องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!บทที่ 647 องค์ชายเอาใจเฮ่อเหลียนเวยเวย

Now you are reading องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! Chapter บทที่ 647 องค์ชายเอาใจเฮ่อเหลียนเวยเวย at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เมื่อ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​อ้า​ปาก​ขึ้น​เพราะ​ต้องการ​พูด​อะไร​บางอย่าง​ ​ริมฝีปาก​บาง​ของ​นาง​ก็​ถูก​ปิด​เอาไว้​เสียก่อน​ ​เขา​พลิกตัว​ขึ้น​แล้ว​กด​ร่าง​ของ​นาง​ลง​กับ​ผ้าห่ม​ขนสัตว์​ ​สัมผัส​เย็น​ๆ​ ​จาก​ร่างกาย​ของ​ชายหนุ่ม​พุ่ง​เข้าใส่​นาง​อย่างรวดเร็ว​ ​นาง​สัมผัส​ได้​ถึง​กลิ่นหอม​อร่อย​ของ​เขา​ที่อยู่​บน​ปลายลิ้น​ของ​นาง​ ​ทั้ง​ยัง​ได้ยิน​เสียง​หายใจ​หนัก​ๆ​ ​ของ​เขา​อีกด้วย

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เบิกตา​กว้าง​ทันทีที่​เขา​กระแทก​ตัว​เข้ามา​ใน​ร่าง​นาง​ ​นาง​เผลอ​กำ​นิ้ว​แน่น​ ​โซ่​ขยับ​เมื่อ​นาง​ทำ​เช่นนั้น

เสียง​โซ่​ที่​ถูก​ดึง​และ​ปล่อย​ดังก้อง​ไป​ทั่ว​ห้อง

นาง​พยายาม​อย่างยิ่ง​ที่จะ​ไม่​ขยับตัว​ ​แต่​ก็​ไม่​สามารถ​ทำได้

หาง​ตาของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​แดง​ระเรื่อ​ทุกครั้งที่​เขา​โถม​ร่าง​เข้าใส่​นาง​ ​แต่​เขา​กลับ​ไม่​คิด​ที่จะ​ลด​ความรุนแรง​ลง​แต่อย่างใด

“​เอาล่ะ​ ​ทำตัว​ดี​ๆ​”​ ​สุดท้าย​เขา​ก็​ควบคุมตัว​เอง​ไม่อยู่​ ​มือ​ข้าง​ซ้าย​ของ​เขา​คว้า​เข้าที่​เอว​ของ​นาง​ ​การกระทำ​นั้น​แสดงให้เห็น​ว่า​เขา​ไม่​คิด​ที่จะ​หยุด​ใน​เร็ว​ๆ​ ​นี้

จาก​มุม​ที่นา​งอยู​่​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สามารถ​เห็น​ใบหน้า​เยือกเย็น​ของ​เขา​ได้​อย่างชัดเจน​ ​ทุกครั้งที่​เขา​กระแทก​เข้ามา​ ​เหงื่อ​บน​หน้าผาก​นั้น​จะ​หยด​ลงมา​ที่​ปลาย​คาง​ ​ผม​สีดำ​ขลับ​เป็นประกาย​ของ​เขา​และ​ใบหน้า​หล่อเหลา​อย่าง​ร้ายกาจ​ทำให้​ใครต่อใคร​แทบจะ​เป็นลม​เมื่อ​ได้​มอง​ ​ยิ่งกว่านั้น​สายตา​รักใคร่​ที่​เขา​ใช้​มอง​นาง​ตอนที่​โถม​กาย​เข้ามา​อย่างรุนแรง​นั้น​ก็​ยิ่ง​ทำให้​เขา​ดู​มีเสน่ห์​และ​ชวน​ลุ่มหลง​ขึ้นไป​อีก

