เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ 453 เสร็จสมบูรณ์ 100%!
แม้แต่ฉินซิวเฉินยังทนไม่ไหวลุกขึ้นยืน เขาจ้องไปที่วิดีโอ
“เอี๊ยด——”
ประตูใหญ่ของห้องประชุมเปิดออก
ด้านนอกประตู ฉินหร่านเดินนวยนาดเข้ามา
สายตาทุกคนหยุดอยู่ที่ใบหน้าเธอ
เธอยกมือดูเวลาในโทรศัพท์ สร้อยข้อมือสีแดงบนมือซ้ายเลื่อนเข้าไปในแขนเสื้อสีขาวตามการเคลื่อนไหว หลุบตาลง “สามทุ่มห้าสิบ ยังไม่ถึงเวลา”
ภายในห้องประชุมเงียบได้หนึ่งนาที ผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่ก็ได้สติ
“เธอทำเสร็จหมดแล้วหรอ?” ขณะนี้คุณชายสี่ตระกูลฉินไม่ได้เรียกแม้แต่หลานสาว เขาเพียงแค่มองไปทางฉินหร่าน
ฉินหร่านลากเก้าอี้ข้างฉินซิวเฉินมานั่ง พิงพนักเก้าอี้ นั่งไขว่ห้าง หรี่ตาลงครึ่งเดียวเหมือนง่วงหน่อยๆ “ก็เกือบๆ คุณให้ครูพวกนั้นตรวจเถอะ”
ตอนที่เธอเดินมา กลุ่มครูเหล่านั้นก็เอาแต่มองเธอไม่ละสายตา ไม่เริ่มลงมือดูข้อมูลที่ส่งมาในคอมพิวเตอร์
“ไปแจ้งเจ้าหน้าที่ระดับสูงทั้งเจ็ดท่านแล้วเรียกผู้อำนวยการฉินมาด้วย” คุณชายสี่ตระกูลฉินหันไปมองลูกน้องที่อยู่ข้างๆ ยิ้มมุมปาก “หลานสาวเยี่ยมจริงๆ ใช้เวลาเพียงสิบนาทีในการจัดการวิศวกรรมอัตโนมัติ”
แน่นอนว่าประโยคนี้ไม่ได้เป็นการชมฉินหร่านจริงๆ
คุณชายสี่ตระกูลฉินเป็นคนกำหนดระดับความยากด้วยตัวเอง เขาย่อมรู้ดี
ระดับความยากของวิศวกรรมอัตโนมัติประเภทนี้ไม่จำเป็นต้องพูดถึงคอมพิวเตอร์เครื่องแรกหรือเครื่องสุดท้าย และยิ่งไม่ต้องพูดถึงเวลาที่มีจำกัด เพราะถึงไม่มี คนของแผนกไอทีก็ทำออกมาไม่ได้ง่ายๆ
ฉินหร่านใช้เวลาในการจัดการวิศวกรรมอัตโนมัติแต่ละเครื่องไปประมาณสิบนาทีกว่าๆ โดยเฉพาะการเขียนโปรแกรมของสองเครื่องแรก เธอใช้เวลาไปเพียงสิบนาทีเท่านั้น
ซึ่งในสายตาคุณชายสี่ตระกูลฉินมันดูไม่สมจริง
ฉินหร่านบอกว่าตัวเองทำเสร็จแล้ว แต่การทำเสร็จแล้วกับได้ทำทุกอันแล้วนั้นต่างกัน
เสร็จสมบูรณ์ 1% กับ 70% ยิ่งต่างกันราวฟ้ากับเหว
ผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ต่างก็มองหน้ากัน เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ การที่ฉินหร่านใช้เวลาไปสิบนาทีต่อวิศวกรรมอัตโนมัติหนึ่งเครื่องในช่วงหลังก็น่าทึ่งเกินไปจริงๆ
“คุณชายหก ผมจะไปดูพวกเขาประเมินเสียหน่อย” พ่อบ้านฉินลุกขึ้น เขากระซิบบอกที่ข้างหูฉินซิวเฉินและตามลูกน้องคุณชายสี่ตระกูลฉินไปข้างนอก
ภายในห้องประชุม
“คุณหนู คุณทำเสร็จหมดแล้วจริงๆ น่ะเหรอครับ?” อาเหวินอดไม่ได้ที่จะก้มหน้ากระซิบถามฉินหร่าน
ฉินหร่านก้มหน้าดูโทรศัพท์ เธอส่งข้อความให้เฉิงเจวี้ยนไปแล้วแต่ยังไม่มีการตอบกลับ
เอามือแตะข้างริมฝีปากแล้วกระแอม ตอบ “อือ” ไปส่งๆ
ทางด้านการตรวจสอบผลการประเมินจะต้องใช้เวลาช่วงหนึ่ง การวางแผนกลยุทธ์จำเป็นต้องใช้เจ้าหน้าที่ระดับสูงหลายคนมาร่วมหารือกัน ส่วนวิศวกรรมอัตโนมัติในช่วงท้ายก็ต้องใช้การประมวลผล ซึ่งถือว่าใช้เวลาพอสมควร
ฉินหร่านถือโทรศัพท์แล้วมองมาทางฉินซิวเฉิน เอียงศีรษะ “ฉันไปตอนนี้เลยได้ไหม?”
