

ยิ่งอายุน้อยอยู่ในตำแหน่งที่สูงก็ยิ่งต้องมีความสำเร็จที่น่าประทับใจและน่าตกใจด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่ผู้ชายที่พึ่งพาของเก่าและขายของเก่าจะต้องตกตะลึงเพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นประมาทพวกเขา

ไม่ว่าจะเป็นเจียงหูหรือราชสำนัก ภูมิหลังและความอาวุโสมีความสำคัญมาก แต่ความสามารถส่วนตัวนั้นสำคัญกว่า เซวียนเส้าฉีมีความสามารถ ตอนนี้เขาขาดเพียงโอกาสเดียวเท่านั้น โอกาสที่จะเริ่มต้นตัวเองและพระราชวังเสวียนเซี่ยว เสด็จอาเก้าให้โอกาสนี้แก่เขา

เขาและเซวียนเส้าฉีต่างก็ได้ประโยชน์จากการเสียสละเล็กๆ น้อยๆ ให้กับลัทธิปีศาจ ดังนั้นทำไมไม่ทำล่ะ…

เสด็จอาเก้าไม่มีความผิดเลยสำหรับการต่อต้านลัทธิปีศาจ การแย่งชิงอำนาจไม่มีถูกหรือผิด มีแต่ผลประโยชน์ส่วนตัว ถ้าทุกอย่างต้องวัดกันที่ศีลธรรมทางโลกและถูกหรือผิดก็ควรหยุดต่อสู้เพื่อสิ่งใดๆ แล้วยืนเฉยๆ รอความตาย

ซูเหวินชิงยังชื่นชมแผนการของเสด็จอาเก้า แม้ว่ามันจะเรียบง่าย แต่ก็มีประโยชน์ ลัทธิปีศาจไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา สำหรับการใช้วีรบุรุษเหล่านั้น แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าพวกเขากำลังใช้พวกเขา พวกเขาก็ยังเต็มใจที่จะมีส่วนร่วม

พวกเขาคิดที่จะทำลายลัทธิปีศาจมาเป็นร้อยปีแล้ว และตอนนี้เมื่อโอกาสมาถึง พวกเขาก็พลาดมันไป

นี่เป็นสถานการณ์แบบได้รับชัยชนะกันทั้งคู่ ซูเหวินชิงเชื่อว่าไม่เพียงแต่เซวียนเส้าฉีเท่านั้น แต่ปรมาจารย์เหล่านั้นในโลกจะไม่ปฏิเสธ

ตราบใดที่ไม่มีการเดินทางเพื่อธุรกิจ มันจะเป็นเรื่องของเวลาก่อนที่ลัทธิปีศาจจะถูกกำจัด แผนที่จิ่วโจวของลัทธิปีศาจ สามารถรับได้อย่างราบรื่นซูเหวินชิงคิดถึงสถานที่อื่นด้วยแผนที่ และถามว่า “เจ้าจะทำอะไรกับพันธมิตรนักฆ่า เจ้ามีแผนการจะทำอย่างไร”

เสด็จอาเก้าส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ต้องทำอะไร เราต้องกินให้หมด ด้วยพลังงานปัจจุบันของเรา เราไม่สามารถโจมตีลัทธิปีศาจและพันธมิตรนักฆ่าพร้อมกันได้”

พันธมิตรนักฆ่านั้นแตกต่างจากลัทธิปีศาจ พันธมิตรนักฆ่ามีศัตรูมากมาย แต่ศัตรูเหล่านั้นจะไม่มีวันรวมตัวกันเหมือนศัตรูของลัทธิปีศาจ

“ไม่ผิดที่จะพูดเช่นนั้น แต่เฟิ่งชิงเฉินคือใคร หากลำดับรางวัลของพันธมิตรนักฆ่าไม่ได้รับการแก้ไข เฟิ่งชิงเฉินจะไม่มีวันออกจากเมืองจักรพรรดิด้วยความสบายใจ” ครั้งนี้ในซานตง เฟิ่งชิงเฉินพบกับการลอบสังหารหลายครั้ง

“เรามาพูดถึงพันธมิตรนักฆ่ากันก่อน จัดการกับลัทธิปีศาจก่อน” เสด็จอาเก้าถอนหายใจอย่างลับ ๆ หากสามารถแก้ไขพันธมิตรนักฆ่าได้อย่างง่ายดาย เขาคงแก้ไขไปนานแล้ว ทำไมเขาถึงรอจนถึงตอนนี้

เขารู้ว่าพันธมิตรนักฆ่าอยู่ที่ไหน และทุกคนในโลกรู้ว่าพันธมิตรนักฆ่าอยู่ที่ไหน แต่ไม่มีใครมาที่ประตู เพราะ…

สิ่งเก่าๆ ไม่กี่อย่างในพันธมิตรนักฆ่าล้วนเป็นสิ่งผิด

ศิลปะการต่อสู้ที่ผิดปกติ วิธีการที่ผิดปกติ การป้องกันจุดอ่อนที่ผิดปกติ ความไม่สมเหตุสมผลที่ผิดปกติ

