EP 257 การก่อการร้ายด้วยระเบิด

By loop

ณ เซ็นทรัลสตรีท.

 

เร็วอีก! เร็วอีก! เร็วขึ้นอีก! ฉันต้องไปให้ทัน!

 

รถเบนซ์เอ็มพีวีกำลังขับไปตามท้องถนนและ ดงซูบินก็บีบแตรอย่างบ้าคลั่ง เขาพุ่งผ่าไฝแดงไปถึงสามแยกไฟแดง

 

ใจกลางถนนเซ็นทรัลสาย 3  มีฝูงชนจำนวนสองสามพันคนอพยพออกจากอาคารใกล้เคียง ผู้คนมองออกไปนอกหน้าต่างจากอาคารสองสามแห่งในระยะไกล ดงซูบินปีบแตรและขับผ่านฝูงชนโดยไม่หยุดรถ ฝูงชนตกตะลึงและรีบปล่อยให้ดงซูบิน ผ่านไปและ ดงซูบินเห็นรถตำรวจและเจ้าหน้าที่อยู่ตรงหน้าเขา

 

เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ตั้งวงล้อมห่างจากอาคารสำนักงานหลายร้อยเมตร

 

เบนซ์เอ็มพีวีหยุดลงและ ดงซูบินก็กระโดดออกมา

 

“ หัวหน้าซูบิน!”

 

“ หัวหน้าซูบิน! คุณอยู่ที่นี่แล้ว?”

 

เจ้าหน้าที่บางคนเห็นดงซูบินและทักทายเขาก่อนที่จะทำงานต่อ รถตำรวจมากกว่า 10 คัน รถดับเพลิงสี่คันและรถต่อต้านการจลาจลสองคันจอดอยู่ด้านนอก เจ้าหน้าที่ตำรวจบางคนกำลังควบคุมฝูงชนและบางคนก็ตะโกนใส่ชุดวิทยุของพวกเขา ทุกคนดูวิตกกังวล ดงซูบินได้เห็น เซียงดาว เลขาธิการพรรคมณฑล, เฉาซูเผิง รองเลขาธิการพรรค, เลขาธิการคณะกรรมการการเมืองและกฎหมายหวางลี่, หัวหน้าสำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะ เหลียงเฉินเผิง และผู้นำคนอื่น ๆ ทั้งหมดในการประชุมในที่เกิดเหตุ สถานการณ์ตึงเครียดมาก พนักงานออฟฟิศจำนวนมากยังคงหนีออกจากอาคารและเจ้าหน้าที่กำลังอพยพผู้คนออกจากร้านค้าในบริเวณใกล้เคียง ความตึงเครียดพุ่งสูงขึ้น!

 

 

ดงซูบินคว้าเจ้าหน้าที่ที่อยู่ข้างๆเขา

 

เจ้าหน้าที่สาวกล่าว. “ หัวหน้าซูบินคุณต้องการสั่งการอะไรค่ะ?”

 

ดงซูบินมองไปที่อาคารสำนักงาน “เกิดอะไรขึ้น?! บอกรายละเอียดทุกอย่างมา!”

 

“ ก็แบบนี้แหละ…” เจ้าหน้าที่หนุ่มถอนหายใจ “ ในช่วงวันชาตินายกเทศมนตรีเสี่ยว จะไปตรวจเยี่ยมสำนักงานบางแห่งและแผนการเดินทางของเธอได้รับการวางแผนไว้นานแล้วหวู่ดัง ผู้ลี้ภัยคนนั้นพบแผนการเดินทางของนายกเทศมนตรีเสี่ยว และรอเธออยู่ใกล้ ๆ เขาผูกระเบิดไว้กับตัวเองและเมื่อนายกเทศมนตรีเสี่ยว ลงจากรถของเธอเขาก็รีบวิ่งไป เจ้าหน้าที่ปกป้องนายกเทศมนตรีเสี่ยว ชี้ปืนมาที่เขาทันที แต่พวกเขาไม่กล้าเปิดฉากยิง นอกจากระเบิดที่รัดเข้าที่ตัวของเขาแล้วหวูดัง ยังถือเครื่องระเบิดไว้ในมือ ในเวลานั้นมีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ และอีกหลายสิบชีวิตจะต้องตายหรือได้รับบาดเจ็บหากเกิดระเบิดขึ้นจริงๆ”

