บทที่ 581 ไม่ใช่ธุระ

บทที่ 581 ไม่ใช่ธุระ

“น้องชาย นายกลับมาแล้วเหรอ ? เป็นไงบ้างเรียบร้อยไหม” อ๋องน้อยพอเห็นฉู่เหินกลับมา ใบหน้าก็แสดงออกถึงความคาดหวัง ด้วยคิดว่ากำลังจะได้เห็นคนให้ฝันใกล้ ๆ!

เมื่อฉู่เหินได้ยินแบบนั้น เขาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่ใบหน้าจะเผยให้เห็นถึงความจนใจ !

“เฮ้อ เพื่อธุระของนาย ฉันต้องเสียแรงกายแรงใจไปมาก นายคงยังไม่รู้ว่าตอนที่กำลังกลับมา ฉันได้เจอกับภรรยาน้อยของอาจารย์ฉัน เธอฝากมาบอกว่าถ้าได้เป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว ไว้จะแวะไปหา !” สำหรับคนเช่นอ๋องน้อย คงไม่ต้องบอกว่าเขานั้นเจ้าชู้ขนาดไหน !

และก็เป็นไปตามคาด พออ๋องน้อยได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าก็เผยยิ้มอย่างมีความสุข แทบจะกระโดดโลดเต้นบนเก้าอี้แล้วด้วยซ้ำ ! พอเห็นฉากนี้ฉู่เหินก็คิดดูถูกในใจ ! แต่ว่าภายนอกไม่ได้แสดงหรือพูดอะไรออกไป ทำหน้ายินดีกับเขาด้วยแทน !

“น้องชาย นายหยุดยั่วน้ำลายฉันได้แล้ว รีบบอกเถอะว่าสรุปแล้วจะได้บ้านนั้นมาได้ยังไง” อ๋องน้อยร้อนใจขึ้นมาจริง ๆ แล้ว ด้วยเขาอดรนทนไม่ไหวที่จะได้เข้าไปในบ้านหลังนั้น

“นายนี้ไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ นะ ! บ้านหลังนั้นซื้อยากมาก ฉันพูดกับเขาตั้งนานแต่กลับยังไม่ได้มา และด้วยจนปัญญา ฉันก็เลยใช้เส้นสายตำแหน่งตัวเองเพื่อบีบให้เขายอม ซึ่งผลลัพธ์ก็คือขาย ! หากแต่ราคาก็สูงเอาเรื่องเลย !”

“ตำแหน่งบ้านหลังนั้นดีมาก แต่อีกฝ่ายก็ไม่ใช่ลูกพลับนิ่ม ถ้าเกิดทำให้เป็นเรื่องใหญ่คงไม่ดี ! ดังนั้นเลยมาบอกอ๋องน้อยก่อน ! ว่านอกจากฉันจะเอาของที่นายให้ออกมา เขากลับยังต้องการเกราะของผู้หญิงด้วยอีกชิ้น บอกว่าจะมอบให้กับคนรักของเขา นายดูสิคนอย่างนี้น่ารังเกียจไหมล่ะ ?”

ฉู่เหินยืนบ่นอยู่อย่างนั้นด้วยท่าทางหัวเสีย อีกทั้งยังสร้างตัวตนให้คนคนนั้นเป็นคนหน้าเงิน แค่บ้านหลังหนึ่งเหตุใดต้องใช้เงินเยอะขนาดนี้กัน ? ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องโยนบทคนโลภมากไปให้แม่ทัพหลิว

“น้องชายมานั่งก่อน ๆ อย่าเพิ่งโกรธไปเลย ! ไม่ใช่ว่าฉันเคยบอกไปแล้วหรือ ว่าในโลกไม่มีอะไรที่เงินจัดการไม่ได้ ! นายวางใจเถอะ อีกฝ่ายไม่ใช่ต้องการเกราะของผู้หญิงชิ้นหนึ่งหรือ เราแค่เอาไปฟาดหัวมันก็สิ้นเรื่อง !”

เมื่อพูดจบ อ๋องน้อยก็สั่งให้เสี่ยวสุ่ยกลับไปเอาเกราะของผู้หญิงโดยไว ! ซึ่งตัวเสี่ยวสุ่ยก็ไม่กล้าช้าแม้แต่นิดเดียว รีบเดินฝ่าความมืดไปยังกลุ่มเต่าดำในทันที !

