บทที่ 399 วิธีลับในการสร้างปาฏิหาริย์
การเลี้ยงทหารเป็นสิ่งที่มีราคาแพงมาก ซูเหวินชิงเชื่อว่าความสามารถในการทำเงินของเขานั้นแข็งแกร่งเพียงพอ เมื่อมองไปยังแผ่นดินใหญ่ นอกจากตระกูลหยุนที่พ่อค้าอันดับหนึ่งแล้ว เขายังทำกำไรได้มากที่สุดและมากที่สุด

ทุกๆปี รายได้ของตระกูลซูจะสูงกว่าตระกูลของชนชั้นสูง แต่ไม่ว่าเขาจะรวยแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถสนับสนุนกองทัพที่มีจำนวนหลายแสนคนหรือหลายล้านคนได้

สิ่งสำคัญที่สุดคืออาหารทั้งหมดในเก้าเมืองถูกควบคุมโดยคลัง เก้าเมืองและตระกูลขุนนาง การกักตุนอาหารเป็นเรื่องยากมาก ประชาชนต้องมีอาหารพอกิน สิ่งเหล่านี้เงินซื้อไม่ได้

“เรื่องอาหารต้องได้รับการแก้ไข ไม่ว่าอย่างไร ทหารจะไม่ปล่อยให้หิวโหย ยังไงก็ตาม ทุ่งนาใหม่ของพวกเขาจะสามารถทำได้ไหม?” อวี่เหวินหยวนฮั่วยอมรับคำแนะนำของเฟิ่งชิงเฉิน และสั่งให้ทหารของเขาแบ่งเป็นกอง ท้องทุ่งจะไม่สามารถเก็บเกี่ยวได้ในช่วงเวลาสั้นๆ แม้ว่าคุณจะเก็บเกี่ยวเมล็ดเล็กๆน้อยๆก็ตาม

“มันไม่ค่อยดี ทุ่งนาที่เพิ่งปลูกไม่อุดมสมบูรณ์ และการเก็บเกี่ยวเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของนาที่ดี จะไม่เห็นผลชัดเจนในสามหรือห้าปี และเรามีเมล็ดพืชจำกัด”

การจัดการอาหารการกินเป็นงานที่ยาก หลังจากอวี่เหวินหยวนฮั่วประจำการในเป่ยหลิงเขาก็ปล้นชาวเป่ยหลิงเพื่อเป็นอาหารด้วย เขาส่งกองทหารไปล่าสัตว์บนภูเขา เป่ยหลิงในนามกำลังฝึกกองทหารและลาดตระเวนชายแดน

“มีอาหารเพียงพอสำหรับกี่คน?” จักรพรรดิไม่ได้ขาดแคลนทหาร ถ้าไม่สามารถจัดหาอาหารได้ ทหารเหล่านั้นจะเชื่อฟังคำสั่งของเขา และทำงานแทนเขาได้อย่างไร

ทหารในมือของอวี่เหวินหยวนฮั่วเป็นกองกำลังที่มีอำนาจมากที่สุด ปีนี้เขาคำนวณทีละน้อย แต่เขาไม่สามารถคำนวณทหารและม้าได้เพียงพอ ทหารเหล่านั้นในมือของอวี่เหวินหยวนฮั่ว เขาไม่สามารถทิ้งได้

“ในครึ่งปี เพียงพอสำหรับเลี้ยงคน 500,000 คน” ซูเหวินชิงมีอาหารอยู่ในมือของเขามากมาย อย่างน้อยก็ไม่น้อยไปกว่าคลังในพระราชวัง แต่ไม่พอกับจำนวนคนที่ต้องการอาหาร

“ครึ่งปี กล่าวคือ เมื่อฤดูใบไม้ผลิเริ่มต้น เราจะไม่มีอาหารอยู่ในมือ” ความกดดันในหัวใจของหลานจิ่วชิงสามารถจินตนาการได้ ปากท้องกว่าครึ่งล้านนั่นไม่ใช่สิ่งที่สามารถแก้ไขได้ด้วยคนเดียวหรืออาหารเพียงสองถัง

การเพาะปลูกในฤดูใบไม้ผลิ และการเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ร่วง ต้นฤดูใบไม้ผลิเป็นช่วงที่ประเทศขาดแคลนเมล็ดพืช และการเพาะเมล็ดในเวลานั้นจะยากขึ้นอีก