 

สีหน้าของดงซูบินแสดงความเครียดออกมาแทบจะในทันที

 

หลังจากนั้นรถของตำรวจก็มาถึงและปิดล้อมพื้นที่

 

เมื่อเจ้าหน้าที่เข้าไปในอาคารสำนักงานพวกเขาเห็นนายกเทศมนตรีเสี่ยวอยู่ที่ชั้นหนึ่งพร้อมกับระเบิดเวลารัดเธอ หวู่ดังไม่มีที่ไหนให้หนีแล้ว

 

ยั่ว!

 

แก้แค้น!

 

นี่คือการแก้แค้นของหวู่ดัง สำหรับพี่ชายของเขาที่ตายไป!

 

ดงซูบินถามด้วยความโกรธ “ เขาเอาระเบิดมาจากไหน”

 

เจ้าหน้าที่สาวตอบ. “ ก่อนที่หวู่ดังและพี่ชายของเขาจะถูกส่งเข้าคุกพวกเขากำลังรับมือกับระเบิด เขาควรทำระเบิด แต่ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับตัวจับเวลา ฉันได้ยินมาว่าเขาสนิทกับสามคนในอดีตและเขาอาจจะติดต่อกับพวกเขาตอนที่เขาอยู่ระหว่างการหลบหนี สามคนนั้นอาจให้ตัวจับเวลาแก่เขาหรือเขาได้รับมันก่อนที่เขาจะเข้าคุก”

 

ดงซูบิน หายใจเข้าลึก ๆ “ ระเบิดเวลาเหลือเวลาเท่าไหร่”

 

เจ้าหน้าที่ตำรวจมองไปที่นาฬิกาของเขา “ เหลือเวลาไม่ถึง 15 นาที”

 

15 นาที?!

 

เมื่อดงซูบินรับสายเขาต้องการใช้พลังพิเศษ แต่เสี่ยวหลานถูกจับเป็นตัวประกันแล้วและเขาได้ใช้พลังบางอย่างในสนามยิงปืน ตอนนี้เขาเหลือเวลาพลังพิเศษราวๆ 20 นาที แต่มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะย้อนกลับไปในช่วงเวลาก่อนที่เธอจะถูกจับได้ ก ** ก! 15 นาที! ชีวิตของพี่สาวเสี่ยว จะจบลงใน 15 นาที! ไอเวนนั้น! ฉันจ้องฆ่าแกให้ได้!

 

ผู้นำในอีกด้านหนึ่งก็ตื่นตระหนกและวิตกกังวลเช่นกัน นายกเทศมนตรีของมณฑลถูกจับเป็นตัวประกัน? ผูกระเบิดไว้ที่นายกเทศมนตรีของมณฑลหรือไม่? ผลกระทบจากเหตุการณ์นี้แย่มาก! เซียงดาวสั่งให้จัดการระเบิด เหลียงเฉินเผิงต้องพยายามจับกุมคนร้ายให้ได้! เฉาซูเผิง ต้องอพยพฝูงชนและลดผู้บาดเจ็บให้น้อยที่สุด พวกเขาทั้งหมดต้องระงับเหตุการณ์นี้และป้องกันไม่ให้มันระเบิด!

