ในช่วงเย็น.

โรงพยาบาลมณฑลเพื่อประชาชนระดับสี

ดงซูบินกําลังพลิกหนังสือเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์บนเตียง เขาไม่มีอะไรจะทําหลังจากสร้างปัญหาให้กับเซียงดาว และทําได้เพียงรอให้สถานการณ์เปลี่ยนในวอร์ดของเขา

ริง…ริง…ริง… โทรศัพท์ของดงซูบินก็ดังขึ้น

“สวัสดีหัวหน้าซูบิน? ฉันเองพาร์คหยงซี”

“โอ้ มิสเตอร์พาร์ค มีอะไรให้ผมช่วยอย่างงั้นหรอ?”

“หัวหน้าเจีย ได้ติดต่อฉันก่อนหน้านี้และพูดคุยกับฉันเกี่ยวกับงานแสดงการลงทุน ฉันได้ยินมาว่าผู้รับผิดชอบงานมีการเปลี่ยนแปลง” ดงซูบินได้พูดคุยกับพาร์คหยงซีเกี่ยวกับงานลงทุนและแม้กระทั่งจัดการรายละเอียดบางอย่าง นั่นเป็นเหตุผลที่พาร์คหยงซี รู้สึกว่ามันแปลกเมื่อมีคนที่อ้างว่าเป็นผู้รับผิดชอบงานการลงทุนติดต่อเขา “คุณไม่รับผิดชอบงานมหกรรมการลงทุนแล้วเหรอ?”

ดงซูบินถอนหายใจ “มีเรื่องเกิดขึ้นเล็กน้อย และผมไม่ได้รับผิดชอบในการจัดหาเงินลงทุนให้กับมณฑลเป็นการชั่วคราว”

“เกิดอะไรขึ้น?”

“มันเป็นคําตัดสินจากพวกผู้บริหารระดับสูงนะ ฮ่าฮ่า… ผมเองก็ไม่สามารถโต้แย้งใดๆได้เลย”

พาร์คยงซีหยุดสักครู่แล้วถอนหายใจ “ฉันได้ยินมาว่าการเมืองที่นี่ซับซ้อนมาก และดูเหมือนว่ามันแย่กว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก” เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับสถานการณ์ทางการเมืองในประเทศจีนและเข้าใจโครงสร้างเป็นอย่างดี นั่นเป็นเหตุผลที่เขาสามารถเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากพูดกับดงซูบิน

ดงซูบินรู้สึกผิดหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้น

หลังจากพูดคุยกันซักพักพาร์คหย่งซีก็พูดขึ้น “ไม่เป็นอะไร. ฉันจะคุยกับหัวหน้าเจียเกี่ยวกับศูนย์กีฬาแบบบูรณาการของฉัน ระวังตัวไว้นะ และมาเล่นเกมกระชับมิตรกันสักหน่อย หลังจากที่คุณออกจากโรงพยาบาลแล้ว”

“แน่นอน ผมยินดี.”

หลังจากวางสาย ดงซูบินมองออกไปนอกหน้าต่างไปยังทิศทางของสํานักงานส่งเสริมการลงทุน แม้ว่าเขาจะกลับไปที่เซียงดาวในบ่ายวันนี้ นั่นไม่ใช่จุดจบ โดนสุนัข กัด?! ฆ่าสุนัขสัตว์เลี้ยงของเขา?! เขาท่าสิ่งเหล่านี้เพื่อระบายความโกรธของเขา เหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้สามารถเทียบได้กับเครดิตของการได้โครงการมูลค่า 100 ล้านและการจัดมหกรรมการลงทุนได้อย่างไร?