“เราอยู่ได้ไม่เกินต้นฤดูใบไม้ผลิเท่านั้น มันคงจะดีถ้าเราสามารถหาแผนที่ได้ และถ้าเราได้สมบัติจากราชวงศ์ก่อน เราก็ไม่ต้องกังวลกับปัญหาเรื่องอาหาร” ซูเหวินชิงเรียนรู้จากหลานจิ่วชิงว่าราชวงศ์ก่อนหน้านี้ได้ช่วยชีวิตไว้ ธัญพืชจำนวนมากได้รับการเก็บรักษาไว้โดยวิธีพิเศษ และจะไม่ขึ้นราเป็นเวลาร้อยปี

หากพวกเขาได้รับสมบัติของราชวงศ์ก่อนๆ พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกัน
“ยังเหลืออีกแปดหีบ เก็บได้ภายในครึ่งปี หรือไม่ก็เป็นปัญหาใหญ่ พรุ่งนี้เจ้าไปหาเฟิ่งชิงเฉินและจัดการเรื่องการสร้างตำหนักเฟิ่งขึ้นใหม่ ยังไงซะ ก็แจ้งให้นางทราบเรื่องการขาดอาหาร ตามความเห็นของนาง ความห่วงใยของอวี่เหวินหยวนฮั่ว บางทีนางอาจจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ” หลานจิ่วชิงรู้อยู่เสมอว่า เฟิ่งชิงเฉินเป็นคนที่มีความลับ นอกจากความลับของตระกูลเฟิงหลีแล้วยังไม่อีกสิ่งที่เขายังไม่พบ

“ท่านหมายถึง เฟิ่งชิงเฉินมีวิธี?” ไม่ใช่ว่าซูเหวินชิงดูถูก เฟิ่งชิงเฉิน ในความเป็นจริงเป็น …

เฟิ่งชิงเฉินหญิงที่อ่อนแอ นางสามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร และการที่ส่งอวี่เหวินหยวนฮั่วไปนั้นอยู่ในการคาดเดาของอวี่เหวินหยวนฮั่วและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเฟิ่งชิงเฉิน แม้ว่าเขาจะเสนอทหารให้เปิดที่รกร้างว่างเปล่า ,มันเป็นการต่อสู้เล็ก ๆ น้อย ๆ สร้างปัญหา.

หลานจิ่วชิงไม่ได้พูดเต็มที่ พูดเพียงว่า “เป็นการดีที่จะลอง เฟิ่งชิงเฉินสามารถทำสิ่งที่เราคิดไม่ถึงได้ นางเก่งในการสร้างปาฏิหาริย์ และเราไม่สามารถคิดวิธีที่ดีกว่านี้ได้ในตอนนี้ หากใช้แนวคิดจากนางจะดีกว่า

“ตกลง ข้าจะลองพรุ่งนี้” ซูเหวินชิงไม่ได้มีความหวังมากนัก แต่เขาเข้าใจวิธีการของหลานจิ่วชิงยิ่ง เฟิ่งชิงเฉินร่วมมือกับพวกเขามากเท่าไหร่ ตำแหน่งของนางก็จะสูงขึ้นในอนาคต

ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจเจตนาที่หลานจิ่วชิงมีต่อเฟิ่งชิงเฉิน โชคดีที่เขาได้ละทิ้งความคิดของเขาที่มีต่อเฟิ่งชิงเฉินและความคิดที่จะฆ่าเฟิ่งชิงเฉินไม่เช่นนั้นหลานจิ่วชิงจะไม่มีวันปล่อยเขาไป

ต่อมาหลานจิ่วชิงและซูเหวินชิงวิเคราะห์อีกครั้งว่าอาจมีแผนที่ หลานจิ่วชิงอธิบายใหม่ทั้งหมดและเตรียมการและปรับเปลี่ยน เมื่อรุ่งสางหลานจิ่วชิงจะตื่นและเดินทางกลับ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรกับปู้จิงหยุนตั้งแต่ต้นจนจบ

ปู้จิงหยุนเป็นคนไร้หัวใจ เขามีสิ่งที่อยากจะสารภาพ หลานจิ่วชิงปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นอากาศ นอกจากนี้ เขายังหวังว่า หลานจิ่วชิงจะไปเยี่ยมฉินเป่าเอ๋อร์

หลังจากเห็นหลานจิ่วชิงและซูเหวินชิงคุยกันเสร็จ ปู้จิงหยุนก็รีบก้าวไปข้างหน้า แต่หลานจิ่วชิงออกไปโดยไม่รอให้เขาพูด

“หลานจิ่วชิงเดี๋ยวก่อน ข้ายังมีบางอย่างจะบอกเจ้า…” เมื่อเห็นว่าหลานจิ่วชิงกำลังจะเดิน เธอหยุดตรงหน้า หลานจิ่วชิงทันที

