“จอมพลความคิดรอบคอบจริงๆ กระผมนับถือ”

ฟางเหยียนมองดูที่บูชามังกร เก็บขลุ่ยวิเศษ และพูดว่า “ผู้อาวุโส ชมเกินไปแล้วครับ”

ซ่งอู่ฮุยยิ้ม แสดงออกชัดเจนว่า “จอมพลวางใจได้ครับ สำนักฉิวหลงได้จัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ เพียงแค่ถึงเวลาที่เหมาะสม เทพมังกรก็จะมาปรากฏตัว ก่อนจะถึงตอนนั้น ก็รบกวนจอมพลทำการเสียสละแล้วละครับ”

“ในเมื่อเป็นอย่างนั้น งั้นผมไม่รบกวนแล้ว แล้วเจอกันอีกครับ” พูดแล้วฟางเหยียนก็มองไปยังเทียนขุย “เทียนขุย ไปกันเถอะ”

ในตอนที่จากไป ฟางเหยียนมองที่บูชามังกรอีกครั้ง แล้วก้าวเดินจากไป

มองดูคนในใจเดินจากไป ซ่งหยิงก็อดไม่ไหว เธอต้องพยายามเพื่อตัวเองอีกครั้ง เพราะเธอรู้ว่าถ้าไม่กล้าหาญพอ ทุกอย่างก็จะกลายเป็นความเสียดายในภายหลัง เธอไม่อยากให้ความเสียดายกลายเป็นความเสียใจจริงๆ เธอจะบ้าคลั่งเพื่อความรักสักครั้งหนึ่ง

“ครูฟาง คุณ คุณจะไปแล้วจริงๆหรอคะ?”

ฟางเหยียนหันหน้าไปพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ซ่งหยิง ฉันเคยบอกกับเธอไปแล้วว่าไม่ถูกต้อง ทำไมจะต้องดื้อดึงไม่ปล่อยละ?”

“รักคนๆหนึ่งผิดงั้นหรอคะ?” ซ่งหยิงน้ำตาไหล น้ำตาใสรินไหลลงตามใบหน้า แต่เธอกลับไม่สนใจสักนิด และพูดต่ออีกว่า “คุณบอกว่าคุณชอบความโดดเดี่ยว ที่จริงแล้วคุณกลัวฉันดูคุณออก คุณกลัวเรือที่เป็นของพวกเรา ล่องลอยไปกลับเข้าท่าไม่ได้ ดังนั้นคุณจึงจงใจที่จะปกป้องฉัน”

“ครูฟางคะ การรักคนหนึ่งไม่ใช่ความเห็นแก่ตัว ความรักที่คุณมีให้ฉัน ฉันเห็นอยู่ในสายตา ฉันกล้าหาญขนาดนี้แล้ว ทำไมคุณถึงยังกลัวอยู่ละคะ?”

“ฉันแค่อยากจะบอกกับคุณว่า การที่ได้รักคุณฉันไม่เคยเสียใจเลย ฉันกลัวเพียงแค่ว่าคนที่ฉันรักจะกลายเป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคย และไม่ได้พบเจอกันอีก”

ซ่งหยิงที่ร้องไห้เสียใจแสดงออกถึงความรักของตัวเองไม่หยุด

ซ่งหัวหลินกำลังอยากจะเอ่ยปากพูด กลับถูกสายตาของซ่งอู่ฮุยถลึงใส่จนหุบปาก “แกแม่งหุบปากไปเลยนะ ถ้าเวลานี้แกทำลายเรื่องดีๆของซ่งหยิง กูก็จะตัดสัมพันธ์พ่อลูกกับแกจริงๆด้วย”

ซ่งหัวหลิน “……”

“รักแล้วไม่สามารถพูดออกไปได้ เก็บซ่อนไว้ในใจแล้วจะมีใครเข้าใจ?”

ฟางเหยียนคิดๆแล้วพูดว่า “ซ่งหยิง ฉันไม่ใช่ที่พักที่ดีที่สุดของเธอ ส่วนเธอก็ไม่ควรดื้อรั้นอยู่กับสิ่งนี้ ปล่อยวางความดื้อดึงในใจ นำพาสำนักฉิวหลงให้ดี ให้มันกลายเป็นความภาคภูมิใจของพ่อเธอ นี่ถึงจะเป็นสิ่งที่เธอควรทำ”

ความรักไม่ต้องการการตอบแทน ความรักมักจะรักแต่ไม่ได้มา ความรักสามารถทำให้คนกังวลและสามารถทำให้คนเจ็บปวดไปทั้งชีวิต ซ่งหยิงไม่กลัวถูกปฏิเสธ และยิ่งไม่กลัวที่ฟางเหยียนปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า

“คุยกันถึงนี่ก็พอ เธอดูแลตัวเองให้ดีเถอะ”

ซ่งหยิงร้องไห้เสียใจ เธอรู้ดีว่าการจากไปของฟางเหยียนในครั้งนี้ ความรักระหว่างพวกเขาก็จะยิ่งอยู่ยิ่งห่างไกล

“พอแล้ว ซ่งหยิง สิ่งที่พยายามดื้อดึงเอามามันไม่ดีหรอก เหตุผลมากมาย พรหมลิขิตของพวกเธอยังมาไม่ถึง จอมพลพูดถูก สิ่งที่เธอควรทำในตอนนี้คือนำพาสำนักฉิวหลงให้เป็นความภาคภูมิใจของพ่อเธอ ให้มันเป็นความภาคภูมิใจของพ่อเธอ”

ซ่งหยิงมองไปยังซ่งอู่ฮุยสะอื้นพูดว่า “อารองคะ ความรักมันโหดร้ายจริงๆ”

ซ่งอู่ฮุยยิ้มแต่ไม่พูดอะไร

มีสิ่งมากมายบนโลก แต่มีเพียงความรักที่ทำร้ายผู้คนมากที่สุด!

——

หลังจากที่เรื่องสำนักฉิวหลงจบลง ก็ผ่านไปอีกหลายวัน ภายในหลายวันนี้ นอกจากความเคลื่อนไหวการโฆษณาของสำนักฉิวหลงแล้ว พวกเขาก็ได้รับความไว้วางใจจากสำนักฉิวหลงอย่างสำเร็จ เห็นผลได้อย่างชัดเจน

วันนี้ แขกไม่ได้รับเชิญคนหนึ่งปรากฏตัว คนๆนี้ก็คือชิงตี้ที่หนีออกจากรีสอร์ตหยูฉวน!

เทียนขุยโทษตัวเองจากเรื่องที่ครั้งก่อนชิงตี้หนีไป ดังนั้นการเจอกันในครั้งนี้ เขาจึงไม่ได้พูดอะไรแล้ว และลงมือทันที

การต่อสู้ของทั้งสองทำให้ฟางเหยียนที่อยู่บนสะพานตกใจ เมื่อเห็นฟางเหยียน เธอก็ยิ่งเคลื่อนตัวมายังตรงหน้าของเขา เทียนขุยกำลังจะพุ่งเข้ามา แต่กลับถูกฟางเหยียนห้ามไว้

“จอมพลโผ้จวินครับ ผู้หญิงคนนี้คงจะมีแต่คิดไม่ดีกับคุณนะครับ!”

ฟางเหยียนพูดนิ่งเฉยว่า “ไม่เป็นไร เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน”