ลืมรักเลือนใจ 631 เธอคือพี่สะใภ้ของผม / 632 เข้าใจผิดที่รักฉัน
ตอนที่ 631 เธอคือพี่สะใภ้ของผม
ฉู่จยาเหยายิ่งคิดยิ่งรู้สึกขนลุก “ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณเผยกับหลินเยียนมีอะไรบางอย่างล่ะ
เผยหนานซวี่ “…”
เพิ่งจะดูออกเหรอว่ามีอะไรบางอย่าง?
เผยหนานซวี่มองไปทางพี่ชายตัวเอง ส่งสายสอบถาม แต่เหมือนสายตาเขาไม่ได้ปฎิเสธอะไร อีกทั้งในสถานการณ์แบบนี้ คงไม่มีอะไรต้องปิดบังแล้วล่ะ
ดังนั้น เผยหนานซวี่กระแอมเบาๆ แล้วเอ่ยปากขึ้น “หลินเยียน…เป็นแฟนของพี่ชายผม”
ฉู่จยาเหยา “…!!!”
จงเสี่ยวเวย “…”
จงเสว่หนิง “…”
สิ้นเสียงเผยหนานซวี่ ทั้งสามคนทำหน้าช็อกอย่างพร้อมเพรียงกัน
หลังจากชะงักไปห้าวิแล้ว ฉู่จยาเหยาตะโกนขึ้น “นายว่าไงนะ! ไหนนายบอกว่าหลินเยียนเป็นญาตินาย?”
เผยหนานซวี่พยักหน้า “อื้ม เธอเป็นพี่สะใภ้ผม”
ฉู่จยาเหยา “…???”
พี่…พี่สะใภ้นาย?
นายพูดบ้าอะไร?
ญาติที่นายว่าคือความสัมพันธ์แบบพี่สะใภ้กับน้องสามีงั้นเหรอ…???
สมองฉู่จยาเหยาดังวิ๊งค์ๆ อยากด่าคนขึ้นมา แต่พบว่าคำพูดของเผยหนานซวี่ก็ไม่แปลกอะไร…
หลอกลวงกันชัดๆ !
ใครมันจะไปคิดได้?
เขาคิดมาตลอดว่าที่หลินเยียนเข้ามาพินนาเคิล เอนเตอร์เทนเมนต์ได้ก็เพราะเผยหนานซวี่ เขาไม่คิดเลยว่าที่แท้ความจริงเป็นแบบนี้…
สรุปว่าเขาแนะนำผู้หญิงคนอื่นให้บอสต่อหน้าแฟนบอสเนี่ยนะ?!
จงเสี่ยวเวยและจงเสว่หนิงสบตากันแล้ว เผยสีหน้าเหลือเชื่อเหมือนฝันไป
ถึงแม้ปฎิกิริยาระหว่างหลินเยียนและเผยอวี้เฉิงได้อธิบายทุกอย่างไปแล้ว แต่หลังจากได้ยินคำตอบนี้แล้ว ถือว่าช็อกสุดติ่งจริงๆ
คนระดับเผยอวี้เฉิง จะชอบผู้หญิงอย่างหลินเยียนได้ยังไง?
