ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย 625 หกร้อยล้าน / 626 ขึ้นราคาได้ตลอดเวลา
ตอนที่ 625 หกร้อยล้าน
แขนของเจียงหรงหรงถูกหยางลี่เวยจับไว้พลางออกแรงเขย่าไปมาเพื่ออ้อนวอนขอให้พูดอะไรสักอย่าง
“ฉันกล้าแน่นอน พวกคุณรอฉันไว้ให้ดีเถอะ สิ่งที่แรงยิ่งกว่านี้ยังอยู่ด้านหลัง”
เฉินฝานซิงหรี่ตาลง ทว่าดวงตากลับมีแสงแห่งความหนาวเย็นทิ่มแทงออกมา
จากนั้นก็ดึงเฉินซั่งหวาเดินไปตรงหน้าประตู
แววตาของเฉินเชียนโหรวเต็มไปด้วยความร้อนรน
จะให้เฉินฝานซิงพาคุณปู่ไปตอนนี้ไม่ได้
ตอนนี้คุณปู่กำลังโกรธจัด ถ้าหากถึงเวลาเฉินฝานซิงใส่สีตีไข่ เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าคุณปู่จะยกหุ้นในมือให้กับนางแพศยาเฉินฝานซิงนี่
ทว่าหลักการที่เธอเข้าใจนี้ เจียงหรงหรงมีหรือจะคิดไม่ถึง
ความจริงแล้ว เธอคิดถึงจุดนี้ออกตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำ
ตอนนี้ เธอจะปล่อยให้เฉินฝานซิงพาเฉินซั่งหวาจากไปได้อย่างไร
พลันรีบพุ่งไปด้านหน้า ใช้ร่างกายขวางทางทั้งสองคน ปั้นหน้านิ่งมองไปที่เฉินฝานซิง
“เฉินฝานซิง ฉันจะบอกแกให้นะ หุ้นของหลานอวิ้น แกหยุดคิดที่จะเอาไปแม้แต่หน่วยเดียว คิดจะพาเขาไป แล้วใช้โอกาสนี้หลอกเอาหุ้นน้อยนิดในมือเขา อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกคิดอะไร”
เฉินฝานซิงจ้องเจียงหรงหรงด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม
“เป็นสามีภรรยากันมาสิบกว่าปี สิ่งที่คุณเป็นห่วงเป็นอย่างแรกไม่ใช่ฉันจะพาคุณปู่ไปไหน แต่เป็นหุ้นในมือของเขา เจียงหรงหรง คุณก็เหมือนกับเฉินเชียนโหรว ถูกเงินทองและอำนาจบดบังสายตา เกินจะเยียวยาแล้ว”
“ไม่ว่ายังไงเขาก็คือปู่ของแก ฉันเป็นห่วงว่าแกจะทำร้ายเขาไม่ได้หรือไง นอกจากหุ้นในมือของเขาแล้ว ยังมีอะไรที่มีค่าพอให้แกพาเขาไปอีก”
“ฉันก็แค่เป็นห่วงว่าถ้าเขาอยู่นี่ต่อไปจะต้องถูกคุณทำให้โมโหจนอกแตกตายก่อน”
เจียงหรงหรงหรี่ตา “ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง”
เฉินฝานซิงสูดลมหายใจเข้าลึก ทั้งตัวรู้สึกไร้เรี่ยวแรงขึ้นมากะทันหัน
สีซอให้ควายฟัง
“คุณปู่ พวกเราไปกัน”
เฉินฝานซิงไม่สนใจเจียงหรงหรงอีก เธอถอนสายตากลับมาแล้วกลับหลังหันดึงเฉินซั่งหวาเพื่อจะเดินออกไป
“หยุดนะ”
“คุณปู่…”
“พ่อ ไปกับเธอไม่ได้นะ”
“พอแล้ว” เฉินซั่งหวาที่ไม่พูดไม่จาอะไรมาตลอดตวาดออกมาด้วยความโมโห หันกลับไปมองผู้หญิงสามคนที่ทำให้สกุลเฉินชุลมุนวุ่นวายไปหมด จู่ๆ ก็แค่นหัวเราะออกมา
“บอกว่าเฉินฝานซิงพาฉันออกไปเพื่อหุ้นในมือฉัน ในมือฉันยังมีหุ้นที่ไหนกัน”
ได้ยินดังนั้น เจียงหรงหรง หยางลี่เวย และเฉินเขียนโหรวก็สีหน้าเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
“คุณหมายความว่ายังไง” เจียงหรงหรงถามเสียงเข้ม สายตาเผยให้เห็นซึ่งความโหดเหี้ยม
“เพราะฉันเอาหุ้นทั้งหมดให้เฉินฝานซิงไปตั้งนานแล้ว”
“…”
“…”
“…”
ภายในโถงรับแขกเงียบสงัดไปตามกัน
เฉินเชียนโหรวยังคงพิงอยู่บนโซฟา เล็บของเธอจิกลงไปในโซฟาอย่างแรง
ให้เฉินฝานเซิงไปตั้งนานแล้ว?
