ตอนที่ 250 ฟางผิงลูกรักพระเจ้า (1)

‘ผลัวะ!’

ฝ่ามือฟาดลงมาจนฟางผิงเกือบจะหน้าหัน!

ฟางผิงปะทุโทสะขึ้นมาทันที “อาจารย์ คุณจะปล่อยให้เขารังแกลูกศิษย์ตัวเองแบบนี้หรือไง?”

หลู่เฟิ่งโหรวไม่ได้พูดอะไร ชำเลืองมองถังเฟิงด้วยแววตาที่แปลกไปอยู่บ้าง

ถังเฟิงเผยสีหน้าดำคล้ำ “ฉันพาเธอกลับมาตลอดทาง ทำไมไม่พูดเรื่องที่เมืองตงขุยเคลื่อนไหวกำลังพล?”

ฟางผิงแค่นเสียงว่า “ผมไม่ไว้ใจคุณ อยู่กันตามลำพัง ถ้าคุณเป็นไส้ศึกขึ้นมา ไม่ใช่ว่าผมจะถูกฆ่าปิดปากหรือไง? คณบดี คุณคิดว่าผมทำแบบนี้ถูกหรือเปล่า? อยู่ตามลำพัง จะให้รายงานเรื่องที่สำคัญแบบนี้ได้ยังไง?”

หวงจิ่งไม่พูดอะไร

ถังเฟิงเอ่ยอย่างโมโห “งั้นหลังจากเข้ามาในเมืองแล้วล่ะ?”

“เวลานั้นมีคนอยู่เต็มไปหมด ผมจะพูดได้ยังไง? ทำให้พวกเขาตื่นตระหนกกันหรือไง? อาจารย์ถัง ผมไม่ได้มีเจตนาดูแคลนคุณ แต่ไอคิวของคุณมัน…จริงๆ สงครามใหญ่กำลังจะเปิดฉาก หากเกิดความวุ่นวายขึ้น จะเป็นปัญหาใหญ่! ตอนนั้นผมพูดถึงผลการรบของตัวเอง นั่นก็เพื่อสร้างกำลังใจให้พวกทหาร!”

“เธอ!”

ถังเฟิงแทบจะกระอักเลือดออกมา หลู่เฟิ่งโหรวเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “ฟางผิงพูดถูกแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ส่งข่าวได้ทันเวลา ถังเฟิง อย่าได้ทำเกินไป บัญชีก่อนหน้านี้ฉันยังไม่ได้ตามไปคิดบัญชีกับนาย!”

ถังเฟิงเอ่ยอย่างโมโห “ฉันทำเกินไป เมืองตงขุยจะมาประชิดอยู่แล้ว เรื่องพัวพันกับความเป็นความตายของเมืองความหวัง!”

“เหล่าถัง!”

หวงจิ่งเสียงดังขึ้นมา ตัดบทสนทนาของเขา

ไม่ว่าจะพูดยังไง ฟางผิงก็กลับมาส่งข่าว ตอนนี้ได้ขอความช่วยเหลือจากโลกข้างบนแล้ว

แม้ฟางผิงจะไม่ได้พูดออกมาในตอนแรก…แต่ที่เขาพูดมานับว่าไม่ผิดจริงๆ

เผชิญหน้ากับถังเฟิงคนเดียว เขาไม่พูดออกมาเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว หากถังเฟิงเป็นคนของลัทธินอกรีต…แน่นอนว่ามีโอกาสเป็นไปได้น้อยมาก

แต่ถ้าใช่ ฟางผิงคงตายอย่างไม่ต้องสงสัย

หลังจากเข้าเมืองมาแล้ว…ยังไงก็ไม่ได้เสียเวลาไปมากมาย เขาสร้างผลงานแล้ว หากยังคิดเล็กคิดน้อยอีก หลู่เฟิ่งโหรวคงจะบ้าคลั่งขึ้นมาจริงๆ แล้ว

ฟางผิงไม่สนใจที่ถังเฟิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเช่นกัน ลูบหัวของตัวเอง ก่อนจะครวญครางเบาๆ จู่ๆ ก็ล้มพับไปบนเตียง

“ฟางผิง!”

