ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย 655 คู่หมั้นของฉัน / 656 ตาทึ่มไร้อารมณ์
ตอนที่ 655 คู่หมั้นของฉัน
“…ไม่รู้สิ” เฉินเชียนโหรวกำมือทั้งสองข้างไว้แน่น ภายในดวงตาเต็มไปด้วยแววตาแห่งความร้ายกาจ
ให้ตายสิ ถูกนางแย่งซีนไปอีกแล้ว แม้แต่พระมเหสีก็ดูชอบนางขนาดนั้น
เฉินฝานซิงใช้ภาษาฝรั่งเศสอธิบายต่อ “ชื่อของฉัน คือดวงดาวมากมายบนท้องฟ้ายามค่ำคืน…”
พระมเหสีกระจ่างในทันที จากนั้นก็พูดยิ้มๆ
“เป็นชื่อที่สวยงามมาก ในเมื่อนี่คือชื่อภาษาจีนของเธอ งั้นชื่อภาษาอังกฤษของเธอคืออะไรหรือ”
เฉินฝานซิงยิ้มจางๆ ก่อนจะพูดเบาๆ “Star”
สีหน้าของพระมเหสีมาทิลด้าเต็มไปด้วยความตะลึงไปชั่วขณระ “คุณพระ มิน่าล่ะ…”
พระมเหสียกมือป้องปากอีกครั้ง พลางมองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอถึงจะดึงสติกลับมาได้ “เธอวางใจเถอะ เราจะช่วยเธอเก็บเป็นความลับ นี่คือความลับของพวกเราสองคน”
“ขอบพระทัยพระมเหสี”
“อ้อ จริงสิ เพราะอย่างนั้น เธอเป็นแค่คนจีนคนหนึ่งจริงๆ เหรอ”
คิ้วงดงามได้รูปทั้งสองข้างของเฉินฝานซิงเลิกขึ้นเล็กน้อย “เหตุใดจึงตรัสถามแบบนี้”
พระมเหสีมาทิลด้ามองเธอพร้อมกับเอ่ยตอบ “ก็แค่รู้สึกว่า รัศมีรอบตัวเธอเป็นเอกลักษณ์มาก อีกทั้งหน้าตาท่าทางก็ให้ความรู้สึกคุ้นเคย”
เฉินฝานซิงไม่เห็นด้วย “โลกใบนี้คนที่หน้าตาคล้ายกันน่าจะมีมากมาย”
พระมเหสีมาทิลด้าพยักน้า “ก็จริงอยู่…อ้อ ยังมีอีกอย่าง งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของเราคืนนี้ เราเชิญเธอมาเข้าร่วมได้ไหม”
“แน่นอนเพคะ เป็นเกียรติของหม่อมฉันอย่างยิ่ง”
พระมเหสียิ้มตอบอย่างดีใจ “อย่างนั้นก็เยี่ยมไปเลย ถึงเวลาเราจะแนะนำลูกสาวกับลูกชายของเราให้เธอรู้จัก”
ในขณะที่ยื่นมือออกไปปัดผีเสื้อที่บินวนอยู่รอบกาย รอยยิ้มบนใบหน้าของพระมเหสีมาทิลด้าแสดงถึงความพึงพอใจมากกว่าปกติที่เคย
มีคนนำเรื่องราววันนี้ของพระมเหสีมาทิลด้าไปเผยแพร่ลงทวิตเตอร์และเว็บไซต์อื่นๆ พระมเหสีห้อมล้อมไปด้วยฝูงผีเสื้อที่บินร่ายรำอยู่รอบๆ กลายเป็นกระแสที่ถูกพูดถึงบนโลกโซเชียลไปชั่วพริบตา
แทบจะแพร่ไปทั่วโลก ราวกับปาฏิหาริย์
ทุกคนต่างก็ต้องการอยากรู้ความลับที่อยู่ในนั้น และก็อยากจะลองสัมผัสความรู้สึกสุดแสนโรแมนติกที่ถูกรายล้อมไปด้วยฝูงผีเสื้อแบบนั้นด้วยตัวเองดูด้วย
แต่ปรากฏว่ากลับไม่รู้ว่าความลับที่แท้จริงนั้นอยู่ที่ใดกันกันแน่
เพียงแค่กลิ่นของน้ำหอมก็เพียงพอที่จะทำให้เข้ารอบได้แล้ว ประกอบกับพระมเหสีมาทิลด้ามีความสุขเช่นนี้ เพราะข้อได้เปรียบข้อใหญ่นี้ เฉินฝานซิงไม่มีเหตุผลใดเลยที่จะไม่ได้เข้ารอบ
เฉินฝานซิงได้หน้าได้ตาขนาดนี้ กลายเป็นที่ฮือฮาไปทั่วโลก ทำให้ภายในใจของเฉินเชียนโหรวนั้นอิจฉาจนแทบคลั่ง
แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็มีความรู้สึกสะใจในความโชคร้ายของผู้อื่นอยู่ด้วย
