บทที่ 176 คืนชีพจากความตาย[รีไรท์]

บทที่ 176 คืนชีพจากความตาย[รีไรท์]

ฉู่เหินกระชากเอาเสื้อคลุมออกจากร่างของราชางูเซียงซีอย่างเต็มกำลัง แม้ว่าจะมีงูพิษจำนวนมากก็ตาม เขาหลบเลี่ยงการโจมตีของพวกมันได้โดยไม่เกรงกลัวสักนิด เมื่อทุกอย่างถูกกำจัดออกไปหมด ใบหน้าของราชางูเซียงซีก็เผยออกมาให้เห็น

สภาพนั้นดูน่าขนลุกขนพองเป็นอย่างมาก แยกไม่ออกว่าเป็นชายหรือหญิง เขาหรือเธอดูไม่แตกต่างจากงูเลยแม้แต่น้อย ด้านหลังมีหางงูยาว มีแขนขา อีกทั้งลำตัวก็ยังปกคลุมด้วยเกล็ดจำนวนมาก!

หัวที่เหี่ยวแห้งและผอมจนติดกระดูก ฉู่เหินเห็นแล้วก็ต้องเบือนหน้าหนี ราชางูเซียงซีนั้นคือการนำร่างของงูและวิญญาณรวมเป็นหนึ่ง วิธีการนี้เป็นวิธีลับนี้ ที่เป็นแบบนั้นเพราะมันมีเพียงความทารุณและโหดร้ายเกินไป

“ท่านฉู่ ดูท่ามันจะยังไม่ตายนะ!” ผู้อาวุโสปลาหมึกพูดกระตุ้นความสงสัยของฉู่เหิน ทำให้เขาคิดทบทวนเรื่องของเซียงซีอีกครั้ง แล้วก็สงสัยว่าคน ๆ นี้ไม่มีทางตายจริง ๆ หรือเปล่า

หลังจากสำรวจร่างของมันแล้วก็ไม่พบยาถอนพิษ ด้วยความสิ้นหวังฉู่เหินจึงแยกออกมาเพียงลำพัง เป็นเวลานานกว่าที่จะตั้งสติได้

หลังจากผ่านไปกว่า 1 ชั่วโมงแล้ว ร่างของราชางูเซียงซีก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ หรือว่าเขาจะคาดเดาผิดไป

แต่หลังจากที่เขากำลังคิดอยู่นั้น ซากของราชางูเซียงซีก็เปล่งแสงออกมา แล้วก็คืนชีพขึ้นมาต่อหน้าต่อตาของเขา

ถึงอยู่ห่างไกลออกมาฉู่เหินก็สังเกตเห็นมันได้อย่างชัดเจนว่าแสงนั้นคือวิญญาณของราชางูเซียงซี

เมื่อคนเราตายไป วิญญาณของเราก็ต้องขึ้นสวรรค์ไม่ก็ลงนรก แต่ราชางูเซียงซีกลับทำลายสามัญสำนึกที่ฉู่เหินรู้มาตลอดชีวิตได้อย่างสิ้นเชิง

วิญญาณดวงนั้นลอยขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่บนร่างของราชางูเซียงซี ดูเหมือนว่ามันจะกำลังหาบางอย่างอยู่ ก่อนที่ดวงไฟนั่นจะจมหายลงไปในดิน ทันใดนั้นก็ปรากฏงูที่มีเขาโผล่กลางหัวออกมาแทนที่

ร่างของมันมีสีเขียวซีด บริเวณคอมีผื่นสีแดงและมีเขาอยู่บนหัวเป็นงูที่แปลกตามาก ฉู่เหินนั้นไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

แล้วพอมันปรากฏออกมา วิญญาณของราชางูเซียงซีที่เหลืออยู่ก็เข้าไปรวมกับงูมีเขานั้น ทำให้เกิดเหตุการณ์ที่น่าเหลือเชื่อ

ร่างของมันก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเท่ากับท่อนแขน 2-3 แขนมัดรวมกัน แขนของมันเริ่มงอกยาว หัวของงูนั้นเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง ลำตัวของมันลีบเล็กลงเรื่อย ๆ ก่อนที่ร่างของมันจะเปล่งแสงออกมา

ไม่กี่นาทีต่อมามันก็กลายเป็นราชางูเซียงซีตัวเดิม มันเดินไปหยิบผ้าคลุมสีดำมาคลุมร่างของมันราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

จากนั้นราชางูก็ล่าถอยกลับไปอีกทางอย่างรวดเร็ว

จนกระทั่งร่างของอีกฝ่ายหายลับเข้าไปในป่า ฉู่เหินถึงได้รู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่ทำพลาดซะแล้ว ขั้นตอนของการคืนชีพจะเป็นช่วงที่มันอ่อนแอลง นั่นมันเป็นโอกาสอันดีที่จะฆ่ามันแท้ ๆ

แต่ว่าเขาก็มีเหตุผลของเขา เพราะว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นก็น่าตกใจเกินไป แต่หลังจากที่รู้จุดอ่อนฉู่เหินก็ไม่หวาดกลัวอีกต่อไป การพบกันครั้งหน้าคงจะเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายระหว่างพวกเขาอย่างแน่นอน!

