ตอนที่ 200 สิบสามเมืองของถ้ำใต้ดินเซี่ยงไฮ้ (1)

ช่วงเวลาหลังจากนั้นฟางผิงก็ใช้ไปกับการหลอมกระดูก ฝึกเคล็ดวิชาต่อสู้ทั้งเข้าเรียนในคลาสฝึกพิเศษไปด้วย

ถ้ำใต้ดินค่อยๆ สร้างภาพจำอย่างเลือนรางลงในใจของเขา

รอจนอาจารย์พาทุกคนไปดูแผนที่ภูมิประเทศที่ตึกหมายเลขสองในเขตทางใต้แล้ว ภาพจำนี้จึงเริ่มเป็นรูปร่างชัดเจนขึ้นมา

—

ตึกหมายเลขสอง

โถงที่กว้างนับพันตารางเมตร มีเพียงแผนผังจำลองที่ทำขึ้นจากทรายขนาดใหญ่ตั้งอยู่อย่างทันสมัย

ศาสตราจารย์เฒ่าที่นำนักศึกษาเข้ามาในโถงใหญ่ เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ชั้นสามมีแผนที่จำลองภูมิประเทศของถ้ำใต้ดินในเซี่ยงไฮ้ ชั้นสี่เป็นแผนผังทรายจำลองของถ้ำใต้ดินตงหลิน ชั้นห้าเป็นแผงผังทรายจำลองถ้ำใต้ดินตงหู ตอนนี้มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ครอบครองเพียงแผนที่สามแห่งนี้ ทางหน่วยทหารกลับมีแผนที่ทั้งหมด ถ้ำใต้ดินเป็นเพียงการเรียกโดยรวมๆ พวกเราชอบเติมคำเสริมเจาะจงลงไปด้วย เพราะทางเข้าถ้ำยี่สิบสองแห่งไม่ได้ทะลุถึงกัน บางทีอาจจะทะลุ แต่อย่างน้อยมนุษยชาติก็ยังไม่ได้สำรวจลงลึกถึงขั้นนั้น”

“หลายปีมานี้ ไม่มีใครสามารถเข้าจากประตูหนึ่งไปถึงอีกประตูหนึ่งได้เช่นกัน แต่หลังจากนี้พวกเราทุกคนต้องเตรียมพร้อมเข้าสู่ถ้ำใต้ดินของเซี่ยงไฮ้ ในถ้ำใต้ดินไม่อาจใช้เทคโนโลยี ไม่อาจถ่ายรูป เอามือถือเข้าไปก็จะสูญเสียแหล่งพลังงาน…ดังนั้นแผนที่พวกนี้ล้วนเกิดจากการค่อยๆ สำรวจสืบเสาะของมวลมนุษย์ชาติจนท้ายที่สุดประกอบกลายเป็นแผนผังจำลอง”

พวกฟางผิงแทบไม่มีใจฟังแล้วว่าเขาพูดเรื่องอะไร

ตอนนี้ทุกคนเอาแต่จ้องที่แผงผังทรายจำลอง!

“นี่คือเมือง?”

“น่าจะหมู่บ้านนะ เมืองอะไรจะเล็กขนาดนี้?”

แผนผังจำลองนี้คิดเป็นสัดส่วนเท่าไหร่กัน?”

“นึกไม่ถึงว่าถ้ำใต้ดินจะเป็นแบบนี้ ฉันยังคิดว่า…เป็นคนป่า มนุษย์ดึกดำบรรพ์อะไรทำนองนั้น…”

หลายคนรู้ว่าถ้ำใต้ดินนั้นเหมือนกับโลก มีอารยะธรรมดำรงอยู่

แต่ก็มีคนไม่น้อยคิดว่าสิ่งมีชีวิตใต้ดินเป็นพวกกินของดิบดื่มเลือดเทือกนั้น

แต่ตอนนี้เมื่อเห็นแผงผังจำลอง ทุกคนจึงพบว่าตัวเองคิดผิดไป ในแผนผังมีการก่อตั้งคูเมืองและกำแพงเมือง

กำแพงที่สูงใหญ่สะดุดตาต่างบอกทุกคนว่าถ้ำใต้ดินไม่ใช่สังคมคนป่า

พวกเขามีอารยะธรรมของตัวเอง มีระบบสังคมของตัวเองเช่นกัน

อาจจะไม่ล้ำสมัยเท่าโลกนี้ แต่เส้นทางที่ทุกคนเดินไม่เหมือนกัน นี่ไม่ใช่สิ่งที่วัดความแตกต่างของอารยะธรรมแต่อย่างใด

—

ฟางผิงกวาดสายตาดูคร่าวๆ ก่อนจะขมวดคิ้ว เอ่ยถามว่า “อาจารย์ครับ บนแผนที่ติดสัญลักษณ์ไว้แค่สิบสามเมือง หมายความว่าถ้ำใต้ดินของเซี่ยงไฮ้ สามารถรองรับได้สิบสามเมือง? เมืองพวกนี้ใหญ่เท่าไหร่ ประชากรกี่คนเหรอครับ?”

