บทที่ 636 อนาถ

บทที่ 636 อนาถ

มังกรทองพวกนี้เหมือนเป็นเชือกที่สลัดยังไงก็สลัดไม่ออก ! ทำให้ยักษ์ไททันจำต้องต่อสู้ดิ้นรนอย่างสุดชีวิต ! และเมื่อขัดขวางการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายได้ ริมฝีปากของฉู่เหินก็พลันบิดโค้งเหยียดยิ้มเยาะขึ้นมา !

ไททันคิดในใจอย่างกังวลว่าการโจมตีครั้งต่อไปของฉู่เหินจะเป็นผนึกน้ำแข็งพันปีนั่น ! ดังนั้นจึงรีบสร้างเกราะขึ้นมาเพื่อป้องกันไม่ให้ร่างกายแข็งจนเหมือนเมื่อครั้งก่อน ! อย่างไรก็ตาม ที่มันคิดไม่ถึงก็คือ ฉู่เหินไม่ได้สร้างผนึกน้ำแข็งพันปี !!

เพราะมันพบว่ามาตอนนี้รอบกายของตัวเองกลับเต็มไปด้วยเปลวไฟที่กำลังโหมไหม้ ! และแม้ว่าจะไม่ได้สัมผัสเปลวไฟนี้โดยตรง ทว่าก็ยังสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่พุ่งสูง !

และเมื่อเห็นท่าไม่ดี ไททันนั่นก็รีบสร้างเกราะป้องกันขึ้นมาอีกหลายชั้น ! อย่างไรก็ตามอุณหภูมิที่สูงขนาดนี้ทำให้พวกเขารู้สึกทุกข์ทรมานไม่น้อย ! จนต้องเอาเกราะป้องกันออกทีละชั้น ๆ ด้วยความจนใจ ถึงค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย !

แต่หลังจากเอาเกราะป้องกันออก พวกเขาก็รู้สึกเหมือนผิวโดนเผาอย่างทารุณ ! ด้วยมันทำให้ความรู้สึกเหมือนว่ากำลังโดนไฟคลอกอยู่ตลอดเวลา และที่สำคัญคือตอนนี้ต่อไปอยากขยับหนีก็ทำไม่ได้ เพราะร่างกายถูกมังกรสีทองพวกนี้รัดตึงร่างกายไว้เสียแน่น !!!

ด้วยเหตุนี้ไททันตัวนี้จึงได้แต่คำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น ! โดยระหว่างที่อ้าปาก คลื่นพลังเสียงก็ได้ถูกส่งออกมาด้วย ! ทว่าค่ายกลตรงหน้าก็ไม่สะเทือนแม้แต่น้อย ทำให้แน่ชัดแล้วว่า ต่อให้พลังของพวกเขาจะมากขึ้น มันก็ยังไม่มากพอที่จะทำลายค่ายกลนี้ได้อยู่ดี !

นัยน์ของมันสว่างวาบระหว่างเตรียมการโจมตี แต่ฉู่เหินมองออกว่ามันกำลังคิดจะทำอะไร ! เขาเลยรีบเปลี่ยนท่าทางอย่างฉับไว โดยนำเปลวไฟที่รายล้อมอยู่รอบข้างให้กลายเป็นมังกรไฟหลายร้อยหลายพันตัว !

เจ้ามังกรไฟนั่นคำรามลั่น ก่อนจะพุ่งเข้าโจมตีศัตรูอย่างโหดเหี้ยม ! ซึ่งเจ้าไทก็ไม่ทันคิดเลยว่าเปลวไฟนี้จะสามารถเปลี่ยนเป็นอะไรแบบนี้ได้ด้วย ! วิชาไร้ลักษณ์แบบนี้พวกเขาก็ใช้เป็น แต่การจะทำให้ดีได้ขนาดนี้ไม่ง่ายเลย !

ที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ การที่ฉู่เหินสามารถทำได้นั้น ก็เป็นเพราะชายหนุ่มได้เรียนรู้มาจากสนามรบชิงคงนั่นเอง !!!

ไททันมองมังกรจำนวนนับไม่ถ้วนตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว ! แต่ทว่าทันใดนั้นนัยน์ของมันก็สว่างวาบ ก่อนดาบคู่จะปรากฏออกมาจากแหวนมิติในมือ !

