เช้าวันรุ่งขึ้น

ณ ที่ของคณะกรรมการเทศมณฑลเซียงเจีย

ข่าวความสําเร็จของสมาคมพ่อชาวจีนได้แพร่กระจายผ่านเข้ามาถึงหูของเซียงดาว และพูดผ่านตั้งแต่เมื่อวาน เขาวางสายของหลัวหยางฉาผู้อ่านวยการสํานักงานคณะกรรมการพรรคเขต และเซียงดาวนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวและทําหน้าหน้ามึนๆ หยิบช้อนขึ้นมา น่าข้าวต้มเข้าปาก แล้ว พอกินข้าวเสร็จ ก็วางชามลงอีก ดูเหมือนเขาจะกินข่าวไม่ลง พูดตามตรงแล้ว เซียงดาวพบว่าเขาเองก็ต้องการสมาคมพ่อชาวจีนถึงแม้วิธีที่ได้มามันจะไม่ได้ถูกใจเขาเลยมันขัดความรู้สึกของเขามาก แต่หากสมาคมพ่อค้าแห่งประเทศจีนประสบความสําเร็จ เขาย่อมมีความสําเร็จทางการเมืองอย่างแน่นอน แต่ในทํานองเดียวกัน เขาก็จะต้องเจอเรื่องวุ่นวาย” มีแทรกแซงในแผนก “รัฐบาล” ของมณฑลผลกระทบก็จะขยายเป็นวงกว้าว

“พ่อ เกิดอะไรขึ้น?” เซียงเร็นจิถามเซียงดาวด้วยความกระวนกระวาย

เซียงดาวมองดูเขา ” มันไม่เกี่ยวอะไรกับแก”

“ซูบินใช่ไหม…”

“แกเองก็เตรียมตัวกลับปักกิ่งได้แล้ว แกต้องรีบกลับไปเรียนได้แล้ว!”

เซียงเร็นจิก็เช่นกัน ฉันเองเคยได้ยินมาว่าสมาคมพ่อชาวจีนทําให้พ่อของฉันต้องเสียหน้า และดูเหมือนเขาก็อารมณ์ไม่ดีเป็นธรรมดา ความเกลียดชังที่เขามีต่อดงซูบินนั้นมันเยอะมากด้วย เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของเซียงเร็นจิเต็มไปด้วยความแค้น และ เสี่ยวหลานเองก็กลายเป็นคนที่สองที่เขาเกลียด ดังนั้นสําหรับดงซูบินเอง เซียงเร็นจิจะต้องจัดการเรื่องนี้ก่อนที่เขาจะกลับไปปักกิ่งเพื่อไปโรงเรียน แกเองพยายามสร้างความวุ่นวายให้กับครอบครัวของฉัน ฉันเองก็จะไม่ยอมให้แกมีชีวิตที่สงบสุขหรอก!

หลายคนเห็นพิธีเปิดสมาคมพ่อค้าจีน โดยรู้ว่าเซียงดาวเองนั้นแพ้การเมืองในครั้งนี้และนายกเทศมนตรีเสี่ยวเองก็สามารถสร้างผลงานที่โดดเด่นครั้งนี้ได้

แต่หลายคนก็รู้ว่าเรื่องนี้ยังไม่จบ

คณะกรรมการพรรคของมณฑลเองอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ การสนับสนุนอย่างเต็มกําลังจากรัฐบาลมณฑล และสํานักการค้าจีนก็ให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ ด้วยเหตุนี้ เจียหยานก็หมดความน่าเชื่อถือไปเนื่องจากสิ่งที่เขาถึงทําไป และในเพียงชั่วพริบตาสําหรับหัวหน้าซูบิน เขาใช้เวลาเพียงครึ่งวันทําให้เขาดึงดูดนักลงทุนหลายร้อยคนในหนึ่งลมหายใจ โครงการของพาร์คยงซี่ยังมีที่ว่างสําหรับการเจรจาและแม้แต่เชิญมู่เจิ้งจง และเหล่าปรมจารย์ผู้มั่งคั่งคนอื่น ๆ ไม่มีใครสามารถทําได้ ยงเว้นหัวหน้าซูบินขึ้นมา?

