ตอนที่ 648: วิหคอัปมงคลเก้าเศียร

ตอนที่ 648: วิหคอัปมงคลเก้าเศียร

หมัดของซูอี้มีนามว่า ‘ค้อนเด็ดดารา’

นี่คือหนึ่งใน ‘เก้ากระบวนท่าทำลายล้าง’ จาก ‘คัมภีร์แปดยอดมหายุทธ์’ ที่อดีตสหายของเขา จักรพรรดิมหายุทธ์สร้างขึ้น

ชกหมัดขึ้นราวเด็ดดารา ต่อยลงเยี่ยงค้อนทุบ

ขยับหมัดชกเข้าออกรวดเร็ว ใช้อำนาจกดดันราวเทวราชผู้โอบกอดดวงดาวพลางทุบค้อนสู่มนุษยชาติ แข็งแกร่งไร้เทียบเทียม

กระบวนท่านี้ยังเป็นกระบวนท่าโปรดของจักรพรรดิมหายุทธ์อีกด้วย ยามต่อสู้ เขามักจะใช้หนึ่งกำปั้นขยี้ศัตรูโดยไร้ขอบเขตเสมอ

และจากการแสดงออกของซูอี้ ค้อนเด็ดดารานี้ก็ได้สำแดงอำนาจแข็งแกร่งไร้เทียมทาน

อย่างน้อยที่สุด หากเทียบกับสมัยที่จักรพรรดิมหายุทธ์ยังอยู่ในขอบเขตรวบรวมดารา เขาคงไม่อาจแสดงอำนาจเช่นนี้ได้

เพราะถึงอย่างไร พื้นฐานมหาวิถีที่ซูอี้สร้างขึ้นก็ไม่อาจหาได้ที่ใดทั่วเก้ามหาแดนดิน

“นี่คือความแข็งแกร่งอันแท้จริงของสหายเต๋าซูหรือ?”

เมิ่งจิ้งไห่และคณะต่างอับจนปัญญา

ก่อนหน้านี้ พวกเขาตะลึงกับวิธีการของซูอี้ ทว่าเมื่อถึงปัจจุบัน ได้ประจักษ์อำนาจแห่งหมัดนี้ พวกเขาจึงได้ตระหนักว่าตนยังคงประเมินความแข็งแกร่งของซูอี้ต่ำไป!

กล่าวอีกนัยคือ สิ่งที่พวกเขาได้เห็นก่อนหน้านี้เป็นเพียงความแข็งแกร่งเสี้ยวเดียวของซูอี้!

“หากผู้เผชิญหมัดนั้นคือข้า ข้าคงร่างแหลกเป็นแน่…”

ในขณะเดียวกัน สีหน้าของผู้เฒ่าเครายาวและซั่วเหมิงก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ร่างสั่นเทิ้มด้วยความกลัว

“แม่นางหลานซัว เจ้าเห็นแล้วว่ายามนี้หากนายท่านของข้าจริงจัง ต่อให้คู่ต่อสู้จะเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งลัทธิหมิงหลิงก็มีค่าเท่ากันกับคนทั่วไป”

หยวนเหิงสุขุมยิ่ง วาจาของเขาเปี่ยมความภาคภูมิ

หลานซัวโพล่งถามขึ้นโดยไม่รู้ตน “เช่นนั้น… นายท่านของเจ้าแข็งแกร่งเพียงไร?”

หยวนเหิงอับจนวาจา

เขาไม่รู้จะตอบเช่นไร

แม้ว่าเขาจะติดตามซูอี้ตลอดทางไปต้าเซี่ย ผ่านศึกมามากมายจนยามนี้ ทว่าเขาก็ยังไม่อาจตัดสินว่าซูอี้แข็งแกร่งเพียงใด

เหตุผลนั้นช่างง่ายดาย จวบจนยามนี้ ซูอี้ไม่เคยแพ้พ่าย แล้วใครเล่าจะบอกได้ว่าเขาแข็งแกร่งเพียงไร?

…

นี่มันหมัดมวยประเภทใดกัน!?

ชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินตกใจ แววตาเย็นชาเปี่ยมความไม่อยากเชื่อ

อำนาจมหาศาลของหมัดนี้สร้างบาดแผลให้ร่างกาย แขนขา เลือดเนื้อของเขา และแม้เขาในยามนี้จะยืนได้อย่างมั่นคง แต่ทั่วร่างของเขาสั่นสะท้านทั้งภายนอกและใน เจ็บรวดร้าวทั่วสรรพางค์

หากไม่ใช่ว่าเขาใช้เคล็ดวิชาของตนต้านรับไว้สุดแรง เพียงหมัดนี้ก็สามารถขยี้ร่างทำลายวิญญาณเขาได้!

มันร้ายกาจอย่างไม่อาจปฏิเสธ!

“นายท่าน เกิดอันใดกับท่านหรือ?”

สตรีสวมกระโปรงสีเหลืองหน้าซีดตกใจ ใบหน้างดงามเต็มไปด้วยความกังวล

“ไม่เป็นไร!”

ชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินเช็ดโลหิตที่มุมปากตนอย่างดื้อรั้น สูดหายใจลึก ๆ ขณะที่ดวงตาฉายประกายเย็นชาร้ายกาจ “ก็แค่เรื่องเล็กน้อย!”

หลังจากกล่าวจบ เสียงยังไม่ทันสลาย บรรยากาศรอบตัวเขาก็เปลี่ยนแปลงกะทันหัน

ตู้ม!

คู่ปีกลวงตาผุดขึ้นบนหลังของบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งลัทธิหมิงหลิงราวหมู่เมฆาบนเวหา ล้อมรอบโดยแสงสีดำทะมึนลี้ลับ ทำให้พื้นที่รอบ ๆ ตัวเขาถูกปกคลุมด้วยความหม่นหมองหดหู่และบรรยากาศการทำลายล้าง

อำนาจในตัวเขาไต่ระดับทะยานสูงอย่างสม่ำเสมอ

ในพริบตา เขาก็แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมยิ่งนัก!

“นี่มัน…”

เมิ่งจิ้งไห่และคนใหญ่คนโตอื่น ๆ ต่างร่างสั่น ยามนี้เอง พวกเขาจึงตระหนักว่าไม่ใช่เพียงซูอี้เท่านั้นที่ซ่อนความแข็งแกร่งไว้ กระทั่งชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินผู้นี้ยังออมมือเช่นกัน

และเป็นยามนี้เองที่ชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินเผยเขี้ยวเล็บ ใช้อำนาจและวิชาที่ตนมีทั้งหมดออกมา!

เห็นเช่นนี้ ซูอี้ก็เลิกคิ้วเล็กน้อยพลางมองสตรีสวมกระโปรงสีเหลืองอย่างไม่ตั้งใจ

สตรีสวมกระโปรงสีเหลืองรับรู้ได้ทันที ดวงตาสีม่วงหรี่ลงเล็กน้อย ใบหน้าตกใจซีดขาว ร่างเพรียวบางสั่นเทา

“ฆ่า!”

ชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินลงมือทันที

พั่บ!

คู่ปีกลวงตาเบื้องหลังเขาขยับ ร่างของเขาหายวับไป อึดใจต่อมาก็ปรากฏตรงหน้าซูอี้ ห่างออกไปเพียงสามฉื่อ!

ไวเยี่ยงเคลื่อนไหวพริบตา!

จากนั้น คู่ปีกทมิฬก็เงื้อขึ้นดุจมีดคู่

ฉัวะ!

อากาศถูกตัดแหวกเป็นสองรอยง่ายดายเยี่ยงผ้า ประกายแสงสีดำรวมตัวที่ปีกทั้งคู่ดั่งเช่นคมมีด ฟาดฟันลงมาจากห้วงนภา

ราวเทพยดาบนชั้นฟ้าฟันมีดคู่ในหัตถ์สู่แดนดินอย่างเคืองโกรธ!

