คุณชายหยวนซีไม่ได้พูดอะไร แต่คำถามหลายคำถามนี้แสดงความคิดเห็นของเขาออกมาแล้ว เฟิ่งชิงเฉินและซูหว่าน ให้สูงใครต่ำ มิจำเป็นต้องเอ่ย ทุกคนที่อยู่ในงานต่างก็ทราบดี

มีคนดีใจย่อมมีคนเศร้าใจ องค์รัชทายาทที่เดิมไม่คาดหวังกับเฟิ่งชิงเฉินเท่าไร่ วินาทีนี้พวกเขาดีใจกับเฟิ่งชิงเฉินจากใจจริง

ในการต่อสู้ครั้งแรก นางชนะซูหว่านที่มั่นใจในทักษะฉินของตนอย่างมากไป และเฟิ่งชิงเฉินชนะเกมนี้อย่างสวยงาม

ใบหน้าของซูหว่านซีดและตาของนางโปนเล็กน้อย ราวกับว่านางอยากจะกลืนเฟิ่งชิงเฉินทั้งเป็น

ถ้าเป็นเมื่อก่อน นางสามารถพูดได้ว่าเฟิ่งชิงเฉินใช้เล่ห์เหลี่ยม แต่ตอนนี้ คุณชายหยวนซีเอ่ยปากกล่าวว่าจะขอเป็นศิษย์เฟิ่งชิงเฉิน นางจะกล้ากล่าวว่าฝีมือของเฟิ่งชิงเฉินไม่ดีอีกหรือ?

จนเมื่อเวลานี้ ซูหว่านตระหนักได้ว่าคุณชายหยวนซีเพียงชมว่าฝีมือการเล่นฉินของนางดี แต่ก็แค่ชนด้านทักษะ บอกว่านางไม่สามารถสื่ออารมณ์ออกมาได้ บทเพลงที่นางบรรเลงไม่สามารถกระทบจิตใจของคุณชายหยวนซีได้

เมื่อรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังมองดูตนอยู่ ซูหว่านจึงเงยหน้าขึ้น และสบตากับแววตาที่เย็นชาของหนานหลิงจิ่นฝานพอดี ทำให้ซูหว่านตกใจจนก้มหัวลง และเสียวสันหลังอย่างมาก

นางจะทำอย่างไรดี?

ความผิดปกติของซูหว่านแสดงออกอย่างชัดเจน แต่ทุกคนคิดว่านางแค่ไม่ยอมแพ้ จึงเพียงแค่มองและละสายตาไป ต่างก็รอคำตอบของเฟิ่งชิงเฉิน ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะยอมรับคุณชายหยวนซีเป็นศิษย์หรือไม่

รอยยิ้มเปล่งประกายในดวงตาของเสด็จอาเก้า เขาภูมิใจในตัวเฟิ่งชิงเฉิน คนที่สามารถทำให้คุณชายหยวนซีประทับใจด้านทักษะการเล่นฉิน นอกเหนือจากคนที่เป็นอันดับหนึ่งในโลกที่คุณชายหยวนซีว่าแล้ว เฟิ่งชิงเฉินเป็นคนที่สอง

แน่นอน เขาอยากรู้ด้วยว่าเฟิ่งชิงเฉินจะปฏิเสธคุณหยวนซีอย่างไร คนอื่นไม่รู้แต่เสด็จอาเก้ารู้ดีว่าเพลง ” ท้องทะเลและฟ้าสีคราม” ที่เฟิ่งชิงเฉินบรรเลง อาจเกี่ยวข้องกับสิ่งของที่อยู่ในมือของนาง

หากมิใช่เพราะว่าเฟิ่งชิงเฉินเล่นฉินไม่เป็น แล้วนางจะเอาสายฉินออกทั้งหมดเพื่อการใด? ต้องรู้ว่าส่วนที่มีค่าที่สุดของฉินสายน้ำแข็งนี้ คือสายทั้งเจ็ดเส้นนั้น

