แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย 1064 เชิญมาติดกับได้
พี่ใหญ่ช็อคหนัก
ถ้าอวี๋หมิงหลางไม่บอกให้ดูดีๆ เขาก็คงไม่เอะใจว่านี่คือน้องสะใภ้ของเขา
จะมองตรงไหนก็หญิงบ้านนอกชัดๆ ผิวคล้ำขึ้นเยอะยังไม่เท่าไร หน้าตานี่ดูยังไงก็ไม่ใช่ แต่ถ้าสังเกตดีๆก็คือเสี่ยวเชี่ยน!
“เอ่อ…นี่พี่ฝันไปหรือเปล่า?” พี่ใหญ่ขยี้ตา หรือว่านี่จะเป็นโลกอีกมิติหนึ่ง
“คุณชาย น้ำชาค่ะ” ผู้หญิงบ้านนอกที่คล้ายเสี่ยวเชี่ยนแต่ก็บอกไม่ถูกว่าไม่เหมือนตรงไหนยกน้ำชาเดินไปทางอวี๋หมิงหลาง
“แย่ล่ะ นี่พี่ยังไม่ตื่นจากถูกสะกดจิตใช่ไหม เดี๋ยวกลับไปนอนต่อดีกว่า” พี่ใหญ่สับสน เขานวดขมับกำลังจะเดินเข้าห้อง
“นี่เธอ หน้าตาแบบนี้แต่งงานหรือยัง?” อวี๋หมิงหลางทำแบบนักเลง
“แต่งแล้วค่ะ”
“ผัวดีด้วยหรือเปล่า?”
“ไม่ดีค่ะ เฮงซวยมาก”
เอ๋…? พี่ใหญ่รู้สึกว่าคำพูดคล้ายๆเสี่ยวเชี่ยน เขาจึงหยุดเดินแล้วหันไปมองด้วยความสงสัย
แล้วก็เห็นอวี๋หมิงหลางเชยคางผู้หญิงคนนั้นพลางพูดพอดี
“ต่อไปมาอยู่กับพี่ รับรองกินอิ่มนอนหลับสบายแน่—โอ๊ย!”
เท่ห์ได้ไม่ถึงสามวินาทีก็ถูกน้ำชาแก้วนั้นราดหน้า
“นี่! แสดงแบบนี้ถูกหักคะแนนนะ! แม่บ้านที่ไหนโหดขนาดนี้?! กล้าเอาน้ำราดหน้าเจ้านายด้วย?” อวี๋หมิงหลางเช็ดน้ำบนหน้า ไหนว่าแสดงเป็นแม่บ้านที่เพิ่งเข้ามาทำงานในเมืองไง?
“เจ้านายบ้านไหนเขาหน้าด้านแบบนายมั่ง? เอาน้ำราดยังเบาไป” เสี่ยวเชี่ยนมองเหยียดอวี๋หมิงหลาง หมอนี่แสดงเป็นตัวเองชัดๆ เห็นหน้าแล้วอยากชก
“เสี่ยวเชี่ยน?! หน้าเธอ…?!” พี่ใหญ่สับสน
ตอนนี้เขาตื่นอยู่หรือว่าหลับอยู่กันแน่?
บุคลิกแบบนี้มันเสี่ยวเชี่ยนชัดๆ แต่ทำไมหน้าแปลกๆ?
“นี่เป็นเทคนิคการแต่งหน้าพรางตัวที่หน่วยผมใช้กันบ่อย เป็นไง แค่แต่งให้หน้าเปลี่ยนพี่ก็ดูไม่ออกแล้วใช่ไหม?” อวี๋หมิงหลางภูมิใจ
ถอดแว่นของเมียออกแล้วเปลี่ยนไปใส่คอนแทคเลนส์แทน จากนั้นก็ใช้สก็อตเทปแบบพิเศษดึงหางตาลงเล็กน้อย ส่วนตรงแก้มก็ทาครีมแบบพิเศษให้หน้าดำๆหน่อย ทำผิวให้กระดำกระด่างแบบสาวบ้านนอก ปรับนิดนู่นหน่อย ดูรวมๆเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ตอนยังไม่พูดเหมือนสาวที่มาจากบ้านนอก
“ของที่นายเอามาแต่งหน้าฉันมันจะไม่ทำผิวฉันเสียใช่ไหม?” ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะรู้สึกว่าแต่งออกมาได้มหัศจรรย์มาก แต่เธอเป็นห่วงผิวหน้าที่เธอดูแลมาเป็นอย่างดีหลายปี
“ไม่เป็นไร เป็นอุปกรณ์ที่ใช้สำหรับแต่งหน้าโดยเฉพาะ ปกติคุณชอบเอาทั้งฉี่ทั้งโคลนมาทาหน้าก็ไม่เห็นเป็นไรเลยไม่ใช่เหรอ?”