ศาสตราจารย์ส่ายหัวว่า “ไม่ใช่สิบสามแห่ง อย่าลืมว่าตอนนี้สำรวจถึงแค่สิบสามแห่งเท่านั้น!”

ความหมายของคำพูดนี้แตกต่างจากความหมายของฟางผิงอย่างสิ้นเชิง

จางจื่อเวยที่อยู่ไม่ไกลเอ่ยว่า “บางทีพวกเราอาจสามารถมองประตูเข้าถ้ำทุกแห่งเป็นโลกเดียวกันได้ แต่ไม่อาจมองรวมเป็นหนึ่งทั้งหมด โลกของถ้ำใต้ดินเซี่ยงไฮ้ ตอนนี้พวกเราสำรวจระยะทางได้เท่านี้ แต่ราคาที่จ่ายออกไปก็หนักหนาสากรรจ์มากแล้ว ปรมาจารย์สามคนของเซี่ยงไฮ้ต่างสละชีพระหว่างทางครั้งนี้”

เห็นได้ชัดเธอเข้าใจมากกว่าฟางผิง

ฟางผิงกลับไม่สนใจเรื่องนี้ ขมวดคิ้วว่า “พูดแบบนี้แสดงว่าตำแหน่งที่ปรากฏภายนอกถ้ำไม่อาจใช้เปรียบเทียบกับตำแหน่งที่ปรากฏในถ้ำใต้ดินได้ ช่องทางมิติประเภทนี้อาจจะปรากฏขึ้นในรูปแบบที่ไม่แน่นอน?”

คำพูดพวกนี้ของเขาคลุมเครืออยู่บ้าง แต่อาจารย์ยังคงเข้าใจ

ศาสตราจารย์เฒ่าหัวเราะว่า “ถูกต้อง อย่างตงหลินมีทางเข้าแห่งหนึ่งเช่นกัน อยู่ห่างจากทางเข้าของเซี่ยงไฮ้ ระยะทางเป็นเส้นตรงประมาณหกร้อยกิโลเมตร จากตำแหน่งที่ปรากฏนี้พวกเราสามารถเข้าประตูทางเซี่ยงไฮ้ตรงดิ่งไปทางทิศตะวันออกก็น่าจะเจอทางเข้าของตงหลินแล้ว แต่ตอนนี้มีปรมาจารย์ลงสำรวจไปทางตะวันออกกว่าสามพันกิโลเมตร กลับไม่พบประตูทางเข้าเลย เดินไปทางตะวันออกต่ออีกก็เป็นท้องทะเลที่กว้างสุดลูกหูลูกตาแล้ว…นี่หมายความว่าถ้ำใต้ดินอาจจะไม่มีที่สิ้นสุด ใหญ่กว่าโลกของพวกเราหลายสิบหลายร้อยเท่า หรือไม่ก็อาจจะเป็นช่องทางมิติที่ตำแหน่งปรากฏขึ้นอย่างคาดการณ์ไม่ได้ ระยะในพื้นโลกและถ้ำใต้ดินจึงไม่เกี่ยวข้องกัน ทั้งยังมีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง…”

พูดถึงความเป็นไปได้ข้อสุดท้าย ศาสตราจารย์เฒ่ากลับเบนสายตาไปมองจางจื่อเวย “อย่างที่จางจื่อเวยบอก ทุกทางเข้าถ้ำใต้ดิน อันที่จริงเป็นโลกที่คงอยู่อย่างอิสระแห่งหนึ่ง…แต่ว่าผู้บัญชาการหลี่ของหน่วยทหารปฎิเสธความเป็นไปได้นี้ ผู้บัญชาการหลี่บอกว่าเขาเคยรับรู้ได้ถึงปราณของผู้แข็งแกร่งภายในทางเข้าถ้ำทางตะวันออก ตอนที่เขาประจำที่ประตูเข้าถ้ำทางเหนือ”

“ผู้บัญชาการหลี่?”