นี่ก็ดึกแล้ว ฉินซิวเฉินหยิบเสื้อคลุมของเขาขึ้นมาก่อนแล้วลุกขึ้นยืน “เดี๋ยวอาไปส่งที่ข้างล่าง”
ทั้งสองเดินออกจากห้องประชุม
เมื่อกลุ่มของผู้ถือหุ้นที่กำลังสนทนากันอยู่และคุณชายสี่ตระกูลฉินที่เพ่งความสนใจไปที่ตัวฉินหร่านตลอดเวลาเห็นเธอกับฉินซิวเฉินเดินออกไป คุณชายสี่ตระกูลฉินก็หัวเราะไม่ต่างไปจากเดิม “น้องหก พวกนายไม่รอผลแล้วเหรอ? ไม่แน่ว่าหลานสาวอาจจะทำได้ถึง60%ก็ได้นะ”
เนื่องจากฉินหร่านอ้างว่าทำวิศวกรรมอัตโนมัติทั้งหมดเสร็จสิ้นโดยใช้เวลาไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง
กลุ่มผู้ถือหุ้นเหล่านี้จึงไม่คิดจะไปไหน แม้คนส่วนใหญ่จะคิดว่าไม่มีความเป็นไปได้ที่ฉินหร่านจะผ่านการคัดเลือกนี้ แต่ก็อยากรอดูผลลัพธ์ที่ออกมา
การประเมินแบบผู้ใหญ่ 85%ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว
แต่อย่างไรก็ตามในรอบหลายปีที่ผ่านมานี้ ตระกูลฉินก็ยังไม่มีใครทำได้ถึง50%เลย
ผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่ยิ้มให้กับคำพูดคุณชายสี่ตระกูลฉิน
“ไม่ล่ะ ดึกแล้ว” ฉินซิวเฉินทักทายผู้ถือหุ้นทีละคน จากนั้นก็พาฉินหร่านลงไปข้างล่าง
ตรงข้ามสำนักงานใหญ่ตระกูลฉิน
เฉิงมู่นั่งตำแหน่งคนขับรถ เฉิงจินนั่งข้างคนขับ ไฟในรถกำลังเปิดอยู่
ตอนที่ฉินหร่านกับฉินซิวเฉินมาถึง พวกเขากำลังเล่นเกมกันเป็นทีม
เฉิงมู่เหมือนจะรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง เขาโยนโทรศัพท์ไปข้างหน้าทันทีและเปิดประตูรถลงมา
เฉิงจินเงยหน้าขึ้น ทีแรกยังคิดจะถามไปสักประโยค แต่เห็นฉินหร่านกับฉินซิวเฉินหยุดอยู่ข้างทางพอดี
เขาวางโทรศัพท์แล้วเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ
ขณะที่ลงจากรถก็มองเฉิงมู่ไปด้วย สงสัยอยู่ภายในใจ…
เขายังไม่รู้เลยว่ามีคนมา ว่าแต่เฉิงมู่มีประสาทสัมผัสไวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน…
เฉิงมู่เป็นคนพูดน้อย หลังจากที่เฉิงจินทักทายฉินหร่านเสร็จก็แนะนำตัวกับฉินซิวเฉินด้วยตัวเองด้วยความเคารพนบน้อม “คุณชายหกตระกูลฉิน ผมเฉิงจินครับ”
แน่นอนว่าฉินซิวเฉินเคยได้ยินเรื่องลูกน้องมือฉมังทั้งห้าที่ติดตามเฉิงเจวี้ยนมาแล้ว สถานะในวงสังคมเมืองหลวงสูงกว่าผู้สืบทอดตระกูลทั่วไปเสียอีก
ในวงสังคมเมืองหลวงไม่มีใครกล้าหาเรื่องเฉิงเจวี้ยนรวมถึงลูกน้องคนสนิทของเขาเช่นกัน
โดยเฉพาะเฉิงจิน มีข่าวลือในเมืองหลวงบอกว่าเฉิงจินมีฐานะทัดเทียมกับเฉิงเวินหรู
ตั้งแต่ฉินซิวเฉินรู้สถานะเฉิงเจวี้ยน นี่ก็ถือเป็นครั้งแรกที่ได้พบพวกเฉิงมู่และเฉิงจิน
ยังไม่ทันคิดเลยว่าจะแนะนำตัวเองกับพวกเขาอย่างไร เฉิงจินก็ปฏิบัติกับเขาอย่างมีพิธีรีตองเสียแล้ว… ??