แค่เพียงอำนาจของมัน ก็เพียงพอให้เมิ่งจิ้งไห่และพวกซึ่งดูอยู่ไกล ๆ รู้สึกเจ็บแปลบ จิตใจราวถูกฉีกกระชาก

น่ากลัวยิ่งนัก!!!

ผู้คนเปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน

ร่างของซูอี้ปรากฏตรงหน้ารัศมีการฟาดฟันนั้น

วูบ!

ธาตุแท้อันทรงพลังในกายผอมสูงพลุ่งพล่านเยี่ยงสมุทรกว้าง ส่งเสียงคำรามราวเป็นวายุอสนี

นี่เป็นเพียงการก่อร่างแห่งมหาวิถียามเรียกใช้

แขนขวาของซูอี้ฟาดเหวี่ยงหมัดเยี่ยงแส้

แส้ฉีกเวหา!

หนึ่งในเก้ากระบวนท่ากวาดล้าง

ชกวูบไหวดั่งแส้ ฉีกกระชากศัตรูราวผืนผ้าใบ ดุร้ายอหังการ

ตู้ม!!

คลื่นกระแทกสะเทือนนภา อากาศสั่นไหววุ่นวาย

หมัดโปร่งใสเหวี่ยงไหวดั่งแส้ยาว

เมื่อมันกระทบคู่ปีกที่ตัดลงมา เสียงดังสนั่นพลันกึกก้อง

คู่ปีกทมิฬอันคมกริบเยี่ยงมีดคู่แตกสลายท่ามกลางประกายแสง ระเบิดคลื่นทำลายล้างปกคลุมอาณาบริเวณ

ชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินเปลี่ยนสีหน้าโดยสิ้นเชิง หัวใจสั่นคลอน

ทว่ายามเมื่อเขาคิดหลบ มันก็สายเกินไป

ตู้ม!

พละกำลังของหมัดที่เหมือนแส้ไม่ถูกบรรเทา และยังคงชกเข้าใส่ชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงิน

สมบัติเชิงป้องกันบนร่างของเขาระเบิดเปรี้ยงปร้าง ร่างของเขาเหมือนถูกมังกรฟาดหางใส่จนปลิวกระเด็นไปอย่างแรง

เห็นได้ชัดเจนว่าร่างของชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินปริร้าวเยี่ยงกระเบื้อง ผิวของเขาแตกออก เนื้อแหลกเละ เลือดไหลทะลักไม่อาจห้าม

ยามเมื่อเขายืนตั้งหลักได้ รูปลักษณ์ของเขาก็เละเทะเกินจดจำ

หมัดที่สองนี้ บุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งลัทธิหมิงหลิงถูกชกเข้าอย่างจัง!

ผู้ชมนิ่งอึ้งตะลึงงัน

“เป็นไปได้เช่นไร…”

ผู้เฒ่าเครายาวและซั่วเหมิงมือเท้าเย็นเฉียบ ตกใจกระวนกระวาย

พวกเขาต่างเห็นว่าด้วยหมัดนี้ ชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินใช้พลังทั้งหมดที่เขามีไปแล้ว และพลังที่มันสร้างก็สามารถสังหารพวกเขาซึ่งอยู่ในขอบเขตแปรเปลี่ยนวิญญาณได้โดยง่าย

ทว่ายามนี้ หมัดเดียวของซูอี้ก็ยังทำลายมันได้!!

“เจ้าเป็นใครกัน?”

ไกลออกไป ชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินไอหนัก ๆ

ผมเผ้าของเขากระเซอะกระเซิง ใบหน้าคล้ำเขียว มองซูอี้ด้วยสีหน้าทั้งตะลึงและกรุ่นโกรธ รวมไปถึงความหวาดกลัวอันไม่อาจบรรยาย

ทั้งที่มีการฝึกฝนเพียงขอบเขตรวบรวมดารา ทว่าด้วยการออกหมัดไม่กี่ครั้งกลับทำให้เขาบาดเจ็บหนัก!

บุคคลผู้ท้าทายอำนาจสวรรค์เยี่ยงนี้ปรากฏในต้าฉินนับแต่ยามใด?