ต่อให้โด่งดังเป็นที่รู้จักแล้วยังไง ยิ่งปีนขึ้นไปสูงเท่าไหร่ ตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น
ได้ใจไปเถอะ อวดดีให้เต็มที่ไปเลย
สองมือกำหมัดแน่น รอยยิ้มบนใบหน้าทั้งมืดหม่นทั้งร้ายกาจ
–
ตอนค่ำมีงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันประสูติของพระมเหสีมาทิลด้า เฉินฝานซิงพักผ่อนตลอดช่วงบ่าย หลังจากนั้นก็สวมกระโปรงเรียบง่ายตัวหนึ่ง แล้วเข้าสู่งานเลี้ยงไปพร้อมกับพนักงานต้อนรับที่พระมเหสีมาทิลด้าเตรียมไว้ให้โดยเฉพาะ
หลังจากที่เพิ่งเข้าไปถึงได้ไม่นาน ก็มีร่างของใครบางคนในชุดสีขาวเข้ามาข้างๆ เธอ พลันวนรอบเธอเล็กน้อย
นั่นคือเด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่ง ผิวขาวเนียน ผมลอนยาวสีบลอนด์ ทว่าดวงตาคคู่นั้นกลับเป็นสีดำสุกใส
ถึงแม้การที่ชาวต่างชาติมีดวงตาสีดำถือเป็นเรื่องปกติ แต่ดวงตาคู่นี้เมื่ออยู่กับผิวขาวผ่องและรูปหน้าคมชัดนั่นแล้ว ทำให้ดูสวยงามราวกับตุ๊กตา
รอจนกระทั่งเธอเอ่ยปาก กลับกลายเป็นภาษาจีนที่ไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่นัก
“เธอก็คือผู้หญิงคนนั้นที่ช่วยเสด็จแม่ของเราดึงดูดผีเสื้อมาเหรอ”
ดวงตาของเฉินฝานซิงฉายประกายตกตะลึง
คิดขึ้นมาได้ว่านี่ก็คือพระธิดาหัวแก้วหัวแหวนของพระมเหสีมาทิลด้ากับพระราชาแกเบรียล พระธิดาแอนนิโกล
“องค์หญิงตรัสภาษาจีนได้เก่งมากเพคะ” เฉินฝานซิงเอ่ยชมด้วยสีหน้าราบเรียบ
แอนนิโกลกลับมีท่าทางภูมิใจ “แน่นอนอยู่แล้ว คู่หมั้นของเราพูดภาษาจีนเก่งที่สุด”
ตอนที่ 656 ตาทึ่มไร้อารมณ์
จากนั้นก็หันไปมองสีหน้าที่นิ่งเรียบไร้ซึ่งอารมณ์ของเฉินฝานซิงปราดหนึ่ง ใบหน้าขาวกระจ่างพลันเกิดอาการเสียอารมณ์ขึ้นมาเล็กน้อย
“เธอนี่นะ…เย็นชาจืดชืด น่าเบื่อจริงๆ เหมือนกับคู่หมั้นของเราไม่มีผิด”
เฉินฝานซิงเพียงแต่เอ่ยตอบอย่างจนปัญญา
“ยินดีด้วย องค์หญิงกำลังจะได้เป็นสะใภ้เมืองจีนของพวกเราแล้ว”
แอนนิโกลหน้าแดงระเรื่อทันตา เหลือบมองเฉินฝานซิงปราดหนึ่ง จากนั้นก็ขยับเข้าไปใกล้เธอกว่าเดิม
“พอพูดแบบนี้แล้ว…ดูเหมือนเธอจะมีส่วนไหนคล้ายกับคู่หมั้นของเราอยู่จริงๆ นะ…”
เฉินฝานซิงไม่รู้จะดีใจหรือร้องไห้ดี คำพูดแบบนี้ แทบจะเป็นสิ่งที่เธอได้ยินมาเยอะที่สุดว่าได้
“แอนนิโกล”
ขณะนั้นเอง น้ำเสียงทุ้มต่ำเฉยชาก็ดังขึ้น
เฉินฝานซิงมองเห็นใบหน้าที่ทั้งงดงามและน่ารักของแอนนิโกลนิ่งชะงัก จู่ๆ ก็มีท่าทีกระอักกระอ่วนขึ้นมาอย่างชัดเจน
จากนั้นเธอค่อยๆ ผละตัวออกไป แล้วยืดตัวตรงก่อนจะพูดพึมพำเสียงเบา “ตาคนบ้า”
“องค์หญิงกำลังทำอะไร” น้ำเสียงนิ่งขรึมเย็นชา เป็นภาษาจีนจีนกลางที่ถูกต้องชัดเจน
“หม่อมฉันจะทำอะไรได้ พระองค์คิดว่าหม่อมฉันจะทำเรื่องร้ายอยู่ทุกครั้งไปใช่หรือไหม”
“แล้วมันไม่ใช่หรอกหรือ”
“พระองค์…พระองค์นี่…ตาทึ่ม”
เฉินฝานซิงขมวดคิ้วน้อยๆ ภาษาจีนที่ฟังดูแปลกหูไม่ค่อยลื่นไหนพอพูดแบบนี้แล้ว ก็รู้สึกช่าง…