นี่คือความสามารถของเขา!

เจ้าหน้าที่หลายคนในมณฑลหยานได้ตั้งคําถามเกี่ยวกับเส้นสายทางการเมืองของหัวหน้าบิน แต่เมื่อพูดถึงความสามารถในการทํางานของซูบินแทบไม่มีใครถามเลย ตั้งแต่สํานักความมั่นคงไปจนถึงสํานักการค้าจีน หัวหน้าซูบินก็ทําให้ทุกคนเห็นเป็นขั้นเป็นตอน แม้แต่คู่ต่อสู้ทางการเมืองของดงซูบินก็ต้องยอมรับเป็นการทํางานของเขา ความสามารถของดงซูบินนั้นไม่ธรรมดา และไม่มีใครเทียบได้!

หากไม่มีสํานักการค้าจีนของซูบินการจัดงานครั้งนี้ก็คงจะต้องล้มเหมือนครั้งก่อน ใน

สําหรับเซียงดาวเองเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องใหญ่มากที่เขารู้สึกว่าเขาพ่ายแพ้เต็มๆ

…ใน

หนึ่งชั่วโมง

ที่ประตูหน้างาน

รถเมล์สองคันหยุดที่ข้างถนนแล้วมองไปรอบ ๆ ดงซูบินหันหน้าและพูดกับซุนซูลิน,หลัวไห่ถิง และคนอื่น ๆ : “ทุกคนควรนําความมุ่งมั่นและไฟในการทํางานขึ้นมาด้วยอย่าพึ่งผ่อนคลาย คราวนี้นักลงทุนจํานวนมาก นายกเทศมนตรีเสี่ยวหลาน และเทศมณฑล “รัฐบาล” ก็ยืนยันผลงานของเราเช่นกัน แต่ฉันอยากให้ทุกคนจําไว้ว่าหน้าที่ของเราคือดึงดูดการลงทุนและดํา เนินโครงการที่ละคน ไม่ค่อยจะพูดเท่าไหร่ ไปรับที่โรงแรมกันเถอะ วันนี้ นายกเทศมนตรีเสี่ยวหลาน และนายกเทศมนตรีจ้าว จะติดตามเราและนักลงทุนตลอดทั้งเช้าเพื่อสํารวจสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจและโครงการลงทุนที่สําคัญหลายโครงการใน มณฑลหยานไป! ”

ทุกคนได้รับแรงบุกใจจากดงซูบิน! , ขึ้นรถบัสและขับรถไปที่โรงแรมซันนี่

วันนี้เป็นวันแรกของสํานักงานส่งเสริมการลงทุน การตรวจสอบตอนเช้าเป็นภารกิจทา งการเมืองมากกว่า จําเป็นต้องมีกล้องถ่ายตลอดกระบวนการ ถ่ายภาพข่าวดีๆ สร้างกระแส แน่นอนว่าต้องมีการลงทุนที่คุ้นเคยกับการตรวจสอบอย่างอิสระ ครั้งนี้มันไม่ได้บังคับ

เวลาเก้าโมง รถโดยสารสองคันและรถยนต์หลายคันที่รัฐบาลเทศมณฑลนําออกจากโรงแรม

ดงซูบิน และ เสี่ยวหลาน และฮูซินเยียนทั้งรถมาคันเดียกัน

ในรถ เสี่ยวหลานยิ้มและพูดว่า: “โครงการของมิสเตอร์พาร์ค สามารถดําเนินการได้หรือเปล่า แล้วของอาจารย์ม่ ล่ะ?”