ผิวหนัง​ของ​นาง​ร้อนระอุ​ไป​เสีย​ทุก​ส่วน​ ​ผม​ดำ​ยาว​ถึง​เอว​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สยาย​อยู่​บน​พนักเก้าอี้​ขณะที่​นาง​ถูก​บังคับ​ให้​รับ​ความรุนแรง​จาก​เขา​ ​สุดท้าย​นาง​ก็​ทนไม่ไหว​อีกต่อไป​ ​นาง​จึง​ร้องขอ​ความเมตตา​จาก​เขา​ ​แต่​แล้ว​นาง​ก็​ต้อง​ประหลาดใจ​ที่​การเคลื่อนไหว​ของ​เขา​กลับ​รุนแรง​ขึ้น​อีก​ ​เสียง​ของ​เขา​ทุ้ม​ลึก​ ​และ​เต็มไปด้วย​ความโหดเหี้ยม​ ​”​พูด​ออกมา​สิว​่า​เจ้า​ต้องการ​ข้า​ ​แล้ว​ข้า​จะ​ปล่อย​เจ้า​ไป​”

“​ข้า​ ​อืม​ ​ต้องการ​ท่าน​…​”​ ​นาง​ไม่มี​โอกาส​ได้​พูด​จน​จบ​ประโยค​ด้วยซ้ำ

เมื่อ​เขา​เห็น​สีหน้า​ของ​นาง​ ​เขา​ก็​ไม่​สามารถ​ควบคุม​อารมณ์​ของ​ตัวเอง​ได้​อีก​ ​เขา​เพิ่ม​แรง​ขึ้น​อีกครั้ง​ราวกับ​ต้องการ​ให้​ตัวเอง​ไป​อยู่​ใน​วิญญาณ​ของ​นาง

ดวงตา​ดอก​ท้อ​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เอ่อ​คลอ​ไป​ด้วย​หยดน้ำ​ตา​ขณะที่​นาง​ถูก​เขา​เสือก​กาย​เข้ามา​ครั้งแล้วครั้งเล่า​ ​นาง​ทำ​อะไร​ไม่ได้​นอกจาก​ส่งเสียง​คราง​ออกมา

นาคิด​ว่า​มัน​น่าจะ​ทำให้​เขา​พอใจ​ได้​ ​แต่​เขา​กลับ​พลิก​ร่าง​ของ​นาง​ให้​ขึ้น​มานั​่​งอยู​่​บน​ตัว​เขา​ ​มือ​ของ​นาง​ถูก​ดึง​ไป​ไว้​ที่​เอว​ของ​เขา

เขา​ยืด​ลำตัว​ท่อน​บน​ขึ้น​ ​แล้ว​ขยับ​หน้าผาก​ของ​ตัวเอง​เข้าหา​นาง​ ​เขามอง​นาง​และ​หัวเราะ​ออกมา​ ​แม้กระทั่ง​ตอนที่​เขา​พูด​ ​ลมหายใจ​ของ​เขา​ก็​ยัง​ร้อน​ราวกับ​ไฟ​ ​ใน​น้ำเสียง​ของ​เขา​มีเสียง​หัวเราะ​ปน​อยู่​ ​”​เจ้า​ชอบ​จับ​ส่วน​นี้​บน​ร่าง​ข้า​ไม่ใช่​หรือ​ ​มาสิ​ ​จับได้​ตามใจชอบ​เลย​”

ระหว่าง​ที่​พูด​ ​เขา​ก็​วางมือ​ของ​ตัวเอง​ลง​บน​หลัง​ของ​นาง​ ​แล้ว​ดึง​ร่าง​นาง​ลงมา​หา​เขา​ ​ทันทีที่​ร่าง​ของ​นาง​กระแทก​ลง​บน​ตัว​เขา​ ​นาง​ก็​สามารถ​สัมผัส​ได้​ถึง​ความรู้สึก​อัน​ยาก​จะ​อธิบาย​ได้ที่​สะโพก​ ​มัน​แทบ​ทำให้​นาง​เสียสติ​เลย​ทีเดียว

“​นี่​ ​นี่​มัน​…​ ​อื้อ​..​ ​อ๊ะ​…​ ​เป็น​กรณีพิเศษ​ตรงไหน​กัน​!​”​ ​นาง​ถูก​หลอก​อีกแล้ว​!

