ลืมรักเลือนใจ 601 ช่างเป็นอัจฉริยะจริงๆ / 602 ตระกูลมั่งคั่งร่ำรวย
ตอนที่ 601 ช่างเป็นอัจฉริยะจริงๆ
หลังจากเสียงดังขึ้น หลินเยียนมองไปรอบๆ ด้วยความประหลาดใจ แต่กลับไม่เห็นใครสักคนเลย
“ไม่หรอกมั้ง”
ในขณะนี้ หลินเยียนรู้สึกอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น นี่เหรอเกมโฮโลกราฟิกโลกเสมือนจริงในตำนาน?
ถึงแม้หลินเยียนจะพอรู้ว่ามีเทคโนโลยีโฮโลกราฟิกแบบนี้อยู่ แต่พอได้สัมผัสกับตัวครั้งแรกแล้ว ยังคงรู้สึกว่ามหัศจรรย์อยู่ดี
นี่ไม่ต่างอะไรกับชีวิตจริงเท่าไหร่ หลินเยียนที่อยู่ในเกมตอนนี้ยังรู้สึกว่านี่แหละคือความเป็นจริง
หลินเยียนยังไม่ทันคิดต่อไป จู่ๆ มีหญิงสาวคนหนึ่งกระโดดลงมาจากเมฆและมายืนอยู่ข้างๆ หลินเยียน
หลินเยียนกวาดสายตามอง หญิงสาวแต่งตัวย้อนยุค สีผมดกดำสนิทยาวถึงช่วงเอว กลางหน้าผากมีจันทราสีแดงปรากฎอยู่
“กรุณาเลือกตัวครของคุณเพื่อเข้าสู่เกม บันทึกข้อมูลตัวละครในเกมให้คุณแล้ว”
เสียงลอยๆ นั้นดังขึ้นอีกครั้ง
ในขณะนี้ หลินเยียนเผยสีหน้าตะลึง อดมองไปทางผู้หญิงข้างๆ ไม่ได้
นี่คือตัวละครในเกมเหรอเนี่ย?
สมจริงเกินไปหรือเปล่า!
บอสของเธอเป็นใครกันแน่ เขาเป็นคนคิดค้นเกมโฮโลกราฟิกแบบนี้จริงเหรอ?
ถ้าเกมนี้เริ่มกลายเป็นที่แพร่หลาย หลินเยียนเชื่อสุดใจว่าผู้เล่นทั่วโลกจะต้องบ้าคลั่งเพราะสิ่งนี้
“กรุณาเข้าสู่เกม” เสียงเตือนของระบบดังขึ้น
หญิงสาวที่แลดูเหมือนนางฟ้านี้ เป็นตัวละครที่เธอสร้างงั้นเหรอ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเข้ามาในเกมโฮโลกราฟิก ยังไม่ทันได้เข้าเกมจริงจังเลย เธอไปสร้างตัวละครตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
หลินเยียนไม่ได้คิดอะไรมาก ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอรีบคลิกคำว่า ‘เริ่ม’ ที่เป็นสีเรนโบว์ข้างๆ
“คุณได้ลบตัวละครแล้ว ไม่สามารถเริ่มเกมได้ คุณสามารถสร้างตัวละครใหม่และเริ่มมิชชั่นใหม่” หลินเยียนยังตั้งตัวไม่ทัน เสียงเตือนของระบบก็ได้ดังขึ้นอีกครั้ง
สิ้นเสียงระบบ หลินเยียนชะงักอยู่กับที่
เธอเลือกลบตัวละครตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ผ่านไปไม่นาน หลินเยียนมองสำรวจดูอีกครั้ง อดถอนหายใจไม่ได้
ด้านซ้ายของปุ่มเริ่ม มีปุ่มลบจริงๆ
ปุ่มเริ่มกับปุ่มลบติดอยู่ด้วยกันเนี่ยนะ
“เกมนี้เจ้าเล่ห์เกินไปไหมเนี่ย” หลินเยียนแอบแขวะในใจ
แต่ก็ยังดีที่บริเวณด้านขวามีปุ่มที่คืนสภาพตัวละครกลับมาได้
หลินเยียนไม่ได้คิดอะไรมาก เธอทำตามเสียงที่ระบบแนะนำ
แต่พบว่าตัวละครที่ลบไปแล้ว ไม่สามารถกู้คืนได้ภายในหนึ่งเดือน ถ้าอยากเข้าไปในเกมต้องสร้างตัวละครใหม่อีกครั้ง
หลินเยียนก็เลยต้องสร้างตัวละครในเกมใหม่อีกครั้งด้วยความลำบากใจ
แต่แล้ว หลินเยียนรู้สึกเซอร์ไพรส์ว่าการสร้างตัวละครในเกมโฮโลกราฟิกนี้ สามารถเป็นไปตามความชอบของเธอ
