บทที่ 175 ตายแล้ว?[รีไรท์]

บทที่ 175 ตายแล้ว?[รีไรท์]

“ราชางูเซียงซี น่าเสียดายนะที่หลอกไม่สำเร็จ เสี่ยวฟู๋คงจะหนีจากแกไปได้สินะ แต่เธอคงจะยังไม่สามารถแก้พิษของแกได้ แกก็เลยพูดไปอย่างนั้น” ฉู่เหินได้สติในทันทีที่ผู้อาวุโสปลาหมึกให้ความเห็น มันทำให้ชายหนุ่มรู้ตัวว่าเขากำลังคิดมากไปเอง

ดวงตาของราชางูเซียงซีวูบวาบ แต่ก็เลือนหายไปในทันที

“ผู้หญิงนั่นโดนพิษของฉันเข้าไปแล้ว แม้แต่พระเจ้าก็รักษาไม่ได้หรอก ถึงจะมีเสือประหลาด ๆ นั่นมาช่วย แต่เดี๋ยวก็คงตายอยู่ดีนั่นแหละ” หลังจากสงบสติอารมณ์แล้วราชางูเซียงซีก็พูดออกมา

ฉู่เหินกะพริบตาถี่ ๆ นึกไปถึงเสือหลากสีที่เขาเจอครั้งก่อนที่จะออกไปจากที่นี่ จากนั้นก็ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง เสี่ยวฟู๋จะปลอดภัยจริง ๆ ไหมนะ?

“ทิ้งยาถอนพิษไว้ซะ แล้วฉันจะไว้ชีวิตแก” ตอนนี้ฉู่เหินมีเหตุผลที่จะสู้กับราชางูเซียงซีแล้ว

“ถ้าอยากได้ ก็เข้ามาเอาเองสิ ถ้าแน่พอนะน่ะ” ฉู่เหินมองไปทางราชางูเซียงซีด้วยท่าทางที่ข่มขู่ เขาเดาเอาเองว่าถ้าขอดี ๆ ฝ่ายตรงข้ามคงจะไม่ยอมให้ความร่วมมือง่าย ๆ เป็นแน่

“ได้ ถ้าอย่างนั้น อย่าละสายตาไปซะล่ะ” แล้วฉู่เหินก็พุ่งเข้าโจมตีทันทีที่พูดจบประโยค

ฉู่เหินยกมือขึ้นมาโดยมีแค่นิ้วชี้เท่านั้นที่ชี้ไปข้างหน้า ทันทีใดนั้นแสงสีขาวก็พุ่งออกจากปลายนิ้วของเขาอย่างรวดเร็วจนแทบมองไม่ทัน มันพุ่งเข้าใส่ราชางูเซียงซีโดยตรง โดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันได้ตอบโต้อะไรเลย

ตรงอกมีรูโบ๋ขนาดใหญ่ในทันที แล้วอวัยวะภายในก็ไหลออกมา ฝ่ายราชางูเซียงซีได้แต่จ้องมองแผลนั้นด้วยอาการตกตะลึง

ถึงแม้ว่าราชางูเซียงซีตนนี้ถ้าเทียบกับรุ่นก่อน ๆ จะนับว่าอ่อนแอ แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่คนธรรมดาจะสามารถเอาชนะได้ง่าย ๆ อย่างน้อยเจ้าเด็กนี้จะต้องมีฝีมือที่เหนือกว่าระดับยอดฝีมือหนึ่งระดับเป็นแน่

อย่างไรก็ตาม การที่เขายังยืนอยู่ได้ในตอนนี้เพราะว่าฉู่เหินไม่ได้ต้องการที่จะฆ่าเขา ซึ่งถ้าเป็นคนธรรมดาคงจะหนีไปแล้ว แต่ไม่ใช่กับราชางูเซียงซี

ถึงราชางูเซียงซีจะปรากฏให้คนเห็นมากกว่า 100 ปีแล้ว แต่ความเป็นจริงแล้วราชางูเซียงซีนั้นมีชีวิตมามากกว่า 1000 ปี ต้นกำเนิดของมันอยู่ในยุคของจักรพรรดิฉี๋เอ๋อ ดังนั้นแล้วคงไม่ต้องบอกว่าราชางูเซียงซีนั้นแข็งแกร่งขนาดไหน

ส่วนพวกที่อยู่ข้างนอกมักที่จะมีความสามารถต่ำกว่าราชางูเซียงซี เมื่อมีความแข็งแกร่งในระดับหนึ่งพวกมันจะกลับไปยังดินแดนของบรรพบุรุษ ซึ่งความแข็งแกร่งนั้นเป็นคนละระดับกันโดยสิ้นเชิง

แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพวกเขาคือความคงกระพัน ถึงจะตัดหัวหรือว่าทำลายหัวใจ ราชางูเซียงซีก็จะไม่มีทางตาย แล้วหลังจากที่คืนชีพขึ้นมาก็จะแข็งแกร่งขึ้นไปอีกขั้น

