บทที่ 64 พร้อมเสี่ยงโชคการพนันวอลนัท

ผู้แปล loop

ตอนเช้าของวันถัดมา.

ดงซูบินยังคงอยู่ในความฝัน ในความฝันของเขา เขานั้นอยู่กลางทุ่งหญ้าและเขาได้กลิ่นของดอกไม้ แต่ทันใดนั้นก็เกิดพายุและทั้งโลกก็เกิดน้ำท่วม และเขาจมน้ำ เขาหายใจไม่ออกและกำลังดิ้นรนที่จะว่ายน้ำ……จากนั้นเขาตื่นขึ้นมาและเห็นใบหน้าของ ฉุหยวนที่อยู่ตรงหน้าของเขา เธอกำลังบีบจมูกของดงซูบิน และยิ้ม “ นายฝันอะไร ทำไมนายถึงยิ้มเหมือนคนโง่ยังงั้น?” ทั้งคู่ใกล้ชิดกันมากขึ้นในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมาและได้แลกเปลี่ยนกุญแจห้องของพวกเขากัน นี่เป็นสาเหตุที่ดงซูบินไม่แปลกใจที่เห็นฉูหยวนมาอยู่ในห้องของเขา

ดงซูบินลูบจมูกของเขา “ ฉันคิดว่าฉันจมน้ำตายเพราะฉันหายใจไม่ออกไปแล้วเสียอีก”

ฉูหยวนหัวเราะและยันหัวของดงซูบินไปข้างหลัง “อาหารเช้าพร้อมแล้ว.”

หลังจากที่เธอออกไป ดงซูบินก็เริ่มแต่งตัวแล้วเห็นกระเป๋าเครื่องสำอาง เขาจำได้ว่าของขวัญที่เขาเตรียมไว้สำหรับภรรยาของ หลิวหัวยังอยู่กับเขา เขาลูบจมูกและคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยิบกระเป๋าออกมาที่ห้องนั่งเล่น เขามองหาฉูหยวนที่กำลังเช็ดหน้าต่างอยู่:“ เอ๊ะ! เธอไม่ต้องทำก็ได้นะ เดียวฉันเช็ดหน้าต่างพวกนี้เอง ฉูหยวนเธอมาตรงนี้หน่อยได้ไหม? เธอต้องการเครื่องสำอางเหล่านี้หรือป่าว?”

ฉูหยวนรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาทันที “ ทำไมนายถึงซื้อของให้ฉันอีกแล้วล่ะ”

ดงซูบินเองก็ไม่ได้โกหกแต่อย่างใด:“ จริงๆแล้วฉันซื้อของพวกนี้ให้กับภรรยาของหัวหน้าของฉันนะ แต่เขาไม่รับของฝากของฉัน มันก็เลย ….”

ฉูหยวนมองไปที่หน้าของดงซูบิน“ จริงเหรอ?”

“ ฉันจะโกหกเธอไปเพื่อะไรกัน ฉันพูดจริงสิ” ดงซูบินมองไปที่กระเป๋าที่อยู่ตรงพื้น

ฉูหยวนจ้องที่เขาและมองเข้าไปในกระเป๋าช้อปปิ้ง “นี้มันลอริอัล? อลิซาเบธอาร์เดน? ของพวกนี้มันแพงมาเลยนิ” ฉูหยวน หัวเราะ “ นายนี้รู้เรื่องเครื่องสำอางจริงๆ ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ฉันสามารถเอาไปใช้ได้ ฉันยังคิดว่าจะซื้อเครื่องสำอางสัปดาห์หน้าอยู่แล้ว ดีล่ะ. งั้นฉันขอหมดเลยนะ”

“ได้เลย. งั้นก็ไปทานอาหารเช้ากันเถอะ”

“ ฉันเพิ่งกินข้าวไปและฉันต้องไปหาลูกค้าใหม่ นายไปทานก่อนเลย”

“วันนี้วันเสาร์. เธอทำงานล่วงเวลาอีกแล้วหรอ?”

“ใช่. หากฉันสามารถปิดดีลได้ 2 คนในวันนี้ ฉันจะได้รับค่าคอมมิชชั่นที่สูงมากและฉันจะเอาเงินพวกนั้นไปซื้อเสื้อผ้าดีๆให้นายไง ตอนที่ฉันได้เงินนะ” เมื่อฉูหยวนทำความสะอาดหน้าต่างเสร็จแล้วหยิบกระเป๋าถือของเธอขึ้นมาจากโซฟา “ งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ ฉันอาจจะทานมื้อเย็นกับลูกค้านะวันนี้ และฉันอาจจะกับช้าหน่อย”

ดงซูบินก็รู้ดีว่าที่ฉูหยวนทำงานหนักนี้เพื่อที่จะเก็บเงินให้มากพอที่จะตั้งธุรกิจของเธอเอง แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะเก็บเงินได้ 1 ล้านหยวน ดงซูบินก็เป็นห่วงว่าเธอจะเหนื่อยก่อนที่จะถึงเป้าหมาย เขาตัดสินใจที่จะคิดหาวิธีที่จะได้หาเงินหลังจากที่การคัดเลือกรองหัวหน้าครั้งนี้จบลง

เวลา 9 น. ดงซูบินไปที่ธนาคารเพื่อถอนเงิน 20,000 หยวนและขึ้นรถบัสไปตลาดแพนเจียนหยวน

แม้ว่าเขาจะไม่มั่นใจในการหาหัวสิงโตขนาด 46 มม. แต่เขาก็ยังอยากลองหามันดู

ตลาดแพนเจียนหยวนเป็นตลาดโบราณของเมืองปักกิ่ง

ตลาดนี้ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของถนนวงแหวนที่ 3 ของปักกิ่ง มันเป็นตลาดโบราณที่ใหญ่ที่สุดของจีนและสามารถพบของเก่าได้ทุกประเภท มีแผงขายสินค้ามากกว่า 3,000 แผง และตั้งขึ้นโดยผู้คนจากทุกจังหวัดในประเทศจีน นอกเหนือจากผลิตภัณฑ์อาหารก็ยังมีสินค้าทุกประเภท มันเป็นเหมือนพิพิธภัณฑ์ที่คอยดึงดูดนักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลก อีกทั้งมันยังเป็นเหมือนสนามเด็กเล่นสำหรับนักสะสมของเก่าให้มาจับใช้สอยกันด้วย

ตอนเช้าเป็นเวลาที่คึกคักที่สุดสำหรับตลาดโบราณแห่งนี้ วันนี้เป็นวันเสาร์และผู้คนก็มากกว่าวันอื่น ๆ

ดงซูบินได้แต่มองไปรอบๆตลาดและเดินมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก เขาเข้าไปในร้านที่เชี่ยวชาญในการขายวอลนัท เนื่องจากดงซูบินเคยทำงานในร้านขายเครื่องกระเบื้องในบริเวณใกล้เคียง เขาจึงรู้ว่าร้านขายวอลนัทนั้นตั้งอยู่ที่ไหน “ เฮียเจ้าของร้าน! คุณมีหัวสิงโตขายไหม?”

ชายในร้านตอบ “ มีสิอาตี๋! ต้องการประเภทไหนล่ะ”

“46”

“ หือ?” เจ้าของร้านส่ายหัว “ อั๋วไม่มีของพวกนั้นหรอก”

“ ผมไม่สนใจเกี่ยวกับสีหรือมีรอยตำหนิเล็กน้อยเลยนะ ตราบใดที่มันเป็นขนาด 46 มม.ก็ไม่มีปัญหา”

เจ้าของร้านส่ายหัวซ้ำอีกครั้ง “ขนาด 46 มม. มันหายากเกินไป ถ้าอั๋วมีขนาด 46 มม.จริง อั๋วก็จะไม่ขายมันด้วย อั๋วจะเก็บมันไว้เป็นของสะสมของตัวเอง จะดีกว่า”

ดงซูบินในตอนนั้นได้แต่ถอนหายใจและออกจากร้านไปที่ร้านถัดไป

“ เจ้าของร้านมีหัวสิงโตขนาด 46 มม. หรือป่าวครับ?”

“ โอ้! คู่ที่ใหญ่ที่สุดที่ฉันมีที่นี่คือ 44 มม. น้องชายต้องการดูมันไหม?”

“ไม่เป็นไรครับ. ขอบคุณ.”

ดงซูบินเดินไปจนถึงร้านที่4 แต่ก็ไม่พบหัวสิงโตที่เขาตามหาเลย!

ดงซูบินได้แต่ถอนหายใจและพูดกับตัวเองว่า “ ฉันรู้อยู่แล้วว่าถ้าหากมันหาง่ายขนาดนั้น หัวหน้าหลิวคงจะซื้อมันไปนานแล้วล่ะ”

เมื่อดงซูบินกำลังจะกลับบ้าน เขาก็ได้ยินเสียงคนตะโกนขึ้นมาว่า

“ เร่เข้ามาๆ ไก่หัวใจ 200 หยวนต่อคู่ หัวสิงโตจากป่าฉาง ราคา 400 หยวนต่อคู่”

