ลืมรักเลือนใจ 587 คุณชนรถผม / 588 ฝีมือขับรถที่ทนดูไม่ได้
ตอนที่ 587 คุณชนรถผม
ถึงแม้ไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มพูดอะไรบ้าง แต่เห็นเขาโบกมือด้วยความหงุดหงิด
ทันใดนั้น คนเหล่านั้นเหมือนได้พ้นกรรม ต่างพยุงกันลุกขึ้นมา เข้าไปในรถตัวเองอย่างล้มลุกคลุกคลาน เมื่อเหยียบคันเร่งแล้วก็ไม่พบร่องรอยอีกเลย
เห็นเช่นนั้นแล้ว หลินเยียนถึงกับต้องตะลึง ฝีมือขับรถของชายหัวรองทรงนี่ไม่เลวเลยนะ ลองพิจารณามาเป็นนักแข่งรถมืออาชีพของทีมรถแข่งตระกูลเฮ่อได้เลยล่ะ!
หลังจากพวกนั้นหอบหนีกันไปแล้ว ชายหนุ่มยื่นมือให้หลินเยียน
เห็นเช่นนั้นแล้วหลินเยียนไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
“เสื้อ” นัยน์ตาสีมรกตของชายหนุ่มมองไปทางหลินเยียน
ได้ยินเช่นนั้นแล้ว หลินเยียนรีบยื่นชุดสูทในมือตัวเองให้กับเขา
“ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม ถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัวไปก่อนนะ…นายก็รีบไปเถอะ ก่อนพวกเขาจะไปยังบอกอีกว่าให้นายรออยู่ตรงนี้ พวกเขาจะไปเรียกคนมา” หลินเยียนแปลให้ฟังครั้งสุดท้าย
“คุณ ชนรถผม” ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
ได้ยินที่ชายหนุ่มพูดแล้ว หลินเยียนอารมณ์เสียจนแทบจะควบคุมไม่ได้
ผู้ชายคนนี้เป็นคนชนเธอแท้ๆ รถคันนี้พี่หลิงเพิ่งถอยมาใหม่เลยนะ…ถ้าเป็นของเธอเองยังว่าไปอย่าง นี่ไม่ให้เขารับผิดชอบแล้วยังไม่ยอมปล่อยเธอไปอีก จะไถเงินเธอหรือไง?
ชีวิตไม่เอาก็ได้ แต่ถ้าจะมาไถเงินเธอน่ะ บอกได้เลยว่าไม่มีทาง!
อีกอย่าง รถจิ๊ปหรูที่ผู้ชายขับนั้น คิดว่าบริษัทประกันคงไม่จ่ายให้ ต้องออกเงินไปซ่อมเอง ถ้าเป็นแบบนั้นใครจะไปไหว?
หลินเยียนข่มความโกรธเอาไว้ ฝืนยิ้มขึ้น “คือว่า…นายเป็นคนชนรถฉัน ฉันมีกล้องบนรถ ถ้านายไม่เชื่อจริงๆ งั้นเราลองมาดูกันไหม ถ้าฉันชนรถนายล่ะก็…นายจะให้ทำอะไรก็ได้หมด”
“คุณหมายความว่าฝีมือขับรถของผมห่วยแตก” ชายหนุ่มจ้องไปยังหลินเยียน ความเย็นชาปรากฎขึ้นในแววตา
ทันใดนั้นหลินเยียนยักไหล่ขึ้น ใช่แล้ว เขาเข้าใจได้ถูกต้อง เธอหมายความว่าฝีมือขับรถของเขาห่วยแตก ให้เขากลับไปขับรถตู้รับส่งเด็กอนุบาลนั่นแหละ!