“ข้าจะบอกเจ้าหากรับหมัดที่สามของข้าได้”

ซูอี้กล่าวอย่างสุขุม

ในขณะที่เขากำลังจะเริ่มลงมือ

เขาก็เห็นชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินกัดฟันหยิบกระดูกสัตว์สีดำออกมาชิ้นหนึ่ง จากนั้นก็พ่นเลือดใส่มันเต็ม ๆ ปาก

ตู้ม!

กระดูกสัตว์สีดำแตกสลาย สร้างเป็นวังวนสีโลหิตขนาดหลายจั้งกลางหาว ราวประตูสู่อเวจี

กลิ่นอายที่ชวนใจหายก็สยายออกสู่โลกา

นี่คือ?

เมิ่งจิ้งไห่และคนอื่น ๆ ม่านตาหดตัว ตระหนักแล้วว่าบางสิ่งไม่ถูกต้อง

ดวงตาคู่งามของสตรีสวมกระโปรงสีเหลืองบนเกี้ยวเปล่งประกาย นางกล่าวอย่างตื่นเต้น “นายท่าน ท่านจะขอท่านเจ้าสำนักให้ลงมือเอง…”

ผู้เฒ่าเครายาว ซั่วเหมิงและอสูรสิงโตทองคำต่างถอนหายใจโล่งอก ใบหน้าแสดงความกระตือรือร้นราวคลั่งไคล้

“ว่าแล้วเชียว ที่มาของคนผู้นี้ไม่ธรรมดา และเขายังต้องมีไพ่ตายซุกซ่อน”

หยวนเหิงขมวดคิ้วพึมพำ

ครานี้ ไม่รอให้หลานซัวได้พูด หยวนเหิงก็กล่าวว่า “อย่ากังวลไป แม่นางหลานซัว มันไม่เป็นไรจริง ๆ”

ก่อนหน้านี้ หลานซัวตื่นกลัวราวกับกวางถูกเกาทัณฑ์ ซึ่งหยวนเหิงชินกับนางแล้ว เขาจึงชิงปลอบหลานซัวก่อน

หลานซัว “…”

ยามนี้ เมื่อซูอี้ซึ่งคิดจะชกหมัดที่สามเห็นวังวนสีเลือด เขาก็แสดงสีหน้าราวคาดการณ์ไว้

“ชิ่งหยวน เหตุใดจึงรบกวนข้าผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้?”

เสียงกังวานเจือความไม่พอใจดังออกมาจากในวังวนโลหิตเฉียบพลัน

“ศิษย์ได้พบศัตรูร้ายกาจ และกำลังจะบาดเจ็บสาหัสจนตาย ด้วยไร้หนทาง ศิษย์จึงทำได้เพียงขออาจารย์ให้ช่วยเหลือ!”

ชายหนุ่มในอาภรณ์สีเงินก้มหัวกล่าวอย่างขมขื่น

เสียงก้องในวังวนสีเลือดอย่างเกรี้ยวกราด “สิ่งใดกันไร้ตา กล้ารังแกผู้สืบทอดใกล้ชิดของข้าผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้?”

ตู้ม!

ท่ามกลางเสียงสะท้านสะเทือน วังวนสีเลือดก็หมุนวนอย่างรุนแรง คลื่นพลังกระเพื่อมออกมาอย่างน่าตกใจ ทั่วเวหาสั่นสะเทือน

ฟิ้ว!

จากนั้น ภาพหลอนมโหฬารภาพหนึ่งก็ทะยานออกมาจากในวังวนสีเลือดทันใด

มันเป็นวิหคดุร้ายขนาดยักษ์ ขนาดใหญ่โตเป็นพันจั้ง เก้าเศียรมหึมาราวบ้านเรือน ปีกทมิฬสยายกว้างปิดฟ้าบังตะวัน!

แม้นจะเป็นเพียงภาพลวงตาอันเลือนราง แต่บรรยากาศที่แผ่ออกมานั้นร้ายกาจป่าเถื่อนราวกับเทพป่าเซียนเถื่อนจุติสู่โลกา!

ทุกคนซึ่งอยู่ในเหตุการณ์หยุดหายใจ สีหน้าเปลี่ยนผันยิ่งยวด

นี่ต้องเป็นตัวตนอันน่าหวาดหวั่นใดกัน!?

“คารวะเจ้าสำนัก!”

ยามนี้ ผู้เฒ่าเครายาวนามซั่วเหมิง และสตรีสวมกระโปรงสีเหลืองต่างก้มหัวคำนับอย่างนอบน้อมจริงจัง สีหน้าเผยความยำเกรงลึกล้ำ

กระทั่งอสูรสิงโตทองคำยังย่อขาหน้าหมอบคลานราวสาวกผู้ภักดีบูชาเทพแห่งตน

ภาพนี้ทำให้เมิ่งจิ้งไห่และคนอื่น ๆ รู้สึกหนาวเยือกราวตกสู่ถ้ำน้ำแข็ง หรือนี่จะเป็นผู้นำแห่งลัทธิหมิงหลิง?

บางอย่างผิดแปลก!!

“นี่น่าจะเป็นเจตจำนงของผู้อยู่ในขอบเขตจักรพรรดิ”

หยวนเหิงเองก็สัมผัสแรงกดดันได้ ร่างของเขาแข็งทื่อ ทว่าใบหน้าปราศจากความกลัว

ในระหว่างที่เขาติดตามซูอี้ในต้าเซี่ย หยวนเหิงเคยขาดประสบการณ์เผชิญอันตรายด้วยหรือไร?

ดูเหมือนว่าภาพตรงหน้าเขาเช่นนี้เคยถูกพบเห็นมาก่อนแล้ว มันจึงไม่น่าตื่นตาตื่นใจเท่าคราแรก

“เวลาของข้ามีค่า ชักช้าไม่ได้ สารเลวตัวใดกันที่กล้าดูหมิ่นศิษย์ข้า ออกมาหาข้าเดี๋ยวนี้! หาไม่ ข้าไม่คิดมากถ้าต้องสังหารทุกคนที่นี่!”

วิหคอัปมงคลเก้าเศียรกล่าวอย่างเย็นชา จิตสังหารทำให้รอบข้างปั่นป่วน

ขวับ!

ดวงตาของทั้งผู้เฒ่าเครายาวและคณะต่างหันมองซูอี้ผู้อยู่ไกลออกไป

“อาจารย์ เป็นคนผู้นั้น!”

ชายหนุ่มในชุดสีเงินยกมือขึ้นชี้ซูอี้ สีหน้าเกลียดแค้นระคนตื่นเต้นไม่อาจถูกปกปิด

“ชายหนุ่มในขอบเขตรวบรวมดาราหรือ?”

วิหคอัปมงคลเก้าเศียรผู้มีร่างใหญ่โตเป็นพันจั้งอึ้งไปครู่หนึ่ง “ชิ่งหยวน ไยคนที่เป็นเช่นมดปลวกน้อยนี่จึงทำร้ายเจ้าได้เล่า?”

ชายหนุ่มในชุดสีเงินอธิบายเสียงต่ำทันทีด้วยสีหน้าอันดูอับอาย “อาจารย์ พลังต่อสู้ของคนผู้นี้ท้าทายอำนาจสวรรค์ แม้จะเป็นตัวตนในขอบเขตสยายวิญญาณก็เกรงจะไม่ใช่คู่ต่อกรของเขา”

“จริงหรือ?”

วิหคอัปมงคลเก้าเศียรกล่าวอย่างเย็นชา “เช่นนั้นก็ลองดูเถิดว่าเจ้าตัวน้อยนี่จะแข็งแกร่งเพียงไร”

ครานี้ ซูอี้ผู้มองเรื่องทั้งหมดจากระยะไกลไม่อาจกลั้นหัวเราะไว้ได้อีก ก่อนเขาจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเนิบช้า

“เดรัจฉาน เจ้าแน่ใจหรือ? อยากลองหรือไม่?”