มีฝูงคนจำนวนมากรายรอบอยู่ที่แผงขายวอลนัทที่อยู่ไม่ไกลจากดงซูบินมากนัก

ดงซูบินได้พยายามบีบตัวผ่านฝูงชนเข้าไปข้างหน้า แผงขายนี้ไม่ได้ขายผลิตภัณฑ์วอลนัทสำเร็จรูป แต่ขายผลไม้วอลนัตสีเขียว มีตะกร้าผลไม้วอลนัทอยู่สองสามใบบนพื้นและมีคน 5 ถึง 6 คนกำลังเลือกผลไม้ แผงนี้ดูขายคึกคักมาก ซึ่งวอลนัทจะเปลี่ยนเป็นสีดำหลังจากที่สัมผัสกับอากาศ มือเจ้าของแผงมีลอยเหมือนคนขุดถ่านหิน เขาใช้มีดขนาดเล็กเพื่อตัดผิวของผลไม้วอลนัทและตะโกนเพื่อดึงดูดลูกค้าให้มาซื้อของของเขา

ซึ่งดงซูบินเองก็คุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว

นี่คือการพนันที่เกี่ยวข้องกับวอลนัท

ผลไม้วอลนัทเหล่านี้ถูกดึงมาจากต้นก่อนที่มันจะสุก สายพันธุ์ของวอลนัทจากภูมิภาคชีหลีส่วนใหญ่เป็นแบบสกอลาร์แฮ, ฮาตฮาต, ไทเกอร์เฮตหรือหัวเสือ และ หัวสิงโตที่มีคุณภาพสูงที่สุด ไม่มีวิธีที่จะบอกได้ว่าเมล็ดนั้นมีลักษณะอย่างไรจากภายนอกของผลไม้วอลนัท นี่คือสาเหตุที่เรียกว่าการพนันวอลนัต มันขึ้นอยู่กับโชคล้วนๆการพนันชนิดนี้เริ่มขึ้นเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาและเป็นที่นิยมในปักกิ่ง

ฤดูวอลนัทไทเกอร์เฮดเริ่มต้นก่อนหน้านี้และผลไม้จะไม่สามารถออกผลในช่วงปลายเดือน ผลไม้วอลนัตตอนนี้ส่วนใหญ่เป็นแบบพันธุ์หัวสิงโต

‘การพนันวอลนัต!’

ดงซูบินมีคิดอย่างลึกซึ้ง แม้ว่าผลไม้เหล่านี้ที่ขายอยู่จะไม่ใช่ผลไม้คุณภาพสูง ในขณะที่เขาเคยทำงานพาสทามในอดีต เขาเคยเห็นชายชราเปิดผลไม้วอลนัทสองชิ้นและมันเป็นแบบหัวเสือขนาด 44 มม. เนื่องจาก หัวสิงโตขนาด 46 มม.นั้นหาไม่พบเลยในร้านค้าทั่วไป ‘ที่นี่ฉันจะลองเสี่ยงโชคให้กับการพนันวอทนัทจริงๆอย่างงั้นหรอ? จะเป็นอย่างไรถ้าพบหัวสิงโตขนาด 46 มม. จริงๆในตะกร้าผลไม้พวกนี้ ?

‘ไม่! นี่ไม่น่าจะเป็นโชค มีผลไม้วอลนัทมากมายในตลาดแพนเจียนหยวน ดังนั้นมันควรจะมีหัวสิงโตขนาด 46 มม. อย่างน้อยหนึ่งคู่อยู่ที่นี้แน่ๆ’

‘แต่ฉันจะหามันเจอได้อย่างไร’

‘ถ้ามองจากเปลือกของวอลนัทจริงๆ มันไม่มีทางที่จะเห็นขนาดของเมล็ดข้างในได้แน่ๆ……’

หมายเหตุนักแปล:

การพนันวอลนัทมีสองประเภท

ครั้งแรกมันเป็นเช่นเดียวกับสิ่งที่ระบุไว้ในบทนี้ ผู้คนจะซื้อผลไม้จากเร่ขายริมถนนและคนเร่ขายจะตัดผลไม้ให้กับลูกค้า ผลไม้ถูกขายเป็นคู่ ลูกค้าจะได้เลือกผลไม้ด้วยตัวเองจากกองผลไม้ เมื่อผลไม้ถูกตัดเปิดพวกเขาจะดูเมล็ด หากเมล็ดจากผลไม้ทั้งสองมีขนาดใหญ่คล้ายกันในขนาดและสีมันจะคุ้มค่ามาก เมล็ดทั้งหมดถูกวัดในหน่วยมิลลิเมตร ราคาของผลไม้อยู่สองสามร้อยหยวนต่อคู่

การพนันชนิดต่อไปคือซื้อต้นไม้ทั้งหมด ผู้ซื้อจะเดินทางไปที่สวนวอลนัทในชนบทและซื้อผลไม้ทั้งหมดบนต้นไม้ต้นเดียว มีค่าใช้จ่ายสูงกว่าการพนันประเภทก่อนหน้ามาก แต่โอกาสที่จะได้เมล็ดวอลนัทขนาดใหญ่นั้นสูงกว่า ต้นหนึ่งจะให้ผลมากกว่า 400 ต้น อาจมีราคาสูงถึงสองแสนหยวนต่อต้น