บทที่ 365 กลับไปเป็นมนุษย์

บทที่ 365 กลับไปเป็นมนุษย์

หลังจากที่วิญญาณของทุกคนฟื้นคืนสติ พวกเขาต่างก็ยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับไปไหน พวกเขาจำเป็นต้องคิดใคร่ครวญ พวกเขารู้ว่าการคืนสภาพเป็นมนุษย์เหมือนเดิมเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่แบบนั้นวรยุทธ์ของพวกเขาก็จะสูญสลาย และการที่วรยุทธ์สูญสลายนั้นพวกเขาก็จะไม่เหลืออะไรอีกเลย

ถ้ายังคงสภาพซอมบี้อยู่พวกเขาแค่ใช้พลังวรยุทธ์อำพลางร่องรอยที่ตัวเองเป็นซอมบี้และกลับไปโลกมนุษย์ก็พอ จะมีใครรู้บ้างว่าพวกเขาเป็นซอมบี้! แบบนี้สิถึงจะดีที่สุด

แต่ในกลุ่มคนพวกนี้ก็ยังมีอีกหลายคนที่ยึดมั่นในความถูกต้อง คนเหล่านี้ต่อให้ตัวเองต้องตายก็จะไม่ทรยศเผ่าพันธุ์ตัวเองเด็ดขาด ถ้าเป็นซอมบี้แล้วยังไปปลอมตัวเป็นมนุษย์มันก็ไม่ต่างอะไรกับการทรยศเผ่าพันธุ์ตัวเอง

หลังจากคิดไตร่ตรองเสร็จก็มีคนจำนวนไม่น้อยเลือกที่จะกลายเป็นมนุษย์ หลังจากเลือกร่างเดิมของตัวเองร่างกายของพวกเขาก็เปล่งแสงสีแดงออกมา แสงสีแดงนี้หล่อมรวมกับฟ้าดินจากนั้นก็สลายหายไป

ทันทีที่แสงสีแดงสลายหายไปจากร่างกายของพวกเขา สถานะการเป็นซอมบี้ของพวกเขาก็หายไปด้วยเช่นกัน พวกเขากลับเป็นมนุษย์จริง ๆ เสียที เมื่อเห็นคนหนึ่งนำก็มีคนทำตามแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ หลังจากที่คนเหล่านี้เลือกร่างเดิมของตัวเอง ทุกคนก็กลับไปเป็นมนุษย์ปกติ

พวกเขาเดินโซเซกลับเมืองโบราณอย่างช้า ๆ แต่จู่ ๆ พวกเขาก็รู้สึกเสียวสันหลังพวกเขาเลยรีบจากไปทันที พอคนเหล่านี้จากไปแล้วก็ยังเหลือคนอยู่หลายคนที่เลือกจะเป็นซอมบี้ต่อไป หนึ่งในนั้นก็คือ หวังจือหลิน!

จำนวนคนที่เลือกจะกลับเป็นมนุษย์มีจำนวนไม่น้อยเลย โดยรวมแล้วมีประมาณ 50,000 กว่าคน พวกเขาส่วนมากถือว่าเป็นอัจฉริยะของโลกภายนอกเลยก็ว่าได้ และมีส่วนหนึ่งที่เป็นคนในเมืองโบราณอยู่แล้ว ทุกคนต่างประคองกันและกันกลับเมืองไม่นาน ประตูเมืองโบราณก็ตั้งอยู่เบื้องหน้าพวกเขา

คนที่ยืนเฝ้าประตูเมืองอยู่นั้นก็คือฉู่ฉุนน้องชายของฉู่เหินนั้นเอง หลังจากที่ฉู่ฉุนเห็นคนเหล่านี้ในตอนแรกเขานึกว่าเป็นฝูงซอมบี้ แต่พอพวกเขาเดินเข้ามาใกล้ ๆ ฉู่ฉุนถึงได้รู้ว่าคนพวกไม่ใช่ซอมบี้ แต่เป็นมนุษย์ธรรมดา!

