัยไม่เคยละสายตาจากฉันเลย” ดงซูบินหัวเราะ “ฉันจะใช้คัมรี่คันนี้เพื่อทํางานส่วนใหญ่ในอนาคต และฉันจะทิ้งกุญแจเบนซ์ ไว้กับคุณเมื่อไม่ได้ใช้งาน คุณก็เก็บมันไว้ และหากใครจากแผนกสํานักงานจําเป็นต้องใช้ก็ดําเนินการต่อ ไม่จําเป็นต้องขออนุญาตจากฉัน”

 

หลัวไห่ถิงยิ้ม “ตกลง”

 

เจียงไห่เหลียงมองไปที่ หลัวไห่ถิงอย่างอิจฉา เบนซ์จะถูกจัดสรรให้กับฝ่ายสํานักงานในอนาคตหรือป่าว? คันนี้แพงกว่ารถทุกคันในสํานักงาน เขาเห็นหลินปิงปิงใช้รถของ หัวหน้าซูบิน ก่อนหน้านี้และต้องการยืมรถมาขับ แต่ตอนนี้ เขาต้องยืมมันจากหลัวไห่ถิง หัวหน้าดงปฏิบัติต่อหลัวไห่ถิงอย่างดี… หือ? มีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสองหรือไม่? ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะลูกของหลัวไห่ถิงค่อนข้างโต

 

ผู้นําทุกคนมีรถคนละคัน

 

ซันซ์รินขับรถออกจากสํานักงานก่อน ตามด้วยเจียงไห่เหลียงดงซบินสามารถบอกได้ว่าพวกเขาเป็นนักขับที่มีประสบการณ์

 

หลินปิงปิงและหลัวไห่ถิงไม่มีประสบการณ์

 

หลินปิงปิงขับรถช้าๆ และกล้าที่จะขับรถภายในบริเวณของหน่วยงานเท่านั้น

 

หลัวไห่ถิงแย่กว่านั้น เธอขับรถไปข้างหน้าและข้างหลังไม่กี่เมตรก่อนที่จะหยุด เธอยังเหยียบคันเร่งหลัง จากที่เธอหยุด ดูเหมือนว่าเธอจะอยู่ในความงุนงง และดงซูบินสงสัยว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอขับรถหรือเธอกลัวที่ จะทําให้รถของเขาเสียหาย

 

ดงซูบินหัวเราะและไม่สนใจพวกเขา เขาขับคัมรี่ออกจากสํานักงาน ซึ่งรถคันนี้ค่อนข้างสวยแน่นอนว่ามันไม่สวยเท่าเบนซ์ของเขา แต่คัมรี่ก็ยังถือว่าขับได้ดี ดงซูบินตัดสินใจขับรถคันนี้ไปร่วมการประชุมของรัฐบาลเทศมณฑลในอนาคต

 

10.00 น.

 

ห้องประชุมชั้นบนสุดของสํานักงานส่งเสริมการลงทุน

 

ซันซูรินเริ่มรายงานก่อน เขาคุ้นเคยกับการติดต่อนักลงทุนเพียงลําพังและจะปล่อยให้ธุรกิจส่วนที่สองจัดการ ส่วนที่เหลือเมื่อลงนามในสัญญา หลังจากที่เขาทําเสร็จแล้ว เจียงไห่เหลียงรายงานความคืบหน้าในปัจจุบันของทีม ไม่กี่วันที่ดงซูบินไม่อยู่ แผนกธุรกิจที่สองได้นําข้อตกลงมูลค่าหลายล้านมาให้เป็นโครงการเก่าและเกี่ยวข้องกับโรงงานแปรรูปผลไม้ ในที่สุดพวกเขาก็ได้นักลงทุนสําหรับโครงการสองปีนี้

 

สุดท้ายคือตาของ หลินปิงปิง

 

หลินปิงปิงกล่าว “ส่วนธุรกิจที่หนึ่งกําลังติดตามสี่กรณีในขณะนี้ ความหวังมากที่สุดคือโรงงานแปรรูปมูลไก่ คุณเป็งได้ดําเนินการตรวจสอบอีกครั้งที่ไซต์งานแล้ว และไม่น่าจะมีปัญหาอะไร เรากําลังเจรจาเรื่องสัญญา และคาดว่าการลงทุนจะอยู่ที่ประมาณ 10 ล้าน” ทีมของหลินปิงปิง ได้รับข้อตกลงนี้เพราะดงซูบิน ถ้าดงซูบินไม่โน้มน้าวลูกชายของเผิงเฟิง ให้ช่วยเขาเผิงเฟิงคงจะลงทุนในมณฑลต้าเฟิง

