แม้แต่ฉีซิวหย่วนยังหัวเราะส่ายหัวเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า ” เธอไม่ได้เป็นคนที่ต้องออกไปเผชิญหน้ากับโลกภายนอกซะหน่อย ดังนั้นเธอเรียนแค่ป้องกันตัวก็พอแล้ว … ” ก่อนที่จะพูดจบรอยยิ้มบนใบหน้าของฉีซิวหย่วนก็ค่อยๆจางหายไป แล้วดูทักษะการชกของมู่หยางหลิงที่เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความเคร่งขรึม

หรงซวนกับเจียงเจ๋อสบตากันเล็กน้อยด้วยความมึนงง “ มีอะไรเหรอ”

ฉีซิวหย่วนยิ่งสังเกตมองอย่างละเอียด แทบเกือบจะตามการเคลื่อนไหวของมู่หยางหลิงไป จากนั้นไม่นานก็กล่าวขึ้นมาอย่างเคร่งขรึม “เทคนิคทักษะการชกประเภทนี้ ไม่สามารถใช้ได้ในโลกภายนอก แต่มันสามารถใช้รวมกับกองทหารได้”

ขณะที่พูดก็หันหลังเดินลงไป ” ไปกันเถอะ ไปดูที่ใกล้ ๆ กันดีกว่า”

หลังจากดูสักพักฟ่านจื่อจินก็หมดความสนใจไปแล้ว นี่เป็นเพียงเทคนิคการชกธรรมดาๆ ยิ่งไปกว่านั้นขบวนท่าที่เธอใช้บางท่ายังไม่สามารถรับมือกับท่าพื้นฐานของเขาได้เลย ดวงตาของเขายิ่งอยู่ยิ่งเปิดกว้างขึ้น เขาเรียนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่เขายังเด็กๆ และสามารถถือดาบไม้ฝึกฝนตามข้างหลังลุงของเขาได้ตั้งแต่อายุสามขวบ ดังนั้นเมื่อมู่หยางหลิงแสดงถึงขบวนท่าที่ห้าเท่านั้น เขาก็สังเกตเห็นได้ว่าทักษะการชกที่ดูเรียบง่ายของเธอ ซึ่งแต่ละท่านั้นจู่โจมจุดอ่อนของร่างกายได้อย่างแม่นยำ ถ้าอยู่ในโลกภายนอกอาจจะไม่มีจุดเด่นอะไร แต่ในกองทหารนั้นกลับใช้งานได้เป็นอย่างดี

ในโลกภายนอกกังฟูสามารถเป็นอันดับหนึ่งในกองทัพได้ แต่นั่นเป็นเพียงความสำเร็จของคน ๆ ฉีเฮ่าหรานมีพรสวรรค์ในการเป็นแม่ทัพมาก และสิ่งที่เขาใฝ่หาคือความแข็งแกร่งของกองทหาร

ท่านแม่ทัพจะมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น แต่นายทหารมีถึงหลายพันหมื่นนาย

ท่าการเคลื่อนไหวของมู่หยางหลิงนั้นเรียบง่ายแต่ทรงพลังมาก แต่ละท่าล้วนเป็นกันโจมตีจุดอ่อนทั้งนั้น เพราะมันเรียบง่ายและเรียนรู้ได้ง่าย การเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าเหมาะสำหรับการฝึกซ้อมในหมู่ใหญ่ ถ้าหากเรียนการทั้งกองทัพ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนชาวหู เขาไม่เชื่อว่าพวกเขาห้าคนจะไม่สามารถล้มคนชาวหูได้หนึ่งคน.

ฉีเฮ่าหรานจ้องมองเธอด้วยแววตาที่ร้อนรน ” ขบวนท่าการต่อสู้ทั้งหมดนี้ใครเป็นคนสอนเธอเหรอ ฉันสามารถเรียนได้ไหม ” ถ้าเขาสามารถเรียนรู้ได้ จื่อจินและพี่ชายใหญ่ก็จะสามารถเรียนรู้ได้เช่นกัน จากนั้นก็ค่อยๆถ่ายทอดออกไป

“… นี่เป็นขบวนท่าการต่อสู้ของทหาร ฉันก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนคิดสร้างมันขึ้นมา แต่ฉันเรียนรู้มันแล้ว”

ฟ่านจื่อจินมองเธอด้วยความสงสัย แต่ฉีเฮ่าหรานมุ่งความสนใจไปที่ประโยค”ขบวนท่าการต่อสู่ของทหาร งั้นก็เป็นขบวนท่าที่ใช้สำหรับฝึกซ้อมทหารใช่ไหม ”