“ของมิสเตอร์พาร์คนั้นเป็นไปได้ดี “ดงซูบิน กล่าวว่า: “อาจารย์มู่เองยังไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ แต่ก็ใกลได้ข้อสรุปแล้ว ผมจะรีบทํางานนี้ให้เสร็จภายใน 2 วัน

เสี่ยวหลานพยักหน้าเล็กน้อย “นอกจากนี้ เราควรให้ความสนใจกับความปลอดภัยของนักลงทุนและต้องจัดการเรื่องเวลาด้วยอย่าให้มีปัญหา”

“รับทราบครับ” เมื่อเห็นคนขับรถลาวซิง และ ฮซินเยียนจ้องมองตรงไปข้างหน้าดงซูบินก็บีบมือเล็ก ๆ ของเสียวหลานอย่างเงียบ ๆ

เสี่ยวหลานยิ้มและไม่หลีกเลี่ยง

ดงซูบินรู้ดีว่า เสี่ยวหลานหมายถึงอะไร ในช่วงเวลาวิกฤตนี้ ไม่มีอะไรผิดพลาดได้เซียงดาวประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ เขาจะไม่มีวันคืนดีกันอย่างแน่นอน บางทีเขาอาจจะกระทําเล็กน้อยเบื้องหลังเขาเพื่อทําลาย สมาคมพ่อค้าชาวจีน ดงซูบินแม้ว่าฉันจะรู้สึกว่าเซียงดาวจะไม่เลวร้ายนัก แต่ฉันอดไม่ได้ที่จะป้องกันเรื่องนี้ไว้ก่อน ในอดีต เซียงดาวทัศนคติของเขาโดยร่วมนั้นแย่กว่าเสียวหลานมาก พระเจ้ารู้ว่าเขาจะตายหรือไม่และแม้ว่าเขาจะทําลาย สมาคมพ่อค้าจีน เขาต้องรักษามันไว้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้นําความสําเร็จทางการเมืองมาสู่เซียงดาวก็ตาม เสียวหลาน และดงซูบินจะไม่รับมันโอกาสเช่นนี้ไว้อย่างงั้นหรอ?

หากเป็นกรณีนี้ คณะกรรมการพรรคการเมืองก็จะมากเกินไป

แค่คิด จู่ๆคนขับเลาซิงก็เบรกแล้วส่งเสียงแหลม รถก็หยุดกะทันหัน ความเร็วก็ลดลงด้วย
เกิดอะไรขึ้น?

ดงซูบินเงยหน้าขึ้นและเห็นว่ารถโคโลล่าดูเหมือนจะจอดขวางทางไว้และทําให้เขาต้องติดอยู่บนรถ

รถของพวกเขาอยู่แถวหน้าหลังจากที่หยุดกะทันหันรถบัสสองคันที่อยู่ข้างหลังก็เหยียบเบรกอย่างเร่งรีบและเกือบจะปิดท้ายด้วย

ใบหน้าของลาวซึ่งดูไม่พอใจและเกือบจะตะโกนใส่รถคันนั้น แต่เพราะมีนายกเทศมนตรีมณฑลเสี่ยวหลาน นั่งอยู่ข้างหลัง นักลงทุนกําลังดูจากด้านหลัง และมีเจ้าหน้าที่สถานีโทรทัศน์อยู่บนรถบัส ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นลาวซึ่งรู้ว่าเขาเองไม่รู้จะทํายังไงดีนอกจาก ตบพวงมาลัยมีเสียงแตรดังบีบๆ แกนี้ขับรถภาษาอะไรกันวะ!?

โคโรลลาที่อยู่ข้างหน้าดูเหมือนจะไม่ได้ยินเธอ ค่อย ๆ ขวางหน้ารถพอลซ่าอยู่ มันขับไปข้างหน้าอย่างไม่เร่งรีบ

ตัวถนนเองก็ไม่ได้กว้างและมีรถเยอะ รถโคโรลล่าอยู่ในเกียร์ ความเร็วในการสํารวจก็เร็วพอๆกับหอยทากคลาน จนกระทั่งรถบรรทุกผ่านไป ปัสสัทเปลี่ยนเลนเล็กน้อยแล้วเดินออกไป และผ่านโคโรลลารถเมล์ก็วิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว
รถคันนี้คุ้นเคยหรือไม่?