นี่ถึงกับให้เฉินฝานซิงไปตั้งนานแล้วอย่างนั้นเหรอ
ตาแก่หนังเหนียวตายยากนี่
หยางลี่เวยยิ่งทำอะไรไม่ถูก เพียงแต่มองไปทางเจียงหรงหรง
“แม่…นี่มัน…”
เจียงหรงหรงจ้องมองเฉินซั่งหวาอยู่เงียบๆ “คุณบ้าไปแล้วหรือไง”
เฉินซั่งหวาหลับตาลงแล้วสูดหายใจเข้าลึก “แล้วแต่ว่าเธออยากจะคิดยังไง”
เฉินฝานซิงยกยิ้มมุมปาก สายตาเย้ยหยันถากถางกวาดผ่านสีหน้าที่ดูไม่ได้ของพวกเธอ ก่อนจะพูดขึ้น
“ที่จริงหุ้นของหลานอวิ้น ฉันไม่ได้อยากได้ แต่ในเมื่อคุณปู่ให้ฉันแล้ว ฉันก็ต้องรับเอาไว้เป็นธรรมดา ถ้าหากพวกคุณอยากได้ หุ้นสิบห้าเปอร์เซ็นต์ในฐานะที่หลานอวิ้นเป็นบริษัทในตลาดเอนเตอร์เทนเมนต์ขนาดกลางได้มาตรฐาน หกร้อยล้าน ถือว่าฉันให้ราคาภายในกับพวกคุณ…”
“หกร้อยล้าน เธอนี่มันหน้าเงินจริงๆ” หยางลี่เวยกรีดร้องออกมา
นั่นเดิมทีก็เป็นสิ่งที่ควรจะเป็นของเฉินเชียนโหรว
ตอนนี้ต้องใช้เงินหกร้อยล้านมาซื้อ บ้าไปแล้วหรือไง
ตอนที่ 626 ขึ้นราคาได้ตลอดเวลา
ตอนนี้ต้องใช้เงินหกร้อยล้านมาซื้อ บ้าไปแล้วหรือไง
เฉินฝานซิงยกมุมปาก ก่อนจะพูดกับเจียงหรงหรงด้วยรอยยิ้มที่ยังคงนิ่งเรียบดังเดิม
“ก่อนจะถึงการแข่งขันปรุงน้ำหอม นำเงินหกร้อยล้านมาแลกกับหนังสือโอนกรรมสิทธิ์หุ้น ถ้าหากหลังจากการแข่งขันปรุงน้ำหอมไปแล้ว หลานสาวสุดที่รักของคุณเกิดได้รับชัยชนะ มีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมาละก็ หลานอวิ้นกลับมาตั้งตัวได้อีกครั้ง…ถึงเวลานั้น หกร้อยล้าน ก็เอาหุ้นไปไม่ได้”
ได้ยินดังนั้น สีหน้าของเจียงหรงหรงและหยางลี่เวยก็พลันเปลี่ยนไปทันที
เฉินฝานซิงคนนี้ ช่างรู้จักจับจุดตายของพวกเธอเสียจริง
ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าพวกเธอเชื่อมั่นว่าเฉินเชียนโหรวจะต้องชนะการแข่งขันครั้งนี้แน่ เดิมพันทั้งหมด พวกเขาวางไว้บนตัวเฉินเชียนโหรวหมดแล้ว
ถ้าหากเฉินเชียนโหรวทำผลงานได้ดี มูลค่าของหลานอวิ้นแน่นอนว่าไม่อาจประเมินได้
คาดเดาราคาตลาดของหลานอวิ้นในตอนนี้แบบคร่าวๆ หุ้นสิบห้าเปอร์เซ็นต์ หกร้อยล้าน ราคานี้ที่จริงแล้วไม่ต่ำ แต่ก็สูงกว่านี้ไปได้ไม่มากเท่าไหร่
“ฉันจะรอข่าวจากพวกคุณ ทางที่ดีเร็วหน่อยนะ หลังจากนี้ฉันต้องเตรียมตัวแข่งปรุงน้ำหอม แต่ก็ไม่แน่ว่าวันไหนรู้สึกว่าหกร้อยล้านน้อยเกินไปแล้วก็อาจจะขึ้นราคาได้ตลอดเวลา”
“แก…” เจียงหรงหรงสีหน้าถมึงทึง โกรธจนตัวสั่น
“อืม ตอนนี้รู้สึกเสียดายแล้ว เพิ่มอีกห้าสิบล้าน หกร้อยห้าสิบล้านแล้วกัน”
เจียงหรงหรงหน้าเขียวปั้ด
เฉินฝานซิงประคองเฉินซั่งหวาเดินไปข้างหน้าได้เพียงสองก้าว ในขณะที่เจียงหรงหรงไม่ยอมขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย
เฉินฝานซิงเลิกคิ้วอีกครั้ง “ฉันคิดว่าเพิ่มห้าสิบล้านมันน้อยไปหน่อย…”
เจียงหรงหรงโกรธจนตาแดงก่ำ ท่าทางกัดฟันกรอดจนแทบจะเดือดเป็นฟืนเป็นไป
สุดท้ายก็เบี่ยงตัวหลีกทางให้เฉินฝานซิงแต่โดยดี
เฉินฝานซิงเบ้ริมฝีปาก ในที่สุดก็พาเฉินซั่งหวาออกไปจากบ้านสกุลเฉิน
หลังจากที่เข้าไปในรถ เฉินฝานซิงไม่พูดอะไรสักคำก็ขับรถออกจากไปบ้านสกุลเฉินไปทันที
เฉินซั่งหวาเผยอริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย สุดท้ายก็เม้มริมฝีปากแน่นกลายเป็นเพียงเสียงถอนหายใจอย่างรุนแรงแทน
เฉินฝานซิงยิ่งไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ความผิดหวังที่มีต่อสกุลเฉินมาหลายปี ทำให้เธอไม่อาจหาคำไหนมาบรรยายสกุลเฉินได้
เจียงหรงหรงและพวกคนกลุ่มนี้ หากจำต้องเผชิญหน้าอย่างจนปัญญาก็ต้องใช้เพียงแค่ไม้แข็ง
เมื่อได้เห็นหน้าพวกเธอ แน่นอนว่าเฉินฝานซิงไม่อยากจะเปลืองแรงเปลืองใจไปกับพวกเธอเลยแม้แต่น้อย
สำหรับเฉินซั่งหวา เธอรู้ดีกว่าเขาอยู่กึ่งกลางระหว่างเธอและเฉินเชียนโหรวจึงทำตัวลำบาก
ระยะห่างระหว่างเธอและเขาอย่างไรเสียก็ยังคงมีอยู่ เพราะอย่างไรเสียเธอก็ออกจากสกุลเฉินมาหกปีแล้ว
ถึงแม้จะเป็นหลานสาวของเขาเหมือนกัน เฉินเชียนโหรวคอยเฝ้าดูแลเขาอยู่หลายปีขนาดนั้น ทั้งยังรู้จักเอาอกเอาใจคน พวกเขาจะสนิทสนมกันหน่อยก็เป็นเรื่องที่อยู่ในความคาดหมายอยู่แล้ว
เธอรู้ดีว่าเขารักใครเอ็นดูเฉินเชียนโหรวไม่ใช่เรื่องผิด แต่ความไม่เชื่อมั่นของเขาในตอนนั้น สุดท้ายแล้วก็ยังติดค้างอยู่ในใจเธอไม่มีวันลบออกอยู่ดี
แต่ว่า เธอก็ไม่ได้มีข้อเรียกร้องอะไรมากมายกับคนในครอบครัว
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา สิ่งที่เธอต้องการ มีเพียงแค่ความห่วงใยและนึกถึงอย่างใจจริงที่มาจากคนในครอบครัวก็เท่านั้น
เธอไม่คิดขอให้คนอื่นทุ่มเทอะไรมากมายให้เธอ
เฉินซั่งหวาคนนี้ ขอเพียงแค่ความยุติธรรม แต่เธอก็รู้สึกว่ามันมากเพียงพอแล้ว
ไม่มีใครที่สมบูรณ์แบบไม่ทุกอย่าง แล้วเธอจะไปบังคับให้เขาทำได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องได้อย่างไร
รถขับมาจนถึงตี้หัวฮวาถิง
ลักษณะภูมิประเทศของที่นี่เป็นอย่างไร เฉินซั่งหวารู้ดีอยู่แก่ใจ
สถานที่ที่ดีที่สุดใจกลางเมือง ที่ทุกตารางนิ้วดุจทองคำ ไม่อาจประเมินค่าได้
แรกเริ่มเดิมทีเฉินซั่งหวารู้สึกเคลือบแคลงใจเล็กน้อย แต่เมื่อถึงตอนที่รถของเฉินฝานซิงเข้าไปในตี้หัวฮวาถิงได้อย่างราบรื่นไม่มีสิ่งกีดขวาง เฉินซั่งหวาจึงเชื่อสนิทใจ
“เธออยู่ที่นี่เหรอ”
เฉินฝานซิงลงจากรถ เปิดประตูหลัง ก่อนจะยื่นมือเข้าไปประคองเฉินซั่งหวาด้วยสายตาราบเรียบ ได้ยินคำถามของเขาจึงพยักหน้านิ่งๆ
พร้อมกับตอบ “อืม” เสียงเบาคำเดียว
เฉินซั่งหวาจ้องมองเธออย่างลึกซึ้งปราดหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นมาอีก “แฟน…ของเธอก็อยู่ที่นี่เหรอ”
เฉินฝานซิงมองดูคนตรงหน้าที่ถือว่าเป็นครอบครัวเพียงคนเดียวจองเธอในตอนนี้ ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะปิดประตูแล้วพยักหน้าเบาๆ พร้อมกับพูดเรียบๆ “คือคู่หมั้น”
Comments