มู่หยางหลิงพยักหน้า “ ถูกแล้ว ทักษะการต่อสู้ค่อนข้างที่จะพิเศษ ซึ่งอาจจะไม่มีทางสู้คนอย่างพวกคุณที่สามารถลอยตัวได้ แต่เพียงพอที่จะจัดการกับบางคนที่ไม่ได้อยู่ในวงการได้”

ฉีเฮ่าหรานที่ต่อสู้กันจนถึงตอนท้ายหัวเราะออกมาอย่างสบายใจแล้วตะโกนว่า “เจ๋ง ไว้คราวหน้าพวกเราค่อยมาประลองกันอีกที”

มู่หยางหลิงสัมผัสบาดแผลที่อยู่บนเอวแล้วกล่าวว่า ” ถ้าอย่างนั้นสงสัยคุณจะต้องรออีกนานเลย”

“ ทำไมเหรอ บาดแผลฉีดแล้วเหรอ ” ฉีเฮ่าหรานรีบถามขึ้นมาอย่างกังวล

“เปล่า แต่อย่างน้อยก็ไม่น่าจะหายเร็ว ๆ นี้แล้ว”

“เฮ่าหราน บาดแผลของมู่หยางหลิงยังไม่หายดีเลย นายประลองกับเธอได้อย่างไร” ฉีซิวหย่วนที่เฝ้าดูพวกเขาอยู่นานเดินเข้ามา

มู่หยางหลิงรีบยิ้มแล้วกล่าวว่า “นายพลฉี แผลของฉันเกือบจะหายดีแล้ว”

“แม้ว่าเกือบจะหายดีแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่เหมาะสำหรับการเคลื่องไหวหนักหน่วงเช่นนี้ กลับไปฉันให้หมอไปช่วยเธอดูหน่อย ” ฉีซิวหย่วนกล่าวด้วยรอยยิ้ม ” มู่หยางหลิง เมื่อกี้ฉันเห็นว่าคุณรับมือได้ค่อนข้างสบายมาก เห็นได้ว่าคุณค่อนข้างที่จะเก่งและฝึกมาดีมาก ”

“ พี่ชายใหญ่ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยเรียนรู้กำลังภายใน แต่เธอเกิดมาพร้อมกับความแข็งแกร่งที่ยอดเยี่ยมซึ่งใกล้เคียงกับกำลังภายใน แทบยังรู้สึกว่าได้เปรียบกว่ากำลังภายในของร่างกายที่เรามี พวกเรายังต้องแยกจิตภายในออกเพื่อควบคุมความแข็งแกร่งของภายใน แต่เธอไม่ต้องใช้มัน” ฉีเฮ่าหรานรู้สึกอิจฉามาก“ ถ้าฉันเกิดมาพร้อมกับแรงกำลังภายนอกที่เหนือธรรมชาติเช่นนี้ก็ดีสิ พี่ชายใหญ่ บรรพบุรุษของเราไม่มีสายเลือดของชาวหูเลยเหรอ ”

หรงซวนลดศีรษะลงแล้วยักไหล่

บนหน้าผากของฉีซิวหย่วนเต็มไปด้วยเส้นเลือดที่หดตัว ถ้าไม่ใช่เพราะกังวลว่ามีคนนอกอยู่ เขาอยากจะเตะหัวหนุ่มคนนี้จริงๆ

ฟ่านจื่อจินกลอกตาใส่อย่างไม่เกรงใจ แล้วมองไปที่หรงซวน แต่ก็ไม่ได้ลงมือตีคน

มู่หยางหลิงกล่าวอย่างจริงจังว่า ” ไม่ใช่ว่าคนชาวหูทุกคนจะมีความสามารถนี้ตั้งแต่เกิด แต่ฉันได้ยินท่านพ่อบอกว่า ในกลุ่มนักรบของท่านปู่ทวดมีพรสวรรค์นี้หลายคนอยู่เหมือนกัน ถ้าคุณต้องการมันจริงๆ อนาคตข้างหน้าคุณสามารถไปหากลุ่มนักรบนั้น หลังจากนั้นก็แต่งงานกับลูกหลานของพวกเขา บางทีเด็กน้อยที่เกิดมาอาจจะมีพรสวรรค์นี้ก็ได้ ”

ฉีเฮ่าหรานกระพริบตา ” แต่ผู้หญิงชาวหูแข็งแกร่งและตัวใหญ่เกิน ฉันไม่ชอบ แต่งกับเธอยังดีกว่า ”

ผู้คนที่อยู่รอบๆ “… ”

ในฐานะผู้ปกครองฉีซิวหย่วนจ้องมองน้องชายที่ไร้เดียงสาและงมงาย ทันใดนั้นก็รู้สึกกังวลใจมาก