ดูเหมือนว่าคุณเคยเห็นมันที่ประตูลานบ้านของสมาชิกสภาเทศมณฑลแล้วเหรอ?

จู่ๆดงซูบินก็จําได้ อ้อ นี่มันรถของเพื่อนร่วมชั้นสมัยมหาวิทยาลัยของเซียงเร็นจิ ครั้งสุดท้ายที่เซียงเร็นจิลงจากรถคันนี้พร้อมกับหมาขนสีเหลืองตัวใหญ่! จากนั้นเขาก็หันศีรษะและมองไปที่โคโรลลา ไม่ผิดแน่ มีคนหนุ่มสาวสองคนในวัยยี่สิบต้นๆคนหนึ่งกําลังคุยโทรศัพท์ อีกคนหนึ่งกําลังมองมาที่ด้านนี้ด้วยรอยยิ้ม

มึนงง! คุณต้องการทําลายสมาคมพ่อค้าแห่งประเทศจีนหรือไม่?

ดงซูบินกล่าวทันทีว่า “นี่คือรถของเพื่อนของลูกชายของเซียงดว

“เสี่ยวหลานมองไปข้างหน้าอย่างสงบ “บางทีมันอาจจะเกิดขึ้นโดยบังเอิญ”

ดงซูบินไม่เชื่อว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ มณฑลหยานไท่ กล่าวว่ามันเป็นเรื่องใหญ่, เล็กและไม่เล็กเกินไปทําไมฉันถึงมาพบกันในวันแรกของสมาคมพ่อค้าแห่งประเทศจีนโดยบังเอิญ? ยังคงตรึงพวกเขาด้วยการกดปุ่มพวงมาลัย?
หน้าฮซินเยียนเองก็ดูไม่ค่อยดีดีเขาขับรถอย่างไร? นี่จะทําอะไรน่ะ? จงใจ?

ดงซูบินระงับความโกรธของเขาและมองย้อนกลับไปบนรถบัส หลัวไร่ถึง, ซุนซูลี่และนักลงทุนบางคนดูเหมือนจะผงะ ลี่ปิงปิง นั่งแถวหน้าซึ่งแนะนําสภาพแวดล้อมของมณฑลหยานไทให้กับนักลงทุนเพราะไม่มีผู้นั่งบน ที่นั่งดูเหมือนถูกโยนทิ้ง คนทั้งตัวติดอยู่หน้ากระจกหน้ารถ ตอนนี้เขากําลังจับแขน ดูเหมือนเขาจะเจ็บเล็กน้อยและเจ็บปวดมาก

คาโรลารี่,

ชายหนุ่มโทรมาหัวเราะ “เร็นจิ ฉันเพิ่งทิ้งพวกมันไปเมื่อกี้ ดูเหมือนพวกเขาจะไปชนใครนะ ฮ่าฮ่า”

“โอเค” เซียงเร็จจิที่ปลายสายโล่งใจมาก “ฉันจะขยะแขยงพวกนั้นภายหลังล่ะกัน”ยังไง

ก็ตามเร็จจิมีผู้พิพากษาในรถเหล่านั้นหรือไม่ ไม่เป็นไร”

“ไม่ต้องกังวล พ่อของฉันเป็นอันดับหนึ่ง คุณกลัวอะไร นอกจากนี้ คุณไม่ได้ อย่าทําผิดกฎหมายอย่างมากที่สุด มันเป็นการละเมิดกฎจราจร ไม่เป็นไร ถ้ามีคนสร้างปัญหาให้คุณ ฉันจะให้พ่อของฉันดูแลเขาเซียงเร็นจิกล่าวชัดเจนว่าเขาต้องการปิดกั้น เสี่ยวหลานและดงซูบิน”ยังไงก็ตาม จับพวกมันให้ได้ เป็นการดีที่สุดที่จะขับไล่นักธุรกิจในรถบัส ดีมาก อื่ม เสร็จแล้ว กลับไปที่แชงกรี-ลาและทานอาหารกัน”
“โอเค ฉันคิดอยู่ ว่าจะไปที่นั่น!”

เก้าโมงสี่สิบ

จุดตรวจแรกมาแล้ว คือ โครงการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์

เมื่อเห็นใบหน้าของ ดงซูบินกลายเป็นสีดําในทันที เสี่ยวหลานก็อดไม่ได้ที่จะตบหลังมือของเขา “บอกฉันเกี่ยวกับโครงการนี้”

ดงซูบินกล่าวว่า “นี่คือการก่อสร้าง China Merchants Group เมื่อปีที่แล้ว มัน คาดว่าปีหน้า ปลายโครงการลงทุนรวมประมาณ 80 ล้าน…”

ทันที ลาวซิง คนขับก็พูดออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว!

รถ!พาซ่าเบรกอีกครั้ง! คราวนี้ฉันเหยียบมัน! รถจอดที่บริเวณรอบนอกของสถานที่ก่อสร้าง!

ฮซินเยียนหน้าของเธอพุ่งไปข้างหน้าแต่เธอไม่เป็นไร เธอรัดเข็มขัดนิรภัยแล้วเขย่าเพื่อให้มั่นคง อย่างไรก็ตาม ดงซูบินและ เสี่ยวหลานที่เบาะหลังรีบวิ่งเข้าหากัน เสี่ยวหลานกระแทกด้านหลังที่นั่งด้านหน้าและเกือบจะกระแทกคางของเธอด้านบน ดงซูบินตกตะลึงในอกของเขา แทบจะหายใจไม่ออก!

ในเวลาต่อมา ดงซูบินก็เห็นโคโรลลาที่ “แทรก” อยู่ข้างหน้า!

มันคือรถคันนี้ที่ตรึงพวกเขาอีกครั้ง! และครั้งนี้เลวร้ายยิ่งกว่าครั้งก่อนถึงแม้จะมีรถเมล์อยู่ข้างหลังก็ไม่ดีขึ้น!

ลี่ปิงปิงในรถบัสคันแรกและเจียงไห่เหลียง ที่ด้านหน้ารถบัสคันที่สองทั้งสองล้มคว่าและล้มลงในรถ ทันใดนั้น หลัวไห่ถึงก็กระแทกเข้ากับราวเหล็กที่อยู่ข้างหน้าเขา นักลงทุนหลายคนก็แกว่งไปมาและบางคนเปลี่ยนไป บางคนตะโกนออกมาอย่างโกรธเคืองเมื่อใบหน้าของพวกเขาหันไป “มา”

“ขับเป็นไง”

“โคโรลล่าเกี่ยวอะไรด้วย สองครั้ง!

ตั้งใจ” “นี่” โกลาหล หรือเปล่า แม้แต่รถนายอ่าเภอยังกล้าออก”

นักลงทุนหลายคนขมวดคิ้วมองจากด้านหนึ่งจะเห็นได้ว่า ในเคาน์ตีบางคนถึงกับไม่กล้าเงยหน้าสบตากับนายกเทศมนตรีและน่าขยะแขยงเมื่อเจ้าของใช้ที่จอดรถในตอนกลางวันแสกๆ ถึง 2 ครั้ง มณฑลแบบนี้…บรรยากาศการลงทุนดีกว่าไหม? ยุ่งเกินไป! นักธุรกิจหลายคนที่จะลงทุนที่นี่ก็อดไม่ได้ที่จะบ่นในใจว่า ถ้าบรรยากาศแบบนี้ใครจะกล้ามาลงทุนที่นี่?

โคโรลลาหยุดเล็กน้อยและเห็นเจ้าของรถและกองคาราวานอยู่ด้านหลัง นักศึกษาสองคนในรถมองกลับมาที่พวกเขาด้วยรอยยิ้ม แล้วเหยียบคันเร่งและเดินไปจนสุดทาง

ใบหน้าของ เสี่ยวหลานจมลงทันที!

ในเวลานั้น ดงซูบินโพล่งออกมา หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมาและโทรหารองหัวหน้าฉันหยงซึ่งดูแลการจราจร
เลือกเล็กแค่นนี้! !