ตอนที่​ ​605​ ​ฉัน​ยัง​เหนื่อย​อยู่​…

แต่​ถึงอย่างไร​ก็​ไม่​อาจจะ​หนี​ชะตากรรม​ของ​การถูก​ทอดทิ้ง​ไป​ได้

เธอ​ทำได้​เพียง​พึ่งพา​ตัวเอง​ ​เข้มแข็ง​ ​แข็งกระด้าง​ ​ช่วยเหลือ​ตัวเอง​และ​มีชีวิต​ต่อไป​…

หลาย​ปี​มานี​้​ ​เธอ​ไม่เคย​คิด​จะ​ยืม​จมูก​ใคร​หายใจ

แม้​จะ​ต้อง​ใช้ชีวิต​คนเดียว​อย่าง​อ้างว้าง​ ​แต่​มัน​ก็​ไม่ได้​แย่​สัก​เท่าไหร่

เธอ​คิด​ว่า​ตัวเอง​ทำได้​ ​แต่ทว่า​ใน​ตอนนี้​ ​อ้อมกอด​ที่​แสน​อบอุ่น​นี้​ ​เธอ​กลับ​อยาก​จะ​พึ่งพิง​ไป​ตลอดชีวิต​…

ท่ามกลาง​ความขุ่นมัว​ ​เสียง​อัน​ไพเราะ​และ​แสน​อบอุ่น​ของ​ผู้​เป็น​แม่​ที่​เคย​กล่าว​ไว้​กับ​เธอ​เมื่อ​ครั้ง​ยัง​เด็ก​พลัน​ดัง​แว่ว​ขึ้น​ใน​สมอง​…

‘​ชีวิต​นี้​คนเรา​ต้อง​พบ​เจอ​ผู้คน​มากมาย​ ​พวกเขา​อาจ​รังแก​ลูก​ ​ฉีกหน้า​ลูก​ ​หัวเราะเยาะ​ลูก​ ​หลอกลวง​ลูก​ ​แต่​ก็​ต้อง​มี​คนที​่​รัก​ลูก​ ​เอ็นดู​ลูก​ ​ปกป้อง​ลูก​ ​เห็นใจ​ลูก​ ​คน​แบบนี้​ ​มี​เพียง​คนเดียว​ก็​พอแล้ว

หาก​ได้​เจอ​คน​แบบนี้​สัก​คน​ ​ลูก​จำไว้​ให้​ดีนะ​ว่า​ต้อง​อ่อนโยน​กับ​เขา​ให้​มาก​ที่สุด​’

ดังนั้น​เมื่อก่อน​เธอ​นึก​ว่า​คน​คน​นั้น​คือ​ซู​เหิง​ ​เธอ​จึง​มอบ​ความอ่อนโยน​ทั้งหมด​ที่​มี​ให้​แก่​เขา​ด้วยใจจริง

ทว่า​ในความเป็นจริง​ ​เธอ​ผิด​ไป​แล้ว

คน​คน​นั้น​ของ​เธอ​ ​ไม่ใช่​ซู​เหิง​ตั้งแต่แรก

เธอ​ถูไถ​ตัว​ไปมา​ใน​อ้อมกอด​ของ​ชายหนุ่ม​ ​คิ้ว​ของ​เฉิน​ฝาน​ซิง​ค่อยๆ​ ​ดู​อบอุ่น​ขึ้น​มา

ที่แท้​เรื่อง​บาง​เรื่อง​ ​ก็​ไม่ต้อง​ลงมือ​สอน

ไม่ใช่​เพราะ​จำได้​ ​ไม่ใช่​เพราะ​จำเป็นต้อง​ทำ

แต่​เป็น​เพราะ​ต้องการ

ใน​โลก​นี้​จะ​ต้อง​มี​ใคร​สัก​คนที​่​ทำให้​คุณ​อยาก​จะ​มอบ​ความอ่อนโยน​ให้​แก่​กัน

　​　​-

เมื่อ​ลืมตา​ตื่นขึ้น​อีกครั้ง​ ​แสงสีทอง​ก็ได้​ทอแสง​ขึ้น​นอก​หน้าต่าง

แสงแดด​อ่อน​ๆ​ ​ลอดผ่าน​ม่าน​ผืน​โปร่ง​เข้ามา​ภายใน​ห้อง​ ​แสงแดด​จางๆ​ ​จุด​ให้​ใน​ตัว​ห้อง​สว่างไสว​ ​ฝุ่นละออง​ขนาดเล็ก​ล่องลอย​อยู่​กลางอากาศ​ ​เงียบสงบ​ไร้​เสียงรบกวน

แสงสว่าง​กระทบ​ลง​บน​ไหล่​มน​ที่​โผล่​ออกมา​ ​ทำให้​ผิวขาว​สะอาด​ยิ่ง​ดู​ชุ่มชื่น​และ​เรียบ​เนียน

เนิ่นนาน​ ​จู่ๆ​ ​เธอ​ที่​กำลัง​จมดิ่ง​อยู่​ใน​ห้วง​ความฝัน​ก็​ขยับ​พลิก​กาย​ ​ใบหน้า​หลับใหล​อัน​สงบนิ่ง​ปรากฏ​ขึ้น​ภายใต้​แสง​เจิดจ้า

เธอ​ขยับ​คิ้ว​เข้าหา​กัน​เล็กน้อย​ ​พลาง​ยกมือ​ขึ้น​วาง​ตรงหน้า​ผาก​เพื่อ​บดบัง​แสง​ที่​กระทบ​ดวงตา​ ​ก่อน​จะ​ค่อยๆ​ ​ลืมตา​ตื่นขึ้น

เธอ​มอง​ห้อง​ที่​ต่าง​ไป​จาก​ของ​ตัวเอง​ ​แต่​ก็​ใช่​ว่า​จะ​ไม่​คุ้นเคย​ ​เฉิน​ฝาน​ซิง​นิ่งเงียบ​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​ราวกับ​นึก​บางสิ่ง​ขึ้น​มา​ได้​ ​ทันใดนั้น​ใบหน้า​ของ​เธอ​ก็​พลัน​ซับ​สีชมพู​อ่อน​ขึ้น​จางๆ​ ​สอง​มือ​ดึง​ผ้าห่ม​ขึ้น​มา​แล้ว​ซุก​หน้า​ลง​ไป

ผ่าน​ไป​ไม่นาน​ ​ป๋อ​จิ​่ง​ชวน​ก็​เดิน​เข้ามา

เฉิน​ฝาน​ซิง​รีบ​ปิด​ตาลง

แกล้ง​หลับ

ขอบ​เตียง​ค่อยๆ​ ​ยุบลง​ไป

ป๋อ​จิ​่ง​ชวน​ดึง​ผ้าห่ม​ที่​ปิดหน้า​เธอ​ลงมา​ ​จน​ใบหน้า​ขาวสะอาด​ปรากฏ​แก่​สายตา

แรงดึงดูด​ ​สายตา​อัน​ร้อนแรง​ ​ทำเอา​เฉิน​ฝาน​ซิง​แอบ​เก็บอาการ​เอาไว้​ไม่อยู่

แพ​ขน​ตา​สั่น​ไหว​เบา​ๆ​ ​ทว่า​ก็​ยัง​ไม่ได้​เปิด​ดวงตา​ทั้งคู่​ขึ้น

จู่ๆ​ ​ชายหนุ่ม​ก็​โน้ม​ศีรษะ​ลง​ไป​จูบ​เธอ

เฉิน​ฝาน​ซิง​ถอนหายใจ​เฮือก​เบา​ๆ​ ​พลัน​ลืมตา​ตื่นขึ้น

คิ้ว​ลึกล้ำ​ ​จมูกโด่ง​รั้น​ ​ริมฝีปาก​บาง​เฉียบ​ ​ผสมผสาน​กัน​จน​กลายเป็น​ใบหน้า​ที่​โค่นล้ม​ได้​ทุก​สรรพสิ่ง​บน​โลก

“​ตื่น​แล้ว​เหรอ​”

เมื่อ​รู้สึก​ว่า​เธอ​ตื่นขึ้น​เต็มตา​แล้ว​ ​เสียงหัวเราะ​พร่า​แผ่วๆ​ ​ของ​ป๋อ​จิ​่ง​ชวน​ที่​แฝง​ไป​ด้วย​ความ​ครึ้มใจ​ก็​แทรกซึม​เข้าไป​ใน​บรรยากาศ​ที่​เงียบสงบ