ในสายตาของเสี่ยวเฉียง มาส์คหน้าหลากหลายสีของเสี่ยวเชี่ยนต่างหากที่น่าสงสัยกว่า
“เสี่ยวเชี่ยนแต่งตัวแบบนี้ไปทำไมกัน? มหาลัยมีงานแสดงเหรอ?” พี่ใหญ่ยังงงอยู่
“ค่ะ ต้องไปแสดง” เสี่ยวเชี่ยนพูดด้วยความมั่นใจ
ชีวิตคนเราล้วนต้องอาศัยทักษะการแสดง จิตแพทย์สมัยนี้ถ้าไม่มีฝีมือการแสดงติดตัวหน่อยก็อยู่ยาก ใครใช้ให้คู่ต่อสู้เล่ห์เหลี่ยมเยอะล่ะ
ภายในบ้านที่เฝิงม่านม่านเช่าอยู่ เฝิงม่านม่านปาชามใส่ป้าแม่บ้านด้วยความโมโห
“แกทำอะไรให้ฉันกินน่ะ? ดมแล้วอยากจะอ้วก ไม่รู้หรือไงว่าฉันท้องอยู่? ถ้าท่านประธานรู้ว่าแกทำกับฉันแบบนี้จะต้องไล่แกออกแน่!”
“หึหึ” ป้าแม่บ้านมองเหยียดพลางใช้ผ้าขี้ริ้วเช็ดโต๊ะ บิดน้ำจากผ้าที่ไม่หมาดดีจนน้ำกระเด็นโดนตาเฝิงม่านม่าน
“แกมันก็แค่คนใช้ ระวังตัวไว้เถอะ ฉันจะให้ท่านประธานไล่แกออก!”
นับตั้งแต่เฝิงม่านม่านรู้ว่าตัวเองตั้งท้องก็ทำตัวยโสโอหัง เธอเดาว่าอวี๋หมิงลี่คงกลัวเธอไปอาละวาดที่พี่สะใภ้ใหญ่เย็นวันนั้นก็เลยพาแม่บ้านสองคนมาให้ คนหนึ่งอายุน้อยหน่อยมีหน้าที่ทำความสะอาด ส่วนอีกคนมีหน้าที่ทำอาหาร ทำให้เฝิงม่านม่านที่มาจากครอบครัวธรรมดารู้สึกได้ถึงอำนาจของคนมีเงิน
เธออยากใช้ชีวิตแบบคุณนายมาตลอด อยู่บ้านหลังใหญ่ นั่งรถหรู มีคนใช้คอยปรนนิบัติ วันๆแต่งตัวสวย ออกไปช็อปปิ้งได้ตามใจ
แต่มีคนรับใช้ก็ไม่ได้ดั่งใจ แม่บ้านสูงวัยคนนี้ชอบทำตัวมีปัญหากับเฝิงม่านม่าน
พอเห็นป้าแม่บ้านมองเหยียดในที่สุดเฝิงม่านม่านก็ทนไม่ไหว เอามือเท้าสะเอวด่าใส่
“มองอะไรนักหนา!”