 

ความสนใจของทุกคนในเมืองหยานไท่พุ่งเป้าไปที่อาคารสำนักงานแห่งนี้

 

ความกังวลความวิตกกังวลความตื่นตระหนก ฯลฯ อยู่บนใบหน้าของทุกคนและพวกเขาได้ตรึงความหวังทั้งหมดไว้ที่ทีมกำจัดระเบิด ผู้เชี่ยวชาญด้านการทิ้งระเบิดทั้งสองคนเข้ามาในอาคารได้ช่วงเวลาหนึ่งแล้ว

 

หนึ่งนาที…

 

สองนาที…

 

สามนาที…

 

ดงซูบินกำลังเดินขึ้นและลงนอกพื้นที่ที่ถูกล้อมรอบด้วยความกระวนกระวาย หัวใจของเขาเต้นเร็วและกลัวว่าจะได้ยินเสียงระเบิด อารมณ์ของฮูซินเยียน และ หวางลี่นั้นเหมือนกับดงซูบินพวกเขาตื่นตระหนกและอารมณ์ของพวดเขาไม่มั่นคง เว่ยหนาน, โจวซือ และโฮวซือ ก็ขับรถไปด้วยเช่นกัน แต่พวกเขาหยุดอยู่ห่างจากอาคารมาก พวกเขามองไปที่อาคารและนอกเหนือจากการขมวดคิ้วแล้วเว่ยหนานก็ไม่มีท่าทีอื่นใด

 

ทันใดนั้นชายสองคนในชุดเก็บกู้ระเบิดถึงเดินออกมาจากอาคารกันล่ะ!

 

นั้นคือผู้เชี่ยวชาญด้านการกู้ระเบิดสองคน!

 

ฮูซินเยียนรีบถาม “ เป็นยังไงบ้าง? ระเบิดถูกจัดการหรือยัง?”

 

ดงซูบินเองวิ่งไปหาผู้เชี่ยวชาญด้านการทิ้งระเบิด เซียงดาวและผู้นำคนอื่น ๆ ก็มองมาที่พวกเขาเช่นกัน

 

ผู้เชี่ยวชาญด้านการกู้ระเบิดรุ่นเก่ากล่าว “ ระเบิดเวลาไม่ใช่ระเบิดธรรมดาและโครงสร้างภายในซับซ้อนมาก เราถอดได้แค่ปลอกด้านนอกเท่านั้นไม่กล้าแตะสายไฟและชิ้นโลหะด้านใน เรากลัวว่าระเบิดอาจดับถ้าเราสัมผัส” เขาถอนหายใจและพูดต่อ “ ผมทำอะไรไม่ได้เลยและเราทำได้แค่รอผู้เชี่ยวชาญด้านการกู้ระเบิดจากรัฐบาลในเมืองและจังหวัด”

 

ใบหน้าของเหลียงเฉิงเผิงเปลี่ยนไป “ เราเหลือเวลาอีกแค่ 10 นาที! เราจะรอพวกมันอย่างงี้ได้อย่างไร!”

 

เซียงดาวกล่าว “ ผู้คนจากรัฐบาลเมืองคงจะมาถึงที่นี้ไม่ทันแน่ คุณมั่นใจแค่ไหนในการจัดการระเบิดพวกนี้”

 

ผู้เชี่ยวชาญด้านการทิ้งระเบิดมองหน้ากันและกล่าวว่า “ ไม่ถึง 1% เราแทบไม่เห็นระเบิดดังกล่าวและมีอุปกรณ์ทรงตัวติดอยู่ภายใน นายกเทศมนตรีเสี่ยว ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เนื่องจากเราสงสัยว่าการเคลื่อนไหวใด ๆ อาจทำให้ระเบิดๆออกมาได้ อีกทั้งระเบิดนี้น่าจะมีแรงระเบิดสูงมาก ชุดกู้ระเบิดของเราไม่แข็งแนงพอที่จะต้านทานแรงระเบิดได้ เมื่อถึงเวลาระเบิดจะต้องไม่มีใครอยู่ในรัศมีการระเบิดได้ “

 

หวางลี่ถึงกับตกใจขึ้นมาทันที “ รีบคิดหาวิธีแก้ปัญหาอื่น ๆ !”