“​…​”​ ​เฉิน​ฝาน​ซิง​กัด​ริมฝีปาก​แน่น​ ​สมอง​เธอ​กลับมา​ได้สติ​อีกครั้ง​ ​เรื่อง​ทั้งหมด​ที่เกิด​ขึ้น​เมื่อวาน​พลัน​ไหลบ่า​เข้าสู่​เซลล์​สมอง​ทำเอา​เธอ​อับอาย​จน​ไม่กล้า​สู้หน้า

“​ยัง​เขิน​อยู่​งั้น​เหรอ​”

เฉิน​ฝาน​ซิง​อด​จะ​มุด​หน้า​กลับ​ลง​ไป​ใน​ผ้าห่ม​อีกครั้ง​ไม่ได้

เมื่อ​เห็นท่า​ทาง​น่าขำ​ของ​เฉิน​ฝาน​ซิง​ ​ป๋อ​จิ​่ง​ชวน​จึง​กด​ลง​ไป​ตรง​ชายผ้า​ห่ม​ ​แล้ว​โน้มตัว​ลง​ไป​ประชิด​ในทันที

“​เดี๋ยว​พอ​ชิน​แล้วก็​ดี​เอง​ ​หรือว่า​ตอนนี้​เรา​มาทำ​เพิ่ม​กัน​อีก​สัก​รอบ​สอง​รอบ​ หืม​?​”

นัยน์ตา​ของ​เฉิน​ฝาน​ซิง​ทอ​ประกาย​วูบ​ไหว​ ​เธอ​จับจ้อง​ไป​ยัง​สีหน้า​อบอุ่น​และ​ลึกซึ้ง​ของ​ชายหนุ่ม​ ​พลัน​หวนนึก​ไป​ถึง​ความเร่าร้อน​และ​บ้าระห่ำ​ของ​พวกเขา​ทั้งสอง​เมื่อคืน​ ​ท่าทาง​ต้องการ​อัน​ดุดัน​ที่​ไม่​สิ้นสุด​เช่นนั้น​ ​แทบจะ​ไม่​อาจ​นำมา​เทียบ​กันได​้​กับ​เขา​ในเวลานี้

“​ไม่​ ​ฉัน​ยัง​เหนื่อย​อยู่​…​”

ตอนที่​ ​606​ ​ทำให้​เสพติด​ได้​จริงๆ

“​ไม่​ ​ฉัน​ยัง​เหนื่อย​อยู่​…​”

เสียง​ของ​เฉิน​ฝาน​ซิง​ยังคง​แฝง​ไป​ด้วย​ความ​แหบ​พร่า​ ​ป๋อ​จิ​่ง​ชวน​พลัน​นึก​ไป​ถึง​ตอนที่​เธอ​พูดจา​หว่านล้อม​เขา​ด้วย​เสียง​แผ่วเบา​สั่นเครือ​คล้าย​กำลัง​อ้อนวอน​ขอ​ความเมตตา

นัยน์ตา​ดำขลับ​ขุ่นมัว​ขึ้น​อีก​หลาย​ส่วน​ ​ลำคอ​เกร็ง​แข็ง​ ​รู้สึก​เพียง​ว่า​เหมือนว่า​เลือด​ใน​กาย​ของ​เขา​กำลัง​ถูก​ต้ม​ด้วย​ไฟ​ ​ก่อนที่​ทั้งหมด​จะ​ไหลมา​บรรจบ​ลง​ ณ​ ​สถานที่​เดียวกัน​ของ​ร่างกาย

เขา​ยื่นมือ​ลูบ​ลง​ไป​ลูบ​บน​เส้น​ผม​ที่​สยาย​อยู่​บน​หมอน​ ​พลาง​จ้องมอง​เธอ​ด้วย​สายตา​ที่​จดจ่อ

อาหาร​อัน​โอชะ

เมื่อ​ได้​ลิ้มลอง​แล้ว​ ​ก็​ทำให้​เสพติด​ได้​จริงๆ

เขา​ก้มหน้า​ลง​จูบ​เธอ​อีกครั้ง​ ​ก่อน​จะ​อาศัย​สติสัมปชัญญะ​ที่​เหลืออยู่​เพียง​น้อย​นิด​ฝืนใจ​ตัวเอง​ให้ผละ​จาก​ริมฝีปาก​แดงก่ำ​และ​อ่อนนุ่ม​ของ​เธอ​ ​จากนั้น​จึง​เลิก​ผ้าห่ม​ขึ้น​แล้ว​อุ้ม​เธอ​ออกมา​จาก​ใต้​ผ้าห่ม