หญิงชายวัยรุ่นวัยชรา สูงใหญ่ผอมเพียว ทั้งหมดสามารถควบคุมตามความคิดตัวเอง
อีกทั้งยังสามารถบีบหน้าได้ด้วย ไม่ว่าจะขี้เหร่หรือสวยก็ขึ้นอยู่กับมือของตัวเองทั้งนั้น
หลินเยียนบีบตัวละครหญิงทั้งหมดสามตัว แต่ละตัวล้วนแต่หน้าตาสวยขั้นเทพ ถ้าปล่อยเข้ามาในโลกชีวิตจริงล่ะก็ ไม่รู้ว่าจะทำให้ผู้ชายทั้งหลายวุ่นวายแค่ไหน
ทันใดนั้น หลินเยียนกรอกตาไปมาเล็กน้อย เธออยากสร้างตัวละครที่ดูอินดี้หน่อย
เพศ : ชาย
น้ำหนัก : 150 กิโลกรัม
พลัง : มหาศาล
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง หลินเยียนจ้องไปยังตัวละครที่ตัวเองเพิ่งสร้างเสร็จ แล้วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจอย่างยิ่ง
หน้าตาแบบนี้ หุ่นแบบนี้ แยกไม่ออกแล้วว่าเป็นมนุษย์หรือว่าเป็นสัตว์กันแน่
ถึงแม้หน้าตาจะดูละเมิดกฎหมายไปนิด แต่ตาตี่คู่นั้นกลับแลดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูก
จากนั้น หลินเยียนตั้งชื่อให้เจ้าปุ๊กลุ๊กที่หน้าตาค่อนข้างจะผิดกฎหมาย
นามสกุล : หลิน
ชื่อ : ฮวดไช้
หลินเยียนอดถอนหายใจไม่ได้ เกมโฮโลกราฟิกแบบนี้ เธอแค่สร้างตัวละครก็เล่นได้หลายเดือนแล้ว ใครเป็นคนสร้างโหมดเกมแบบนี้ขึ้นมาเนี่ย ช่างเป็นอัจฉริยะจริงๆ !
ตอนที่ 602 ตระกูลมั่งคั่งร่ำรวย
หลังจากสร้างตัวละครเพศชายอ้วนล่ำตรงหน้าเสร็จ หลินเยียนถึงค่อยตั้งใจสร้างตัวละครที่เป็นของตัวเองอย่างแท้จริง โดยจะสร้างตามตัวเองในชีวิตจริง
แต่แล้ว หลินเยียนยังไม่ทันทำอะไรต่อ เสียงเตือนของระบบได้ดังขึ้นกะทันหัน “ตัวละครที่คุณสร้างเกินเวลาที่กำหนดแล้ว ระบบจะสุ่มเลือกตัวละครที่คุณสร้างเพื่อเริ่มเกม”
“อ๋า?”
หลังจากเสียงระบบดังขึ้น หลินเยียนงงไปหมด เธอยังไม่ได้สร้างตัวละครเกมในดวงใจเลย!
อีกอย่าง ทำไมระบบเป็นคนเลือกให้เธอล่ะ!
วินาทีต่อมา หลินเยียนรู้สึกเวียนหัว สมองมึนๆ ตึงๆ
ผ่านไปครู่หนึ่ง แสงไฟโดยรอบหรี่ลง เสียงร้องไห้ของผู้หญิงดังขึ้นข้างหู
“นี่มัน…”
ขณะนี้หลินเยียนกวาดสายตามองไปโดยรอบด้วยความประหลาดใจ
ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในห้องๆ หนึ่งที่มีการตกแต่งอย่างปราณีตราวกับเรือนหอในยุคโบราณ
ตรงหน้ามีกระจกทองแดงอยู่หนึ่งบาน หลินเยียนมองไปทางกระจกตามจิตใต้สำนึก
แค่เสี้ยวนาทีที่ส่องกระจก หลินเยียนถึงกับต้องอึ้งอยู่กับที่
สิ่งที่ปรากฎในกระจกนั้นคือตัวละครเพศชายที่เธอสร้างล่าสุด
หลินฮวดไช้…
ในขณะนี้เธอสวมชุดเจ้าบ่าวสีแดง บนหน้าแฝงรอยยิ้มแลดูหื่นกาม ส่วนอีกฝั่งหนึ่งเป็นเตียงมงคล
บนเตียงมีหญิงสาวหุ่นดีโฉมงามกำลังเอามือบังหน้าร้องไห้อยู่
“บ้าเอ๊ย…”
หลินเยียนมองไปทางหญิงสาว
แต่แล้วหลังจากหลินเยียนเอ่ยปากขึ้น เสียงผู้ชายที่ใกล้เคียงกับเสียงคำรามก็ทำให้เธอตกใจไม่เบา
เสียงตัวเองน่าเกลียดเป็นบ้าเลย!
