แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย 1012 ไม่ได้ต้องการแบบนี้หรอกเหรอ
ไห่เจาถึงได้นึกออกว่าเขาเพิ่งโทรไปสั่งเสื้อผ้ามาให้เสี่ยวซี เขาจ้องลี่ลี่ด้วยสายตาอาฆาต
“เดี๋ยวพรุ่งนี้จ่ายเงินให้”
ไห่เจารับถุงมาแบบไม่ค่อยพอใจ ลี่ลี่พยายามมองเข้าไปในบ้านด้วยความสงสัย เธอแอบหวังว่าพี่ไห่ที่ปกติเป็นคนอัธยาศัยดีจะชวนเธอเข้าไปนั่งในบ้าน แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง หลังจากที่ไห่เจารับถุงมาแล้วเขาก็ปิดประตูทันทีโดยไม่บอกลาสักคำ
จะให้บอกลาคนที่มาขัดจังหวะเขาน่ะเหรอ ฝันไปเถอะ!
เรื่องบางอย่างพอถูกขัดจังหวะไปแล้ว หากอยากจะกลับไปอารมณ์นั้นอีกก็เป็นไปไม่ได้ พอไห่เจาหันตัวเดินเข้าบ้านก็เห็นอวี๋หมิงซีมองเขาด้วยสายตาเอาเรื่อง หมดอารมณ์สนิท
เธอคงสร่างเมาแล้วแหละมั้ง คงกำลังโกรธเขาเรื่องเมื่อกี้อยู่ใช่ไหม?
กลัวว่าเธอจะพูดอะไรที่ทำให้เขาเสียใจ ไห่เจาจึงชิงลงมือก่อน
“ในนี้มีเสื้อผ้าให้คุณเปลี่ยน คุณเอาไปใส่ก่อน บ้านนี้มีหลายห้อง คุณเลือกนอนได้เลย เดี๋ยวผมไปนอนห้องนอนแขก”
เขายื่นถุงที่ข้างในมีเสื้อผ้ากับรองเท้าให้เธอ แต่เธอกลับไม่รับ มองเขาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
“นายจะให้ฉันใส่เสื้อผ้าที่ผู้หญิงอื่นเอามาให้งั้นเหรอ?”
“ของใหม่หมด”
“หึหึ” เธอแสยะยิ้มให้เขา จากนั้นก็เหวี่ยงถุงทิ้ง
เธอยอมไม่ใส่อะไรเลย ดีกว่าใส่เสื้อผ้าของผู้หญิงอื่น แถมยังเป็นผู้หญิงที่มาตอนดึกดื่นด้วย!
เสี่ยวซีเดินเชิ่ดผ่านไห่เจาไป เขามองตามหลังเธอ ในใจรู้สึกหมดแรง
เป็นแบบนี้อีกแล้ว เป็นแบบนี้ตลอด
นอกจากมองตามหลังเธอแล้วเขายังจะทำอะไรได้อีก ต่อให้อยากทำเรื่องเล็กๆน้อยๆให้ก็มีแต่จะสร้างความรำคาญให้เธอ ช่างเถอะ เขาไปดีกว่า
“คุณไม่อยากเห็นหน้าผม งั้นผมไปดีกว่า พรุ่งนี้ก่อนออกจากบ้านก็ล็อคบ้านให้ผมด้วยนะ”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
“อวี๋หมิงซี ตกลงคุณจะเอายังไงกับผม? บอกผมหน่อย ว่าผมควรทำยังไงคุณถึงจะเลิกเกลียดผม พูดมาสิ!” ในที่สุดไห่เจาก็หมดความอดทน เขาหันไปมองเธอด้วยท่าทางโมโห
แต่วินาทีถัดมาเขาก็ต้องอึ้งกับการกระทำของเธอ
เธอปลดกระดุมอย่างรวดเร็ว แต่สายตากลับจ้องเขาไม่ละไปไหน เรือนร่างอันแสนเพอร์เฟคที่เมื่อครู่ได้เปิดเผยต่อสายตาของเขาได้ปรากฏอีกครั้ง ทุกสัดส่วนของเธอได้สะกดเส้นประสาททั้งร่างกายของเขา
“นายตามจีบฉันก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ? มาสิ ฉันให้”
เสื้อผ้าที่อยู่บนร่างกายเธอตกลงบนพื้น เธอที่อยู่ในสภาพร่างเปลือยยังคงความสง่าเอาไว้ เธอเงยหน้าขึ้น “นายไม่อยากได้ฉันเหรอ?”