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยกมือ​ข้าง​หนึ่ง​ขึ้น​มาค​ลึง​จุดอ่อน​ไหว​บน​หน้าอก​ของ​นาง​ ​ก่อน​จะ​ยิ้ม​ออกมา​อย่าง​ชั่วร้าย​ ​แล้ว​จูบ​มัน​ ​”​ข้า​บอก​แล้ว​ว่า​เป็น​กรณีพิเศษ​!​”

เขา​กระแทก​ร่าง​เข้าหา​นาง​อีกครั้ง​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ทำได้​แค่​ขยับตัว​ตาม​จังหวะ​การชักนำ​ของ​เขา​ ​และ​ปล่อยตัวปล่อยใจ​ไป​กับ​มัน​ ​นาง​ไม่รู้​ด้วยซ้ำ​ว่า​พวก​นาง​ทำกิจกรรม​นี้​ไป​ทั้งสิ้น​กี่​ครั้ง

นาง​ยังอยู่​ใน​อาการ​เหม่อลอย​ตอนที่​ลืมตา​ตื่นขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​เขา​หยุด​เคลื่อนไหว​แล้ว​ ​แต่​ส่วน​นั้น​ของ​เขา​ยังอยู่​ใน​ตัวนาง​ ​มัน​ร้อน​และ​เติมเต็ม​ร่าง​ของ​นาง​จน​เต็ม

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กัด​ริมฝีปาก​ ​แล้ว​ผลัก​เขา​ออก​ ​”​ออก​ไป​จาก​ตัว​ข้า​”

“​ข้า​จะ​ทำ​เช่นนั้น​ได้​อย่างไร​ในเมื่อ​เจ้า​ยัง​จับ​เอว​ข้า​ไม่พอใจ​เลย​ด้วยซ้ำ​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยพูด​ช้าๆ​ ​คำพูด​ของ​เขา​ดู​มีเหตุผล​ยิ่งนัก

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​ในที่สุด​ข้า​ก็​เข้าใจ​แล้ว​ว่าการ​เชื่อใจ​คน​ผิด​นั้น​เป็น​อย่างไร​ ​นี่​มัน​รางวัล​ประเภท​ไหน​กัน​ ​มัน​เป็น​เพียงแค่​ข้ออ้าง​ที่จะ​รังแก​ข้า​ชัดๆ​!

ช่าง​หน้าไม่อาย​เอา​เสีย​เลย​!​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่​อยาก​ต่อล้อต่อเถียง​กับ​เขา​อีกต่อไป​ ​อย่างไร​เขา​ก็​ชนะ​นาง​อยู่​วันยังค่ำ​ ​สุดท้าย​นาง​ก็​ทนไม่ไหว​ ​นาง​ผลัก​เขา​ออก​แล้ว​พูด​งัวเงีย​ว่า​ ​”​ข้า​หิว​”

“​ข้า​ก็​ป้อน​เจ้า​อยู่​มิใช่​หรือ​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​นิ้ว​เรียว​ของ​เขา​บีบ​เคล้น​ไป​ทั่ว​ร่าง​นาง​ ​ดูเหมือนว่า​เขา​จะ​ปฏิเสธ​ที่จะ​ปล่อย​นาง​ไป

มือ​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยัง​ถูก​โซ่​มัด​อยู่​ ​ต่อให้​เขา​พยายาม​ระวัง​ ​แต่​มัน​ก็​ยาก​ที่​โซ่​เส้น​นั้น​จะ​ไม่​ทิ้งร่องรอย​เอาไว้​บน​ข้อมือ​นางใน​ขณะที่​เขา​กระแทก​ตัว​เข้าใส่​นาง​อย่าง​ไม่​ยั้ง​ ​เขา​แทบจะ​สงบ​จิตใจ​ลง​ไม่ได้​เมื่อ​นาง​ดูเหมือน​กับ​ตุ๊กตา​ที่นอน​อยู่​บน​ผ้าห่ม​สีแดง​ผืน​ใหญ่​…

ลมหายใจ​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เริ่ม​หนักอึ้ง​อีกครั้ง​ ​เขา​เริ่ม​จูบ​ไป​ตาม​ลำคอ​ของ​นาง​…

สีสัน​ราวกับ​ดอกกุหลาบ​เหล่านั้น​ยังคง​ไม่​เลือนหาย​ไป​จาก​ผิว​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​เวลานี้​นาง​อ่อนไหว​ต่อ​ทุก​การสัมผัส​ยิ่งนัก