หลู่เฟิ่งโหรงตะโกนเสียงดัง ถังเฟิงสาวเท้าเข้ามา ฟางผิงสะบัดหัวเล็กน้อย ก่อนจะดึงตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง เอ่ยอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า “ไม่เป็นไรครับ ก่อนหน้านี้ถูกขั้นหกชกที่หัว ไม่ได้ตายในเงื้อมมืออีกฝ่าย อาการกลับมากำเริบเพราะอาจารย์ถังแทน”

“เธอ…”

ถังเฟิงไม่มั่นใจอยู่บ้าง เอ่ยอย่างลังเลว่า “เธอถูกขั้นหกโจมตีที่หัว?”

“ใช่ ถูกขั้นหกโจมตีมาก่อน!”

ฟางผิงตอบอย่างมั่นใจ นายเพิ่งจะตบฉันเมื่อกี้ไง ฉันไม่ได้โกหก!

ระหว่างที่พูด ฟางผิงเอ่ยออกมาอีก “อาจารย์ ผมจะตายอยู่แล้ว ที่นี่นอกจากให้ยาคืนชีวิตผมหนึ่งเม็ด ก็ไม่มีอะไรช่วยเหลือแล้ว นี่คือผลตอบแทนของผู้ที่สร้างความดีความชอบ?”

หวงจิ่งปวดหัวอยู่บ้าง เอ่ยอย่างจนใจ “พูดมา เธออยากได้อะไร ตอนนี้สงครามกำลังจะเริ่มแล้ว ทรัพยากรมีอย่างจำกัด ไม่ใช่ว่าเลือกปฏิบัติกับเธอ แต่ตอนนี้ไม่อาจโยกย้ายทรัพยากรออกมาได้จำนวนมากจริงๆ”

“เอาอาวุธสองชิ้นนี้ของผมแลกเปลี่ยนเป็นดาบยาวระดับ B เล่มหนึ่ง!”

หวงจิ่งขมวดคิ้ว โลภมากเกินไปแล้ว!

อาวุธระดับ C สองชิ้น คิดเป็นหนึ่งกิโลกรัมต่อสี่สิบคะแนน ฟางผิงเอาดาบและหอกยาวกลับมา แม้จะซื้อคืนตามราคาเดิม หนักประมาณยี่สิบห้ากิโลกรัม อย่างมากก็หนึ่งร้อยคะแนน

นี่ยังเป็นการซื้อตามราคาเดิม!

ตอนนี้เขาอยากจะแลกเป็นอาวุธระดับ B นี่มันความคิดอะไรกัน?

ต่ำกว่าปรมาจารย์ลงไป รวมถึงหลู่เฟิ่งโหรว ตอนนี้ยังใช้อาวุธระดับ B มูลค่าของโลหะผสมระดับ B หนึ่งกิโลกรัมต่อหนึ่งร้อยคะแนน อาวุธที่ฟางผิงใช้ในตอนนี้อย่างน้อยต้องใช้ประมาณยี่สิบกิโลกรัม ชั่วพริบตาเดียวก็กลายเป็นสองพันคะแนนแล้ว!

ฟางผิงร้องทุกข์ว่า “ผมไม่ได้คิดโลภมาก แต่เพราะกลับมาส่งข่าวทำให้จำเป็นต้องทิ้งอาวุธและหินพลังงานไประหว่างทาง ทั้งไม่ใช่ว่าเอาอาวุธมาอย่างเดียว ผมไม่ได้แลกมาฟรีๆ แต่เอาสินสงครามสองชิ้นนี้แลกเปลี่ยนเป็นอาวุธที่ใช้งานได้ เป็นเรื่องที่ผิดเหรอครับ?”

