ตอนที่ 177 ฉันจะรอกัปตันทีมของคุณ

 

 

สมาชิกทีมสปีดมองกันไปมาเงียบๆ แล้วจึงหันไปทางหลินเยียน พวกเขาทุกคนพูดอะไรไม่ออก

 

 

“อย่าได้ใจไปหน่อยเลย การแข่งขันครั้งนี้ยังไม่สิ้นสุดหรอกนะ”

 

 

ลูกทีมของสปีดคนหนึ่งของสปีดตะโกน “กัปตันของเรา แอร์คอมมานเดอร์ จะมาที่นี่ในอีกไม่กี่นาทีนี้!”

 

 

หลินเยียนมองไปที่ชายคนนั้นและตอบอย่างไม่ทุกข์ร้อน “อ้อ”

 

 

ก่อนที่ทีมสปีดจะทันได้ตอบโต้ สมาชิกทีมซีเอ็ชวันทุกคนรวมถึงซ่งเย่าหนานก็วิ่งตรงเข้ามาหาพวกเขา

 

 

“นี่ใช่นายน้อยซ่งหรือเปล่า ทำไมดูเหมือนหมาที่กำลังร้องหงิงๆ เลยละ น่าสมเพชจริง!” เผยอวี่ถังดูหมิ่นเขา

 

 

ซ่งเย่าหนานแสดงท่าทางฮึดฮัดขณะมองไปที่หลินเยียนและเผยอวี่ถัง “ไม่ต้องห่วง แอร์คอมมานเดอร์กำลังมา การแข่งขันยังไม่จบหรอกนะ”

 

 

แอร์คอมมานเดอร์…

 

 

หลินเยียนครุ่นคิด กัปตันทีมสปีดเคยแข่งกับลูกศิษย์ของเธอ ลั่งหมั่ง ครั้งหนึ่งและลูกศิษย์ของเธอก็เอาชนะเขาได้อย่างหมดจด

 

 

ถึงอย่างนั้นเป็นที่รู้กันดีว่าการบังคับรถและทักษะของแอร์คอมมานเดอร์ดีกว่าลูกทีมเป็นไหนๆ เขาอยู่คนละระดับกับสมาชิกในทีม

 

 

เหตุผลที่สปีดสามารถขึ้นไปอยู่ที่การแข่งขันระดับสองได้นั้นส่วนใหญ่มาจากกัปตันทีมของพวกเขา แอร์คอมมานเดอร์

 

 

อย่างไรก็ตาม ในสายตาของหลินเยียนไม่มีความแตกต่างอะไรไม่ว่าจะแข่งกับแอร์คอมมานเดอร์หรือกับลูกทีมของเขา แทบจะไม่ใช่เรื่องท้าทายอะไรสำหรับเธอ

 

 

“แอร์คอมมานเดอร์อยู่ที่นี่” ก็อดซีขมวดคิ้วมุ่นมองไปที่ทีมสปีด

 

 

พวกเขาไม่เห็นแอร์คอมมานเดอร์เลยตลอดเวลาที่ผ่านมา เพราะงั้นพวกเขาเลยสรุปว่าเขาไม่มา แต่ทีม สปีดก็เพิ่งประกาศปาวๆ ถึงการมาของกัปตันของพวกเขาที่ใกล้เข้ามา

 

 

“ฮ่า ฮ่า…ทำไม กลัวเหรอ” ซ่งเย่าหนานยิ้มเยาะขณะพูด “ทีแรกฉันก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องไปรบกวนแอร์คอมมานเดอร์ แต่ดูเหมือนว่าเขาจำเป็นต้องมาแล้วละ”

 

 

หลังจากที่ได้ยินซ่งเย่าหนาน ทีมซีเอ็ชวันก็กลับมาว้าวุ่นใจอีกครั้ง คู่แข่งที่น่าเกรงขามที่สุดของทีมสปีดก็คือแอร์คอมมานเดอร์ หลินเยียนจะเอาชนะเขาได้ยังไง

 

 

“แต่การแข่งขันสิ้นสุดแล้ว ไม่ใช่ปัญหาของเราที่แอร์คอมมานเดอร์ไม่อยู่ที่นี่” ลูกทีมคนหนึ่งของซีเอ็ชวันพูดขึ้น

 

 