ทุกคนกระตือรือร้นขึ้นมาทันที ปรมาจารย์อันดับหนึ่งของประเทศจีนคือผู้บัญชาการหลี่เจิ้นของหน่วยทหาร

“ใช่แล้ว ผู้บัญชาการหลี่เป็นคนพูด” ศาสตราจารย์เฒ่าถอนหายใจ

“นี่ไม่ใช่ข่าวดี พวกเราอยากให้เป็นโลกที่อิสระ ดีกว่าต้องคิดว่าถ้ำใต้ดินเป็นโลกใบเดียวกัน แต่คำพูดของผู้บัญชาการหลี่ไม่อาจเป็นเรื่องโกหก ในเมื่อเขาสัมผัสได้ คนแข็งแกร่งระดับปรมาจารย์อย่างเขาคงไม่ตัดสินพลาดอยู่แล้ว นี่ก็หมายความว่าความจริงถ้ำใต้ดินเชื่อมต่อกัน เป็นโลกอีกโลกหนึ่ง เหตุผลที่ก่อนหน้านี้พวกเราไม่อาจสำรวจไปจนถึงอีกทางเข้าได้…น่าจะเป็นเพราะเรื่องความสามารถ รวมทั้งถ้ำใต้ดินนั้นใหญ่เกินไป”

“แค่ถ้ำใต้ดินของเซี่ยงไฮ้ เดินไปทางตะวันออกสามพันกิโลเมตร ข้ามไปตะวันตกอีกสองพันกิโลเมตร ช่วงระยะทางทั้งหมดอย่างน้อยคือห้าพันกิโลเมตร! ส่วนทางเหนือและใต้ พวกเราเข้าถ้ำก็จะจัดอยู่ทางใต้สุด ด้านหลังของพวกเราเป็นผืนทะเลกว้างใหญ่ ไม่อาจสำรวจได้ว่าขนาดใหญ่เท่าไหร่กันแน่ แต่ยอดฝีมือที่เดินทางไกลยังจมในมหาสมุทรได้ บางทีอาจหลงทิศได้เช่นกัน แต่ทางเหนือเป็นที่รวมตัวของสิ่งมีชีวิตใต้ดิน พวกเราสำรวจลึกลงไปแค่หนึ่งพันกิโลเมตร ไกลกว่านั้นจะเข้าไปจุดที่ลึกของถ้ำใต้ดินแล้ว อันตรายอย่างยิ่ง”

“ระยะห่างจากตะวันออกถึงตะวันตกห้าพันกิโลเมตร ตอนนี้ทางใต้และเหนือสำรวจได้แค่หนึ่งพันกิโลเมตร…”

ฟางผิงมองแผนผังจำลองที่อยู่ด้านหน้าซึ่งเป็นทางลาดยาว

นี่ไม่ได้หมายความว่า….ขนาดประมาณห้าล้านตารางกิโลเมตรหรอกเหรอ!

ฟางผิงกลืนน้ำลาย เอ่ยเสียงเบา “อาจารย์ ความหมายของคุณคือแค่ถ้ำใต้ดินของเซี่ยงไฮ้ ขนาดพื้นที่ที่ถูกสำรวจไปแล้วก็ปาไปเป็นครึ่งของประเทศจีนแล้ว?”

“ถูกต้อง”

“นี่ยังสำรวจไม่หมดเลย…” ฟางผิงกลืนน้ำลายอีกครั้ง

“งั้นหากสำรวจทั้งหมดแล้ว อาณาเขตของทางเข้าแห่งหนึ่งก็อาจจะใหญ่เท่ากับประเทศจีน?”

ศาสตราจารย์เฒ่าพยักหน้าอีกครั้ง เอ่ยอย่างจมดิ่งในความคิด “บางทีอาจจะใหญ่กว่าประเทศจีน นี่เป็นเรื่องที่พูดยาก จุดลึกสุดของทะเลทางใต้นั้นเท่าไหร่กันแน่? ใครก็ไม่กระจ่างชัด ทางเหนือล่ะลึกแค่ไหน? ทั่วสารทิศพวกเราต่างสำรวจได้อย่างจำกัด ดังนั้นปากทางเข้ายี่สิบสองแห่ง เธอสามารถมองว่าเป็นโลกยี่สิบสองแห่งได้เหมือนกัน ยังไงตอนนี้ก็มีแค่ผู้บัญชาการหลี่ที่พบว่ามีปราณของผู้แข็งแกร่งระดับเดียวกัน แสดงให้เห็นว่าสิ่งมีชีวิตใต้ดินระดับกลางและล่างยังคงไม่อาจทะลุผ่านไปยังทางเข้าอีกแห่งหนึ่งได้”

“ทางเข้าถ้ำแห่งหนึ่ง เป็นโลกแห่งหนึ่ง…บางทีอาจจะใหญ่กว่าประเทศจีน…”

ตอนนี้ฟางผิงเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าเหตุใดทุกคนถึงมองถ้ำใต้ดินเป็นหายนะทำลายโลก!