 

ผู้เชี่ยวชาญนิ่งเงียบขณะที่พวกเขาเองก็จนปัญญาแล้วที่จะจัดการกับสถาณการณ์นี้

 

ทุกคนตกอยู่ในความสิ้นหวัง หากไม่สามารถกำจัดระเบิดได้นายกเทศมนตรีเสี่ยว จะตาย เกิดขึ้นได้อย่างไร?!

 

ผู้นำทุกคนดูแย่มากเพราะไม่มีใครอยากเห็นสิ่งนี้เกิดขึ้น!

 

เซียงดาวสั่งให้ขยายวงล้อมและทุกคนต้องถอยห่างออกไป 20 เมตร เหลียงเฉิงเผิงรู้ดีว่าไม่มีเวลาเพียงพอ แต่เขาก็ยังขอให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการกู้ระเบิดทั้งสองคิดหาวิธีอะไรบ้างอบ่าง ผู้เชี่ยวชาญด้านการกู้ระเบิดสามารถกลับไปที่อาคารสำนักงานเท่านั้น ข่าวสถานการณ์นี้แพร่กระจายไปยังปักกิ่งและเสี่ยวเกาปัง เลขาธิการคณะกรรมการพรรคปักกิ่งนั้นโมโหมาก เขาโทรหาอดีตผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาหวางวลี่ ทันทีและถามเขาด้วยความโมโห แม่ของเสี่ยวหลานเองก็ทราบข่าวและรู้ว่าลูกสาวของเธอมีชีวิตอยู่ได้ไม่ถึง 10 นาทีเธอก็จะเป็นลม!

 

ที่เกิดเหตุมันวุ่นวายมาก!

 

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเพียงเก้านาที!

 

ระเบิดไม่สามารถกลบเกลื่อน! ทีมกำจัดระเบิดของเมืองไม่สามารถเข้าถึงได้ทันเวลา! สายไปแล้ว! พวกเขาไม่มีเวลาเพียงพอ!

 

เซียงดาวและผู้นำคนอื่น ๆ ยอมแพ้ในการช่วยเหลือ เสี่ยวหลานแม้ว่าหน่วยกู้ระเบิดจะไปถึงพวกเขาก็ไม่อาจจัดการกับระเบิดได้ ใบหน้าของหวางลี่ ซีดเซียวขณะที่เขามองไปที่อาคารสำนักงานฮูซินเยียน ที่อยู่ข้างๆเขาเริ่มสะอื้น เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายสิบนายกำลังค้นหาหวู่ดัง ในบริเวณใกล้เคียง สถานการณ์กำลังมืดมน

 

ดงซูบิยมองไปที่อาคารสำนักงานด้วยความงุนงงและรู้สึกได้ว่ามือและเท้าของเขาเย็นลง

 

พี่สาวเซียวจะตายในเก้านาทีหรือไม่?

 

ทันใดนั้นเขาก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เขาโยนกระเป๋าของเขาลงบนพื้นกระโดดข้ามเทปวงล้อมของตำรวจและเริ่มเดินไปที่อาคาร

 

“ หัวหน้าซูบิน!”

 

“ ซูบิน! คุณกำลังจะไปไหน?”

 

“กลับมา! จะถึงเวลาที่ระเบิดทำงานแล้วนะ!”

 

หลายคนตะโกนให้ดงซูบินกลับมา แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านการกู้ระเบิดของมณฑลก็ไม่สามารถทำอะไรกับระเบิดได้นับประสาอะไรกับ ดงซูบิน เขากำลังจะเข้าไปตาย เหลียงเฉิงเผิงตะโกน “หยุดเขา! ด่วน! อย่าปล่อยให้หัวหน้าซูบินเข้าไป!” ในตอนนี้พวกเขาไม่ต้องการให้มีผู้เสียชีวิตเพิ่มอีกแล้ง

 

เจ้าหน้าที่สองคนซึ่งอยู่ใกล้ ดงซูบินมากที่สุดรีบวิ่งไป

 