ดังนั้นราชางูเซียงซีจึงบอกไว้ว่า “จากความตายนับร้อยจะทำให้กลายเป็นอมตะ!” และคนในโลกภายนอกนั้นมีน้อยคนที่จะรู้เรื่องนี้

“ไอ้หนูเตรียมรับมือ ร้อยอสรพิษ!” ว่าแล้วราชางูเซียงซีก็เข้าโจมตีฉู่เหินอย่างบ้าคลั่ง มันสะบัดแขนเสื้อแล้วปล่อยงูพิษหลากชนิดออกไป อสรพิษพวกนั้นต่างพ่นพิษออกมาในจังหวะที่ถูกปล่อยออกมาพร้อมกัน

ทันใดนั้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ฉู่เหินนั้นประหลาดใจ เพราะว่าเขาไม่ทันได้คิดว่าจะมาเจออะไรแบบนี้ แล้วร่างของฉู่เหินก็ระเบิดพลังเปลวไฟออกมา ม่านเปลวไฟนั้นแผดเผางูที่พุ่งเข้ามาทันที

หลังเจอกับเปลวไฟพวกงูก็กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ตัวที่อ่อนแอก็โดนเผากลายเป็นเถ้าถ่านอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามฉู่เหินไม่ได้ไว้วางใจแม้ว่าพวกงูจะโดนเผาไปแล้ว

นี่เป็นวิชาระดับสูงอย่างไฟนรก ถ้าเกิดว่ามันไม่สามารถจัดการพวกงูได้คงจะทำให้ฉู่เหินเกรงกลัวมากกว่านี้ ใจของฉู่เหินนั้นจินตนาการถึงผลลัพธ์ของมันได้อย่างรวดเร็ว

ในขณะที่เขากำลังจัดการเปลวไฟ เขาก็ปล่อยหม้อทองคำสามขาออกมาจัดการพวกงูพิษทีเดียวพร้อมกัน พวกอสรพิษตกใจกลัวอย่างมาก ถ้าไม่ใช่เพราะว่าโดนไฟขวางแบบนี้พวกมันคงเผ่นไปได้นานแล้ว หลังจากนั้นอสรพิษนับร้อยตัวก็ถูกดูดหายเข้าไปในหม้อทองคำสามขาทั้งหมด

เลือดพุ่งกระฉูดลงบนพื้นดินและไฟนรกเริ่มที่จะเปลี่ยนแปลงอย่างบ้าคลั่ง เป็นเวลาเดียวกันกับที่ราชางูเซียงซีพุ่งเข้าหาฉู่เหินคล้ายคนบ้าคลั่ง แต่ในตอนที่ปะทะกัน ฉู่เหินก็สังเกตถึงจุดอ่อนของอีกฝ่ายโดยบังเอิญ

สำหรับราชางูเซียงซีแล้วงูพวกนั้นมีค่าเท่าชีวิต ตราบใดที่ยังมีพวกงูพิษยังอยู่ ราชางูเซียงซีก็สามารถที่จะฟื้นขึ้นมาได้ และเหมือนว่ามันจะมีอยู่กันมากกว่าร้อยรวมกันเป็นส่วนหนึ่งของเขา หากพวกมันถูกทำลายก็น่าจะส่งผลต่อราชางูเซียงซีเช่นเดียวกัน

เมื่อมองราชางูเซียงซีแล้วฉู่เหินก็รู้ได้ทันทีว่าคงไม่สามารถที่จะทำอะไรกับพิษของฝ่ายตรงข้ามได้

น่าเสียดายที่หัวใจของราชางูเซียงซีนั้นถูกทำลายไปแล้ว นอกจากนั้นมันก็ทรุดลงกับพื้น ดวงตานั้นเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

สิ่งที่ทำให้ฉู่เหินรู้สึกกังวลคือฝ่ายตรงข้ามนั้นดูไม่มีความร้อนรนเลยแม้แต่น้อย ทั้งๆ ที่เสียเปรียบขนาดนี้ จนฉู่เหินรู้สึกประหลาดใจ

“ตายแล้วเหรอ?” ผู้อาวุโสปลาหมึกนั้นมองฉู่เหินด้วยความประหลาดใจ ว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นไม่ตายมันเป็นความคิดที่แปลกมาก

ฉู่เหินเอาดาบวงพระจันทร์ของเขาออกมา แล้วตัดผ้าคลุมสีดำออก เพื่อให้เห็นว่าพวกงูสีดำนั้นเป็นยังไงกันแน่

ทันใดนั้นงูหลามขนาดเท่าแขนก็พุ่งออกมากัดในจุดที่เขาเคยยืนอยู่ โชคดีที่ฉู่เหินเองก็ได้เตรียมรับมือการโจมตีได้อย่างทันท่วงทีไว้ก่อนหน้าแล้ว