การย้ายวิญญาณอาจจะเป็นความสามารถหลักของราชางูเซียงซี ถ้าเกิดว่าทิ้งมันเอาไว้มันก็อาจจะสามารถถอดวิญญาณหนีออกไปได้ แต่ถ้าเกิดว่าไม่มีงูให้มันย้ายวิญญาณก็จะสามารถฆ่ามันได้อย่างถาวร

หลังจากแอบคิดอยู่เงียบ ๆ ฉู่เหินก็มุ่งหน้าเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว เสือที่ช่วยเหลือเสี่ยวฟู๋นั่นต้องเป็นเสือที่เขารู้จักอย่างแน่นอน แต่ว่ามันจะรู้วิธีจัดการกับพิษหรือไหมนั่น ฉู่เหินเองก็ยังไม่มั่นใจ

ร่างของเขาหายไปยังภูเขาด้านหน้า การวิ่งของเขาเปรียบเสมือนกำลังบินไปด้วยเร็วสูงด้วยซ้ำ ต้องขอบคุณผู้อาวุโสปลาหมึกที่ฝึกมาดีไม่อย่างนั้นคงจะตามไม่ทันแน่ ๆ ทว่าถึงจะตามทัน หากแต่ใบหน้าผู้อาวุโสปลาหมึกก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความทรมาน

เดิมทีแล้วมันเป็นสัตว์น้ำ ถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้จะยิ่งทรมาน เมื่อเห็นแบบนั้นฉู่เหินจึงได้พาผู้อาวุโสเงือกตนนี้เข้าไปไว้ในแหวนมิติ ในนั้นมีสระน้ำเอาไว้ เขาคิดว่านี่คงจะช่วยได้ไม่มากก็น้อย

ผ่านไป 2 ถึง 3 ชั่วโมง ถ้ำเสือที่ดูอันตรายก็ปรากฏขึ้น พอมองจากตรงนี้ฉู่เหินก็เห็นเข้ากับควันสีดำที่กำลังลอยออกมาจากภายในถ้ำอย่างไม่ขาดสาย

พอเข้ามาใกล้ ๆ เขาก็พบว่ามันเป็นควันที่เกิดจากพิษ นี่ต้องเป็นฝีมือของราชางูเซียงซีอย่างไม่ต้องสงสัย เป็นไปได้ว่าเสี่ยวฟู๋นั้นจะอยู่ในถ้ำนี้ ควันพิษที่ลอยออกมานั้นเยอะมากจนน่ากลัว

ไม่นานนักฉู่เหินก็เดินมาถึงหน้าถ้ำแล้วเห็นเสือตัวที่เขารู้จักนั้นเฝ้าอยู่

ตัวของเสือนั้นใหญ่มากจากที่เขาเคยเห็นครั้งก่อน ทำให้มันดูน่าเกรงขามมาก

“โฮก…” ทันทีที่เห็นฉู่เหินมันก็คำรามออกมา แต่แล้วมันก็ล้มลงกับพื้นทั้งที่สายตายังไม่ละไปจากชายหนุ่ม ท่าทางของมันดูผิดปกติเป็นอย่างมาก

ฉู่เหินยื่นมือออกมาลูบอีกฝ่าย ดวงตาที่มองไปยังในถ้ำนั้นเต็มไปด้วยความกังวล ก่อนที่เขาจะละสายตากลับมาหาเจ้าเสืออีกครั้ง

“ไม่เจอกันแป๊บเดียวโตขึ้นมากเลยนะ ดูท่าการฝึกจะเป็นไปด้วยดี ถ้าผ่านไปเรื่อย ๆ คงจะเก่งได้เกินจินตนาการเลยล่ะ”

หลังได้รับคำชมจากฉู่เหิน เสือตัวนั้นก็ดูดีใจมาก มันเอาหัวถูกับตัวของฉู่เหิน ถ้าคนนอกเข้ามาเห็นคงเป็นภาพที่ขัดกับสามัญสำนึกของพวกเขาอยู่ไม่น้อย

“นี่รางวัล ในฐานะที่แกช่วยคนเอาไว้ได้” ฉู่เหินให้ยาหลงหยวนไป 2 เม็ด 1 เม็ดให้เสือ ส่วนอีกเม็ดให้กับแรด

ฉู่เหินมองถ้ำด้านหน้าด้วยความกังวล โดยเฉพาะพวกควันพิษเหล่านี้ นี่ทำให้เขารู้สึกผิดที่ไม่พาพวกฉลามพิษมาด้วย