ไห่เจาสองมือกำหมัดแน่น เหงื่อบนหน้าผากผุดออกมาไม่หยุด
อยากสิ ทำไมเขาจะไม่อยาก อยากได้เสียจนเจ็บปวดไปทุกอณูของร่างกายแล้ว
“นายอยากได้โอกาสจากฉันมาตลอดไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ฉันให้โอกาสนายแล้ว มาสิ” เธอยั่วยวนเหมือนปีศาจสาว เล่นกับความรู้สึกของเขา กลืนกินวิญญาณของเขา
เพื่อที่จะไล่ตามจีบเธอ เขายอมทิ้งทุกสิ่งได้ จนแทบจะถูกความรักฝังตายทั้งเป็น แต่ผู้หญิงที่เขาใฝ่ฝันมานาน ตอนนี้อยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตร กำลังเรียกเขาเข้าไปหา
หากเดินเข้าไปหนึ่งก้าว มันจะเป็นการทำลายความรู้สึกที่ยากจะหวนคืนหรือกลายเป็นจุดเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นนะ?
ยามที่สาวในฝันอยู่ใกล้แค่เอื้อม ไห่เจาก็ตกอยู่ในห้วงของความหนักใจ
แต่ร่างกายของเขากลับไปไวกว่าความคิด พอเห็นเขารีบเดินเข้ามาหา ดวงตาของอวี๋หมิงซีก็ฉายแววดูถูก
“อากาศเย็นระวังไม่สบาย”
เหนือความคาดหมาย เขาแค่หยิบเสื้อขึ้นมาคลุมให้เธอ จากนั้นก็หันหลังให้ไม่มองเธออีก การกระทำแค่เพียงไม่กี่วินาทีนี้กลับต้องใช้พลังของเขาทั้งหมด หากมองเธอนานกว่านี้เขากลัวจะควบคุมตัวเองไม่ได้
“ไม่อยากได้ฉันแล้วเหรอ?” น้ำเสียงที่แสดงความตกใจของเธอดังขึ้นข้างหลังไห่เจา
“ถ้าคุณพูดแบบนี้ตอนมีสติดีผมคงจะดีใจ” เขากำหมัดแน่นทั้งสองมือแล้วรีบเดินไปทางห้องนอนแขก ด้วยความที่รีบร้อนเลยเดินชนกำแพง เจ็บจนร้องโอดโอย เขาสบถด่าแล้วเตะกำแพงหนึ่งที จากนั้นก็เข้าห้องไป
“อากาศเย็นรีบนอนล่ะ!”
เขาตะโกนเตือนเธอก่อนปิดประตู
อวี๋หมิงซีที่ถูกคลุมด้วยเสื้อของไห่เจายืนอยู่ที่เดิม แววตาของเธอดูสับสน เธอยังพอมีสติอยู่บ้าง เวลานี้เหมือนเสียงของเสี่ยวเชี่ยนดังอยู่แถวหูเธอ
ความรักเป็นความรู้สึกที่ซับซ้อนอย่างหนึ่ง สาเหตุของปัญหาจิตเวชหลายปัญหาล้วนมาจากการไม่รักตัวเอง
อวี๋หมิงซีส่ายหน้า พยายามสะบัดให้เสียงของเสี่ยวเชี่ยนหายไป เสี่ยวเชี่ยนพูดแบบนี้กับเธอตั้งแต่เมื่อไรกัน?
ตอนที่เดินผ่านประตูห้องไห่เจา อวี๋หมิงซีได้หยุดหน้าห้อง มีเสียงอาบน้ำดังออกมา ใครบางคนกำลังเอาน้ำเย็นชะล้างหลังจากเลือดกำเดาพุ่ง
“คนโง่ ให้โอกาสแล้วไม่รู้จักคว้าไว้ สมน้ำหน้า”
เธอเดินเข้าห้องอย่างสบายใจ จากนั้นก็มุดเข้าผ้าห่มผล็อยหลับไป
หากคืนนี้ทั้งสองคนทำเรื่องอย่างว่า ตื่นเช้ามาก็แค่บอกลากัน เธอไม่มีทางเอาตัวเองไปฝังในสุสานชีวิตคู่ด้วยเรื่องแค่นี้ สิ่งที่เธอให้ได้ก็มีเพียงร่างกาย แต่เขาโลภเกินไป ไม่ทำตอนนี้ อยากได้มากกว่านั้นหรือไง?