หลานจิ่วชิงหยุดและเหลือบมองปู้จิงหยุนอย่างเย็นชา ดวงตาเหล่านั้นเหมือนดวงดาวที่เย็นชา ไม่มีร่องรอยของอารมณ์ ปู้จิงหยุนตกใจมากจนรีบก้มศีรษะลง ดูเหมือนว่าเขากำลังรอให้หลานหลานจิ่วชิงถูกทุบตีและดุ แต่เขาไม่ต้องการ หลานจิ่วชิง ไม่ได้ตั้งใจจะตีหรือดุเขาเลยเพียงแค่ใช้ฝักเพื่อปิดกั้นเขาและเดินออกไป

เพิกเฉยนี่คือการเพิกเฉย!

เมื่อปู้จิงหยุนกลับมารู้สึกตัว หลานจิ่วชิงก็ไม่อยู่แล้ว

“เหวินชิงหมายความว่ายังไง จิ่วชิงเขาโทษฉันหรือว่าเขาไม่โทษฉัน?” ปู้จิงหยุนรู้สึกสับสนกับการกระทำของหลานจิ่วชิง เขาเคยทำภารกิจล้มเหลวมาก่อน และในขณะนั้นจิ่วชิง หลังจากทำความสะอาดระเบียบสำหรับ เขามักจะทุบตีหรือค่า แต่วันนี้…

เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่า หลานจิ่วชิงจะทุบตีเขาและปล่อยเขา เขาไม่สบายใจ!

“พี่คิดมากไป” ซูเหวินชิงตบไหล่บูจิงหยุนด้วยท่าทางแสดงความเห็นใจ

บางครั้งการทำผิดพลาดไม่ได้ถูกลงโทษ แต่เป็นการลงโทษที่ร้ายแรงที่สุด เขาสามารถจินตนาการได้ว่าวันที่ปู้จิงหยุนจะหนักหนาสาหัสเพียงใดในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

วันรุ่งขึ้นตามที่ซุนเจิ้งเต่ากล่าว เฟิ่งชิงเฉินตื่นขึ้น และดูไม่บาดเจ็บเลย นางได้รับบาดเจ็บหลายครั้ง ต้องใช้เวลาหนึ่งหรือสองเดือนในการรักษา ใต้ชายที่ยอดเยี่ยมของซุนเจิ้งเต้าหายภายในวันเดียว

นี่เป็นเพียงปาฏิหาริย์เท่านั้น เฟิ่งชิงหยุนไม่อยากจะเชื่อเลย มันเป็นเรื่องจริง แต่ซุนซื่อสิงยืนยันครั้งแล้วครั้งเล่าแต่นางไม่อยากจะเชื่อ

“มองท้องฟ้าจริงๆ เมื่อเทียบกับซุนเจิ้งเต้า ทักษะทางการแพทย์ของข้ายังไม่เพียงพอ ไม่น่าแปลกใจเลยที่จักรพรรดิจะให้ความสำคัญกับเขา” การแสดงทักษะทางการแพทย์ต่อหน้าซุนเจิ้งเต้าเป็นเพียงการพบปะเท่านั้น การตัดสิน จากอาการบาดเจ็บของนาง ซุนเจิ้งเต้าได้รับมากกว่านาง

อย่างไรก็ตาม เฟิ่งชิงเฉินอยากรู้อยากเห็นมาก และสงสัยว่าซุนเจิ้งเต้าใช้วิธีใดในการกู้คืนอาการบาดเจ็บของนางในช่วงเวลาสั้น ๆ

ยาจีนมีมนต์ขลังจริงหรือ ? นางไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน ในสมัยนี้มันเป็นวิธีการลับบางอย่างที่ไม่สามารถทำได้หรือไม่?

เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าในประเทศจีนมีเรื่องโบราณและลึกลับมากมาย เช่นเดียวกับในยุคปัจจุบันที่มีการรักษาแบบแผนเหมียว และผู้สืบทอดลัทธิเต๋าบางคนมีทักษะพิเศษหนึ่งหรือสองอย่างอยู่ในมือ นางเคยพบกับลูกหลานจางเทียนชือที่ภูเขาหลงหู

เพื่อความปลอดภัยเฟิ่งชิงหยุนได้เปิดใช้งานชุดเครื่องมือทางการแพทย์อันชาญฉลาดและตรวจร่างกายด้วยตัวเองทั้งหมดและพบว่าร่างกายของนางอยู่ในสภาพที่ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมีความยืดหยุ่นมากขึ้น

ช่างเป็นปาฏิหาริย์!

อีกสี่ตอนจะอัปเดตก่อน 9.00 น. (เวลาจีน)!