ทว่าดาบคู่สองเล่มไม่ได้ฟาดฟันกับมังกรเหล่านั้นแต่อย่างใด มันกลับเพียงฟันสิ่งที่ขัดขวางการเคลื่อนไหวของพวกเขาเท่านั้น ! ทำให้ไม่พูดไม่ได้เลยว่าดาบคู่นี้มีอานุภาพร้ายกาจและรุนแรงเพียงไหน ! เพราะเพียงฟันไม่กี่ครั้งมังกรทองที่พันแน่นทั่วร่างกายก็ได้สลายหายไป !!!

แต่ว่าไททันก็ต้องหน้าถอดสี เพราะมังกรทองของฉู่เหินได้แฝงพลังสายฟ้าที่มาจากชิ้นส่วนพลังไว้ด้วย ทำให้มันเกิดความเจ็บปวดบริเวณผิวหนัง ! เช่นเดียวกับดาบคู่สองเล่มนี้ที่เป็นของที่สร้างจากชิ้นส่วนพลังเช่นเดียวกัน ทำให้เมื่อทั้งสองสัมผัสกัน พวกมันก็ได้สลายหายไปพร้อมกัน !!!

ฉู่เหินรวบรวมสร้างเวทย์โดยอาศัยพลังของค่ายกล ! และเมื่อมันถูกทำลาย เขาก็ยังคงสามารถสร้างขึ้นมาใหม่ได้อีกครั้งอย่างง่ายดาย แต่อีกฝ่ายนั้นไม่เหมือนกัน ดาบคู่สองเล่มของเขาเป็นสิ่งที่สร้างได้ยาก ! ดังนั้นพอเห็นว่ามันถูกทำลายไปแล้ว ไททันก็ย่อมเจ็บปวดใจเป็นธรรมดา !

เมื่อพันธนาการถูกปลดปล่อย ทำให้ไททันรู้สึกเหมือนตัวเองได้รับอิสรภาพอีกครั้ง เพราะมันสามารถแสดงพลังออกมาได้อย่างเต็มที่แล้ว !

ซึ่งทันทีที่มันหลุดจากพันธนาการได้ ไททันนั่นก็รีบจัดการกับมังกรเพลิงในทันที !

เจ้าไททันล่ะอยากจะรู้นักว่ามังกรไฟพวกนี้จะมีพลังมากขนาดไหนกันเชี่ยว ! ดังนั้นมันจึงปล่อยหมัดออกอย่างไม่ยั้งคิด ! พร้อมกับจินตนาการไปแล้วว่า เมื่อไรก็ตามที่หมัดโดนมังกรไฟพวกนี้ พวกมันจะต้องเละเป็นเสี่ยง ๆ อย่างแน่นอน !!!!

ทันทีที่กำปั้นอันใหญ่โตของมันสัมผัสกับมังกรไฟ ทั่วทั้งผืนฟ้าก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ทำให้แม้แต่คนที่อยู่ด้านนอกค่ายกลยังสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือน ส่วนใครที่พลังวรยุทธ์น้อยก็ถึงกับกระอักเลือดออกมา

คนด้านนอกยังเป็นแบบนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสองคนที่ต่อสู้กันอยู่ภายใน ทันทีที่ทั้งสองปะทะกัน ก็ได้เกิดคลื่นพลังขนาดใหญ่กระเพื่อมไหว ! เดิมทีพวกเขานึกว่ามังกรตัวนี้ไม่น่าจะรับการโจมตีที่หนักหน่วงของยักษ์ไททันไหว เนื่องจากมันเป็นเพียงเปลวเพลิงที่หลอมรวมกันเท่านั้น แล้วมันจะสามารถต้านทานยักษ์ไททันได้อย่างไร !