ไม่มีทางได้เด็ดขาด คนโลภจะไม่ได้อะไรเลย
ในฝัน อวี๋หมิงซีฝันเห็นงูตัวใหญ่ที่เธอไม่ได้ฝันเห็นมาหลายปีแล้ว เพียงแต่ตัวเธอที่เป็นยักษ์กลับตัวหดเล็กลงตอนจับงู เธอถูกงูตัวนั้นไล่ตาม พลังมากมายที่เธอควบคุมได้ไปไหนหมด?
ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธออ่อนแอลง หรือเป็นเพราะอย่างอื่น เรื่องนี้ไม่อาจรู้ได้
เอาเป็นว่า คืนนี้อวี๋หมิงซีหลับไม่ค่อยสบายเท่าไร ฟ้ายังไม่ทันสว่างก็ตื่น
เธอปวดหัวมาก ผลจากฤทธิ์เหล้าเหมือนยังไม่หายไปหมดดี เธอพยายามนึกเหตุการณ์เมื่อคืน ความทรงจำบางอย่างหายไป เธอนึกเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากกินเหล้ากับเสี่ยวเชี่ยนไม่ออก แต่กลับจำได้ว่าไห่เจาผลักเธอออก ปฏิเสธที่จะทำเรื่องเกินเลยกับเธอ
อวี๋หมิงซีขมวดคิ้ว เธอลุกขึ้นโดยไม่ลังเล นึกได้แล้วว่าเสื้อผ้าตัวเองสกปรก ในห้องรับแขกก็มีแต่เสื้อผ้าที่ผู้หญิงอื่นเอามาให้ เธอไม่มีทางใส่เสื้อผ้าที่ผู้หญิงอื่นเอามาให้แน่นอน
ครั้นแล้วจึงเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อยืดตัวยาวของไห่เจาออกมาหนึ่งตัว จากนั้นก็ค้นหากางเกงในตัวใหม่ ไซต์ของเขาใหญ่เกินไปสำหรับเธอ แต่ไม่มีเวลาคิดมากมาย เธอพับแขนเสื้อและขากางเกงขึ้น ตอนที่กำลังจะปิดประตูตู้เสื้อผ้าสายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องที่คุ้นตา
เธอหยิบมันขึ้นมาเปิด ในนั้นมีเข็มกลัดติดหน้าอกสีเขียว นี่เป็นของที่เขาให้เธอแล้วเธอยกให้เสี่ยวเชี่ยน เพราะเรื่องนี้ทำให้เธอกับเขาเย็นชาใส่กัน ตอนนั้นไม่รู้สึกอะไร แต่พอผ่านเรื่องเมื่อคืนมา เธอกลับรู้สึกว่าประกายของเพชรสีเขียวนี้มันช่างเย้ายวนสายตา
คนบางคนวนเวียนอยู่รอบตัวเสมอ แค่หันไปก็เจอ เลยไม่รู้สึกว่าพิเศษอะไร ก็เหมือนกับเข็มกลัดอันนี้ที่ตอนได้มันมารู้สึกว่ามันสวยเกินไป แต่พอได้กลับมาเห็นมันอีกครั้งกลับรู้สึกว่าเห็นแล้วสบายตา
อวี๋หมิงซีหยิบเข็มกลัดขึ้นมาดู ลังเลอยู่สักพักแล้วก็วางมันกลับไป
ของบางอย่าง ตอนนี้เธอให้ไม่ได้จริงๆ
เธอเดินไปที่ห้องนอนแขกที่ไห่เจานอนอยู่ ไห่เจานอนกอดผ้าห่มด้วยสภาพร่างเปลือย ท่อนบนของเขาอยู่นอกผ้าห่ม อวี๋หมิงซีมองบนแล้วห่มผ้าให้เขา
“เสี่ยวซี เสี่ยวซีคุณสวยมากเลยนะ เสี่ยวซี ทำไมคุณ…ดีจัง~ฮี่ๆๆ~”
Comments