เมื่อเงยหน้าขึ้นมา ชายหนุ่มคนที่พูดได้มายืนอยู่ข้างกายแอนนิโกลแล้ว
ขณะที่ได้ประสบพบเห็นกับใบหน้าของชายหนุ่ม ภายในใจของฉันฝานซิงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย มองดูใบหน้าที่หล่อเหลางดงามของชายหนุ่มนั้น ความรู้สึกคุ้นเคยก็ผุดพรายขึ้นมาในหัวราวกับมีไฟฟ้าช็อตขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
แต่เธอก็มั่นใจอย่างยิ่งว่า เธอไม่เคยเจอผู้ชายคนนี้มาก่อน
ไม่ใช่เพียงแค่เธอ ชายหนุ่มก็จ้องเธอเขม็งคิ้วขมวดมุ่นอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าเย็นชาที่ไม่ได้มีสีหน้าอารมณ์อะไรมากนัก แต่ภายในดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นกลับฉายประกายความสงสัยออกมาให้เห็น
สองคนสบตากัน ทำให้แอนนิโกลที่ยืนดูอยู่ข้างๆ โกรธจนหน้าบึ้งตึง
“พวกเธอ…เลิกมองได้แล้ว”
เธอเบียดเข้ามาตรงกลางระหว่างสองคน กางแขนสองข้างออกเพื่อผลักให้เฉินฝานซิงและชายหนุ่มไปอยู่กันคนละฝั่ง
แก้มป่องๆ งอนตุ้บป่องมองดูก็รู้ว่าโกรธไม่น้อย
เฉินฝานซิงรู้ว่าเจ้าหญิงกำลังหึง จึงพูดขึ้นมานิ่งๆ
“อย่าเข้าใจผิด หม่อมฉันมีคู่หมั้นแล้วเพคะ”
แอนนิโกลเงยหน้าขึ้นทันที ใบหน้าไม่สบอารมณ์เมื่อครู่นี้เต็มไปด้วยรอยยิ้มภายในพริบตา
“เราขอแนะนำให้เธอรู้จัก เขาคือคู่หมั้นของเรา หลายชายคนโตของพระราชินียูเรียแห่งประเทศยูเครน ซิ่วเหวิน จี วิลเลียม”
พระราชินียูเรีย?
ดวงตาเฉินฝานซิงฉายประกาย จู่ๆ ก็นึกถึงงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของนายใหญ่สกุลเผยที่มีขุนนางประเทศยูเครนเชิญเธอให้เข้าร่วมงานเลี้ยงแห่งราชอาณาจักรยูเครนในช่วงฤดูใบไม้ร่วง
บังเอิญจริงๆ
แอนนิโกลชี้ไปทางเฉินฝานซิงแล้วพูดต่อ “ท่านนี้คือ…คือคนนั้นที่เรียกผีเสื้อมาให้เสด็จแม่ของหม่อมฉัน…ชื่อ…เธอชื่ออะไร”
“เฉินฝานซิง”
“อ้อ หล่อนชื่อเฉินฝานซิง”
สองคนที่ถูกแนะนำต่างยื่นมือออกมาจับมือกับอีกฝ่าย แล้วกล่าวทักทายซึ่งกันและกัน
จากนั้น ชายหนุ่มใบหน้าเฉยชาก็โอบเอวของเจ้าหญิงแอนนิโกล แล้วหันหลังจากไป
เฉินฝานซิงจ้องมองแผ่นหลังของชายหนุ่มอยู่นาน ภายในใจเกิดความรู้สึกประหลาดจางๆ ที่เหมือนจะมีแต่ก็ดูเหมือนจะว่างเปล่าล่องลอยอยู่
“ดูสิ นี่ขาดแคลนผู้ชายถึงขั้นไหนเนี่ย พอเห็นคนหนึ่ง สายตานั่นก็แทบจะแนบชิดติดตามเขาไปด้วยเลย”
“เชียนโหรว เธอต้องจับตาดูประธานซูให้ดีนะ อย่าให้คนจอมมารยาบางคนแย่งไปได้อีก”
“อันลี่น่า เธออย่าพูดแบบนี้สิ…พี่เหิงไม่ใช่คนที่จะหลงเสน่ห์ยั่วยวนใครได้ง่ายๆ”
น้ำเสียงอ่อนโยนระมัดระวัง แต่ความหมายโดยนัยของคำพูดนั้นก็แอบยอมรับลึกๆ ว่าเฉินฝานซิงเป็นคนที่มารยาร้อยเล่มเกวียน ไม่ว่าเธอจะยั่วยวนอย่างไร ซูเหิงก็ไม่มีทางปรายตามองเธอ
เฉินฝานซิงเพียงแค่รู้สึกว่าน่าขำสิ้นดี เตรียมจะหาที่นั่ง ปรากฏว่าด้านหลังก็มีเสียงนุ่มนวลของพระมเหสีมาทิลด้าดังขึ้นมา
“ฝานซิง…”
Comments