ฉู่ฉุนตรวจสอบคนเหลานี้สักพักก็พบว่าคนพวกนี้ไม่มีอะไรน่าสงสัย อีกทั้งยังได้ยินคนพวกนี้บอกว่าก่อนหน้านี้เป็นซอมบี้มาก่อน เพียงแต่ตอนนี้คืนสภาพเป็นมนุษย์ปกติแล้ว

หลังจากได้ฟังเรื่องก่อนและหลังทั้งหมด ฉู่ฉุนก็ดวงตาเบิกกว้าง สมองอันฉับไวของเขารู้สึกว่าเบื้องหลังของเรื่องนี้น่าจะเป็นฉู่เหินพี่ชายของเขานั้นเอง

ฉู่ฉุนรีบให้คนเหล่านี้เข้ามาในเมือง พวกเขาจะได้ฝึกฝนวรยุทธ์ใหม่ในเมือง เพราะหลังจากที่คนพวกนี้กลับร่างเดิม พวกเขาก็กลายเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น ตอนนี้ให้พวกเขารีบฟื้นฟูพลังของตัวเองใหม่หลังจากฉู่ฉุนจัดแจงไปแบบนี้ พวกเขาก็แสดงความขอบคุณก่อนจะเริ่มฝึกฝนพลังวรยุทธ์อย่างรวดเร็ว

หลังจากฉู่ฉุนจัดแจงเรื่องทุกอย่างเสร็จ เขาก็ไม่ได้อยู่ต่อแต่อย่างใด เขารีบกลับมายืนป้องกันประตูต่อ ฉู่เหินได้มอบหมายให้เขาปกป้องเมืองโบราณเอาไว้ ดังนั้นฉู่ฉุนจึงไม่กล้าประมาณ รอไปแล้วคืนหนึ่งก็ยังไม่มีการโจมตีอะไรเกิดขึ้น นี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกแปลกใจมาก

เช้ามืดวันที่สองผ่านไปเขาจึงกลับไปพักผ่อน ตอนที่ผ่านห้องฝึกฝนพลังเขาก็พบว่ามันมีการเคลื่อนไหวไม่หยุด ฉู่ฉุนมองออกว่ามันเกิดจากการที่ผู้ฝึกฝนสามารถทะลวงขั้นพลังได้นั้นเอง หลังจากเห็นฉากนี้เขาก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ เพราะเขารู้สึกว่าคนที่กำลังทะลวงขึ้นพลังไม่ได้มีคนเดียว

ต่อมาเขาเลยตัดสินใจเข้ามาตรวจสอบภายในห้องเสียหน่อย ตรวจได้สักพัก คิดไม่ถึงเลยว่าคนธรรมดาพวกนั้นจะฝึกฝนพลังวรยุทธ์ได้รวดเร็วขนาดนี้ คงเป็นเพราะว่าพวกเขาฝึกฝนมาแล้วหนึ่งครั้งทำให้รู้ว่าต้องฝึกฝนยังไงถึงจะทะลวงพลัง และใช้พลังยังไง

ยิ่งกับการฝึกฝนในห้องนี้ก็ยิ่งทำให้แข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว นี้จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้พวกเขาฝึกฝนได้เร็วขนาดนี้

ถ้าฝึกฝนด้วยความเร็วระดับนี้เกรงว่าไม่นาน พวกเขาจะฟื้นพลังกลับมาได้อย่างแน่นอน ถ้าคนพวกนี้สามารถฟื้นฟูพลังได้ล่ะก็ งั้นเมืองโบราณของพวกเขาก็จะมียอดฝีมือเพิ่มอีกหลายหมื่นคน การต่อสู่ครั้งนี้พวกเขาชนะแล้ว!

พอคิดถึงตรงนี้ฉู่ฉุนก็ยิ้มออกมาโดยไม่พูดอะไร ก่อนจะพาลูกน้องของตัวเองกลับมาพักผ่อน ในตอนกลางวันมีอีกกองกำลังหนึ่งเฝ้าระวัง ดังนั้นฉู่ฉุนจึงไม่จำเป็นต้องกังวลว่าพวกซอมบี้จะซุ่มโจมตี

กลับมาที่ฉู่เหิน หลังจากย้อนศรการโคจรเสร็จแล้ว เขาก็ค่อย ๆ ถอยกลับมา ทว่าตอนที่เขาเดินกลับไม่ถึง 10 เมตรก็มองเห็น พวกซอมบี้รวมกลุ่มกันอยู่ตรงหน้า ไม่รู้เพราะอะไรเขาถึงค่อย ๆ สังเกตอยู่อย่างเงียบ ๆ ไม่ยอมกลับออกไป

หลังจากสังเกตไปได้สักพัก เขาถึงรู้ว่าซอมบี้เหล่านี้วิญญาณได้กลับสู่ร่างเดิมแล้ว แต่พวกเขาไม่เลือกกลับไปเป็นมนุษย์ เดิมทีฉู่เหินคิดว่าคนพวกนี้จะเลือกสลายร่างซอมบี้โดยไม่ลังเลเสียอีก ทำให้เขาผิดหวังกับคนพวกนี้มาก

กองทัพซอมบี้มีมากมายมหาศาล สุดท้ายคนที่เลือกกลับเป็นมนุษย์คาดว่ามีไม่ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ คนที่เหลือยินยอมที่จะอยู่อย่างไร้ศักดิ์ศรี เป็นซอมบี้ที่ไม่มีความรู้สึก เรื่องนี้ฉู่เหินก็ไม่เข้าใจเลยว่าทำไม

พวกที่ยอมเป็นซอมบี้พลังไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะเพิ่มขึ้น ส่วนพวกที่กลับเป็นมนุษย์ ฉู่เหินรู้ว่าต้องรอให้พวกเขาฟื้นพลังวรยุทธ์ก่อนถึงจะสามารถช่วยต่อสู้ได้ หากต้องสู้กับซอมบี้เหล่านี้เกรงว่าจะโชคร้ายมากกว่าโชคดี ในเมื่อวันนี้โอกาสฉู่เหินก็ไม่คิดจะปล่อยซอมบี้เหล่านี้ไป

ตอนแรกในใจของเขามีความรู้สึกสงสารและสับสน เพราะฉู่เหินคิดว่าซอมบี้พวกนี้เป็นผู้ถูกกระทำ ก่อนหน้านี้พวกเขาก็เคยเป็นมนุษย์ทำให้การต่อสู้ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ลงมืออะไรเลย ทว่าวันนี้ฉู่เหินมองพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

โดยเฉพาะซอมบี้ที่เหลือเหล่านี้ พวกมันยอมทิ้งโอกาสที่จะเป็นมนุษย์ แล้วเลือกเป็นซอมบี้ตัวหนึ่งแทน งั้นพวกมันก็สมควรถูกฆ่าแล้วล่ะ หลังคิดถึงตรงนี้สายตาของฉู่เหินก็เย็นยะเยือก เขาหยิบวัตถุดิบออกมาจำนวนมากและเริ่มสร้างค่ายกลล้อมซอมบี้เหล่านี้เอาไว้

ฉู่เหินสร้างค่ายกลสังหารล้อมไว้ทุกทิศทาง ค่ายกลสังหารนี้ของของเขาไม่มีพลังป้องกันเลยแม้แต่น้อย มันมีแต่พลังทำลายล้างที่สูงมาก แม้ว่าระดับของซอมบี้เหล่านี้จะเป็นราชันดาราถ้ากล้าเข้าไปในค่ายกลสังหารก็มีแต่ต้องตายเท่านั้น หลังจากใช้เวลาสร้างค่ายกลสังหารนานพอสมควรจนเสร็จสิ้น ฉู่เหินถึงค่อยกลับเมืองโบราณ

พอเขากลับมาถึงเมืองโบราณก็เป็นวันที่ 3 ตอนกลางวันแล้ว แม้ว่าเมืองโบราณจะมองไม่เห็นดวงอาทิตย์ แต่ก็สามารถมองเห็นตำแหน่งของดวงอาทิตย์ได้ ฉู่เหินเลยรู้ว่านี้ผ่านมา 3 วันแล้ว

ฉู่เหินรู้สึกว่าเมืองโบราณมีหมอกหนากว่าเดิม เดิมหมอกจะหนาจนมองเห็นระยะ 10 กว่าเมตร แต่ตอนนี้มองเห็นแค่ระยะ 5-6 เมตรเท่านั้น แม้เขาจะไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่คิดว่าน่าจะเกี่ยวข้องกับซอมบี้เหล่านั้นอย่างแน่นอน

พอฉู่เหินกลับมาถึงเมืองโบราณเขาก็ไม่ได้พักผ่อน เขากลับสั่งให้สามกองกำลังมารวมตัว เมื่อเห็นท่าทางเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางของฉู่เหินที่เพิ่งกลับ ก็เรียกสามกองกำลังรวมตัว ทำให้ทุกคนรู้ว่าฉู่เหินจะต้องมีปฏิบัติการใหญ่แน่

ฉู่เหินรู้ว่าค่ายกลสังหารจะต้องฆ่าพวก ซอมบี้ ได้มากมายอย่างแน่นอนอาจจะมีเหลือบ้างตัวที่สามารถหนีออกมาจากค่ายกลสังหารได้ แต่ก็ต้องบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้เป็นเวลาดีที่จะบุกโจมตี แม้จะไม่สามารถฆ่าซอมบี้ทั้งหมดได้ในคราวเดียว แต่ก็ต้องซอมบี้กำจัดได้มากแน่ ๆ