หากไม่มีการรับประกัน เสด็จอาเก้าจะไม่เคลื่อนไหวจากพันธมิตรนักฆ่าอย่างง่ายดาย

“อย่างไรก็ตาม ข้าขอให้เจ้าระงับข่าวลือ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” เสด็จอาเก้ารู้สึกหดหู่ใจเมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้ เขาคิดในใจ เขาควรจะไปที่จวนเฟิ่งอีกครั้งเมื่อเขาหันหลังกลับ

เขากลัวว่าเฟิ่งชิงเฉินจะยิ่งโกรธเมื่อเวลาผ่านไป

“ค่อนข้างยาก ข่าวลือในตลาดนั้นง่ายต่อการจัดการ แต่ข่าวลือเหล่านี้ส่วนใหญ่แพร่กระจายไปในหมู่ขุนนางชั้นสูง ต้องใช้เวลาเพื่อแก้ไขข่าวลือ”

กล่าวอีกนัยหนึ่งว่าหลอกคนธรรมดาได้ง่ายแต่หลอกคนจากตระกูลขุนนางได้ยากพวกเขามีช่องทางรับรู้ข่าวสารมากกว่าคนทั่วไป

“ลืมมันไปเถอะ ปล่อยเขาตามลำพัง” เดิมทีเสด็จอาเก้าต้องการจะคิดออกอย่างช้าๆ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะทำไม่ได้ เขาต้องรีบแก้ไข

วิธีที่ดีที่สุดในการระงับข่าวลือคือการสร้างข่าวลือที่ใหญ่กว่า เสด็จอาเก้าตัดสินใจในใจของเขา

แต่การระงับข่าวลือเป็นเพียงวิธีแก้ปัญหาชั่วคราวและอีกสิ่งหนึ่งจำเป็นต้องทำเพื่อรักษาต้นตอ เสด็จอาเก้าพูดกับซูเหวินชิง “เวินชิง ส่งข้อความถึงบู่จิงหยุนและขอให้เขามอบเรื่องนี้ให้บู่ฟาน แล้วเหลียนเฉิงจะปกป้องเป่าเอ๋อ”

“อ่า ให้จิงหยุนปกป้องเป่าเอ๋อไหม เก้า เก้า… ใช่ ข้าหมายความว่าอย่างนั้นเหรอ” ซูเหวินชิงอ้าปากกว้าง ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาได้ยิน

ทำไมเสด็จอาเก้าถึงกังวลมากที่จะโดนสวมเขา?

เสด็จอาเก้าทำเสียงฮึมฮัม

“แต่ แต่ปู้ฝานอยู่ในเป่ยหลิง” เมื่อเห็นท่าทางเศร้าหมองของเสด็จอาเก้า ซูเหวินชิงก็ไม่กล้าถาม

“ยอมแพ้เถอะ เมื่อบปู้ฝานกลับมาจากเป่ยหลิงเพื่อดูแลงานของจิงหยุน และเขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเป่ยหลิง” เสด็จอาเก้าเคาะโต๊ะแล้วพูด

“ปู้ฝานมีความคืบหน้าแล้ว แต่การกลับมาในเวลานี้จะสั้นลง ปู้ฝานกล่าวว่าเป่ยหลิงเหยียนน่าจะเป็นสมาชิกของเผ่าเฟิ่งหลีมากที่สุด” ซูเหวินชิงไม่เห็นด้วย

โดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์โดยรวมเพื่อเห็นแก่ความสัมพันธ์ส่วนตัวของเด็ก นี่ไม่ใช่สไตล์ของเสด็จอาเก้า เสด็จอาเก้ารีบร้อนเกินไป

“ไม่ต้องห่วงเรื่องเป่ยหลิง ข้าจะจัดการเอง” เสด็จอาเก้าถอนมือจากการเคาะโต๊ะแล้วพูด

ซูเหวินชิงตกตะลึง “อะไรนะ? เจ้าต้องการเป่ยหลิง? เจ้าออกไปได้ไหม”

ตัวตนของเสด็จอาเก้าเป็นสีป้องกันที่ดีมากแต่ในขณะเดียวกันก็เป็นข้อจำกัด ด้วยตัวตนนี้เสด็จอาเก้าสามารถออกจากเยหลิงได้อย่างง่ายดาย

“อันผิงกำลังจะแต่งงานที่เป่ยหลิงไม่ใช่หรือ? ข้านี้คงจะเห็นใจนาง” เสด็จอาเก้าวางแผนมานานแล้วที่จะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ในเป่ยหลิง มิฉะนั้นเขาจะไม่คู่ควรกับเฟิ่งเฉียนและอันผิงในเป่ยหลิง

ซูเหวินชิงอุทาน “เจ้าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเวลานั้นหรือไม่”