หรือว่าเผยอวี้เฉิงตาบอดจริงๆ แล้ว…
สองพี่น้องนั่นเพิ่งจะนึกภาพแปลกประหลาดที่หยางปั๋วฉงคุกเข่าขอโทษในห้องอย่างกะทันหัน
ตอนนี้นึกย้อนไป หยางปั๋วฉงไม่ได้เมาเลย คงจะรู้ความสัมพันธ์ระหว่างหลินเยียนกับเผยอวี้เฉิง ก็เลยตกใจขนาดนั้น…
“นี่…นี่มันเป็นไปได้ไง…” จงเสี่ยวเวยจ้องไปยังมือทั้งสองคนที่แนบชิดติดกัน มองดูสายตาเอ็นดูของเผยอวี้เฉิง ต่อให้ต้องตายก็ยังไม่อยากจะเชื่อ
จงเสว่หนิงไม่เข้าใจเหมือนกันว่าหลินเยียนเป็นแฟนเผยอวี้เฉิงได้ยังไง รวมถึงการกระทำของเผยอวี้เฉิงที่มีต่อหลินเยียน แลดูเอ็นดูซะขนาดนั้น…
วินาทีนี้หลินเยียนยอมแพ้ที่จะดิ้นรนอีกต่อไป
ถึงแม้เธอเองก็รู้สึกเสียใจที่ฉีกหน้ากากตัวเองทิ้งด้วยอารมณ์ชั่ววูบ แต่ถ้าให้โอกาสเธอได้เลือกอีกครั้ง เธอคิดว่าตัวเองก็จะทำเหมือนเดิม
หลินเยียนขี้เกียจสนใจสองพี่น้องนี่อีกต่อไป เธอจูงมือเผยอวี้เฉิงแล้วพูดขึ้น “ฉันเหนื่อยแล้ว กลับบ้านกันเถอะ”
“อื้ม” เผยอวี้เฉิงพยักหน้า พูดจบเขาถอดเสื้อโค้ทที่สวมอยู่ นำไปหุ้มไว้บนบ่าบอบบางของหญิงสาว
เห็นเผยอวี้เฉิงผู้สูงส่งเดินไปยังรถมือสองผุพังของหลินเยียน สีหน้าของทั้งสามคนยังอยู่ในสภาพเหม่อลอยอยู่
หลินเยียนเพิ่งจะขึ้นรถ จู่ๆ เสียงบ้าคลั่งของจงเสี่ยวเวยดังขึ้นจากด้านหลัง
“หลินเยียน คนอย่างแก ไม่คู่ควรกับคุณเผย!!!”
หลินเยียนชะงักฝีเท้าไปครู่หนึ่งแล้วค่อยๆ หันหลังไปมองจงเสี่ยวเวย จากนั้นเอ่ยปากพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ฉันไม่คู่ควร แล้วเธอคู่ควรหรือไง?”
พูดจบแล้ว เธอหัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ยปากขึ้น “อยากยุ่งกับคนของฉัน เธอก็ลองดูสิ”
ตอนที่ 632 เข้าใจผิดที่รักฉัน
ฉู่จยาเหยากลืนน้ำลายลงคอ ลองถามขึ้นอย่างระมัดระวัง “หนานซวี่ ความสัมพันธ์ระหว่างพี่นายกับหลินเยียนเป็นไงบ้าง เป็นไปได้ที่จะ…เปลี่ยนพี่สะใภ้ไหม”
เผยหนานซวี่มองไปทางฉู่จยาเหยาด้วยความเห็นใจ “น่าจะไม่มี แต่พี่ผมไม่เคยใส่ใจผู้หญิงคนไหนขนาดนี้”
ฉู่จยาเหยา “ไม่หรอกมั้ง! สายตาของบอส…ก็…”
มีเงื่อนงำจริงๆ สินะ…
“แล้วที่ฉันหาเรื่องแฟนประธานแบบนี้ ยังมีทางรอดอีกไหม” ฉู่จยาเหยาถามขึ้นด้วยเสียงเบา
เผยหนานซวี่มองไปทางที่พี่ชายตัวเองและหลินเยียนเดินจากไป “ผมก็พูดไม่ได้เต็มปากเหมือนกัน”
ตอนแรกเขาคิดว่าด้วยนิสัยของหลินเยียน น่าจะเป็นคนที่พอประนีประนอมได้…
แต่หลังจากเรื่องวันนี้ผ่านไป ทำให้เขาไม่กล้ามั่นใจขนาดนั้นแล้ว
วันนี้เขาตกใจกับท่าทางของหลินเยียนมาก
ทุกครั้งเธอจะทำตัว…ขี้ป๊อดต่อหน้าพวกเขา โดยเฉพาะต่อหน้าพี่ชาย แต่วันนี้กลับทำตัวดุดันซะขนาดนี้
……
รถกำลังแล่นอยู่บนถนนอย่างมั่นคง
หลินเยียนเริ่มจะสงบลงมาบ้างแล้ว
เธอมองไปทางผู้ชายที่อยู่ฝั่งผู้โดยสารอย่างระมัดระวัง จากนั้นพยายามอธิบายกับเผยอวี้เฉิง “เอ่อคือว่า…คุณเผย…ฉันก็แค่…เห็นพวกหล่อนคิดไม่ดีกับคุณเผย…โกรธเกินไป…ก็เลยขาดสติ…พลั้งพูดอะไรแบบนั้นออกไปน่ะค่ะ…”
เผยอวี้เฉิงมองไปทางผู้หญิงด้วยสายตาคาดหวังอะไรบางอย่าง “งั้นเหรอ”
เผยอวี้เฉิงชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “โกรธทำไมล่ะ”
หลินเยียนยังไม่ทันได้คิด “เพราะคุณเป็นแฟนฉันไง เห็นผู้หญิงคนอื่นมาอ่อย ฉันก็ต้องโกรธอยู่แล้ว!”