เฉิน​ฝาน​ซิง​ร้อง​อุทาน​ออกมา​เสียง​หนึ่ง​ ​มือ​ข้าง​หนึ่ง​โอบรอบ​ลำคอ​ของ​เขา​เอาไว้​ ​มือ​อีก​ข้าง​หนึ่ง​ยกขึ้น​ปกปิด​เรือนร่าง​ด้วย​ใบหน้า​เหนียมอาย

“​ฉัน​…​ฉัน​ยัง​โป๊​อยู่​…​”

ป๋อ​จิ​่ง​ชวน​อุ้ม​เธอ​ตรง​ไป​ยัง​ห้องน้ำ​พลาง​ก้มหน้า​ลง​กวาดตา​มอง​เธอ

“​ทั้ง​ร่างกาย​คุณ​ตั้งแต่​หัว​จรด​เท้า​ยัง​มีต​รง​ไหน​อีกที​่​ผม​ไม่เคย​เห็น​ ​ยัง​อาย​ขนาด​นี้​ ​ต่อไป​อยู่​บ้าน​คง​ต้อง​เปลือย​ให้​ตลอด​ ​จะ​ได้​ชิน​”

“​……​”

เฉิน​ฝาน​ซิง​ไม่​พูดจา​ ​นั่น​มัน​เป็นไปไม่ได้​อยู่​แล้ว

​-

ที่​โรงพยาบาล​ ​ตั้งแต่​ที่​เฉิน​เชียน​โหรว​ฟื้น​ขึ้น​มา​เมื่อวาน​ ​เธอ​ก็​ไม่ได้​หลับ​อีก​เลย

ข่าว​การ​เป็นลม​ของ​เธอ​กิน​พื้นที่​ไป​ทั่วทั้ง​โซเชียล​ ​เธอ​กำลัง​รอ​ให้​ซู​เหิ​งมา​ดูดำ​ดูดี​ ​แต่ทว่า​จวบจน​บัดนี้​เธอ​กลับ​ไม่ได้​เห็น​แม้แต่​เงา​ของ​เขา

รูปภาพ​เมื่อคืน​ตอนนี้​ถูก​ออฟ​ฟิ​เชียล​แบน​ไป​หมด​แล้ว

ภาพลักษณ์​เสียหาย​อย่าง​เดียว​ไม่ว่า​แล้ว​ ​แต่​ตั้งแต่​เมื่อวาน​กลางดึก​ ​เธอ​ก็ได้​รับรู้​เรื่อง​ที่​เจียง​หรง​หรง​ได้รับ​สาย​จาก​สำนักงานใหญ่​ของ​สถานีวิทยุโทรทัศน์​ ​และ​ถูก​วิจารณ์​กลับมา​ชุด​หนึ่ง

หาก​ไม่ใช่​เพราะ​เครือข่าย​ตลอด​หลาย​ปี​มานี​้​ของ​เจียง​หรง​หรง​ ​เกรง​ว่า​ป่านนี้​เธอ​คง​ถูก​แบน​ไป​แล้ว

ต่อให้​ไม่​ถูก​แบน​ ​ข่าว​ฉาว​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​อย่าง​ใน​ตอนนี้​ ​ประกอบกับ​รูป​เมื่อวาน​นี้​ ​ก็​เพียงพอ​แล้ว​ที่จะ​ทำให้​ภาพลักษณ์​ของ​เธอ​พังยับเยิน​ไป​อย่าง​สมบูรณ์

นั่น​ก็​เท่ากับ​ว่า​ต่อให้​เธอ​ไม่​ถูก​แบน​ ​แต่​ใน​ตอนนี้​เธอ​จะ​ยัง​มีหน้า​ไป​อยู่​ใน​วงการ​บันเทิง​ที่ไหน​ต่อไป​ได้​อีก

ตอนนี้​ ​เธอ​กลัว​ว่า​มัน​จะ​กลายเป็น​เรื่องตลก​ใน​วงการ​ไป​แล้ว​…

เธอ​วิงเวียน​ขึ้น​อีกครั้ง​ ​ความเกลียดชัง​อัน​แรงกล้า​ยิ่ง​เพิ่มพูน​ขึ้น​ใน​กาย​ของ​เธอ