ถึงแม้หลินเยียนจะคิดแบบนั้นในใจ แต่กลับไม่กล้าพูดออกมา ได้แต่ยิ้มอย่างเก้อๆ กังๆ “พวกเรามาดูกล้องกันก่อนดีกว่า ให้ภาพเล่าความจริงเองดีไหม”
“ได้” ผ่านไปสักพัก ชายหนุ่มตกลงแล้วพูดกับหลินเยียน “บนรถผมก็มีเหมือนกัน”
“มีอะไร?” หลินเยียนตั้งตัวไม่ทันชั่วขณะ
“กล้องบันทึกการขับรถ” ชายหนุ่มไม่หันหน้ากลับมา เขาเดินไปทางรถจิ๊ปหรูของตัวเอง
“ขึ้นมา”
ชายหนุ่มเปิดประตูรถ
หลินเยียนขึ้นรถจิ๊ปหรูของชายหนุ่มด้วยความลำบากใจ
หลังจากขึ้นรถแล้ว หลินเยียนกวาดสายตามองไปรอบๆ ต้องยอมรับว่าการตกแต่งและสไตล์ในรถนี้เต็มไปด้วยกลิ่นของเงิน
แต่ที่เสียดายคือรถจิ๊ปที่ราคาไม่เบาคันนี้ หัวรถบุบ ทั้งสองข้างของตัวรถยังเต็มไปด้วยรอยขูด แม้กระทั่งหลินเยียนเองยังรู้สึกปวดใจ
หลังจากชายหนุ่มขึ้นรถแล้วไม่ได้พูดอะไร เขาใช้หน้าจอที่อยู่ตรงกลางรถฉายภาพในกล้อง
เนื้อหาในวีดีโอเป็นการบันทึกสามสิบนาทีก่อนรถชน
หลินเยียนมองไปยังหน้าจอ ตอนนั้นรถที่เขาขับเอนไปเอนมาโครงเครงไม่เบา รถดีๆ แบบนี้ปล่อยให้เขาขับถือว่าเสียของจริงๆ
ผ่านไปสักพัก บนหน้าจอปรากฎวินาทีก่อนที่จะรถชน
ในภาพนั้นเห็นแค่รถที่หลินเยียนขับอยู่พยายามหักหลบอย่างบ้าคลั่ง แต่รถที่เขาขับนั้นเป็นเหมือนแม่เหล็กซะอย่างงั้น ไม่ว่ารถของหลินเยียนจะขับไปทางนั้น รถคันนี้ก็หักไปทางนั้น สุดท้ายรถของหลินเยียนถูกบังคับให้หยุด แต่รถที่เขาขับกลับชนเข้ามาจังๆ …
เมื่อเห็นภาพนี้แล้ว แววตาเรียบนิ่งที่ไร้อารมณ์ใดๆ ของชายหนุ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นเล็กน้อย
ตอนที่ 588 ฝีมือขับรถที่ทนดูไม่ได้
ขณะนี้ผู้ชายขมวดคิ้วขึ้น เหมือนไม่อยากยอมรับความจริงที่ปรากฎขึ้นนี้ เขาถึงขั้นกรอเทปไปมาดูซ้ำๆ อยู่หลายรอบ แต่เสียดายที่ความจริงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ รถที่หลินเยียนเป็นคนขับนั้นหยุดชะงักตั้งนานแล้ว เขาเองที่เป็นฝ่ายพุ่งไปชน
ฉากที่ปรากฏขึ้นสามารถเอาไปเป็นแบบอย่างคู่มือการกุเรื่องรีดไถเงินชาวบ้านได้เลย
รอยยิ้มบนหน้าหลินเยียนดูชัดขึ้นเรื่อยๆ เธอมองไปทางผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาอย่างมีเลศนัย
ต้องยอมรับว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนส่วนน้อยที่จะบังคับให้เธอจอดรถได้ การที่รถที่หลินเยียนขับถูกบังคับให้หยุดนั้น ชาตินี้เคยเกิดขึ้นเพียงสามครั้งเท่านั้น
ครั้งแรกคือไฟแดง
ครั้งที่สองคือกรังด์ปรีซ์
ครั้งที่สาม…คือฝีมือการขับรถที่ทนดูไม่ได้ของผู้ชายคนนี้
หลินเยียนสาบานได้เลยว่าถ้าผู้ชายคนนี้ไม่ได้ตั้งใจสร้างเรื่องไถเงินล่ะก็ ฝีมือขับรถของเขาต้องห่วยแตกถึงขั้นสุดแน่ๆ
“เป็นไงล่ะ ความจริงก็เห็นๆ กันอยู่ ใช่ไหมล่ะ” ผ่านไปไม่นาน หลินเยียนมองไปทางผู้ชายที่กำลังครุ่นคิดอยู่แล้วหัวเราะเบาๆ
ได้ยินเสียงหลินเยียนแล้วชายหนุ่มก็เพิ่งจะดึงสติกลับมาได้ สายตามองไปทางหลินเยียนอีกครั้ง “คุณ…ทำอะไรกับกล้องผมหรือเปล่า”
สิ้นเสียงผู้ชาย รอยยิ้มบนหน้าหลินเยียนชะงักไปชั่วขณะ
หลินเยียนคิดมาตลอดว่าบนโลกนี้มีคนหน้าด้านเหมือนเธอไม่เยอะแล้ว จนกระทั่งมาเจอผู้ชายคนนี้
กล้องที่ติดอยู่บนรถยังตุกติกอะไรได้อีกเหรอ!