ได้ยินหลินเยียนหลุดปากพูดว่า ‘คุณเป็นแฟนฉัน’ ทำให้นัยน์ตาเผยอวี้เฉิงเข้มขึ้นเล็กน้อย
“ตอนนี้คุณหลินกำลังเล่นละครกับฉัน หรือว่า…เล่นละครจนกลายเป็นความจริงแล้ว?” ภายในพื้นที่ปิดกั้นในรถ เสียงเคร่งขรึมของชายหนุ่มดังก้องขึ้นมา
“เอ่อ…” ได้ยินที่เผยอวี้เฉิงพูดแล้ว หัวใจหลินเยียนกระตุกขึ้นมาทันที
บ้าเอ้ย! เผยอวี้เฉิงทำให้ใจบางขนาดนี้เลยเหรอ
หัวใจดวงเล็กๆ ของหลินเยียนรู้สึกลนลานอย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายเธอสงบสติอารมณ์ กะพริบตาแล้วรีบพูดขึ้น “หืม? เล่นละครอะไรกัน เปล่าซะหน่อย! ฉันจริงจังมาตลอดเลยนะ”
เผยอวี้เฉิงยิ้ม และตัดสินใจไม่เปิดโปงเธอ แววตาที่อยู่ด้านหลังเลนส์แว่นเหมือนอ่านใจคนได้ เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “การกระทำของคุณหลินในตอนนี้ จะทำให้ฉันเข้าใจผิดได้นะ”
หลินเยียน “เข้าใจผิด…?”
เผยอวี้เฉิง “เข้าใจผิดว่า…เธอชอบฉัน”
หลินเยียน “…”
หลินเยียนตกใจกับประโยคนี้มากจนถึงขั้นสำลัก “แค่กๆๆๆ”
วินาทีต่อมา หลินเยียนรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกผิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก…
เป็นไปได้ไง ที่เธออยู่กับเผยอวี้เฉิง ก็เพื่อการเอาตัวรอดอย่างบริสุทธิ์ใจเฉยๆ น่ะ
เริ่มจะไม่บริสุทธิ์ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
อ้อ แต่ต่อให้เธอจะคิดอะไรเกินเลยแล้วจะทำไมล่ะ สำหรับผู้ชายอย่างเผยอวี้เฉิง เธอทนได้ถึงตอนนี้ก็ไม่ธรรมดาแล้ว ถือว่าเธอมีความอดทนสูงมากเลยนะ…
ยังดีที่เผยอวี้เฉิงไม่ได้ถามอะไรต่อไป เขามองไปทางขาข้างซ้ายของหญิงสาว “ยังเจ็บขาอยู่หรือเปล่า”
“อ้อ ไม่…ไม่เจ็บแล้ว…”
หลินเยียนพูดจบแล้วรู้สึกประหลาดใจ เผยอวี้เฉิงรู้ได้ไงว่าเธอเจ็บขา
คงจะเป็นเพราะว่าเธอเคยเจ็บมาก่อน ก็เลยถามไปงั้นแหละมั้ง…
“ขอโทษนะ วันวาเลนไทน์อยู่กับเธอไม่ได้” เผยอวี้เฉิงพูดด้วยความรู้สึกผิด
หลินเยียนได้ยินแล้วรีบพูดขึ้น “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรค่ะ!”
วันวาเลนไทน์ของเธอถึงแม้จะเรื่องยาว แต่ก็ไม่ว้าเหว่เท่าไหร่น่ะ
ถึงแม้คุณเจ๊คนนั้นจะยังวนเวียนอยู่ได้ แต่ก็ถือว่าช่วยเธอไว้เยอะ อีกทั้งยังพาเธอไปฉีดยาที่โรงพยาบาลอีกด้วย…
Comments