ไม่มีทาง เสด็จอาเก้าเตรียมเรื่องของเป่ยหลิงไว้แต่เนิ่นๆ มันเกินไป… ในเวลานั้น พวกเขาเพิ่งค้นพบว่าเป่ยหลิงมีความผิดปกติ

“มันเป็นแค่หนทาง ทุกอย่างเกี่ยวกับการเตรียมการ มันขึ้นอยู่กับคุณว่าจะคุ้มหรือไม่ เนื่องจากปู้ฝานกล่าวว่าผู้คนที่อาศัยอยู่ในเป่ยหลิงเหยียนมาจากเฟิ่งหลี ข้านี้จึงต้องตรวจสอบ ”เฟิ่งชิงเฉินควรรู้จักตัวตนของเขาด้วย

ด้วยวิธีนี้ภาระของเฟิ่งชิงเฉินยิ่งหนักขึ้น นางเพียงต้องการที่จะฟื้นฟูจวนเฟิ่ง ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้นางต้องการฟื้นฟูตระกูลเฟิ่งหลีทั้งหมด

เฟิ่งชิงเฉินไม่ชอบความรุ่งโรจน์ที่ลูกสาวของเฟิ่งหลีมอบให้ แต่นางต้องแบกรับความรับผิดชอบของลูกสาวของเฟิ่งหลีนี่ไม่ยุติธรรมสำหรับเฟิ่งชิงเฉินอย่างมาก แต่ไม่มีสิ่งที่ยุติธรรมในโลกนี้

เมื่อซู่เหวินชิงเห็นว่าเสด็จอาเก้ากำลังจะไปเยี่ยมเป่ยหลิงเป็นการส่วนตัว แววตาของเขาแสดงความกังวล “แล้วถ้าเป็นกับดักล่ะ คนของเราเพิ่งเริ่มต้นในเป่ยหลิง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในเป่ยหลิง เราก็ทำอะไรไม่ได้”

อำนาจของเสด็จอาเก้าพัฒนาในเป่ยหลิงน้อยกว่าครึ่งปีและนี่เป็นเพราะเส้นทางการลักลอบขนของตระกูลหวางในเป่ยหลิงหากไม่มีเส้นทางนี้พวกเขาจะไม่สามารถตั้งหลักในเป่ยหลิงได้

“มันเป็นกับดัก และข้านี้ก็ต้องการมันเช่นกัน ข้านี้ตั้งตรงในเป่ยหลิง แล้วเจ้าจะกลัวอะไรล่ะ” เส็จอาเก้าไม่คิดว่าผู้คนในเป่ยหลิงจะกล้าหาญถึงขนาดกล้าปล่อยให้เขาตายในเป่ยหลิง

“เว้นแต่เป่ยหลิงต้องการทำลายประเทศ จักรพรรดิแห่งเป่ยหลิงจะไม่ปล่อยให้ข้าประสบอุบัติเหตุในเป่ยหลิง” สีหน้าของเสด็จอาเก้าดูเรียบเฉย แต่ซูเหวินชิงตกใจ แล้วพูดด้วยความงุนงงว่า “เจ้าวางแผนที่จะเปิดเผยตัวตนของเจ้าหรือไม่”

“ไม่ ข้าแค่ต้องแสดงพลังของข้า ผู้สนับสนุนของข้าไม่ใช่ตงหลิง” ถ้าเขาพึ่งพาตงหลิง เขาคงตายไปนานแล้ว

ซูเหวินชิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ไม่เป็นไรถ้าเจ้าไม่ได้วางแผนที่จะพูด ตระกูลชุยกำลังจะเคลื่อนไหว ถ้าเจ้าต้องการเปิดเผยตัวตนของหลานในตอนนี้ ข้าเกรงว่าตระกูลชุยจะไม่ปล่อยเจ้าไป”

ตระกูลชุยยังมีตระกูลหลานอยู่ในมือ หากเสด็จอาเก้าเปิดเผยตัวตน คนแรกที่รู้สึกว่าถูกคุกคามไม่ใช่จักรพรรดิ แต่เป็นตระกูลชุย

เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลชุยจะรวมเป็นหนึ่งกับสี่อาณาจักรอย่างแน่นอนเพื่อกวาดล้างตระกูลหลานของเสด็จอาเก้าเพื่อให้มีเพียงตระกูลชุยเท่านั้นที่มีตระกูลหลานอยู่ในมือ และประเทศจะได้รับการฟื้นฟูด้วยวิธีที่ถูกต้องตามกฎหมาย

“ข้ามีการคำนวณในใจของข้าและข้าจะไม่รีบร้อนเกินไป” แม้ว่าเขาจะใจร้อน แต่เขาก็รู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะเปิดเผยตัวตนของเขาและเฟิ่งชิงเฉิน

แม้ว่าเบื้องหลังจะดูเป็นผู้ร้ายอยู่บ้างแต่เขาก็ปลอดภัยที่สุดเขาไม่เคยเป็นสุภาพบุรุษ ดังนั้น ผู้ร้ายก็คือผู้ร้าย