ก๊อกก๊อก…

ดงซูบินหันไปทางประตู “เข้ามา”

หลัวไม่ถึง, เกาแพนเหว่ย และ ลี่ปิงปิง เข้ามาพร้อมกับผลไม้ “หัวหน้า”

ทั้งสามคนดูเป็นกังวล และหลัวไม่ถึงก็ไม่ตื่นตัวในวันนี้ ดูเหมือนเธอจะเปลี่ยนไปก่อนที่จะมา

“ฉันไม่ได้ขอให้พวกคุณทุกคนไม่มาเหรอ?” ดงซูบินหัวเราะ “พวกคุณยังเอาผลไม้มาอีกเหรอ? ขอขอบคุณ. มีที่นั่ง”

“สุขภาพของคุณ…”

“มันเป็นปัญหาเดียวกันกับหัวใจของฉัน ขอบคุณสําหรับความห่วงใย

ทุกคนรู้ว่า ดงซูบินเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลไม่ใช่เพราะเหตุผลด้านสุขภาพของเขา พวกเขาพูดคุยกันเกี่ยวกับสุขภาพของเขามาระยะหนึ่งแล้วพวกเขาก็มองหน้ากัน หลัวไห่ถึงกล่าว “หัวหน้าคณะกรรมการพรรคเคาน์ตี้มากเกินไป พวกเขากําลังสร้างปัญหาให้กับหน่วยงานของเราด้วยการทําเช่นนี้ เอเจนซี่ของเราเพิ่งเริ่มแสดงผลบางส่วน และพวกเขาปล่อยให้คนที่ไม่รู้เกี่ยวกับเคาน์ตี้ของเราดําเนินการยุติธรรมด้านการลงทุน พวกเขากําลังพยายามที่จะเห็นเราล้มเหลว? ฉันผิดหวัง! เลขาธิการเซียงต้องการให้เราเพิ่มการลงทุนของเคาน์ตี้ในปีนี้! ทําแบบนี้ก็ได้เหรอ! เขากําลังสร้างปัญหาให้เรามากขึ้น!”

เกาแพนเหว่ยกล่าวเสริม “คุณคือคนที่รับโปรเจ็กต์ของมิสเตอร์พาร์ค และ เจียหยาน สามารถรับเครดิตได้โดยไม่ต้องทําอะไรเลย! นี่มันไร้เหตุผลเกินไปแล้ว!”

“มาตรฐานของรองหัวหน้าเจียก็ไม่ดีเช่นกัน” ลี่ปิงปิงบ่น “ฉันไม่คิดว่าเขาจะรับบทบาทนี้ได้ดี”

ทั้งสามคนก่าลังโกรธ

ไม่เหมาะสมสําหรับพวกเขาที่จะพูดคุยหรือตั้งคําถามกับเลขาธิการพรรคเคาน์ตี้ และการตัดสินใจของคณะกรรมการพรรค แต่นี้เป็นวิธีการแสดงความภักดีต่อดงซูบิน สถานการณ์ปัจจุบันไม่อยู่ในความโปรดปรานของดงซูบินเนื่องจากอำนาจ และเครดิตของเขาถูกพรากไป ใครจะรู้ว่าเจียหยานจะมาแทนที่ ดงซูบินหลังจากที่อดีตได้รับเครดิตสําหรับงานลงทุน? เนื่องจากเลขาธิการพรรคแสดงความขุ่นเคืองต่อดงซูบินอาจเป็นไปได้

ดงซูบินรู้สึกประทับใจกับสิ่งที่พวกเขาพูด

หลัวไร่ถึงมองไปที่ ดงซูบิน มันจะยากสําหรับเราที่จะดําเนินการต่อโดยไม่มีผู้น่าของคุณ รองหัวหน้าเจียมาในบ่ายวันนี้และเริ่มออกค่าสั่งโดยไม่รู้อะไรเลย เฮ้อ…”

“หัวหน้า “ลี่ปิงปิงมองไปที่ดงซูบิน” ช่วงนี้ฉันรู้สึกไม่สบาย ฉันควร…”

ในที่สุด ดงซูบินก็รู้ว่าสามคนนี้ต้องการอะไรและประทับใจ “ฉันเข้าโรงพยาบาล เพราะฉันไม่มีทางเลือก ทุกคนไม่ควรทําเช่นนี้”

เกาแพนเหว่ยตอบอย่างไม่พอใจ “แต่นี่มันเกินไป…”