อย่างไรก็ตาม ที่ทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงก็คือ หลังจากที่ทั้งสองปะทะกัน เขาก็พบว่าร่างของมังกรเต็มไปด้วยร่องรอยแตกร้าว แต่กลับไม่แตกสลายไป ส่วนฝั่งยักษ์ไททันเอง ก็บาดเจ็บไม่น้อย เพราะมาตอนนี้มันก็มีเลือดซึมที่มุมปากแล้ว ! กระทั่งร่างกายก็ยังไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง ราวกับจะล้มได้ตลอดเวลา

ยังไม่ทันที่ทุกคนจะได้ตั้งตัว มังกรตัวที่สองก็พุ่งมาแต่ไกล ! ทันทีที่มังกรตัวที่สองปรากฏกาย เจ้ามังกรนั่นก็ไม่ลังเลที่จะใช้กรงเล็บจับร่างกายที่เพิ่งจะยืนได้มั่นคง

เจ้าไททันไม่คิดว่าการโจมตีครั้งที่สองจะมาเร็วถึงเพียงนี้ มันเลยได้แต่รวบรวมพลังเท่าที่ได้ เพื่อต้านการโจมตีนี้ !

ที่ทำให้ไททันแปลกใจก็คือมันใช้พลังเวทย์ใส่การโจมตีเข้าไปด้วย แต่มังกรตัวนี้กลับมีพลังเวทย์แฝงอยู่ด้วยเช่นกัน อีกทั้งยังดูเหมือนจะเป็นพลังที่มากกว่าตัวเองเสียด้วย เพียงแต่ที่ทำให้มันแปลกใจที่สุดก็คืออีกฝ่ายยังไม่ได้แสดงพลังทั้งหมดออกมาด้วยซ้ำ

แต่เจ้าไททันไม่รู้เลยว่านี้ไม่ใช่พลังทั้งหมดที่มังกรของฉู่เหินจะทำได้ ทว่าที่มันมีประสิทธิภาพแค่นี้เพราะพลังวรยุทธ์ของฉู่เหินยังต่ำเกินไป ทำให้ไม่สามารถดึงความสามารถของมังกรไร้ลักษณ์ออกมาได้อย่างเต็มที่

ฉากนี้สร้างความตกตะลึงให้กับผู้ที่ชมอยู่ภายนอก โดยเฉพาะคนที่มาจากในวัง พวกเขารู้ว่าไททันตัวนี้แข็งแกร่งมาก บางทีพวกเขาอาจจะต้องใช้กำลังคนทั้งหมดที่ตัวเองมี จึงจะสามารถโค่นไททันตัวนี้ลงก็เป็นได้ ทว่าฉู่เหินกลับใช้เพียงวิชามังกรไร้ลักษณ์ที่ยังไม่สมบูรณ์ด้วยซ้ำเพื่อโค่นล้มไททันลง !

ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไร ไททันก็ยิ่งตกตะลึง เพราะถ้าสถานการณ์แบบนี้ยังคงดำเนินต่อไป พวกเขาต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัยแน่ เนื่องจากนี้คือค่ายกลของอีกฝ่าย แต่พวกเขาต้องใช้ร่างกายและพลังที่แท้จริงเข้าสู้

…พวกเขาไหนเลยจะรู้ว่าฉู่เหินมีแผนการอย่างหนึ่งอยู่ในใจ

ต้องเข้าใจว่าแม้ตอนนี้เขาเหมือนจะเป็นต่ออยู่ แต่แท้จริงเขากำลังยืนอยู่บนความเสี่ยง และอีกอย่าง พลังวรยุทธ์ของเขาก็มีจำกัด ทำให้เขาไม่สามารถต่อสู้แบบยืดเยื้อได้ ! ทำให้ยิ่งชายหนุ่มย่นเวลาได้สั้นลงเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น เพราะยิ่งสู้นานโอกาสที่เขาจะแพ้ก็ยิ่งสูง ! ดังนั้นในตอนนี้นัยน์ตาฉู่เหินสว่างวาบอย่างมาแผนการ !

ฉู่เหินกัดฟันแน่นขณะสร้างร่างกิเลนในอาณาเขตตัวเอง และมันก็คือพลังเฮือกสุดท้ายที่ฉู่เหินใช้ออกมาแล้ว ! ซึ่งถ้าเขาไม่สามารถจัดการคนพวกนี้ได้ นั่นก็หมายความว่าเขาต้องแลกด้วยชีวิตตัวเองเสียแล้ว

แต่ถ้าเขาไม่ทำแบบนี้และปล่อยให้มันยืดเยื้อ เขาก็ต้องแพ้อยู่ดี เพราะงั้นนี่ก็อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของเขาแล้วก็เป็นได้ ! ดังนั้นในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็ขอดับเครื่องชน ไม่ชนะก็จะไม่ถอยเด็ดขาด !