แสงไฟริมถนนไม่ค่อยสว่าง ใบหน้าฉินซิวเฉินถูกซ่อนไว้ในเงามืดเกือบครึ่งหน้า
ฉินหร่านปัดโทรศัพท์ด้วยปลายนิ้ว ไม่ได้สังเกตสีหน้าของเขา ได้แต่มองไปรอบๆ โดยไม่แสดงคลื่นอารมณ์แต่อย่างใด “งั้นเราไปก่อนนะคะ”
ฉินซิวเฉินผงกหัว “เดินทางปลอดภัยนะ”
ฉินซิวเฉินยืนมองรถคันที่ฉินหร่านนั่งหายลับตาไปก่อนจะหมุนตัวกลับ เมื่อมองไปที่สำนักงานใหญ่ตระกูลฉิน สีหน้าก็เคร่งขรึม
ฉินซิวเฉินไปส่งฉินหร่านลงไปข้างล่างไม่ถึงสิบนาที
ตอนที่กลับมาถึงห้องประชุม ผลลัพธ์ก็ยังไม่ออกมา
**
ในเวลาเดียวกัน
คนของสำนักงานใหญ่ก็ตามหาผู้อำนวยการฉินที่ทำงานล่วงเวลาข้ามคืนเจอในสำนักงานแผนกไอที
“พวกประธานฉินจะไปแล้วเหรอ?” แน่นอนว่าผู้อำนวยการฉินไม่คิดว่าฉินหร่านจะทำวิศวกรรมอัตโนมัติเครื่องหลังๆ เสร็จภายในระยะเวลาสั้นๆ ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องมาประเมิน
เขาลุกขึ้นยืน ยกมือดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลา 22.05 น. ถึงเวลาแล้ว
ผู้อำนวยการฉินหยิบเสื้อนอกที่แขวนไว้อีกด้านมา
พนักงานถอนหายใจและส่ายหน้า “เปล่าครับ คุณหนูฉินจัดการวิศวกรรมอัตโนมัติทั้งหมดเสร็จภายในเวลาห้าสิบนาที รอให้คุณไปประเมินอยู่ครับ”
ตอนนั้นผู้อำนวยการฉินออกไปก่อนเพราะเขารู้สึกว่าฉินหร่านใช้เวลากับคอมพิวเตอร์เครื่องแรกนานเกินไป ด้วยความเร็วนี้กับเวลาที่เหลืออีกหนึ่งชั่วโมง เธอน่าจะแก้ไขรหัสโค้ดของเครื่องที่สองออกมาไม่ได้
แต่พอได้ยินพนักงานบอกว่าเธอทำเสร็จหมดแล้ว ผู้อำนวยการฉินก็นิ่งไปทั้งตัว หัวใจเต้นแรง
เขาโยนเสื้อนอกลงบนโต๊ะและเดินตรงออกไป
ภายในห้องวิศวกรรม เจ้าหน้าที่ระดับสูงทั้งหกคนและพ่อบ้านฉินต่างก็กำลังรอหัวหน้าอย่างผู้อำนวยการฉินอยู่
ผู้อำนวยการฉินนั่งประจำที่หน้าคอมพิวเตอร์ที่ตัวเองรับผิดชอบในการประเมิน เปิดเท็กซ์อิดิเตอร์และป้อนชุดคำสั่งโดยตรง หน้าซอฟต์แวร์สีขาวเด้งขึ้นมา เขากวาดตาดูอย่างเงียบๆ เมื่อเห็นแถบความคืบหน้าสีเขียว100%ที่มุมล่างซ้ายของหน้าซอฟต์แวร์สีขาว รูม่านตาเขาก็ขยับอย่างรุนแรง
ผ่านไปนานสักพัก เขาก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ทุกคนรับผิดชอบในส่วนของตัวเอง”
เจ้าหน้าที่ระดับสูงคนอื่นไม่ค่อยเห็นผู้อำนวยการฉินมีน้ำเสียงเคร่งเครียดขนาดนี้ พวกเขาจึงรีบไปนั่งประจำที่ทันที
เมื่อสักครู่นี้พวกเขายังคุยกันอยู่เลยว่าฉินหร่านเร็วขนาดนี้เธอเป็นกระสุนควันหรือเปล่า ตอนที่แต่ละคนเปิดคอมพิวเตอร์ก็ยังทำตัวไม่ถูก แต่หลังจากเข้าโปรแกรมเท็กซ์อิดิเตอร์เสร็จ ใบหน้าทุกคนต่างก็ตกตะลึง
ห้องวิศวกรรมที่พลุกพล่านอยู่แต่เดิมตกเข้าสู่ความเงียบงันภายในชั่วพริบตา
เจ้าหน้าที่ระดับสูงเหล่านั้นพากันเคาะแป้นพิมพ์ในมือ
สิบนาทีต่อมา