“​อย่า​ ​อย่า​เพิ่ง​ขยับ​”​ ​ดวงตา​เปื้อน​น้ำตา​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เบิก​กว้าง

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ไม่​หยุด​ ​เขา​เปลี่ยน​ท่า​ให้​นาง​หันหลัง​ให้​กับ​เขา​ ​ก่อน​จะ​แนบ​ตัว​ลง​ทาบ​ทับ​นาง​ ​เขา​เริ่ม​พรม​จูบ​ลง​ไป​ตาม​แนว​กระดูกสันหลัง​บน​แผ่น​หลัง​เนียน​นุ่ม​ราว​กำมะหยี่​ของ​นาง

เฮ่อ​เลียน​เวย​เวย​สัมผัส​ได้​ว่า​ร่าง​ของ​นาง​กำลัง​สั่น​ไป​ทั้งตัว​ ​จิตใจ​ของ​นาง​เหม่อลอย​ไป​ชั่วขณะ

เขา​เอ่ย​เบา​ๆ​ ​ข้าง​หู​นาง​ด้วย​น้ำเสียง​แหบ​พร่า​ว่า​ ​”​ตอนแรก​ข้า​ก็​คิด​จะ​ปล่อย​เจ้า​ไป​เหมือนกัน​ ​แต่​ข้า​ควบคุมตัว​เอง​ไม่ได้​ ​ดังนั้น​ทำตัว​ดี​ๆ​ ​อย่า​ขยับ​ ​แล้ว​ให้​ข้า​เป็น​คน​จัดการ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ได้ยิน​คำพูด​ของ​เขา​ไม่ชัด​เจน​นัก​ ​เมื่อ​อยู่​ใน​ท่านี​้​ ​สิ่ง​เดียว​ที่นาง​รู้สึก​ได้​มี​เพียง​ความสุข​อย่างรุนแรง​และ​เสียง​หอบ​หายใจ​อัน​หนักหน่วง​ของ​ตัวเอง​เท่านั้น

นาง​สงสัย​ว่า​คนที​่​อยู่​ข้างนอก​จะ​ได้ยิน​สิ่ง​ที่​พวก​นาง​กำลัง​ทำ​อยู่​หรือเปล่า​ ​เพราะ​สำหรับ​นาง​แล้ว​ ​นาง​ได้ยิน​มัน​อย่างชัดเจน​ทีเดียว

เสียง​โซ่​กระทบ​กัน​ ​เสียง​ของ​เก้าอี้​กุ้ย​เฟย​ที่​ขยับ​ตามน้ำ​หนัก​ของ​พวก​นาง​ ​และ​เสียง​อื่น​ที่เกิด​ขึ้น​ทำให้​คนที​่​ได้ยิน​คิด​อะไร​ไม่​ออก

เขา​ยัง​กระแทก​ร่าง​เข้ามา​อย่าง​ไม่มี​ทีท่า​ว่า​จะ​หยุด​ ​มี​หลายครั้ง​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​เหมือน​นาง​จะ​เป็นลม​จาก​จังหวะ​และ​ความรุนแรง​ที่​เพิ่มขึ้น​นั้น

“​เวย​เวย​ ​เวย​เวย​…​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เรียกชื่อ​นาง​เบา​ๆ​ ​ข้าง​หู​พร้อมกับ​ขยับตัว​ต่อไป

“​อืม​…​ ​อือ​…​”​ ​เสียง​ตอบรับ​ของ​เวย​เวย​ฟัง​ดู​คล้าย​กับ​เสียงคราง

เขา​เอ่ย​เสียง​เบา​ปลอบ​นาง​อยู่​ครู่ใหญ่​ก่อนที่จะ​ปล่อย​นาง​ ​เขา​รู้สึก​สุขใจ​และ​พอใจ​ยิ่งนัก

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​แทบ​สลบ​ ​เปลือกตา​ของ​นาง​ปรือ​ลง​ ​ขณะที่​แผ่น​หลัง​ของ​นาง​พิง​อยู่​กับ​อก​ของ​เขา​ ​นาง​รู้สึกตัว​ตอนที่​เขา​อุ้ม​นาง​ขึ้น​ ​และ​คิด​ว่า​เขา​ยัง​ไม่เสร็จ​ภารกิจ​กับ​นาง