ดงซูบินโบกมือของเขา “พี่หลัว พี่ลี่ และแพนเหว่ย ฉันรู้ว่าคุณรู้สึกอย่างไร แต่คุณทุกคนต้องไม่ทําเช่นนี้ องค์กรขอให้ฉันหลีกทาง และเราต้องปฏิบัติตามคําสั่ง เราต้องไม่ขัดกับการตัดสินใจขององค์กร ในช่วงเทศกาลการลงทุน ทุกคนต้องให้การสนับสนุน Chief Jia แม้ว่าคุณจะคลั่งไคล้หรือมีความคิดอื่น ๆ ให้เก็บไว้กับตัวเอง อย่าใช้อารมณ์ของคุณในการทางาน”
นี่ไม่ใช่เพราะดงซูบินยอดเยี่ยม เป็นเพราะเขาไม่มีทางเลือก

หากทุกคนในเอเจนซี่ปฏิเสธที่จะทํางานกับเจียหยาน งานแสดงการลงทุนจะล้มเหลวและจะถูกยกระดับขึ้น มันจะไม่ไปต่อต้านเจียหยานและเซียงดาว มันจะขัดแย้งกับมณฑลหยานไม่รวมถึงเสี่ยวหลาน เนื่องจากเธอได้รับเลือกให้เป็นผู้จัดงานหลักในงานแสดงสินค้าการลงทุนนี้ หากดงซูบินขอให้ผู้ใต้บังคับบัญชาทําเช่นนี้ เขาจะถูกกล่าวหาว่าไม่ได้คิดถึงภาพรวม หลัวไห่ถึง,ลี่ปิงปิง และ เกาแพนเหว่ยรวมทั้งเขาจะถูกลงโทษเซียงดาวจะมีโอกาสจับผิดเขา

“หัวหน้า…”

“แค่ฟังฉัน ทํางานของคุณต่อไป ช่วงเวลาที่มีความสําคัญต่องานลงทุน และอย่าปล่อยให้คนอื่นมายุ่งกับคุณ”

เกาแพนเหว่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้า

ทันใดนั้นมีคนมาเคาะประตูสามครั้ง

ประตูเปิดออกและมีชายวัยสามสิบเข้ามา เขามีผมสั้นและสันจมูกสูง เขาเดินเข้า ไปในวอร์ดอย่างมั่นใจและมองไปที่ดงซูบิน” คุณคือหัวหน้าดง? ฉันคือเจียหยาน ฉันมาที่นี่เพื่อรายงานคุณ โอ้ ผู้อานวยการหลัว หัวหน้าหลิน พวกคุณก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”เขามีน้ําเสียงที่เป็นกันเองและไม่ให้เกียรติ

เกาแพนเหว่ยขมวดคิ้ว เขาไม่พอใจกับวิธีที่เจียหยานพูดกับหัวหน้าซูบิน

ลี่ปิงปิงก็ขมวดคิ้วขณะที่เธอมองไปที่เจียหยาน หัวหน้าซูบินเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล แล้วคุณมามือเปล่าเหรอ? ท่าทางเช่นนี้นี้ผิด

เจียหยานไม่สนใจส่วนที่เหลือและยืนอยู่ที่นั่น

ผู้ชายคนนี้คือเจียหยาน?

นี่คือคนที่เซียงดาวเลือก?

ดงซูบินมองมาที่เขาและยิ้ม “งั้นคุณคือหัวหน้าเจีย? ยินดีที่ได้รู้จัก. ฉันได้ยินเกี่ยวกับผลงานของคุณในสํานักงานส่งเสริมการลงทุนของเมือง และคุณเคยเข้าร่วมงานมหกรรมการลงทุนสองงานมาก่อน ไม่น่าแปลกใจที่คุณได้รับเลือกจากเลขาเซียง ฉันสามารถบอกคุณได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในการลงทุน ฉันรู้สึกโล่งใจที่มีคุณเข้าควบคุมงานมหกรรมการลงทุน ทําให้ดีที่สุด.”

เจียหยานรู้ว่า ดงซูบินไม่ได้หมายความอย่างที่เขาพูด สมมติว่าผลงานของเขาในสํานักงานส่งเสริมการลงทุนเมืองมีความโดดเด่น ทําไมเขาถึงถูกย้ายไปที่เขตหยานไปในฐานะรองหัวหน้าหน่วยงาน? เขาซบเซาในตําแหน่งรองผู้อํานวยการสํานักงานส่งเสริมการลงทุนเมืองเป็นเวลาห้าปี! แม้ว่าเขาจะเคยเข้าร่วมงานมหกรรมการลงทุนมาแล้ว 2 งาน รองผู้อํานวยการสํานักงานทําอะไรได้บ้างนอกจากการถ่ายสําเนาเอกสารส่งเสริมการขายและปฏิบัติตามคําสั่งของนายระดับสูง?

เจียหยานไม่แปลกใจกับสิ่งที่ ดงซูบินกล่าวในการพบกันครั้งแรกของพวกเขาและยังคงยิ้มอยู่บนใบหน้าของเขา

เจียหยานถูกย้ายมา มณฑลหยานไทโดยเลขานุการเซียงดาวเพื่อแย่งชิงผลงานของดงซูบินเขาไม่สนใจเกี่ยวกับทัศนคติของ ดงซูบินที่มีต่อเขา และเพียงแค่ต้องท่า นสิ่งที่เลขานุการเซียงขอให้เขาทํา โดยมีเลขาเซียงเป็นผู้สนับสนุน เขามั่นใจว่าเขาสามารถปราบปรามหัวหน้าโดยตรงของเขา ดงซูบิน

ขโมยชื่อเสียงของ ดงซูบิน?

เจียหยานจะไม่เพียงแค่ขโมยผลงานของ ดงซูบินเท่านั้น เขาจะพยายามสร้างความขัดแย้งระหว่าง ดงซูบินและคนของเขาและจัดตั้งกลุ่มเพื่อท้าทายตําแหน่งของดงซูบินหากทุกอย่างเป็นไปตามแผน เขาสามารถแทนที่ดงซูบินได้อย่างง่ายดาย

ไม่มีอะไรจะพูดกับดงซูบินอีกแล้ว

เจียหยานคุยกันอีกสองสามนาทีแล้วพูดว่า “ฉันยังมีงานอีกมากที่ต้องทําเพื่องานมหกรรมการลงทุน หัวหน้าดง ได้โปรดดูแลสุขภาพของนายด้วย แล้ววันอื่นฉันจะไปหาคุณ”

หลังจากที่เจียหยานจากไป ดงซูบินก็ขอให้ หลัวไห่ถึง, เกาแพนเหว่ยและลีปิงปิง ออกไป

ดงซูบินหรี่ตาและโทรหาเสี่ยวหลาน สวัสดี เสี่ยวหลานหรือเปล่า? ผมเพิ่งพบเจีย หยาน ท่าทีของเขาไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไรและไม่เคารพผมหลังจากขโมยผลงานของ ผมไป ไม่น่าแปลกใจที่เขาติดตําแหน่งรองผู้อํานวยการสํานักงานมาหลายปี ช่างเป็นอะไรที่! ผมสามารถบอกได้จากทัศนคติของเขาว่าเขากําลังพยายามสร้างปัญหาและกาลังจับตาดูตาแหน่งของผมในตอนนี้”

“ฉันก็อยากจะดูว่าเขาจะอยู่ได้นานแค่ไหน”

“ผมเพิ่งสั่งลูกน้องให้ทางานต่อไปและสนับสนุนเจียหยานเพื่อป้องกันปัญหาใดๆกับงานมหกรรมการลงทุนครั้งนี้ ผมท่าสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่”

“แน่นอน, ฮ่าฮ่า… นี่คือสิ่งที่เจ้าควรทํา “เสี่ยวหลานหัวเราะ”ตาข่ายถูกเหวี่ยง เวทีก็พร้อม เนื่องจากเลขาเซียง คิดว่าเจียหยานสามารถแสดงได้ดี ฉันจะให้การสนับสนุนเขา คุณเพียงแค่นั่งลงและดูการแสดงนี้ก็พอแล้ว”