“ระดับ B เธอใช้ไม่ไหวหรอก สิ้นเปลือง…”

“ผมจะทะลวงขั้นสี่แล้ว!”

หวงจิ่งปวดหัวอยู่บ้าง พยักหน้าว่า “ได้”

“อีกอย่าง…”

“ยังมีอีก?”

ฟางผิงมองไปทางหวงจิ่ง เอ่ยอย่างจนใจ “อาจารย์ ผมได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้ สิ้นเปลืองยาบำรุงไปไม่ใช่น้อย

ตลอดทางที่วิ่งกลับมา คุณรู้ไหมว่าผมเผชิญหน้ากับความตายมากี่ครั้ง? คุณว่าถ้าผมซ่อนตัวไม่กลับมา…”

“เธอกล้า!”

ถังเฟิงตะคอกออกมา เขาเกลียดนิสัยนี้ของฟางผิง!

ฟางผิงขมวดคิ้วว่า “หากเป็นคนอื่น แม้จะอยากกลับมา ก็คงกลับมาไม่ได้หรอกมั้งครับ? อาจารย์ถัง ลองถามตัวเองดู ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่สามารถกลับมาได้หรือไง? ผมน่ะเหรอจะไม่รู้ถึงอันตราย? หากคุณมาช้าไปก้าวเดียว ไม่ใช่ว่าผมจะตายแล้วหรือไง? ตอนนี้ไม่ได้จะเอาผลประโยชน์จากมหาวิทยาลัย ผมแค่อยากแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น แข็งแกร่งขึ้นแล้ว ถึงจะทำคุณูปการให้มวลมนุษยชาติมากขึ้นกว่านี้ได้! คำพูดของคุณที่ว่า ‘เธอกล้า’ ถ้าผมตายขึ้นมาจริงๆ ไม่ได้มาแจ้งข่าวนี้ พูดอาจดูเลวร้ายหน่อย สถานการณ์แบบนั้น คุณคิดว่าคนอื่นๆ จะเหมือนกับผมทั้งหมดหรือไง จะยอมเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายบุกทะลวงแนวป้องกันเข้ามาจริงๆ? ไม่พูดถึงคนอื่น คุณเองแล้วกัน ตอนนี้มียอดฝีมือระดับสูงรออยู่ด้านหน้าสี่ห้าคน คุณจะบุกฆ่าเข้าไปได้หรือไง? ผมช่วงชิงทรัพยากรให้ตัวเองมันผิดตรงไหน?”

ถังเฟิงไร้คำพูดโต้ตอบทันที หวงจิ่งจนใจเช่นกัน พูดสู้คนอื่นไม่ได้ก็อย่าได้เอ่ยออกมา นี่ไม่ใช่รนหาที่ตายหรือไง?

ไม่สนใจถังเฟิงอีก หวงจิ่งเอ่ยว่า “ยังต้องการอะไรอีก?”

“ไม่ได้เยอะอะไรมากมาย ให้ยาคืนชีวิตผมอีกสองเม็ดกับคะแนนอีกสองพันก็พอแล้ว”

หวงจิ่งเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “ได้!”

ฟางผิงพูดเหมือนง่ายๆ แต่นี่มันไม่เยอะหรือไง?

ดาบยาวระดับ B อย่างมากต้องใช้หนึ่งพันคะแนน รวมกับสองพันคะแนนและยาคืนชีวิตสองเม็ด เป็นสามพันสี่ร้อยคะแนน มูลค่าเกือบร้อยล้าน

แต่เทียบกับเรื่องที่ฟางผิงมาส่งข่าวแล้ว…นี่ถือว่าคุ้มค่า

ถึงในสายตาของคนส่วนมาก เรื่องเช่นนี้ไม่ควรจะร้องขอสิ่งตอบแทน

แต่ผู้ฝึกยุทธ์ค่อนข้างอยู่บนความเป็นจริง ทุกคนต้องการทรัพยากรเพื่อฝึกวิชาเช่นกัน จุดนี้หวงจิ่งสามารถเข้าใจได้

“งั้นเธอก็พักรักษาตัวดีๆ ตอนเย็นกลับไปเซี่ยงไฮ้ก่อนเถอะ”

“กลับเซี่ยงไฮ้?”