“ถ้าว่ากันตามที่นายพูด งั้นการแข่งขันก่อนหน้านี้ก็จบลงแล้วเช่นกัน ทำไมนายถึงยอมให้ผู้หญิงคนนี้เข้าร่วมแข่งขัน กติกาถูกกำหนดไว้แล้วและเราต้องทำตามนั้น” ลูกทีมสปีดคนหนึ่งสวนกลับ

 

 

“งั้นก็รอกัปตันของคุณ” หลินเยียนตอบอย่างไม่แยแสก่อนที่จะโบกมือเป็นเชิงให้หยุดเถียงกันได้แล้ว “ฉันจะไปพัก ไปเรียกฉันแล้วกันถ้ากัปตันของคุณมาแล้ว”

 

 

หลินเยียนสาวเท้าและเดินจากไป

 

 

ลูกทีมซีเอ็ชวันทั้งหมดเดินตามเธอไปติดๆ

 

 

“นี่ พี่เยียน! รอผมก่อน!” เผยอวี่ถังอยากเยาะเย้ยซ่งเย่าหนานใจจะขาด แต่หลินเยียนจู่ๆ ก็ออกมา เขาเลยต้องเร่งฝีเท้าตามเธอมา

 

 

หลายนาทีต่อมา ในห้องรับรอง หลินเยียนสุ่มหยิบนิตยสารเล่มหนึ่งขึ้นมาและเริ่มอ่าน

 

 

สมาชิกทีมซีเอ็ชวันทั้งหมดรุมล้อมรอบตัวเธอ

 

 

“ฮืมมม…คุณหลิน…”

 

 

หนึ่งในนั้นยิ้มประจบตอนไปถึงตัวเธอ

 

 

หลินเยียนวางนิตยสารที่ถือลงและถาม “มีอะไร”

 

 

“คุณหลิน ผมว่าอาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดกัน” ลูกทีมซีเอ็ชวันคนหนึ่งพูดอย่างระแวดระวัง

 

 

“เรื่องเข้าใจผิดอะไร” หลินเยียนชำเลืองมองเขา เธอไม่เข้าใจว่าพวกเขาพูดอะไรกัน

 

 

“ก่อนหน้านี้ ผมคิดว่าคุณเป็นแค่แฟนคลับที่หลงใหลการแข่งรถ…ผมไม่รู้ว่าคุณเก่งขนาดนี้ ดูจากเทคนิคและทักษะของคุณตอนที่แข่งแล้ว คุณคงเข้าแข่งในระดับสามหรือเข้าร่วมทีมชาติได้สบาย”

 

 

 

 

 

  ตอนที่ 178 จะน่ากลัวเกินไปแล้ว

 

 

“การแข่งขันสากลระดับสาม? ฉัน?” หลินเยียนประหลาดใจ

 

 

พูดตรงๆ เธอไม่ได้สนใจการแข่งขันสากลระดับสามเลยสักนิด

 

 

“ใช่” ก็อดซีพยักหน้าและพูด “ผมดูคุณตลอดการแข่งขัน ถ้าคุณสนใจมาอยู่ทีมเราละก็ พวกเรายินดีต้อนรับ”

 

 

หากผู้หญิงคนนี้มาอยู่ทีมซีเอ็ชวันละก็ ทีมของพวกเขาน่าจะขึ้นท็อปห้าหรือท็อปสามในการแข่งขันสากลระดับสามครั้งหน้า!

 

 

 “พี่เยียน พี่สุดยอดไปเลย!” เผยอวี่ถังตรงเข้าไปหาและมองเธอไม่วางตา

 

 

“พี่เยียน มาอยู่ทีมผมได้ไหมได้โปรดเถอะนะพี่ พี่จะนำพาทีมผมไปอยู่ระดับสูงกว่านี้ได้แน่นอน!”

 

 

“ทีมนาย?” ก็อดซีเหลือบตาไปมองเผยอวี่ถัง “ทีมนายไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าแข่งระดับชาติด้วยซ้ำ แต่ยังกล้าชวนคุณหลินเข้าทีม? ไม่เป็นการทำให้พรสวรรค์ของคุณหลินเสียของไปหน่อยเหรอ ถ้าคุณหลินมาอยู่ทีมซีเอ็ชวันละก็ หนังคนละม้วนเลยนะ ทีมเรามีคุณสมบัติที่จะเข้าแข่งขันระดับสามของการแข่งขันระดับสากล ถ้าคุณหลินเต็มใจมาฝึกกับเรา ผมมั่นใจว่าทีมเราได้ท็อปสามของการแข่งสากลระดับสามแน่นอน”