“ทำไม? ทำเรื่องไม่ดีไว้กลัวโดนจับได้เหรอ? ฉันทำงานที่บ้านเสี่ยวลี่มาตั้งหลายปี ขนาดเจ้านายฉันเขายังไม่ทำอะไรฉันเลยแล้วเธอน่ะเป็นใคร? มือที่สามที่ทำลายครอบครัวคนอื่น เมียน้อย ชอบแย่งของของคนอื่น ถุย!” ป้าแม่บ้านถ่มน้ำลายใส่เฝิงม่านม่านอย่างเต็มแรง
อย่าดูถูกป้าแม่บ้านคนนี้ที่อายุหกสิบกว่า ป้าคนนี้รับใช้ตระกูลอวี๋มายี่สิบกว่าปี ต่อมาอายุเยอะจึงปลดเกษียณ ครอบครัวอวี๋จึงต้องเปลี่ยนแม่บ้าน
อวี๋หมิงลี่ยังให้เกียรติเรียกว่าน้า เธอเรียกลูกๆตระกูลอวี๋ทั้งสี่คนด้วยชื่อเล่นทั้งหมด คนของตระกูลอวี๋เวลาเจอเธอยังต้องทำตัวเกรงใจ มีแค่ผู้หญิงอย่างเฝิงม่านม่านที่คิดว่าตัวเองสูงส่งกว่ากล้าทำตัวมีปัญหากับเธอ
“แกว่าไงนะ!!” เฝิงม่านม่านชี้หน้าหญิงชรา
“ฉันว่าเธอแล้วจะทำไม? สะกดคำว่ามารยาทไม่เป็นเหรอ? ถ้าเสี่ยวลี่ไม่เรียกฉันมา คิดว่าฉันอยากจะมารับใช้เมียน้อยอย่างเธอเหรอ? เอามือเท้าสะเอวทำไม ไอ้ที่อยู่ในท้องน่ะลูกหมาหรือลูกคนก็ไม่รู้ ทำตัวจองหองให้ใครดูมิทราบ? เมื่อก่อนตอนเมียเสี่ยวลี่ท้องลูกแฝดยังไม่ทำตัวอวดดีแบบนี้เลย หึหึ ท้องยังไม่ทันป่องก็ทำตัวเหมือนจะคลอดแล้ว!”
“กรี๊ด!” เฝิงม่านม่านกรีดร้อง ทำไมยัยป้าคนนี้ถึงกล้าดีแบบนี้!
ไม่เห็นเหมือนคนใช้กับคุณนายอย่างที่คิดไว้เลย น่าโมโหจริงๆ!
“กรี๊ดทำไม ฉันไม่กลัวเธอหรอกนะ เก่งนักก็ร่ายยาวด่าฉันมาสิ คนแก่อย่างฉันไม่กลัวเธอหรอก!” หญิงชรายั่วโมโหพลางหันไปมองหญิงสาวที่แต่งตัวในชุดคนใช้ ถูกต้อง นั่นแหละเสี่ยวเชี่ยน
เสี่ยวเชี่ยนเข้ามาพร้อมกับป้าหลิว ทำเนียนเข้ามาอยู่ข้างตัวเฝิงม่านม่าน นี่ก็วันที่สองแล้ว
เธอแสร้งทำตัวเป็นคนใช้ อันที่จริงก็ไม่ได้ทำงานอะไรหรอก หน้าที่เธอมีเพียงอย่างเดียว มองดูน้าหลิวยั่วโมโหเฝิงม่านม่าน
“ฉันจะโทรหาท่านประธานเดี๋ยวนี้! ถ้าลูกฉันเป็นอะไรไปเพราะแก แกซวยแน่!”
“หึหึหึ เอาสิ โทรเลย! คิดว่าตัวเองเป็นเมียหลวงเหรอ? คนที่เขาเป็นหลวงน่ะกิริยามารยาทดีกว่าเธอไม่รู้กี่พันเท่า เธอมันนังผีบ้า! มาทำลายครอบครัวคนอื่นเขาพ่อแม่ไม่เคยสอนให้รู้จักคำว่าหน้าด้านหรือไง?”
นี่ก็คือสาเหตุที่เสี่ยวเชี่ยนไม่ทำงานก็ไม่มีใครสังเกตเห็น เพราะเฝิงม่านม่านมัวแต่ต่อล้อต่อเถียงอยู่กับน้าหลิวจนใกล้เป็นบ้าเต็มที
“ฉันจะโทรหาท่านประธานเดี๋ยวนี้!” เฝิงม่านม่านโทรหาอวี๋หมิงลี่ แต่เขากลับปิดเครื่อง เธอไล่น้าหลิวไปแต่น้าหลิวก็ไม่ไป จึงเตรียมจะออกไปหาอวี๋หมิงลี่ด้วยตัวเอง แต่พอเปิดประตูก็เห็นบอดี้การ์ดร่างยักษ์สองคนขวางเธอไว้ นี่ต้องการห้ามเธอออกไปงั้นเหรอ?
พอเห็นเฝิงม่านม่านโมโหแทบบ้าเสี่ยวเชี่ยนก็ยิ้มมุมปาก ส่งสายตาให้น้าหลิว ได้เวลาเก็บแหแล้ว
Comments