 

เจียงไห่เหลียงขมวดคิ้วและมองไปที่หลินปิงปิง ในอดีตแผนกธุรกิจ2 เป็นทีมที่ดีกว่าเสมอ แต่สิ่งนี้เปลี่ยนไปหลังจากดงซูบินมาถึงผลงานของหมวดธุรกิจ ที่หนึ่งนั้นเป็นส่วนธุรกิจที่สองอย่างมาก

 

หลังจากได้ยินความคืบหน้าของทุกคน ดงซูบินก็พยักหน้า พวกเขาได้รับเงินลงทุนประมาณ 30 ล้านหยวนในขณะนี้ อาจฟังดูเล็กน้อยเมื่อเทียบกับเป้าหมาย 500 ล้านหยวน แต่พวกเขาทําได้ดี หน่วยงานสามารถรับเงินลงทุนจํานวนมากได้เพียงประมาณเดือนเมษายนหรือพฤษภาคมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ความก้าวหน้าของพวกเขาในปีนี้ดีขึ้นมาก และนี่เป็นสัญญาณที่ดี

 

หลังจากชมเชยแล้ว การประชุมก็ถูกยกเลิก

 

หลังการประชุม ดงซูบินเรียก หลัวไห่ถิงไปที่สํานักงานของเขา

 

ดงซูบินนั่งบนโซฟาและโบกมือให้ หลัวไห่ถิงนั่งลง “ผู้อํานวยการหลัว ฉันได้ตรวจสอบบันทึกก่อนหน้านี้แล้ว และงบประมาณของเคาน์ตี้ค่อนข้างจํากัด ไม่ใช่เรื่องง่ายสําหรับเราที่จะได้รับเงินทุนในครั้งนี้ และเราไม่ทราบว่ารัฐบาลมลฑลจะอนุมัติเงินงบประมาณเพิ่มเติมสําหรับเราในอนาคตหรือไม่” เหตุการณ์ของฝ่ายการเงิน ทําให้ ดงซูบินตื่นขึ้น โบนัสเพิ่มเติม 1% ที่เขาสัญญาไว้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับรัฐบาลมณฑล และรัฐบาลจะออกค่าคอมมิชชั่นตามปกติเท่านั้น นั่นเป็นเหตุผลที่ดงซูบินต้องคิดหาวิธีหาเงินเพิ่ม “ที่ผ่านมาหน่วยงานของเราพึ่งฝ่ายการเงินเพียงฝ่ายเดียวใช่หรือไม่? เราสามารถหาเงินเพิ่มได้อีกไหม?”

 

หลัวไห่ถิงส่ายหัว “ลักษณะหน้าที่ของเรา… ไม่อนุญาตให้เรามีรายได้ แต่…”

 

“แต่อะไรนะ?”

 

“หัวหน้าเหมิงพยายามที่จะได้รับการสนับสนุนในอดีต ซึ่งเป็นการรับเงินจากนักลงทุน”

 

ดงซูบินถาม “เรามีขอบเขตมากน้อยแค่ไหน?”

 

หลัวไห่ถิงยิ้ม “เราทําอะไรไม่ได้มาก ในเวลานั้น มีเพียงนักลงทุนคนหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้กับหัวหน้าเหมิงจากอีกมณฑลหนึ่งเท่านั้นที่สนับสนุนเงิน 20,000 หยวน หลังจากนั้นก็ไม่มีใครสปอนเซอร์อีกเลย นักธุรกิจมีกําไรและจะไม่ใช้จ่ายเงินโดยไม่มีผลประโยชน์ แน่นอนว่าบางคนต้องการจะอุปถัมภ์เรา แต่พวกเขามีแรงจูงใจอื่น พวกเขาต้องการทราบบรรทัดฐานของมลฑลผ่านการสนับสนุนของพวกเขา และต้องการให้เราให้สิทธิพิเศษแก่พวกเขา สิ่งนี้… มันละเมิดกฎระเบียบของเรา”

 

“โอ้…”

 

ดงซูบินถึงกับปวดหัว คราวนี้พวกเขาสามารถหาเงินได้ แต่คราวหน้าล่ะ? พวกเราจะหาเงินจากจุดไหนได้?