ฟางผิงตกตะลึงไปเล็กน้อย จะให้ฉันกลับไปแบบนี้?

ครั้งนี้ถังเฟิงไม่เอ่ยขัดเช่นกัน ฟางผิงลงถ้ำเป็นครั้งแรก ฆ่ายอดฝีมือขั้นสี่ขั้นห้าไปไม่น้อย…แม้ทุกคนจะคิดว่าเรื่องที่เขาฆ่าขั้นห้าไม่ค่อยน่าเชื่อเท่าไหร่ แต่มีป้ายสถานะอยู่ อาวุธก็เก็บกลับมา ไม่ว่าจะยังไง ฆ่าก็คือฆ่า

นอกจากนี้ยังเอาข่าวที่สำคัญมารายงาน ตอนนี้ได้รับบาดเจ็บหนัก กลับไปก่อนเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว

“แล้วพวกเขา…”

“คนอื่นๆ ต้องเข้าร่วมกับฝ่ายป้องกัน”

ฟางผิงครุ่นคิด ก่อนจะส่ายหัวว่า “ช่างเถอะครับ ผมกลับไปไม่ได้เหมือนกัน กลับไปตอนนี้ ทุกคนจะคิดว่าผมหนีกลับไปน่ะสิ? แต่คณบดีพอจะเอาคะแนนให้ผมก่อนได้หรือเปล่า? ยาบำรุงและอาวุธ ผมก็อยากได้โดยเร็วที่สุด จะได้ฟื้นฟูพลังในการรบ”

“ได้ แต่คะแนน…”

เหมือนจะไม่มีประโยชน์ที่นี่นะ?

“ผมอยากมีติดตัวไว้ แม้จะรบจนตัวตาย ก็อยากให้เหลือในบัญชี ทิ้งไว้ให้ครอบครัว”

หวงจิ่งหลุดขำ พยักหน้าว่า “งั้นเธอพักรักษาตัวดีๆ เถอะ ของจะเอามาให้โดยเร็วที่สุด”

พูดจบ หวงจิ่งก็เอ่ยต่อว่า “พวกเรายังมีภารกิจอื่น ครั้งนี้เธอทำได้ดี แต่ว่า…ครั้งหน้าอย่าบุ่มบ่ามแบบนี้อีก”

ฟางผิงเอ่ยองอาจว่า “ฆ่าศัตรู เป็นสิ่งที่ทุกคนควรทำอยู่แล้ว!”

หวงจิ่งหัวเราะออกมาอีกครั้ง เธอ…ไม่ใช่ว่าหลงทางจริงๆ หรือไง?

มีคนบอกว่าฟางผิงหลงทาง อันที่จริง…หวงจิ่งเชื่ออยู่บ้าง

ใครจะว่างถึงขั้นไล่ฆ่าศัตรูไปจนถึงเมืองตงขุย

แต่เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องสนใจ ถึงจะไม่ใช่เรื่องจริง ทำเป็นไม่รู้ก็พอแล้ว

หวงจิ่งเดินออกไป ถังเฟิงกำลังจะก้าวขา จู่ๆ ฟางผิงก็เอ่ยว่า “อาจารย์ถัง คุณช่วยชีวิตผมไว้หนึ่งครั้ง เรื่องนี้ผมจะจำไว้ แต่คุณยังติดหนี้ชีวิตผมอีกหลายครั้ง คำนวณแล้วคุณติดผมเยอะกว่า ถ้าคุณให้ยาคืนชีวิตกับผมสักสิบเม็ด…”

“รอเธอเอาชนะฉันได้ค่อยมาพูดเถอะ!”

ถังเฟิงแค่นเสียง สาวเท้าจากไปทันที

———————