แต่ดงซูบินเร็วกว่าพวกเขา เขายกแขนขึ้นและชกเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง “ ปล่อยฉัน!” เจ้าหน้าที่อีกคนลังเลและไม่กล้าไม่เดินหน้า ทุกคนรู้ว่าหัวหน้าซูบินป็นยอดฝีมือในการป้องกันตัว ถ้าหัวหน้าซูบินตั้งใจที่จะเข้าไปแม้แต่คนสิบก็ไม่สามารถหยุดเขาได้

 

ภายในไม่กี่วินาที ดงซูบินก็เข้ามาในอาคารและไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้

 

ล็อบบี้ที่ชั้น 1 เป็นระเบียบ กระถางดอกไม้ถ้วยเครื่องเขียนเอกสาร ฯลฯ กระจัดกระจายไปทั่ว

 

ดงซูบินเดินข้ามล็อบบี้และมีสำนักงานแถวซ้ายมือ ประตูของสำนักงานที่สามถูกเปิดออกและมีโล่ป้องกันการจลาจลโปร่งใสสองอันที่เจ้าหน้าที่ตำรวจทิ้งไว้ข้างหลังเครื่องมือกำจัดระเบิดและชุดเก็บกู้ระเบิด เสียงบี๊บเบา ๆ ดังมาจากภายในสำนักงานและทุกครั้งที่บี๊บทำให้หัวใจของตงซู่ปิงเต้นเร็วขึ้น

 

หนึ่งก้าว…สองก้าว…สามก้าว…ต

 

ดงซูบินปิงกัดฟันเดินไปที่ประตู

 

เสี่ยวหลานกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างเงียบ ๆ และมือข้างหนึ่งจับที่ระเบิดเวลานั้นไว้ที่เอวของเธอ ฝาด้านนอกของระเบิดถูกถอดออกและสายไฟและแผ่นทองแดงถูกเปิดเผย มีหน้าจอ LCD ขนาดเล็กแสดงเวลาที่เหลืออยู่ 8 นาที 10 วินาที เสี่ยวหลาน ดูแย่มากและหายใจช้าๆ เธอไม่กล้าหายใจหนักเพราะกลัวว่าจะมีการเคลื่อนไหวใด ๆ อาจทำให้ระเบิดนั้นระเบิดออกมาก่อนเวลาได้

 

ดงซูบินถึงกับอ้าปากค้าง แต่ไม่รู้จะพูดอะไร

 

เสี่ยวลหานเห็นดงซูบินและการแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไป “คุณมาทำอะไรที่นี่?”

 

ดงซูบินไม่ตอบกลับเธอและเดินเข้าไปใกล้ ๆ

 

“ อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!” เสี่ยวหลานขมวดคิ้ว “ สิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับคุณ! ออกไปเดี๋ยวนี้!”

 

ดงซูบินตอบด้วยเสียงแหบของเขา “ นี่จะไม่เกี่ยวอะไรกับผมได้ยังไง!”

 

เสี่ยวหลานควบคุมการหายใจของเธอและกรีดร้องใส่ดงซูบิน “ คุณมาที่นี่อะไร?! ระเบิดกำลังจะระเบิดในอีกไม่กี่นาที! ออกไปจากที่นี่ทันที!”

 

ดงซูบินไม่สนใจเธอและมองไปที่ระเบิด

 

เสี่ยวหลานคร่ำครวญ “ ใครกันที่บอกว่าจะไม่มาก่อกวนหรือเข้ามายุ่งในธุระของฉันอีก? คุณใช่ไหม?” เสี่ยวหลาน หายใจเข้าลึก ๆ และตะโกน “ ออกไป!”

 

ดงซูบินชี้ไปที่สายเคเบิลที่ผูกไว้รอบเอวของเสี่ยวหลาน“ สายรัดนี้ไม่สามารถตัดได้?”

