หลินเยียนเห็นใบหน้าของตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกแล้วหัวใจพังทลายลงมา “ลูกพี่ท่านนี้ คุณต้องการอะไรกันแน่? อย่าใช้เสียงของฉัน ใช้น้ำเสียงแข็งกระด้างแบบนั้นพูดได้มั้ย? แล้วก็! คุณใช้ร่างกายของฉันสูบบุหรี่ได้ยังไง! ปล่อยลูกช้างไปเถอะ!”  

 

 

           “ไม่ได้สูบ”  

 

 

           “จุดก็ไม่ได้! แบบนี้ก็เหมือนร่างกายของฉันสูบบุหรี่โดยอ้อมไม่ใช่เหรอ!”  

 

 

           “ขอโทษ ชินน่ะ” เผยอวี้เฉิงพูดแล้วดับบุหรี่โดยดี  

 

 

           หลินเยียนอึ้ง ไอ้…ไอ้คนนี้ฟังเหตุผลซะด้วย?  

 

 

           ในเมื่อวิธีพวกนั้นไม่ได้ผล ไม่แน่ว่าอาจจะสามารถเจรจากับเขาให้รู้เรื่อง…  

 

 

           คิดถึงตรงนี้ หลินเยียนพลันพูดด้วยน้ำเสียงหยั่งเชิง “เออ อ่านโน้ตที่ฉันเขียนไว้ให้แล้วใช่มั้ย! เธอมีอะไรอยากพูดหรือเปล่า?”  

 

 

           เผยอวี้เฉิง “อ่านแล้ว เหตุผลของเธอคืออะไร?”  

 

 

           พูดถึงเรื่องนี้ หลินเยียนก็หัวเสีย  

 

 

           “เธอยังมีหน้ามาถามเหตุผลจากฉันอีกเหรอ? ก็เพราะเรื่องบ้าๆ ที่เธอสร้างไว้ไงล่ะ! ทำให้ตอนนี้ข่าวลือของฉันกับเผยหนานซวี่ถูกเผยแพร่เต็มอินเตอร์เน็ต ใช่สิ แล้วก็กองถ่ายนั่น กองถ่ายนั่นมันนรกชัดๆ นักแสดงชายแทบจะทุกคนในนั้นล้วนเคยมีข่าวกับฉัน แฟนคลับของพวกเขาทุกคนเพียงพอที่จะทำให้ฉันตายเป็นผีไร้ญาติไม่มีที่ฝัง ตอนนี้ฉันกลายเป็นศัตรูอันดับหนึ่งที่พวกแฟนคลับหญิงทั้งวงการบันเทิงตามฆ่าไปแล้ว…” หลินเยียนกล่าวโทษอย่างเดือดดาล   

 

 

เผยอวี้เฉิง “แล้ว…”  

 

 

           หลินเยียน “เพราะฉะนั้นเพื่อให้ฉันสามารถอยู่รอดปลอดภัยในกองถ่ายนั่น ถ้าในระหว่างที่ฉันถ่ายอยู่ เธอเข้ามาควบคุมฉัน เธอก็ต้องรักษาระยะห่างกับคนที่ฉันเอ่ยถึงด้านบนอย่างเข้มงวด!”  

 

 

           เผยอวี้เฉิงได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า “เป็นวิธีที่ไม่เลว”  

 

 

           ไม่รู้เพราะอะไรหลินเยียนถึงได้รู้สึกว่าน้ำเสียงของไอ้คนนี้ดูแปลกๆ ทำไมดูเหมือนดีใจมาก?  

 

 

           “งั้นเธอหมายความว่า…เธอเห็นด้วยกับข้อกำหนดพวกนี้งั้นเหรอ?” หลินเยียนลองถามหยั่งเชิง  

 

 

           เผยอวี้เฉิงชะงักไปครู่ สายตาพลันจ้องไปที่เนื้อหาข้อสุดท้ายบนกระดาษ “ห้าข้อแรกไม่มีปัญหา แล้วเหตุผลของข้อหกคือ?”  

 

 

           “เธอยังมีหน้ามาถามเหตุผลกับฉันอีก!!!” หลินเยียนเน้นย้ำคำพูดนี้อีกครั้ง พลันพูดอย่างแค้นเคือง “เธอลืมเรื่องบ้าคลั่งที่เธอทำกับท่านประธานเผยไปแล้วเหรอ?”  

 

 

           “ตามหลักเหตุผลแล้ว เรื่องพวกนั้น เธอเป็นคนทำ”  

 

 

           “หุบปาก! มันไม่ใช่สิ่งที่อัตนัยของฉันยินยอมที่จะทำ ไม่เกี่ยวกับฉัน! เธอเป็นคนควบคุมฉัน!”  

 

 

           “เธอหมายความว่า เธอบริสุทธิ์ใจงั้นซิ?”  

 

 

           “แน่นอนสิ! เธอยังต้องถามอีกเหรอ? เธอคิดว่าฉันวิปริตหมือนเธอเหรอ?” หลินเยียนถาม  

 

 

           สิ้นเสียงของเขา โทรศัพท์มือถือของเธอที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานพลันดังแว่วขึ้นอย่างกะทันหัน  

 

 

           หลินเยียนกลัวว่าจะเป็นข้อความสำคัญที่จ้าวหงหลิงส่งมา จึงรีบพูดว่า “รีบเปิดให้ฉัน ดูซิว่าใครเป็นคนส่งมา!”  

 

 

           โทรศัพท์มือถือของหลินเยียนปลดล็อกด้วยลายนิ้วมือ เผยอวี้เฉิงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาปลดล็อก ก่อนจะเปิดข้อความที่หลินเยียนเพิ่งได้รับ  

 

 

           ข้อความนั้นเป็นคลิปวิดีโอ พอเปิดออกมา ภาพพื้นหลังในรูปคือข้างสระว่ายน้ำในวิลล่าอันหรูหราหลังหนึ่ง ไม่นานชายคนหนึ่งก็เดินมาที่ข้างสระ ชายคนนั้นสวมเพียงกางเกงว่ายน้ำ ไหล่กว้างสะโพกแคบขาเรียวยาว และคนๆ นั้นก็คือ…เผยอวี้เฉิง…  

 

 

           หลินเยียนคิดไม่ถึงเลยว่า เปิดข้อความออกมาแล้วสิ่งที่กระแทกตาจะเป็นภาพที่น่าตื่นเต้นเช่นนี้ ถ้าตอนนี้เธออยู่ในร่างกายของตน คงโยนโทรศัพท์มือถือออกไปแล้ว!  

 

 

           หลินเยียน “หน็อย! ใครส่งมาให้ฉันเนี่ย???”  

 

 

           เผยอวี้เฉิงหัวเราะเบาๆ ด้วยเสียงอันทุ้มต่ำและแหบพร่า “บริสุทธิ์ใจงั้นเหรอ?”  

 

 

           หลินเยียน “ไม่ใช่ฉัน! ฉันเปล่า! ฉันถูกใส่ร้าย!”