“หลินฮวดไช้ ไอ้สารเลว เจ้าฆ่าพ่อข้าเพื่อได้มาซึ่งร่างกายของข้า เจ้าคิดว่าบ้านเจ้าเป็นตระกูลร่ำรวยมั่งคั่งแล้วจึงทำตามใจชอบ คุกคามชาวบ้าน ข่มขืนผู้หญิง ทำเรื่องชั่วช้าเลวทราม อย่าคิดว่าเจ้ามีเงินแล้วจะทำตามใจชอบ ปฏิบัติตัวไร้ความเป็นธรรมใดๆ ได้”
จู่ๆ หญิงสาวโฉมงามบนเตียงก็ชี้หน้าด่าทอหลินเยียน
สิ้นเสียง หลินเยียนมึนตึ้บ
นี่มันเนื้อเรื่องอะไรกันเนี่ย!
ตระกูลมั่งคั่งร่ำรวย…
เอ่อ ก็พอได้นะ
ชอบคุกคามชาวบ้าน ข่มขืนผู้หญิง ทำเรื่องชั่วช้าเลวทรามคือบ้าอะไรกัน
“หลินฮวดไช้ ถึงแม้เจ้าจะได้ตัวข้าไป แต่เจ้าไม่มีทางได้ใจของข้า ศิษย์พี่ของข้าได้กลายเป็นลูกศิษย์ของผู้มีวิชาล้ำเลิศแล้ว เขาต้องมาหาข้าและล้างแค้นให้ท่านพ่อของข้าแน่ๆ!” หญิงสาวยังคงร้องไห้อยู่
หลินเยียน “…”
เกมนี้ทำเอาเธอตกหลุมรักจริงๆ ช่างสมจริงเหลือเกิน!
หญิงสาวโฉมงามตรงหน้าน่าจะเป็นเอ็นพีซีในเกมสินะ
ทันใดนั้นหลินเยียนเดินไปข้างๆ เตียงแล้วนั่งลงด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“หลินฮวดไช้ เจ้าจะทำอันใด!” หญิงสาวเผยสีหน้าหวาดระแวง
“ฉลาดขนาดนี้เลยเหรอ” หลินเยียนเอื้อมมือไปจับหน้าหญิงสาว
การสัมผัสนี้…ช่างสมจริงเกินไปหรือเปล่าเนี่ย!
ขณะที่หลินเยียนกำลังจะศึกษาการดำเนินเรื่อง จู่ๆ ประตูห้องก็ถูกถีบออก มีผู้เฒ่าชายหญิงคู่หนึ่งพุ่งตัวเข้ามา
ผู้เฒ่าทั้งสองแต่งตัวดูดี อีกทั้งยังมีหน้าตาคล้ายคลึงกับหลินฮวดไช้ที่หลินเยียนสร้างขึ้น
“ฮวดไช้เอ๋ย หญิงสาวทั่วไปชั้นต่ำเช่นนี้เทียบกับเจ้าได้อย่างไร เจ้ารีบส่งนางเข้าคุกเสียบัดนี้!” ชายเฒ่าเอ่ยปากขึ้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“หน้าตานางช่างอุบาทว์เช่นนี้เทียบกับเจ้าได้อย่างไร รีบส่งตัวนางเข้าคุกเสีย!” หญิงเฒ่าก็เอ่ยปากพูดขึ้นบ้าง
ได้ยินเช่นนั้นแล้ว มุมปากหลินเยียนกระตุกเล็กน้อย…ผู้หญิงคนนี้น่ะเหรออุบาทว์น่ะ?
พวกเขาเข้าใจเรื่องมาตรฐานความงามผิดไปหรือเปล่า…
Comments