 

เสี่ยวหลาน ตอบ “ ระเบิดจะดับทันทีถ้ามันถูกตัด”

 

ดงซูบินเช็ดเหงื่อและมองไปที่สายรัดและระเบิด ถ้าเขาตัดสายรัดนี้ระเบิดก็สามารถถอดออกจากเสี่ยวหลาน ได้ หนึ่งวินาที…สองวินาที…ดงซูบินหันไปมองกล่องเครื่องมือและโล่ปราบจลาจลก่อนที่จะนำทุกอย่างเข้าไปในสำนักงาน เขาเคาะโล่สองสามครั้งเพื่อทดสอบความแข็งจากนั้นส่งต่อให้เสี่ยวหลาน

 

“ ยึดมั่นในสิ่งนี้”

 

“อะไร?”

 

“ เร็วเข้าถือโล่!”

 

ดงซูบินดันโล่ปราบจลาจลเข้าไปในมือขวาของเสี่ยวหลาน แล้วหยิบอีกอันขึ้นมา จากนั้นเขาก็หยิบมีดออกจากกล่องเครื่องมือและเดินไปที่ เสี่ยวหลานและจ้องไปที่สายรัด เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดอย่างใจเย็น “ อย่าขยับ ผมจะตัดสายรัดนี้แล้วทิ้งระเบิดไปจากคุณ ตอนที่ผมถอดระเบิดให้คุณซ่อนตัวอยู่หลังโล่ปราบจลาจล”

 

เสี่ยวหลาน ขมวดคิ้ว “ โล่ปราบจลาจลจะไม่ต้านทานแรงระเบิด!”

 

ดงซูบินมือโล่อีกข้างในมือของเขา “ สองชั้นนี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว” ผู้เชี่ยวชาญด้านการกู้ระเบิดกล่าวว่าโล่ไม่แข็งแรงพอที่จะต้านทานแรงระเบิดได้ แต่ดงซูบินได้คิดหาวิธีแก้ปัญหา หลังจากทิ้งระเบิดเขาจะใช้โล่ที่เขาถืออยู่เพื่อป้องกันตัวเองต่อหน้าเสี่ยวหลานด้วยวิธีนี้เขาจะได้รับผลกระทบอย่างเต็มที่จากการระเบิดและ เสี่ยวหลาน จะมีการป้องกันอีกชั้นหนึ่ง เธอจะมีโอกาสรอดชีวิตสูงขึ้น “ คุณไม่จำเป็นต้องสนใจอะไรและแค่ปกป้องตัวเอง”

 

เสี่ยวหลานขมวดคิ้วและหรี่ตา “ คุณจะมายืนตรงหน้าฉันเหรอ”

 

ตงซู่ปิงยกคัดเตอร์ขึ้น “ เร็วเข้า! เตรียมพร้อม!”

 

“ หยุดเรื่องไร้สาระของคุณแล้ววางคัตเตอร์ลง!” เสี่ยวหลานตะโกน “ ถ้าคุณจะยืนตรงหน้าฉัน…. แล้วคุณล่ะ?!”

 

“ คุณไม่จำเป็นต้องสนใจผม! เร็วเข้า! เราเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว!”

 

“ ไม่! ฉันไม่เห็นด้วย!”

 

ดงซูบินเองตอนนี้เขาก็โมโหขึ้นมาเช่นกัน “ ผมไม่สนใจหรอกว่าคุณจะเห็นด้วยหรือไม่! เร็วเข้า!”

 

เสี่ยวหลานกรีดร้องที่ดงซูบิน “ ฉันไม่ต้องการให้คุณช่วยฉัน! ออกไปจากที่นี่ทันที!”

 

“ ถ้าผมไม่ช่วยคุณใครจะ? คุณควรรู้ว่าสิ่งที่ผมพูดเมื่อวานนี้เกิดจากการที่ผมโกรธ” ดงซูบินจ้องมองเสี่ยวหลาน “ เสี่ยวหลาน! เรามีเวลาเหลือเพียงเจ็ดนาที!” ดงซูบินตัดสินใจเรื่องนี้ภายในไม่กี่วินาที ตั้งแต่ก้าวเท้าเข้าไปในอาคารเขาก็ไม่คิดที่จะออกไปจากชีวิต เขาตระหนักว่าเสี่ยวหลาน มีความสำคัญเพียงใดสำหรับเขาและยินดีที่จะช่วยเธอโดยเสียค่าใช้จ่ายทั้งหมด!

 

เสี่ยวหลานโยนโล่ลงบนพื้น “ ไม่! ฉันไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้!”

 

ดงซูบินขึ้นเสียงของเขา “ มีอะไรไม่เห็นด้วยในตอนนี้! เร็วเข้ามิฉะนั้นมันจะสายเกินไป!”

 

ดงซูบินหยิบโล่ขึ้นมา แต่เส่ยวหลาน ปฏิเสธที่จะถือมัน

 

ในขณะนี้โทรศัพท์ของดงซูบินดังขึ้น มันคือเหลียงเฉิงเผิง ดงซูบินตอบและไม่สนใจสิ่งที่หัวหน้าเหลียงพูด เขาขอให้หัวหน้าเหลียงส่งโทรศัพท์ไปยังผู้เชี่ยวชาญด้านการกู้ระเบิดและบอกแผนการของเขา

 

“ ไม่! คุณต้องไม่ทำอย่างนั้น!”

 

ดงซูบินถาม “ทำไม?”

 

ผู้เชี่ยวชาญด้านการกู้ระเบิดตอบ “ คุณต้องการตัดสายอย่างงั้นหรอ? ขณะที่สายรัดถูกตัดระเบิดจะดับลง คุณจะไม่มีเวลาทิ้งมันไป ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่โล่ปราบจลาจลทั้งสามชั้นก็ไม่สามารถสกัดกั้นการระเบิดได้ หากวิธีนี้ได้ผลเราคงจะทำไปก่อนหน้านี้แล้ว “

 

หัวใจของดงซูบินจมลงหลังจากวางสายโทรศัพท์

 

เสี่ยวหลานสามารถได้ยินการสนทนาของพวกเขาและมองไปที่ดงซูบิน “ วิธีนี้ใช้ไม่ได้! ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”

 

ดงซูบิน เงียบและไม่ตอบกลับเธอ

 

เสี่ยวหลานดูกังวลมากขึ้น “ ระเบิดกำลังจะทำงาน! รีบออกไปจากที่นี่!”

 

“ ผมจะไปโดยไม่มีคุณได้อย่างไร!”

 

“ออกไป! ตอนนี้!”

 

ดงซูบิน กัดฟันและเดินไปที่ประตู

 

เสี่ยวหลานมองไปที่ด้านหลังของดงซูบินและรู้สึกโล่งใจ

 

แต่สิ่งที่ดงซูบินทำต่อไปทำให้ เสี่ยวหลานตกใจ ตงซู่ปิงปิดประตูสำนักงานและล็อคจากด้านใน หลังจากนั้นเขาก็กำหมัดแน่นและกดที่มือจับประตู ปัง ปัง ปัง หลังจากตีที่จับสามครั้งมันก็บิดลูกบิดออกมา เขาพยายามเปิดประตู แต่ไม่สำเร็จ ประตูสำนักงานไม่สามารถเปิดจากภายในและภายนอกได้!

 

เสี่ยวหลานตะโกนอย่างกังวล “ ดงซูบิน! คุณทำอะไรลงไป!”

 

ดงซูบินหายใจออกและเดินกลับไปที่เสี่ยวหลาน “ ผมจะออกจากที่นี่โดยไม่มีคุณได้อย่างไร!”

 

เหลือเวลาอีกแค่หกนาทีเท่านั้น!

 

ดงซูบิหอบหายใจควบคุมความโกรธของเขาและเอื้อมมือไปจับมือของเสี่ยวหลาน

 

เสี่ยวหลานเองก็รู้สึกประทับใจเขามากขึ้น

 

ดงซูบินปิดกั้นทางหนีทางเดียวของเขา!

 

เสี่ยวหลานรู้ว่า ดงซูบินกำลังจะทำอะไร

 

เขาอยากจะตายไปพร้อมเธอ !!!