เอ่อ… ตามที่เสด็จอาเก้าคาดไว้ เฟิ่งชิงเฉินมึนงงอย่างมาก นางคิดว่าคุณชายหยวนซีจะสงสัยในเสียงน้ำที่ไม่เหมือนฉินนี้ แต่นางไม่คาดคิดว่าผลจะออกมาเช่นนี้ น่าตะลึงเสียจริง

ปรมาจารย์ด้านฉินที่หล่อเหลาและสูงส่งกระไรดัน ต่างก็แค่โกหกทั้งนั้น มองดูดวงตาที่คลั่งไคล้ของเขา มันเหมือนกับสุนัขจรจัดเห็นซาลาเปาเนื้อ เอ่อ… แน่นอนว่านางไม่ใช่ซาลาเปาเนื้อ

“คุณชายหยวนซี ท่านกำลังล้อเล่นหรือไม่?” เฟิ่งชิงเฉินโชคดีเล็กน้อยที่วันนี้ตนเป็นราชินีผู้สูงศักดิ์ ลึกลับ และสง่างาม แม้ว่าตนจะปฏิเสธก็มีเหตุผลเพียงพอ ดูสงบและหยิ่งผยอง

“แม่หญิงชิงเฉิน ข้าน้อยจริงจัง ข้าน้อยต้องการที่จะเรียนรู้จริงๆ สิ่งสูงสุดของการบรรเลงฉินคือการทำให้คนฟังรู้สึกสบายใจ ทำให้คนลืมตัวเองไป เสียงฉินของแม่หญิงชิงเฉินมาถึงขั้นนี้แล้ว” คุณชายหยวนซีดูจริงจัง มีความคาดหวังในแววตาเล็กน้อย

ดนตรีบำบัดสามารถทำให้ร่มรื่นหัวใจอย่างแน่นอน แม้จะไม่ใช่ผลงานของนางก็ตาม แต่นางพูดไม่ได้ เฟิ่งชิงเฉิน แค่รู้สึกว่าคนๆ นี้กำลังหากเรื่องนาง ความรู้สึกดีๆ ที่นางมีได้หายไปแล้ว “คุณชายหยวนซี ข้าจะมองคุณแค่ว่าอย่างขำขัน เพลง “ทะเลและท้องฟ้าสีคราม” นี้ ข้าจะสอนเพียงลูกสาวของข้า” เก่งจริง ก็มาเกิดใหม่เป็นลูกสาวข้าสิ

“อย่างนั้นหรือ? เช่นนั้นข้าแต่งงานกับเจ้าก็ย่อมได้ ถึงเวลานั้นเจ้าสอนลูกสาวของเรา ข้าให้ลูกสาวสอนข้า” คุณชายหยวนซีขอแต่งงานกลางงาน

“คุณชายหยวนซี เรื่องแบบนี้จะเอามาพูดตลกมิได้” คราวนี้ไม่เพียงแต่เฟิ่งชิงเฉินเท่านั้น แต่จักรพรรดิและคนอื่นๆ ยังคิดว่าคุณชายหยวนซีบ้าไปแล้ว ไท่เป่าที่อยู่ข้างเขาเกลี้ยกล่อมเขาทันที

เสด็จอาเก้าเองก็หน้าเสียเพราะคำพูดของคุณชายหยวนซี

แค่เล่นฉินก็ทำให้เขาขอแต่งงานได้ แม้แต่เรื่องลูกสาวก็คิดเรียบร้อยแล้ว เฟิ่งชิงเฉินเก่งจริงๆ นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว เฟิ่งชิงเฉินแค่ช่วยเขาจัดการปัญหาซูหว่านก็เอาแต่ร้องว่ารำคาญแล้ว แล้วเขาล่ะ?

หวังจิ่นหลิง ซีหลิงเทียนเหล่ย ซีหลิงจิ่นฝาน ตงหลิงจื่นลั่ว ตงหลิงจื่อชุน อวี่เหวินหยวนฮั่ว ตอนนี้มีคุณชายหยวนซีมาอีกคน คนเหล่านี้เห็นว่าเขาว่างเกินไปใช่หรือไม่?

เสด็จอาเก้าโกรธเคืองอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะยังมีสติอยู่ และรู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่ตกลงอย่างแน่นอน เขาดึงเฟิ่งชิงเฉินเดินออกไปนานแล้ว

เจตนาฆ่าของแสดงอาเก้าแสดงออกชัดเจนอย่างมาก แต่ดูเหมือนคุณชายหยวนซีจะไม่เห็นมัน และพูดด้วยใบหน้าที่จริงจังว่า “ข้ามิได้ล้อเล่น ข้าพูดจริง เฟิ่งชิงเฉินข้าจะแต่งงานกับเจ้าได้หรือไม่?”

“ไม่ได้ ข้าจะไม่เป็นนางสนม และไม่เป็นภรรยาน้อยใคร” เฟิ่ง ชิงเฉิน ปฏิเสธโดยไม่ได้คิด นางชื่นชมคุณชายหยวนซีก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่หากให้นางแต่งงานกับลุง เช่นนั้นไม่ดีกว่า

แม้ว่านางอายุยังน้อยแต่นางยังไม่ถึงเลขสาม คุณชายหยวนซีคนนี้แก่มากจริงๆ สำหรับนาง นอกจากนี้ ถึงแม้ว่านางจะขาดความรักแบบพ่อและแม่มาตั้งแต่เด็ก แต่จริง ๆ แล้วนางไม่เคยคิดที่จะหาความรักตรงนี้จากสามีในอนาคต

นางไม่มีความกล้าที่จะแต่งงานกับชายชราที่สามารถเป็นพ่อของตนได้ และเป็นเรื่องน่าเศร้ากว่าที่อีกฝ่ายหนึ่งต้องการจะแต่งงานกับนางเพียงเพื่อบทเพลงเดียว

“ไม่ต้องกังวล ข้าแต่งกับเจ้าในฐานะภรรยา และข้ามิเคยมีภรรยามาก่อน ฉะนั้นเจ้าเองก็จะไม่เป็นภรรยาน้อย” คุณชายหยวนซีหงุดหงิดที่เขาจะถูกปฏิเสธเมื่อเขาขอแต่งงาน ด้วยชื่อเสียงของเขา แม้แต่ขอองค์หญิงแต่งงานก็มีสิทธิ์

แม้จะเขาจะอายุไม่น้อย แต่ก็ถือว่าอยู่ในช่วงนี้มีแรงกล้า ชายแก่และภรรยาสาวนั้นมิใช่เรื่องแปลกกระไร ชายชราอายุหกสิบแต่งงานกับหญิงสาวอายุสิบห้ามีเยอะแยะถมไป

เดิมทีจักรพรรดิไม่ได้อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ และตอนนี้ พระองค์ก็ทรงมีความสุขที่ได้เห็นภาพนี้ คุณชายหยวนซีขอหญิงสาวตงหลิงแต่งงานแต่กลับถูกปฏิเสธ นี่ถือเป็นเรื่องที่สามารถให้ตงหลิงนั้นมีหน้ามีตาได้เลย

ไม่เคยแต่งงาน ครั้งนี้เฟิ่งชิงเฉินตะลึง “คุณชายหยวนซี คุณอายุไม่น้อยแล้วมิใช่หรือ?”