จะใหญ่เกินไปแล้ว!

ในประเทศจีนตอนนี้ปรากฏทางเข้ายี่สิบสองแห่ง แม้จะคำนวณตามที่เซี่ยงไฮ้สำรวจพื้นที่ได้ ถ้ำใต้ดินยี่สิบสองแห่งก็เท่ากับประเทศจีนสิบเอ็ดประเทศแล้ว! พื้นที่หลายร้อยล้านตารางกิโลเมตร!

ภูมิภาคเอเชียยังมีพื้นที่ไม่ถึงสี่สิบห้าล้านตารางกิโลเมตรด้วยซ้ำ

ทวีปแอฟริกาที่ใหญ่เป็นอันดับสองมีพื้นที่ประมาณสามสิบล้านตารางกิโลเมตร

อันดับสามทวีปอเมริกาเหนือ พื้นที่ประมาณยี่สิบสี่ล้านตารางกิโลเมตรเท่านั้น

ส่วนทวีปอื่นๆ ขนาดเล็กกว่านี้ ปัจจุบันมนุษย์ค้นพบเพียงเจ็ดทวีป รวมพื้นที่ทั้งหมดประมาณหนึ่งร้อยห้าสิบล้านตารางกิโลเมตร

และในประเทศจีน พื้นที่ที่สามารถสำรวจได้ก็ขนาดปาไปเกือบเท่าโลกแล้ว

ประเทศอื่นๆ คงไม่ต่างกันเท่าไหร่

ตอนนี้ทางเข้าถ้ำที่ทั่วโลกค้นพบ สำรวจพื้นที่ได้ประมาณหนึ่งพันล้านตารางกิโลเมตรแล้ว เกินขนาดพื้นที่โลกไปถึงหกรอบ!

“สถานที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ มีแค่สิบสามเมือง…” จู่ๆ ฟางผิงก็ถอนหายใจ

ห้าล้านตารางกิโลเมตร ประเทศจีนนั้นมีเมืองระดับจังหวัดได้ถึงร้อยสองร้อยแห่ง เมืองระดับอำเภออีกเกือบหนึ่งพัน

และประชากร แค่ทางใต้ก็ยัดเข้าไปได้กว่าเจ็ดแปดร้อยล้านคนแล้ว

ถ้ำใต้ดินกลับมีแค่สิบสามเมือง ต่อให้ใหญ่กว่านี้ ประชากรก็ไม่อาจเยอะเกินไปได้

ศาสตราจารย์เฒ่ายืนยันจุดนี้เหมือนกัน “ประชากรของถ้ำใต้ดินไม่ได้มีเยอะมาก ด้านหลังพวกเราไม่อาจสำรวจลึกลงไปได้ แต่เข้าไปจากทางเข้า เมืองแห่งแรกพวกเรากลับไปมาหาสู่นับครั้งไม่ถ้วน ประชากรในนั้นมีประมาณสองล้าน ทหารประมาณสองแสน พวกเขามีระบบสังคมของตัวเอง ไม่ได้เป็นทหารทุกคน พวกเขามีคนธรรมดาทั่วไปเช่นกัน ส่วนใหญ่จะเป็นคนธรรมดา ถ้ำใต้ดินของเซี่ยงไฮ้ประชากรมีประมาณสามสิบล้าน แต่ทหารมีประมาณสามล้าน ตอนนี้พวกเราต้องเผชิญหน้ากับเมืองแรกของถ้ำใต้ดินเท่านั้น…พวกเราตั้งชื่อว่าเมืองเทียนเหมิน (ประตูสวรรค์)”

“เทียนเหมิน?”

ฟางผิงขมวดคิ้ว “ชื่อนี้ช่างยกยอพวกเขาจริงๆ”

ศาสตราจารย์เฒ่าส่ายหัว ถอนหายใจว่า “ตอนแรกอาจเป็นเพราะทุกคนโอบกอดความเพ้อฝันล่ะมั่ง บางทีอาจเป็นเหมือนคำพูดที่ยอดฝีมือจากก่วงเซิ่งซื่อพูดไว้ปีนั้น นี่เป็นแดนสวรรค์…เทียนเหมิน…ประตูที่เบิกฟ้า…”

“น่าเสียดาย…”

—————–