ลืมรักเลือนใจ 607 เพราะว่าอันตรายมาก / 608 สายเรียกเข้าเหนือคาด
ตอนที่ 607 เพราะว่าอันตรายมาก
“หืม?”
สิ้นเสียงชายหนุ่ม สีหน้าหลินเยียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ผู้เล่นหลายคนงั้นเหรอ?!
เธอไม่เห็นใครสักคนเลย!
อีกอย่าง เกมแบบนี้น่าจะยังไม่กลายเป็นที่นิยมสิ!
ถ้าเกมนี้ถูกเปิดให้ใช้งานแล้ว เชื่อว่าโลกทั้งใบน่าจะรู้เรื่องกันหมด เป็นไปได้ไงจะมีผู้เล่นอยู่หลายคนล่ะ
“เรื่องที่คุณไม่รู้ยังมีอีกเยอะ ไม่ต้องขี้สงสัยอะไรมาก เดี๋ยวสักพักก็จะรู้เอง” รอยยิ้มประหลาดปรากฎบนใบหน้าชายหนุ่ม
ถ้าชายหนุ่มไม่ได้พูดแบบนี้ หลินเยียนอาจจะยังไม่คิดอะไรก็ได้ แต่พอเขาพูดแบบนี้แล้ว ความขี้เผือกของหลินเยียนถูกกระตุ้นให้ทำงานทันที
หรือว่า…เกมนี้จะมีความลับอย่างอื่น?
มาบอกให้เธออย่าทำตัวขี้สงสัย เขาไม่รู้หรือว่าบนโลกนี้นอกจากแมวกับเสือดาวแล้ว สิ่งมีชีวิตที่ขี้เผือกที่สุดคือผู้หญิง!
ยิ่งเขาไม่ให้หลินเยียนถาม เธอก็ยิ่งอยากจะถาม
“เถ้าแก่ บอส จอมยุทธ…บอกฉันหน่อยสิ!” หลินเยียนมองไปทางชายหนุ่ม
ผ่านไปสักพัก ชายหนุ่มนวดที่หัวคิ้วเล็กน้อยแล้วมองไปทางหลินเยียนอีกครั้ง ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย “คุณดูขี้สงสัยจัง”
ได้ยินเช่นนั้นแล้ว หลินเยียนเผยยิ้มเจื่อนๆ “ฉันก็แค่อยากรู้ภาพรวมของบริษัทล่วงหน้าไงล่ะคะ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อบริการที่ดีของบริษัทในอนาคตน่ะ!”
“อยากรู้เรื่องอะไรเหรอ” เหมือนชายหนุ่มจะเริ่มเข้าใจ
“ผู้เล่นไงล่ะคะ!” หลินเยียนรีบพูดขึ้น “ผู้เล่นอยู่ไหนเหรอคะ ฉันเจอแต่เอ็นพีซี ไม่เห็นมีผู้เล่นสักคนเลย ถ้าฉันเจอผู้เล่นในเกม ตอนนี้ฉันก็คงไม่ตายแล้วล่ะ!”
“ไม่ตาย ทำไมเหรอ” ชายหนุ่มพูดขึ้น
“ฉันจะใช้เงินซื้อผู้เล่นพวกนั้นให้ต่อยเอ็นพีซีไงล่ะ” หลินเยียนตอบตามธรรมชาติ
สิ้นเสียงหลินเยียน ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่สักพัก แล้วจึงมองไปทางหลินเยียนอีกครั้ง “เกมนี้ไม่เหมือนเกมที่คุณเคยรู้จักมาก่อน”
หลินเยียนเหลือบมองชายหนุ่ม…แน่นอนว่าไม่เหมือนกันสิ ยังต้องพูดอีกเหรอ
เธอท่องโลกในวงการเกมมานานหลายปี วันเดียวชินมือ สามวันชำนาญ ครึ่งเดือนได้เป็นเกมคิงออฟกลอรี…ยังไม่เคยมีเกมไหนที่ทำให้หลินเยียนตกหลุมรักในพริบตาแบบนี้ได้ มีแค่เกมโลกเสมือนจริงแบบโฮโลกราฟิกรุ่นนี้ที่ทำให้เธอเล่นได้ตลอดชีวิต!
“ผู้เล่นทั่วไปจะทำการปิดบังตัวตน อาจจะเป็นเอ็นพีซีบางคน ถ้าผู้เล่นไม่พูด คุณก็ไม่รู้” ชายหนุ่มอธิบายให้หลินเยียนฟัง
“หืม? ปิดบัง? ทำไมเหรอคะ?” หลินเยียนฟังแล้วงงไปหมด
“เพราะว่าอันตรายมาก” ชายหนุ่มพูดขึ้น
หลินเยียน “…”
พูดไปตั้งนานเธอก็ยังไม่เข้าใจ แค่เล่นเกมเฉยๆ จะไปอันตรายยังไง
“ส่วนพวกผู้เล่นระดับสูงต่างมีฐานทัพของตัวเอง ซึ่งเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุดในเกม” ชายหนุ่มพูดต่อ “ดังนั้นการที่ไม่เจอกับผู้เล่นคนอื่น ไม่ใช่เรื่องร้ายอะไร”
แต่พอหลินเยียนถามต่อไป เขากลับไม่หลุดพูดอะไรมาอีกแม้แต่คำเดียว
เห็นแบบนั้น หลินเยียนก็เลยต้องยอมแพ้
เพราะยังไงโอกาสในอนาคตยังมีอีกเยอะ ต่อให้เขาไม่พูด เธอมั่นใจว่าตัวเองพอจะหาลู่ทางได้เอง
…
หลังจากกลับมาที่คฤหาสน์เมฆ หลินเยียนนอนอยู่บนโซฟา เธอหยิบมือถือออกมาแล้วคลิกไปที่เว็บเบราว์เซอร์ พิมพ์คำว่า ‘เกมโลกเสมือนจริงโฮโลกราฟิก’ แต่แล้ว กลับไม่พบเนื้อหาอะไรที่ใช้ได้เลย
หลินเยียนชักจะสงสัยว่า โหมดเกมล้ำสมัยขั้นเทพที่ถูกพัฒนาขึ้นจนสำเร็จ ถึงไม่ได้กลายเป็นที่แพร่หลาย แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีข้อมูลอะไรเลย…
ดังนั้น…เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ตอนที่ 608 สายเรียกเข้าเหนือคาด
หลินเยียนไม่มีเวลาไปคิดมาก เธอยังต้องรีบไปทำงานต่อ
หลังจากข่าวเรื่องการเข้าร่วมกองถ่าย ‘เลเจนด์’ พี่หลิงก็เริ่มทยอยรับงานให้เธอ
ถึงแม้ดาราเล็กๆ อย่างเธอได้มาอยู่ในพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์ที่มีแต่ดาราแนวหน้ารวมตัวกันจะยังไม่ถือว่าพิเศษเท่าไหร่ แต่สวัสดิการดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย รวมถึงการที่เธอได้ตัวละครที่ค่อนข้างเป็นที่จับตามองอย่างเยวาโดยบังเอิญ ก็ทำให้กระแส ‘คู่ปรับมหากาฬ’ อยู่คงที่เช่นเคย ทำให้งานและรายได้เพิ่มขึ้นจากแต่ก่อนเยอะกว่าเดิม
ดังนั้นถือว่าหลินเยียนทำงานได้อย่างมีความสุขทีเดียว
ช่วงนี้เธอได้เงินค่อนข้างมาก รวมถึงเธอได้งานพาร์ทไทม์ที่มีค่าตอบแทนอย่างน่าทึ่ง ตัดส่วนที่เธอบริจาคไปแล้วและส่วนที่ให้แม่ไป ยังคงเหลือเงินอีกก้อนหนึ่ง หลังจากเลิกงานแล้ว หลินเยียนเตรียมตัวไปซื้อรถสักคัน
ตอนนี้อย่าหวังว่าเธอจะได้แตะรถของพี่หลิงเลย…
ด้วยนิสัยของหลินเยียน เป็นไปไม่ได้ที่จะซื้อรถใหม่ สุดท้ายเธอใช้เทคนิคต่อราคาที่ชำนาญการ ซื้อรถวินเทจ…หลายมือมาคันหนึ่ง ในราคาที่ต่ำมาก
เธอรู้สภาพทุกอย่างของรถอย่างชัดเจน คนขายรถนึกว่าเธอเป็นคนในวงการเดียวกันที่จะมาหาเรื่อง สุดท้ายส่งเธอออกจากร้านไปราวกับส่งเทพกลับสวรรค์
เสร็จแล้วหลินเยียนค่อยหาซื้ออะไหล่รถถูกๆ มาเอง ตกแต่งรถตั้งแต่หลังคาจรดล้อใหม่ สุดท้ายรถวินเทจสีเงินที่เปลี่ยนเครื่องภายในใหม่แต่ภายนอกมีหน้าตาทรุดโทรมผุพังนั้นก็ได้กลายมาเป็นรถของหลินเยียน
การแต่งรถทำให้เสพติดได้ สุดท้ายเพราะว่าขี้เหนียวรวมถึงไม่มีเงิน หลินเยียนถึงยอมหยุดแต่งรถต่อไป
หลังจากสำเร็จเสร็จสิ้นแล้ว ขณะที่หลินเยียนกำลังเตรียมตัวขับรถใหม่ของตัวเองกลับบ้าน แต่ในระหว่างทางก็มีสายที่เหนือการคาดหมายโทรเข้ามา
มองดูชื่อที่ปรากฏขึ้นบนมือถือ หลินเยียนรู้สึกลังเล…
หลินเยว่ทง…
เธอจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าพ่อคนนี้ไม่ได้ติดต่อมาหาตัวเองนานแค่ไหนแล้ว วันนี้ดันโทรมาหาเธอเองซะอย่างนั้น?
เธอรู้สึกสงสัยอยู่เหมือนกัน ที่เขาตามหาตัวเธอแบบนี้ มีเรื่องอะไรกันแน่
หรือว่าช่วงนี้เธอแย่งบทของหลินซูหย่ามา ทำให้ในฐานะพ่ออย่างเขาต้องมาซ้ำเติมอีกครั้งเหรอ
หลินเยียนแสยะยิ้มขึ้น เธอใส่หูฟังบลูทูธแล้วรับสาย
หลินเยียนยังไม่ทันพูดอะไร เสียงทุ้มต่ำของหลินเยว่ทงดังขึ้นจากปลายสาย “เสี่ยวเยียน เธอมาที่คลับเฮาส์เซเลียนภายในครึ่งชั่วโมงนะ”
คลับเฮาส์เซเลียน?
นั่นเป็นสโมสรส่วนตัวที่ไฮคลาสที่สุดในเมืองตี้ตู แค่เงินค่าแรกเข้าก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเป็นหลักสิบล้าน อีกทั้งยังมีการจำกัดจำนวน เข้มงวดกับการคัดเลือกสมาชิกเป็นอย่างยิ่งอีกด้วย
หลินเยียนหัวเราะ “ขอโทษนะคะคุณหลิน สถานที่แบบนั้น ฉันไม่มีสิทธิ์เข้าไปหรอกค่ะ”
หลินเยว่ทงเริ่มจะหงุดหงิดแต่ก็ยังพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เธอไปถึงหน้าประตูแล้วจะมีคนพาเธอเข้ามา ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนค่อยมา และต้องแต่งตัวให้สุภาพอย่างเป็นทางการด้วยถึงจะเข้ามาได้”
หลินเยว่ทงมีเรื่องจะคุยกับเธอ อีกทั้งยังดูจริงจังซะด้วย?
ช่างเป็นเรื่องประหลาดจริงๆ…
พอพูดแบบนี้แล้วทำให้หลินเยียนยิ่งประหลาดใจขึ้นไปใหญ่
ก่อนหน้านั้นบอสเซียวบอกว่าเธอเป็นคนขี้สงสัย ซึ่งก็เป็นเรื่องจริง
สายเรียกเข้าอันประหลาดของหลินเยว่ทง กระตุ้นความสนใจของหลินเยียนได้สำเร็จ
แต่จะว่าไปนี่มันคือคลับเฮาส์เซเลียนเลยนะ ใช้จ่ายมั่วๆ แต่ละทีจะต้องใช้จำนวนเงินมหาศาลขนาดไหน เกาะข้าวกินสักมื้อก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรไป
หลินเยียนเหลือบมองตัวเอง เนื่องจากว่าวันนี้มีงาน เธอทั้งแต่หน้าทั้งเซ็ททรงผม เสื้อที่ใส่อยู่ก็ถือว่าสุภาพเหมาะสม ดังนั้นถือว่าเธอประหยัดค่าคอสตูมกับค่าจ้างแต่งหน้าไว้ได้ แค่ไปแต่ตัวก็พอแล้ว
ดังนั้นหลินเยียนขับรถมุ่งไปทางคลับเฮ้าส์เซเลียนทันที…
Comments