“​ไม่​ ​ข้า​ไม่​อยาก​ทำ​แล้ว​…​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ขัดขืน​โดยสัญชาตญาณ

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยปัด​ปอยผม​สีดำ​ที่​บัง​ใบหน้า​ของ​นาง​ออก​ ​จากนั้น​จึง​ก้มลง​มอง​นาง​แล้ว​จูบ​เข้าที่​ริมฝีปาก​ของ​นาง​ ​ใบหน้า​หล่อเหลา​ของ​เขา​ไม่​แสดง​สิ่งใด​ ​จะ​มี​ก็​แต่เพียง​ความรักใคร่​เอ็นดู​ที่​เขา​มี​ให้​ต่อนาง​เท่านั้น​ ​”​ข้า​จะ​พา​เจ้า​ไป​อาบน้ำ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลิก​ขัดขืน​เมื่อ​นาง​ได้ยิน​เช่นนี้

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยอุ​้​มนาง​ไว้​ใน​อ้อมแขน​ ​เขา​อุ้ม​นาง​อย่าง​อ่อนโยน​และ​ระมัดระวัง​ราวกับ​กำลัง​อุ้ม​สัตว์เลี้ยง​ล้ำค่า​ ​มือ​ของ​เขา​ประคอง​แผ่น​หลัง​ของ​นาง​ไว้​ ​แล้ว​ปล่อย​ให้​นาง​เอนกาย​เข้าหา​เขา​ขณะที่​เขา​เดิน​ตรง​เข้าไป​ใน​ห้องอาบน้ำ​ ​น้ำร้อน​จน​เป็น​ไอ​ถูก​เตรียม​เอาไว้​ล่วงหน้า​ ​ที่นั่น​มี​อ่าง​ไม้​ขนาดใหญ่​พอสำ​หรับ​สี่​คน​ตั้งอยู่​ ​ใน​นั้น​เต็มไปด้วย​กลีบดอกไม้​…

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หลับตา​อย่าง​พอใจ​ทันทีที่​ร่าง​ของ​นาง​สัมผัส​กับ​น้ำอุ่น​ ​แม้​จะ​ไม่ชัด​เจน​นัก​ ​แต่​นาง​ก็ได้​ยิน​เขา​บอก​ให้​นาง​ยกมือ​ขึ้น

องค์​ชาย​สาม​ไม่ใช่​คนที​่​จะ​รับใช้​ใคร​ ​แม้​เขา​จะ​ไม่ได้​รับ​ความ​โปรดปราน​จาก​ฮ่องเต้​ ​แต่​ทุกคน​ก็​ยัง​ต้อง​รับใช้​เขา​ ​ใน​ฐานะ​องค์​ชาย​แล้ว​ ​เขา​ย่อม​ไม่เคย​ทำงานบ้าน​หรือ​รับใช้​ใคร​มาก​่อน​ ​แต่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กลับเป็น​ข้อยกเว้น​สำหรับ​เขา​ ​นาง​เหมือนกับ​ลูก​แมว​เชื่อง​ๆ​ ​ที่​ปล่อย​ให้​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยอา​บน​้ำ​ให้

พอ​อาบน้ำ​เสร็จ​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​อุ้ม​นาง​ออก​ไป​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ผล็อย​หลับ​ไป​ ​ขน​ตายาว​ของ​นาง​ทิ้ง​เงา​เอาไว้​บน​แก้ม​ ​นาง​ดู​เหนื่อย​อย่างมาก​ ​แต่​ก็​ดู​เชื่อฟัง​ยิ่งนัก

นาง​ดู​สงบเสงี่ยม​ใน​ระหว่าง​ที่​หลับ​ ​ริมฝีปาก​ของ​นาง​เผยอ​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ห้าม​ตัวเอง​ไม่​ให้​จูบ​นาง​ซ้ำๆ​ ​ไม่ได้​ ​คราวนี้​เขา​จะ​ไม่​ปล่อย​ให้​นาง​จากไป​ไหน​อีก​ ​นาง​จะ​ต้อง​อยู่​ข้าง​กาย​เขา​ตลอดไป​…

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด