EP 197 แผนการหาเงินครั้งใหม่!

By loop

ณ ตอนเย็น.

 

อพาร์ตเมนต์ของดงซูบิน ดงซูบินและ ฉูหยวนกำลังเฉลิมฉลองในห้องนั่งเล่น

 

“ นี่คือความสำเร็จในการประมูลของเรา! ไชโย!”

 

“ ไชโย! ฉูหยวนเธออย่าดื่มมากไปนะ”

 

“ทุกอย่างปกติดี. วันนี้ฉันมีความสุข…ที่นี่…กินเยอะขึ้น”

 

หลังจากดื่มและอาหารไปสองสามรอบดงซูบินก็นอนบนโซฟาขณะที่รอให้ ฉูหยวนล้างจานให้เสร็จ หลังจากที่เธอทำความสะอาดจานเสร็จแล้วดงซูบินก็ตบตักเขาส่งสัญญาณให้ฉูหยวนนั่งลง ถ้าเป็นวันอื่น ๆ ฉูหยวนจะไม่สนใจเขาเลย แต่วันนี้เธอเอาแต่จ้องเขาและนั่งบนตักของเขาหลังจากถอดผ้ากันเปื้อนแล้ว ดงซูบินกอดเอวของเธอและถาม “ บริษัท ทำการเคลียร์บัญชีแล้วหรือยัง? เราทำเงินจากการประมูลได้เท่าไหร่? ตอนนี้ บริษัท น่าจะมีเงินอย่างน้อย 5 ล้าน?”

 

 

 

ฉูหยวนรีบพูดตอบโต้ดงซูบิน และหัวเราะ “5 ล้าน? มันน้อยเกินไป”

 

“ …แล้วราคาเท่าไหร่” “ เงินจากกิ๊บหยกและโสมป่าเกือบ 5 ล้านและด้วยค่าคอมมิชชั่นจากสิ้นรายการอื่น ๆ รวมหลังหักภาษีแล้วประมาณ 9 ล้านหยวน แม้ว่าจะไม่ถึง 9 ล้าน แต่ก็ไม่ต่ำกว่า 8.5 ล้าน ” ฉูหยวนยิ้ม “ ถ้าเรารวมทรัพย์สินทางกายภาพของ บริษัท บริษัท ของเราก็มีมูลค่า 10 ล้าน” ดงซูบินเองก็มีความสุขมาก “ ตอนนี้เราเป็นเศรษฐีคนใหม่แล้วหรือ”ฉูหยวน พยักหน้า “ รู้สึกเหมือนฝัน” ดงซูบินฉวยโอกาสฉูหยวนตบก้นของเธอ “ มันเจ็บไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็ไม่ได้ฝันไป”

 

 

 

 

“เล่นอะไรแพลงๆนายกล้าเล่นอย่างงี้กับคนที่แก่กว่าได้ยังไงกัน!” ฉูหยวน ให้ดงซูบินจ้องมองขณะที่เธอถูก้นของเธอ “ อย่าคิดว่าฉันไม่กล้าตีนายนะ!”

 

“ เธอหยุดพูดได้ไหมว่าจะตีฉัน เธอไม่เคยตีฉันเลยสักครั้ง” ดงซูบินหัวเราะและจับมือฉูหยวน ขณะที่เธอพยายามจะตีเขา “ ตกลง…ฉันขอโทษ…ฉันขอโทษ…โอ้ฉันไม่ได้ขอให้เธอซื้อรถให้ใช้ไหม? เธอซื้อรถมาหรือยัง”

 

ฉูหยวนยืนพิงดงซูบิน  “ ฉันเพิ่งได้รับป้ายทะเบียน”

 

“ โอ้ฉันลืมไปว่ามันยากที่จะหาป้ายทะเบียนรถในปักกิ่ง เอ๊ะเธอมีป้ายทะเบียนแล้วหรอ? เธอโชคดีมากๆเลย”

 

“ ฉันใช้บัตรประจำตัวของแม่และญาติเพื่อเพิ่มโอกาสในการอขป้ายทะเบียน ฉันได้รับมันหลังจากเสนอเรื่องไปสองครั้ง” การจราจรของปักกิ่งเป็นเรื่องที่น่าปวดหัวอย่างมากสำหรับบรรดาผู้นำและกระทรวงที่เกี่ยวข้องก็กำหนดนโยบายนี้ขึ้นมา ผู้คนในปักกิ่งสามารถซื้อรถยนต์ได้ แต่ต้องจับฉลากเพื่อรับป้ายทะเบียน หากไม่มีป้ายทะเบียนรถจะไม่สามารถขับบนถนนได้ บางครั้งการรอป้ายทะเบียนเป็นเวลา 5 ถึง 6 เดือน

 

“แล้วรออะไรอยู่ล่ะ? ไปซื้อรถกันเถอะ”

 

“ จะรีบไปไหน”

 

“ไปกันเถอะ. เราไม่มีอะไรจะทำต่อไปและฉันสามารถให้คำแนะนำแก่เธอได้ ฉันจะกลับไปที่เทศมณฑลหยางไท่ ในวันพรุ่งนี้”

 

ฉูหยวนมองไปที่ดงซูบิน“ จะถึงวันหยุดวันแรงงานเร็ว ๆ นี้ เธอไม่ได้อยู่ในปักกิ่งเหรอ”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ วันแรงงานมีวันหยุด แต่ในรปภ. ไม่มีวันหยุด แม้ว่าจะเป็นวันปีใหม่ตรุษจีนและมีภารกิจเร่งด่วนฉันก็ยังต้องกลับไปที่สำนักแม้ว่าจะเป็นช่วงกลางดึกก็ตาม แต่ถ้าไม่มีภารกิจฉันจะใช้วันหยุดที่นี่กับเธอ” ดงซูบินเองก็รู้สึกกังวลหากมีอะไรเกิดขึ้นในพื้นที่ภายใต้เขตอำนาจการตัดสินใจของเขา

 

หลังจากลงไปถึงชั้นล่างดงซูบินละฉูหยวนก็ขึ้นรถเอ็มพีวี ของเขา

 

ฉูหยวนถามอย่างกังวล “ นายดื่มก่อนหน้านี้ เดินไปกันเถอะอย่าขับรถเลย”

 

ดงซูบินตอบทันที “ ฉันดื่มเบียร์ไม่กี่แก้ว ทุกอย่างปกติดี.”

 

“ จะเกิดอะไรขึ้นถ้านายประสบอุบัติเหตุขึ้นมา”ฉูหยวนั้นดื่มแอลกอฮอล์ได้เก่งกว่าดงซูบิน “ ให้ฉันขับรถ ย้ายไปที่ที่นั่งผู้โดยสาร”

 

ดงซูบินคิดสักพักและไม่ปฏิเสธข้อเสนอของฉูหยวน

 

ฉูหยวนแทบจะไม่ได้ขับรถและหลังจากทำความคุ้นเคยกับรถแล้วเธอก็ขับรถออกจากละแวกนั้น “ รถคันนี้ดีมากเลยที่เดียว ภายนอกดีและยังขับดีมาก นี่เป็นรถของสำนักงานนายหรือเปล่า”

 

ดงซูบินพยักหน้า “ ฉันยืมมาจากสำนักงานนะ”

 

“ นายขับรถป้ายทะเบียนต่างประเทศเข้าวงแหวนรอบ 4 ได้ไหม”

 

“ แย่ที่สุดฉันก็แค่โดนปรับ” เมื่อดงซูบินขบรถเข้าไปในปักกิ่งเพื่อรับบรรจุภัณฑ์สำหรับโสมของเขาเขาถูกตำรวจจราจรสั่งหยุดสองครั้ง แต่เขาแสดงบัตรผ่านงานของเขาให้ตำรวจจราจรเขาได้รับอนุญาตให้ไป พวกเขาทั้งหมดมาจากกระทรวงเดียวกันและตำรวจจราจรจะไม่ต้องการมีปัญหากับเขาอย่างแน่นอน

 

สะพานตะวันออกร้านขายรถยนต์ 4S

 

ดงซูบินและ ฉูหยวน ถามพนักงานและรู้ว่าร้านจะปิดเวลา 20.00 น.

 

หลังจากเดินไปรอบ ๆ ร้าน ฉูหยวนก็พักสายตาของเธอด้วยรถฮอนด้าเอ็มพีวี เธอถามพนักงานขายเกี่ยวกับรายละเอียดของรถคันนี้และถาม ดงซูบิน“ซูบินไปดูรถรุ่นโอดิสซีย์ของฮอนด้า กันเถอะ ราคาสมเหตุสมผลประมาณ 200,000 หยวนและสเปคดี มันดีพอ ๆ กับเอ็มพีวีที่นายขับและเป็นรถ 7 ที่นั่ง จะสะดวกในการใช้งาน”

 

ตงซู่ปิงส่ายหัว “ รถคันนี้ใหญ่เกินไป เธอดูไม่ดีถ้าเธอขับรถคันนี้”

 

ฉูหยวนตอบกลับทันที่ “ โอดิสซีย์คันนี้เตี้ยกว่ารถของคุณและมีดีไซน์ที่โฉบเฉี่ยว”

 

ดงซูบินไม่ตอบกลับและหันไปหาพนักงานขาย “ รถเบนซ์อยู่ไหน? พาเราไปดูหน่อย”

 

“ มันอยู่ชั้นบน เชิญทางนี้ครับ” พนักงานขายเดินอยู่ข้างหน้าและพาพวกเขาไป

 

ฉูหยวนจ้องมองไปที่ดงซูบิน “ รถเบนซ์ผลิตในประเทศ? แม้แต่ซีคลาส  ที่ถูกที่สุดก็มีราคาประมาณ 300,000 หยวน ถ้าเราเลือกแพ็คเกจสูงสุดก็จะอยู่ที่เกือบ 400,000 หยวนมันแพงเกินไปไหม.”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ ทำไมเราต้องซื้อซีคลาส? อย่างน้อยเราก็ต้องได้เอสคลาสแล้ว”

 

ฉูหยวนบีบก้นของดงซูบิน“นายเมาหรือเปล่าเนี่ย? เราไม่จำเป็นต้องซื้อรถราคาแพงขนาดนั้น!”

 

ดงซูบินผลักมือฉูหยวน ออกจากก้นของเขา “ ตอนนี้เรามีเงินแล้วและเราต้องใช้มัน เราสามารถมันใหม่ได้ในอนาคต นอกจากนี้ บริษัท ของเรามีมูลค่าเกือบ 10 ล้านในขณะนี้และมีเงินสดสภาพคล่องเพียงพอ ตอนนี้เราจะไม่ประสบปัญหากระแสเงินสดและไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะใช้เงิน 1 ล้าน เธอเป็นเจ้าของบริษัทบ้านประมูลหยวนเต๋อ และเธอต้องมีภาพลักษณ์ที่น่าดึงดูด ผู้คนจะหัวเราะเยาะ เธอถ้าเธออยู่ในเจ้าของบริษัทแต่กับขับรถโอดิสซีย์”

 

ฉูหยวนเริ่มบ่น “ แต่รถเบนมันซ์แพงเกินไป แล้ว ออดี้ล่ะ? ออดี้ A6 หรือ A4 ก็พอแล้ว”

 

ดงซูปินปฏิเสธ “ ฉันต้องการเมอซิเดดเบนซ์และเธอต้องฟังฉัน ฮ่า ๆ ฉันก็อยากจะขับมันตอนที่เธอไม่ได้ใช้มัน”

 

ฉูหยวนรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยที่ดงซูบินใช้จ่ายเงินแบบสุลุ่ยสุร่ายเช่นนี้

 

เมื่อพวกเขาไปถึงชั้นบนดวงตาของ ฉูหยวนก็จับจ้องไปที่เมอร์ซิเดดเบนซ์ ที่จัดแสดง เธอวิ่งไปที่รถและเดินหนีดงซูบิน ด้วยตัวเอง การออกแบบภายนอกของรถยนต์เมอร์ซิเดดเบนซ์ นั้นน่าดึงดูดมาก ในท้ายที่สุด ฉูหยวนได้เลือกเมอร์ซิเดดเบนซ์เอสคลาส สีเงิน, S350L, CGI, 3.5L, เกียร์อัตโนมัติ 7 สปีด, 306 แรงมา, 4 ประตู 5 ที่นั่ง ราคาขายปลีกของรถคันนี้คือ 1.3 ล้านหยวน

 

ดงซูบินมองไปที่ฉูหยวน “ เธอชอบโมเดลนี้ไหม?”

 

ฉูหยวนถอนหายใจและไม่พูดอะไรสักคำ

 

ดงซูบินดึงเธอออกมา “ ความหมายของการถอนหายใจนั้นคืออะไร? เธอชอบสิ่งนี้หรือป่าว?”

 

ฉูหยวนชอบโมเดลนี้ แต่เธอคิดว่ามันแพงเกินไปและไม่อยากเสียเงินที่หามาได้ใช้กับเรื่องพวกนี้

 

ดงซูบินข้าใจจากการแสดงออกทางสีหน้าของฉูหยวนและเรียกพนักงานขายมา “ มี S350L ให้เราทดลองขับไหม”

 

“ผมต้องขอโทษด้วย. เราไม่มี S350L เหลืออยู่เลย”

 

ดงซูบินคิดสักพัก “ตกลง. เราจะไม่ทดลองขับรถคันนี้ วันนี้ฉันขับรถกลับได้ไหม”

 

พนักงานขายตะลึง “ เรามีรถใหม่เอี่ยมอยู่ในโกดังของเรา แต่ฉันกลัวว่าวันนี้คุณจะขับรถกลับไม่ได้ เร็วที่สุดคือวันมะรืนนี้”

 

“ตกลง. เราจะซื้อโมเดลนี้”

 

“ ซูบิน!” ฉูหยวนแสดงสีหน้าที่โกรธจัดออกมา

 

ดงซูบิน จับมือเธอ “ ฉันบอกว่ารถคันนี้เป็นของขวัญให้เธอไม่ใช่เหรอ?เธอต้องรับมันไว้” เนื่องจากดงซูบินรู้ว่า ฉูหยวนชอบรุ่น S350L นี้เขาจึงตัดสินใจซื้อให้เธอ นี่เป็นรถที่ดีและ ดงซูบินก็ชอบมันมากเช่นกัน

 

22.00 น.

 

ห้องนอนของอพาร์ทเมนต์ของดงซูบิน

 

ฉูหยวนกำลังหอบและเหนื่อยล้าขณะที่เธอนอนบนดงซูบิน “ขอบคุณ.”

 

ดงซูบินคลุมร่างที่เปลือยเปล่าของพวกเขาทั้งสองด้วยผ้าห่มของเขา “ มีอะไรจะขอบคุณฉันบ้าง”

 

“ ขอบคุณที่มอบรถคันนั้นให้ฉัน ฉันรักมัน.”

 

“ ฉันรู้แล้ว สายตาของเธอจับจ้องไปที่รถคันนั้นก่อนหน้านี้”

 

ฉูหยวนหัวเราะ “ เรื่องไร้สาระ ตาของฉันไม่ได้มองไปที่มันสักหน่อย!”

 

ดงซูบินกอดเธอและจูบที่หน้าผากของเธอ “ ดีใจที่ได้รู้ว่าเธอชอบมัน หลังจากจัดการเรื่องเอกสารเสร็จและเธอจะได้รถในวันมะรืนให้ฉันขับให้”

 

“ แต่มันแพงเกินไป มันราคาตั้ง 1 ล้านหยวนเลยนะ”

 

“ เดียวในอนาคตเราจะหาเงินจำนวนมาได้” ดงซูบินกล่าว “ โอ้เธอไม่จำเป็นต้องโอนเงินเป็นค่าโสมป่าและกิ๊บหยกขาวให้ฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องใช้เงินอยู่แล้ว ถ้าฉันต้องการฉันจะถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอสามารถใช้เงินในการดำเนินงานของ บริษัท และเตรียมพร้อมสำหรับการประมูลครั้งต่อไปของเรา”

 

“ตกลง. เราควรเริ่มเตรียมการสำหรับการประมูลฤดูใบไม้ผลิในเดือนหน้า”

 

ดงซูบินถาม “ เรากำลังจะจัดการประมูลฤดูใบไม้ผลิด้วยอย่างงั้นหรอ”

 

“ เรายังไม่ดังพอ แต่ฉันกำลังคิดหาวิธีต่างๆ หากเราไม่จัดการประมูลขนาดใหญ่ผู้คนอาจดูถูก บริษัท ของเรา”

 

“ จากนั้นเริ่มจัดการเลย การประมูลในวันนี้ทำให้ชื่อเสียงของเราเพิ่มขึ้นและเธอสามารถลองรวบรวมสินค้ามูลๆแพงบางส่วนได้ในขณะนี้”

 

“ ฉันไม่มีของล้ำค่าสำหรับการประมูลและการประมูลขนาดใหญ่เช่นการประมูลฤดูใบ้ไม้ผลิ ต้องการแหล่งท่องเที่ยวหลัก ไม่มีใครสนใจของสะสมเล็ก ๆ น้อย ๆ ”

 

ดงซูบินก็รู้สึกเช่นนี้เช่นกัน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการประมูลขนาดใหญ่

 

“ ซูบิน” ฉูหยวน ก็จำอะไรบางอย่างได้ “ นายรู้เกี่ยวกับคริสตัลและนายรู้หรือไม่ว่าในเหมืองมีหินเลือดไก่ นายรู้เรื่องหินหยกไหม? ราคาของหยกคริสตัลนั้นสูงมาก หยกน้ำแข็งหนึ่งชิ้นสามารถสร้างเงินได้เป็นแสน หากนายได้หยกน้ำแข็งสักสองสามชิ้นเราจะไม่มีปัญหาในการประมูลฤดูใบไม้ผลิ”

 

ดงซูบินรู้เรื่องหยกด้วยอบ่างงั้นหรอ?

 

แน่นอน! เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ!

 

ดงซูบินตอบอย่างมีความสุข “เป็นความคิดที่ดี. ถ้านายไม่เตือนฉัน ฉันก็ลืมเรื่องการพนันหินหยกไปแล้ว แต่ฉันต้องไปทำงานและมีหินหยกจำนวน จำกัด ในปักกิ่งลู่อิ้ว อยู่ไกลเกินไปและฉันไม่สามารถบินข้ามได้…อืม…. ฉูหยวน เธอขอให้พนักงานของนายซื้อหินหยกที่ยังไม่ได้เจียระไนคืนจากลู่อ้ว ได้อย่างไรและเราจะตัดหินที่ฉันเลือกและขายส่วนที่เหลือ แม้ว่าจะมีการขาดทุนก็จะไม่สูง เธอคิดอย่างไร?”

 

“ตกลง! ลงมือทำกันเถอะ!”