ฉู่เหินอยากได้เกราะของผู้หญิงเพื่อจะเอาไปให้แม่เลี้ยงของตนเป็นของขวัญ ! แล้วก็เป็นเพราะของที่ชายหนุ่มสามารถเอาออกมาได้มีไม่เยอะ ดังนั้นเขาจึงต้องปล้นมาจากอ๋องน้อยคนนี้ ! เดิมทีเขานึกว่าต้องเสียแรงพูดมากกว่านี้หน่อย แต่คิดไม่ถึงว่าแค่เพียงไม่กี่ประโยคอ๋องน้อยก็เสนอตัวออกมาเองแบบแล้ว !

หลังจากนั้น ทั้ง 2 คนก็นั่งลงที่เดิม เริ่มกินดื่มเหล้ากัน แต่ถึงจะบอกว่ากินเหล้ากัน ทว่าความจริงแล้วเหมือนฉู่เหินให้อ๋องน้อยดื่มเหล้าอยู่ฝ่ายเดียว !

กลับมาที่ด้านของหลิวซินยี่ ที่ในเวลาเดียวกันนี้เอง เธอก็ได้พบว่าจางหว่างฉายที่ออกค้นหานั้นดูไว้ใจได้

และหลังจากเธอแน่ใจว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ถึงค่อยเริ่มตีสนิทกับจางหว่างฉาย ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝันไป ด้วยเขาคิดไม่ถึงว่าคนที่ประสานงานกับตัวเองจะเป็นหญิงสาวจากกลุ่มเต่าดำ !

สำหรับเขาแล้ว ผู้หญิงจากกลุ่มเสือขาวเหมาะกับการเป็นแม่บ้านเฝ้าเรือนยิ่ง ทำให้เขารู้สึกวุ่นวายใจเล็กน้อย ด้วยเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทั้งหมดคือเรื่องจริง !

แต่ที่สำคัญก็คือรหัสลับที่หญิงสาวคนนี้พูดทั้งหมดถูกต้องหมดเลย อีกทั้งยังไม่ขาดเลยสักคำเดียว ! ทำให้จางหว่านฉายจำเป็นต้องยอมรับเท่านั้นว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นคนที่ตัวเองต้องประสานงานด้วยจริง ๆ!

ถึงตอนนี้เขาก็ได้นับถือแม่ทัพของกลุ่มหงส์เพลิงสุดหัวใจแล้ว !!!

พูดได้ว่าเขานั้นแอบระแวงหญิงสาวคนนี้เล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา ! เป็นเพราะเธอนำข่าวกรองมาบอกแก่เขา ทั้งยังบอกเขาว่าตัวเองอยู่ที่นี่ต้องทำผลงานให้ดีหน่อย ด้วยขอเพียงสร้างผลงานสักอย่างหนึ่ง เขาก็จะสามารถกลับกลุ่มหงส์เพลิงได้แล้ว !

หลังจากจางหว่านฉายได้ยินดังนั้นเขาก็รู้สึกดีใจ เพราะวันเวลาที่ต้องสอดแนมกลุ่มศัตรูนั้นไม่มีความสุขสักนิด !!!

เขาเอาแต่นับวันนับคืนเฝ้ารอ และในที่สุดตัวเองก็มีวันนี้ วันที่เขาจะได้กลับบ้าน ดังนั้นทำไมเขาจะไม่ดีใจละ ! หลังเขาส่งหลิวซินยี่กลับด้วยท่าทางระแวดระวัง เขาถึงค่อยกลับสู่สภาพเดิม !

หลังจากหลิวซินยี่ออกมาจากที่นี่ หญิงสาวก็เดินต่อไปยังคุกน้ำเพื่อหาเพื่อนตัวเองที่อยู่ในนั้น ! เพียงแต่ขั้นตอนนี้สิ่งของที่พกมาด้วยจะต้องถูกตรวจค้นอย่างละเอียดรอบหนึ่ง ทว่าหญิงสาวก็ฉลาดมาก เธอสามารถตบตาผู้คุ้มได้อย่างแนบเนียน !

ฉู่เหินกับอ๋องน้อยดื่มเหล้ากินอาหารจนเริ่มรู้สึกเมาขึ้นมาเล็กน้อย แล้วก็เป็นตอนนั้นเองที่เสี่ยวสุ่ยวิ่งกลับมาอย่างเร่งรีบ !

ต้องเข้าใจว่ากลุ่มเสือขาวและกลุ่มเต่าดำไม่ได้มีความขัดแย้งอะไรกัน ดังนั้นเส้นทางจึงราบรื่นและไปมารวดเร็วเช่นนี้ ซึ่งก็มีเพียงอย่างเดียวที่ทำให้ทั้งสองฝ่ายไม่อาจให้ผ่านไปง่าย ๆ และนั่นก็คือการถูกขวางโดยทหารชายแดน !

แน่นอนว่าพวกทหารไม่มีใครกล้าขัดขวางเสี่ยวสุ่ย ดังนั้นหลังจากเสี่ยวสุ่ยกลับมาเขาก็ได้เอาเกราะของผู้หญิงมาด้วยหนึ่งชุด ซึ่งเจ้าชุดเกราะพร้อมรบนี้ก็สวยงามและหรูหรามาก ! ชนิดที่ว่าใครที่ได้สวมชุดเกราะตัวนี้จะต้องดูสวยมากอย่างแน่นอน

เมื่อชายหนุ่มได้เห็นชุดเกราะนี้ เขาก็บอกให้ทุกคนรออยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวจะไปเป็นธุระจัดการให้ จากนั้นก็หมุนตัวและเดินออกไปทันที

พอฉู่เหินออกมาแล้ว เขาก็แวะเข้าร้านข้างทางเพื่อจิบชาร้อน ก่อนจะนอนพักสักงีบหนึ่งแล้วค่อยเดินกลับมา ! ซึ่งก็เป็นตอนนี้เองที่อ๋องน้อยร้อนใจ เดินวนไปวนมาไม่หยุดอีกครั้ง !

ขณะที่รออย่างกระวนกระวาย ฉู่เหินก็กลับมาแล้ว อีกทั้งในมือเขายังมีโฉนดที่ดินมาด้วย และนั่นก็หมายความว่าเขาทำงานเสร็จ เพียงเท่านี้ฉู่เหินก็ไม่จำเป็นต้องเอ่ยปาก เพราะแค่เห็นอ๋องน้อยก็เข้าใจแล้ว !

อ๋องน้อยรีบเซ็นชื่อตนเองลงบนโฉนดที่ดิน เช่นนี้ก็ยืนยันแล้วว่าบ้านหลังนี้จะเป็นของเขานับตั้งแต่วันนี้เป็นต่อไป !

ด้วยความใจร้อน อ๋องน้อยก็ไม่คิดจะชักช้าอีก รีบให้ชายหนุ่มพาเขาไปยังบ้านใหม่ทันที

เวลาไม่นานพวกเขาก็มาถึง และเพียงอ๋องน้อยเห็นบ้านเขาก็รู้สึกพอใจมาก ! โดยเฉพาะสาวรับใช้ที่แต่ละคนสวย ๆ ทั้งนั้น ซึ่งตอนนี้พวกเธอก็กำลังทำความสะอาดบ้านอยู่ด้านนอก ! ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างพอใจ !

ถ้าไม่ใช่เพราะหมายตาเมียน้อยของแม่ทัพคนนั้น เกรงว่าเขาคงจะเล่นกับสาวใช้พวกนี้ก่อนแล้ว !

ทั้งหมดพากันเข้ามานั่งในบ้าน ก่อนอ๋องน้อยจะเร่งฉู่เหิน ให้เขาเอาเรื่องที่ตัวเองย้ายเข้ามาไปบอกเมียน้อยคนนั้น เพราะเมียน้อยคนนั้นไม่ใช่ว่าบอกกับตัวเองหรอกหรือว่าจะแวะมาหา !

พอฉู่เหินได้ยินแบบนี้ ชายหนุ่มก็พลันใช้สายตาดูถูกอ๋องน้อยตรงหน้า ! ก่อนที่เขาจะบอกอ๋องน้อยว่าตอนนี้แม่ทัพอยู่ในบ้าน ดังนั้นไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากไป แต่ถ้าแม่ทัพยังอยู่เขาก็ลำบากใจเช่นกัน

นอกจากนี้ ฉู่เหินก็ยังบอกอีกฝ่ายว่าอย่าเพิ่งร้อนใจไปเลย รออยู่ที่นี่ดีกว่า ! เพราะว่าตนได้จัดเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว จำเป็นต้องรอพรุ่งนี้ตอนเย็นถึงจะทำได้ !

พออ๋องน้อยได้ยินแบบนี้ก็ร้อนใจมาก ด้วยเขาจะผ่านคืนนี้ไปได้ยังไงกัน มีหวังได้ลงแดงตายก่อนแน่ !