 

 

 สำหรับทีมซีเอ็ชวัน การได้เข้าแข่งระดับสามของการแข่งขันระดับสากลเป็นความสำเร็จที่น่าสรรเสริญ ถ้าหลินเยียนชอบการแข่งรถ เธอไม่มีทางปฏิเสธโอกาสที่จะได้เข้าทีมแน่

 

 

“นายพูดก็มีเหตุผล…” เผยอวี่ถังพูด คิดหนัก

 

 

หลินเยียนแอบยิ้มเล็กน้อยตอนที่ได้ยินคำเชิญชวนของกัปตันซีเอ็ชวัน เธอหยิบนิตยสารขึ้นมาอีกครั้ง

 

 

เธอไม่เคยคิดจะลดสายตาไปที่ระดับสามของการแข่งขันสากลเลยด้วยซ้ำ แถมเธอยังเริ่มมีความรู้สึกแอบเบื่อการแข่งขันระดับหนึ่ง อีกทั้งตอนนี้เธอถูกตัดสิทธิ์จากการแข่งขันอีก

 

 

แน่นอนว่าเรื่องถูกตัดสิทธิ์ไม่ใช่ปัญหาหลัก เธอแค่ไม่ได้สนใจการแข่งระดับสามของการแข่งขันระดับสากลก็เท่านั้น มันคงจะให้อารมณ์แบบผู้ใหญ่มากประสบการณ์รังแกเด็ก เธอไม่อยากทำอย่างนั้น

 

 

“คุณหลิน ก่อนหน้านี้ที่คุณซิ่งผ่านทางสามโค้งและแซงหักหลบฝั่งนู้นจนเกลี้ยง…เป็นเพราะโชค…หรือเพราะเรื่องอื่นเหรอครับ”

 

 

ลูกทีมของซีเอ็ชวันคนหนึ่งถามอย่างระมัดระวังขณะมองไปที่หลินเยียน

 

 

แม้ฟังดูเป็นการถามที่หยาบคาย แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าไม่ใช่เรื่องโชคแน่ ถ้าเธอแค่โชคดีตอนโค้งแรก แล้วอีกสองโค้งที่เหลือล่ะ

 

 

นอกจากนี้ยังมีรายละเอียดและการวิเคราะห์เยอะแยะไปหมด ถ้าไม่ระวังละก็ อาจเกิดอันตรายถึงชีวิตได้ ถึงอย่างนั้นรถของหลินเยียนกลับวิ่งฉิวดั่งสายน้ำไหล นี่ดูยังไงก็ไม่ใช่เรื่องของดวงเลย

 

 

อย่างไรก็ตามวิธีรับมือกับทางโค้งของหลินเยียนช่างเป็นเรื่องที่ปราดเปรื่องและอัศจรรย์เกินบรรยาย ถ้านี้ไม่ใช่เรื่องโชค…ก็น่ากลัวมาก

 

 

“โชค…อาจจะใช่?” หลินเยียนยิ้มและตอบอย่างคลุมเครือ

 

 

“โชคช่วย? จะเป็นเรื่องโชคไปได้ยังไง บ้าน่า ฉันนั่งข้างเธอตลอดการแข่งขันและฉันเห็นทุกอย่างเต็มสองตา ถ้านั้นเป็นแค่เรื่องดวง ป่านนี้เราสองคนตายไปนานแล้ว!” เผยอวี่ถังพูดขัดขึ้นอย่างมีน้ำโห

 

 

เผยอวี่ถังอยู่ในเหตุการณ์ว่าหลินเยียนบ้าระห่ำแค่ไหน ความตั้งอกตั้งใจและจดจ่อในดวงตาของเธอลอยเด่นขึ้นมา เพราะฉะนั้นจะเป็นเรื่องโชคไปได้ไง

 

 

“เอาละ อย่าพูดถึงเรื่องนี้กันอีกเลย” ก็อดซีพูดขึ้น “คุณหลิน คุณอาจไม่รู้จักแอร์คอมมานเดอร์ แต่ถ้าคุณยืนกรานจะแข่งกับเขาละก็ ผมเกรงว่าการจะเอาชนะเขาเป็นเรื่องยากสำหรับคุณ ผมเคยศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับแอร์คอมมานเดอร์มาก่อน คุณมาดูได้ เราพอมีเวลาอยู่”