นาที​ที่​เจียง​หรง​หรง​ผลัก​ประตูเข้า​มา​ ​เฉิน​เชียน​โหรว​หัน​มอง​ไป​ยัง​เธอ​ ​แสง​ใน​ตาวูบ​ไหว​ก่อนที่​หยดน้ำ​ตา​จะ​ไหล​ลง​อาบ​หน้า

“​คุณย่า​คะ​…​”

เจียง​หรง​หรง​สูด​หายใจเข้า​ลึก​ๆ​ ​“​ช่วงนี้​เกิดเรื่อง​ขึ้น​มากมาย​จริงๆ​ ​เชียน​โหรว​ ​ครั้งนี้​สังคม​รู้​ข่าว​การ​ป่วย​ของ​เธอ​หมด​แล้ว​ ​งั้น​เธอ​ก็​ถือโอกาส​นี้​ให้​ตัวเอง​ได้​พักผ่อน​ยาว​ๆ​ ​ไป​สักพัก​เถอะ​นะ​ ​รอ​ให้​ผ่าน​ไป​สักพัก​ ​เมื่อ​เรื่อง​ทุกอย่าง​ผ่านพ้น​ไป​แล้ว​ ​ค่อย​กลับมา​ใหม่​เถอะ​…​”

หาก​คิด​จะ​รักษา​เชียน​โหรว​ไว้​ใน​ตอนนี้​ ​ก็​มี​เพียง​วิธี​นี้​เท่านั้น

แค่​ได้ยิน​เจียง​หรง​หรง​พูด​เช่นนั้น​ ​ถึงแม้ว่า​ใน​ใจ​เฉิน​เชียน​โหร​วจะ​เข้าใจ​มาก​แค่ไหน​ ​แต่​ก็​อด​เสียใจ​ไม่ได้​อยู่ดี

เจียง​หรง​หรง​ขมวดคิ้ว​พลาง​นิ่งเงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​ก่อนที่​จู่ๆ​ ​รอยยิ้ม​จะ​ผุด​ขึ้น​บน​ใบหน้า

“​อย่า​เป็นกังวล​เลย​ ​เชียน​โหรว​!​ ​ใกล้​จะ​ต้อง​แข่ง​ปรุง​น้ำหอม​แล้ว​ไม่ใช่​เหรอ​ ​เธอ​ก็​เตรียมตัว​เรื่อง​นี้​ก่อน​เถอะ​ ​นี่​เป็นการ​แข่งขัน​ระดับนานาชาติ​ ​ถึง​ตอนนั้น​ถ้า​เธอ​ได้​อันดับ​ดี​ๆ​ ​หรือ​หาก​ได้​รางวัล​สูงสุด​ล่ะ​ก็​ ​จะ​ต้อง​เรียก​กระแสนิยม​ได้​แน่นอน​!​ ​พอ​ถึง​ตอนนั้น​เมื่อ​ความนิยม​เพิ่มขึ้น​แล้ว​ ​มัน​จะ​ต้อง​กลบ​ข่าว​ฉาว​ที่​ผ่านๆ​ ​มา​ของ​เธอ​ได้​แน่​!​”

หัวใจ​ของ​เฉิน​เชียน​โหร​วก​ระ​ตุก​วูบ​ ​ดวงตา​พลัน​เปล่งประกาย

จริง​ด้วย​!

สิ่ง​เดียว​ที่จะ​พา​เธอ​กลับมา​ได้​ใน​ตอนนี้​ ​มี​เพียงแค่​การแข่งขัน​ปรุง​น้ำหอม​ครั้งนี้​เท่านั้น​!

อีก​อย่าง​การแข่งขัน​ปรุง​น้ำหอม​ครั้งนี้​ ​เธอ​จะ​ต้อง​เหยียบ​เฉิน​ฝาน​ซิง​ให้​จม​โคลนตม​ให้​ได้​!

ครั้งนี้​ ​เธอ​จะ​ต้อง​ทำให้​เฉิน​ฝาน​ซิง​ถูก​ทั้งโลก​ทอดทิ้ง​ให้​ได้​!

มือ​ที่​วาง​อยู่​บน​ผ้าปูที่นอน​กำ​เข้าหา​กัน​แน่น​ ​เรี่ยวแรง​ของ​มัน​ ​ราวกับ​เป็น​เรี่ยวแรง​เดียวกัน​กับ​ที่จะ​บีบ​เฉิน​ฝาน​ซิง​ให้​ตาย