เกิดมาชาตินี้หลินเยียนยังไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้เลย
ถ้าถอยกลับมาคิดดูดีๆ ต่อให้เปลี่ยนภาพได้ก็ตาม หลังจากเธอขึ้นรถเขาแล้ว เธอนั่งอยู่ฝั่งคนนั่งตลอด การกระทำทุกอย่างล้วนอยู่ในสายตาเขา เธอยังไม่เคยแตะกล้องเลยแม้แต่นิดเดียว
“ด้วยฝีมือของผม ไม่มีทางไปโดนรถคุณได้” ผ่านไปไม่นาน สีหน้าผู้ชายกลับสู่ความเย็นชาอีกครั้ง นัยน์ตาสีมรกตจ้องไปยังหลินเยียน “ถ้าคุณพูดความจริงว่าคุณเป็นคนชนรถผม ผมจะปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป”
หลินเยียนมองผู้ชายตรงหน้าแล้วรู้สึกว่าเขาไม่สามารถเยียวยาได้แล้ว ยังมีหน้ามาพูดถึงเรื่องฝีมือขับรถอีก เขาเข้าใจอะไรผิดกับฝีมือขับรถหรือเปล่าเนี่ย!
ฝีมือขับรถงั้นเหรอ เขามีทักษะแบบนี้ติดตัวด้วยเหรอ เขาไม่มีฝีมือขับรถใดๆ เลยเหอะ!
“คุณพี่ขับรถชนรถฉันจริงๆ กล้องบันทึกการขับรถ…ปลอมได้ด้วยเหรอ” หลินเยียนพูดขึ้น
“คุณ…มั่นใจเหรอ ผมให้โอกาสคุณอีกครั้ง บอกความจริงมา” แววตาของผู้ชายเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ
“คุณพูดส่งเดชไปงั้นใช่ไหม” ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา
หลินเยียน “…”
ใครก็ได้มาช่วยเธอสักทีเถอะ!
โดนคนพวกนั้นพาตัวไปยังดีกว่าอีก! เธอทนไม่ไหวแล้ว!
“ขอโทษนะ…ฉันไม่ควรใส่ร้ายคุณ ฝีมือขับรถของฉันมีขีดจำกัด…รวมถึงเส้นทางนี้ขับยากจริงๆ ฉันเผลอแป๊บเดียวก็ชนรถคุณซะเลย อีกอย่าง โค้ชขับรถของฉันตายไปแล้ว โมโหตายเพราะฉันน่ะ” หลินเยียนจ้องไปยังชายคนนั้นพูดขึ้นด้วยท่าทางฟึดฟัด
“ดีมาก”
สิ้นเสียงหลินเยียน สีหน้าเย็นชาของชายหนุ่มค่อยๆ ผ่อนคลายลง
“แต่…ขอบอกก่อนว่าฉันไม่มีเงินชดใช้ให้นะ” หลินเยียนรีบพูดขึ้น
ให้เธอยอมรับว่าฝีมือการขับรถของตัวเองใช้ไม่ได้…ไม่มีปัญหา!
ให้เธอชดใช้ด้วยเงิน…ไม่มีทาง!
“ไม่เป็นไร ผมให้อภัยคุณ ไม่ต้องใช้คืน” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
หลินเยียน “…”
สรุปว่า ผู้ชายคนนี้แค่ทนไม่ได้ที่คนอื่นหาว่าฝีมือขับรถของเขาห่วยแตกงั้นเหรอ
“ทีหลังขับรถระวังหน่อยนะ” ชายหนุ่มพูดขึ้นอีก
หลินเยียนยิ้มเจื่อนๆ ขอบคุณสำหรับความห่วงใยจากใจเลยจ้ะ
Comments