ทันใดนั้นพวกเขาก็แช่ตัวอยู่ท่ามกลางโค้ดนับไม่ถ้วน
พ่อบ้านฉินที่ยืนอยู่ข้างผู้อำนวยการฉินไม่ค่อยเข้าใจโปรแกรมเหล่านี้ แต่เมื่อเห็นผู้อำนวยการฉินพิมพ์บนแป้นพิมพ์ด้วยความละเอียดรอบคอบ เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาและไม่กล้าถามถึงผลลัพธ์…
เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่า
ใกล้จะห้าทุ่มแล้ว
ทุกคนในห้องวิศวกรรมยังคงนั่งอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์กันอยู่ มองดูโค้ดโดยไม่มีใครพูดอะไร
ใช้เวลาค่อนข้างนานไปหน่อย โดยทั่วไปแล้วไม่ว่าข้อมูลการประเมินประเภทนี้จะยากแค่ไหน อย่างน้อยผลก็จะออกมาภายในเวลาครึ่งชั่วโมง
เหล่าผู้ถือหุ้นในห้องประชุมก็เริ่มง่วงกันบ้างแล้ว
คุณชายสี่ตระกูลฉินมองไปทางกลุ่มคนเหล่านั้น ยื่นมือปัดแขนเสื้อ “ดูเหมือนว่าข้อมูลพวกนี้จะประเมินยากไปหน่อย พวกเราไปดูพวกผู้อำนวยการฉินที่ห้องวิศวกรรมกันเลยดีกว่า”
แน่นอนว่าทุกคนย่อมเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้
กลุ่มของพวกเขาเข้ามาในห้องวิศวกรรมกันแล้ว ขณะนี้พวกนักโปรแกรมเมอร์หลายคนที่นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ยังคงจมอยู่กับรหัสโค้ด
“ผู้อำนวยการฉิน” คุณชายสี่ตระกูลฉินเดินมาข้างๆ คอมพิวเตอร์ของผู้อำนวยการฉิน แต่ไม่ได้ก้มดูสิ่งที่อยู่ในหน้าจอคอมพิวเตอร์ ได้แต่พูดและยิ้มเบาๆ ว่า “ถ้าประเมินออกมาไม่ได้ก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาทุกคน ผม…”
พอคุณชายสี่ตระกูลฉินพูดออกมา ผู้อำนวยการฉินก็รู้สึกตัว เขาหันมาด้วยความเคร่งเครียด “ประธานฉิน คุณหนูใหญ่ทำเครื่องละสิบนาทีเองเหรอครับ?”
“เพราะเวลาไม่พอน่ะ ที่แน่ๆ คงทำเล่นๆ อยู่บ้าง ผู้อำนวยการฉินไม่ต้องโมโหไปหรอก…” คุณชายสี่ตระกูลฉินยิ้ม
ผู้อำนวยการฉินเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาแดงก่ำคู่นั้นดูตื่นเต้น “ไม่หรอกครับ ผมไม่ได้โมโหอะไรเลย ต้องขอโทษด้วย ผมตื่นเต้นไปหน่อย พวกเรากำลังตื่นตาตื่นใจไปกับการศึกษาโค้ดของคุณหนูใหญ่น่ะครับ ลืมให้พวกคุณดูผลการประเมินไปเลย ประธานฉิน พวกคุณรอสักครู่นะครับ”
ขณะที่พูด เขาก็ย่อหน้าโค้ดลงแล้วเปิดโปรแกรมเท็กซ์อิดิเตอร์ ป้อนโค้ดลงไปชุดหนึ่งอีกรอบ
หน้าสีดำปรากฏขึ้นอีกครั้ง
สตริงตัวเลขแสดงอยู่ด้านบน
“ใช้เวลาแค่สิบนาทีจริงๆ ด้วย ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยเห็นพรสวรรค์แบบคุณหนูใหญ่มาก่อนเลย!” ผู้อำนวยการฉินระงับเสียงตื่นเต้นไว้
ตัวเลขทั้งหมดปรากฏขึ้นบนหน้าจอตามที่เขาพูดเอาไว้
wet2：เสร็จสมบูรณ์ 100%
aet3：เสร็จสมบูรณ์ 100%
vat4：เสร็จสมบูรณ์ 100%
mat5：เสร็จสมบูรณ์ 100%
kat6：เสร็จสมบูรณ์ 100%
pat7：เสร็จสมบูรณ์ 100%
Comments