“สามสิบแปด” หยวนซีพูดอย่างขมขื่น เฟิ่งชิงเฉินมิต้องเตือนเขา เขาก็รู้ว่าตนไม่ได้หนุ่มอีกต่อไปแล้ว “นอกจากอายุแล้ว ข้าไม่มีสิ่งไหนที่ไม่คู่ควรกับเจ้า”

ตรงกันข้าม เฟิ่งชิงเฉินต่างหากที่ไม่คู่ควรกับเขา

เมื่อเจอกับแววตาที่เยือกเย็นของเสด็จอาเก้า หยวนซีจ้องกลับอย่างโผงผาง
+
มองอะไรกัน คิดว่าข้ากลัวหรือไง คิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าเจ้าเป็นใคร อย่ามาบีบบังคับให้ข้าเปิดเผยตัวตนของเจ้า

แววตาอาฆาตปรากฏขึ้นในดวงตาของเสด็จอาเก้า มันเร็วมาก หยวนซีเองก็ไม่เห็นเช่นกัน ที่จริงแล้วแม้ว่าเขาจะมองเห็น หยวนซีก็ไม่กลัว หลังจากที่เสด็จอาเก้ารู้ว่าเขาเป็นใครแล้ว ไม่มีทางฆ่าเขาอย่างแน่นอน

“คุณชายหยวนซีขอเฟิ่งชิงเฉินแต่งงานเพียงเพลงหนึ่งบทเพลง เป็นเรื่องที่น่าลำบากใจสำหรับคุณชายหยวนซีเสียจริง” เฟิ่งชิงเฉินกล่าวด้วยความไม่สบอารมณ์ ผู้ชายสมัยนี้ทำไมเป็นเหมือนกันหมด จะขอนางแต่งงานทั้งที่ยังพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนเมตตา คิดว่าไม่มีใครอยากแต่งงานกับนางหรือไง?

หากไม่มีนางก็ไม่แต่งก็ย่อมได้

“รู้ว่าข้าลำบากใจก็ดี เฟิ่งชิงเฉิน หลังจากการแข่งขันระหว่างเจ้ากับหนานหลิงซูหว่านจบลงแล้ว ข้าจะส่งแม่สื่อไปสู่ขอที่จวน เจ้ามิต้องกังวล ข้ารู้ว่าเจ้าไม่เป็นสนม ข้าจะแต่งงานกับเจ้าเป็นภรรยาหลวงตามธรรมเนียมที่ต้องทำ แม้ว่าสถานะของเจ้าจะด้อยกว่าเล็กน้อย แต่เห็นแก่บทเพลง “ท้องทะเลและฟ้าสีคราม” ก็ยอมๆ ไปเถอะ” หลังจากคุณชายหยวนซีกล่าวเช่นนี้จบ เขาไม่ให้โอกาสเฟิ่งชิงเฉิน ปฏิเสธ เขาประสานมือต่อจักรพรรดิ “ฝ่าบาท ข้าน้อยจะต้องการกลับไปเตรียมเรื่องการแต่งงาน ขอฝ่าบาทโปรดอนุญาตให้ข้าน้อยกลับก่อน”

“อนุญาต!” จักรพรรดิโบกมือพร้อมประกาศการสิ้นสุดการแข่งขันครั้งแรก ทุกคนควรออกไป ส่วนใครชนะ ใครแพ้ จักรพรรดิไม่จำเป็นต้องบอก เพราะทุกคนรู้ดี

จักรพรรดิ ราชินี และคนอื่นๆ ออกไปก่อน เสด็จอาเก้า องค์รัชทายาท ซีหลิงเทียนเหล่ยและซีหลิงจิ่นฝานก็เดินออกไปเช่นกัน ก่อนจะจากไปเสด็จอาเก้ามองจ้องไปที่เฟิ่งชิงเฉิน สายตาของเขาตักเตือนอย่างหนัก

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าหยวนซีไม่แต่งงานกับเฟิ่งชิงเฉินจริงๆ หรอก และเฟิ่งชิงเฉินจะไม่ตอบตกลงอย่างแน่นอน แต่เขาก็ยังคงไม่สบอารมณ์ หยวนซีขอเฟิ่งชิงเฉินแต่งงานต่อหน้าเขา ช่างกล้าดีเหลือเกิน เสด็จอาเก้าเตรียมหาเวลาที่เหมาะสม พูดคุยกับเฟิ่งชิงเฉินเรื่องการแต่งงาน……..