แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย 992 ผู้รอบรู้ ปรมาจารย์ขั้นเทพ

Now you are reading แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย Chapter 992 ผู้รอบรู้ ปรมาจารย์ขั้นเทพ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ถึงอาข่าจะมีนิสัยพิเรนทร์ชอบดักฟังคนอื่น แต่ก็ไม่หน้าหนาพอที่จะอยู่ทำเสียบรรยากาศในตอนนี้

“ฉันไม่เข้าไปหรอก ฉันเอาของขวัญมาให้ รู้ว่าวันนี้พวกเธอแต่งงานเลยเอาเหล้ามาให้ ขอให้พวกเธอมีความสุขไปนานๆ รักกันยืนยาวนะ”

เสี่ยวเฉียงมองไหเหล้าที่อาข่าอุ้มอยู่ ไหนี้ดูแล้วน่าจะจุเหล้าได้ต่ำๆก็โลครึ่ง

“ขอบใจนะ ไม่เข้าไปนั่งในบ้านหน่อยเหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนถูกอุ้มไว้ไม่ยอมปล่อย เธอทำได้แค่หันหน้าไปเชิญเข้าบ้านแบบขอไปที

ไม่ใช่เธอไม่รู้จักมารยาทในการรับแขก แต่เธอรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายของเขา นี่ถ้าเชิญแขกเข้าบ้านจริงๆเสี่ยวเฉียงน้อยของเธอน่าสงสารแย่…

“ไม่ดีกว่า ฉันไปละ” อาข่าเสร็จภารกิจก็อยากรีบออกไปทันที ถึงเธอจะหน้าหนา แต่ก็ไม่กล้าอยู่ในคืนแต่งงานของคนอื่นหรอก มันบาดตาบาดใจเกินไป

อวี๋หมิงหลางมือหนึ่งอุ้มเสี่ยวเชี่ยน ส่วนอีกมือก็หิ้วไหเหล้า เสี่ยวเชี่ยนกลัวเขาทำไหเหล้าตกแตกจึงรับเอามากอดไว้

บ้านของพวกเขาอยู่ชั้นสาม แต่ละชั้นที่เดินขึ้นไปเขาไม่เหนื่อยเลยสักนิด พอไปถึงหน้าบ้านก็เห็นมีกล่องวางอยู่ เล็กใหญ่อย่างละใบ

“เอ๊ะ? นี่มันอะไรกัน?” เสี่ยวเชี่ยนมองด้วยความสงสัย

กล่องใบใหญ่มีกระดาษแปะอยู่

ขอแสดงความยินดีกับแม่มดสาวเฉินเสี่ยวเชี่ยน ขอให้มีความสุขในวันแต่งงาน

ใครส่งมากัน?

อวี๋หมิงหลางใช้มือข้างหนึ่งเปิดประตูแล้วอุ้มเธอไปที่เตียง จากนั้นก็ออกมาลากกล่องเข้าไปในบ้าน หนักพอควร

“พรุ่งนี้ผมจะเรียกประชุมเรื่องการรักษาความปลอดภัยของที่นี่ นี่อย่างกับตลาดสดที่ใครจะเข้ามาก็ได้แล้ว”

เสี่ยวเฉียงลากกล่องทั้งสองใบเข้าบ้าน

ปากก็บ่นไม่หยุด

ถึงจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งมา แต่สามารถผ่านยามหน้าประตูเข้ามาวางได้ถึงหน้าประตูบ้านของเขา ไม่ว่าจะเป็นใครก็ถือว่าท้าทายน่าดู เห็นทีการรักษาความปลอดภัยของที่นี่จะไม่เข้มงวดพอ

เสี่ยวเชี่ยนหยิบกล่องใบเล็กขึ้นมาก่อน พอเห็นลายมือบนนั้นเธอก็รู้แล้ว

“ของสืออวี้”

“อ่อ เขาเองเหรอ งั้นก็ไม่แปลก” พออวี๋หมิงหลางได้ยินว่าเป็นของสืออวี้ก็ไม่แปลกใจอะไร เพราะยังไงถ้าเฉียวเจิ้นจะเข้ามาในนี้ได้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

“ยัยคนนี้นี่ทำไมต้องลำบากขนาดนี้ ไปงานแต่งของพวกเราที่เมืองQแล้วแท้ๆ ของขวัญก็ให้ฉันล่วงหน้าแล้ว แล้วนี่ทำไมไม่ให้ฉันตรงๆ กลับเอามาวางไว้หน้าบ้าน? ไหนดูซิว่าข้างในเป็นอะไร ดูเบาๆ…”

สืออวี้ให้ของขวัญจัดหนักกับเสี่ยวเชี่ยนไปก่อนหน้านี้แล้ว ครั้งก่อนเสี่ยวเชี่ยนช่วยสืออวี้แก้ปัญหาใหญ่ สืออวี้จดจำน้ำใจในครั้งนั้นเอาไว้ บวกกับที่ทั้งสองคนก็สนิทกันมากอยู่แล้ว ดังนั้นของขวัญแต่งงานจึงต้องจัดให้หนักเป็นพิเศษ

แต่พอเห็นกล่องใบเล็กนี่เสี่ยวเชี่ยนก็เพิ่งนึกขึ้นได้ ตอนสืออวี้เอาของขวัญมาให้ได้บอกว่านั่นเป็นของขวัญจากพ่อของเธอ ส่วนเธอยังมีของให้เองต่างหากอีก

เสี่ยวเชี่ยนพูดพลางแกะกล่อง ข้างในเป็นของสีแดง ดูเหมือนจะเป็นเสื้อผ้า

เป็นเสื้อผ้าที่บางเฉียบ ผ้าน้อยชิ้น…ไม่อาจบรรยาย

“ฉันว่าอย่าดูเลยดีกว่า” เสี่ยวเชี่ยนหน้าแดงอยากจะยัดเก็บกลับไป

สมกับเป็นเป็นของตามนิสัยสืออวี้ ส่งเสื้อผ้าบ้าบออะไรมาเนี่ย!

เสี่ยวเฉียงที่รู้สึกได้ถึงความผิดปกติได้ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา มือก็หยิบฉวยฉับไว คว้าของในมือเสี่ยวเชี่ยนไปอย่างรวดเร็ว และจับมือนุ่มๆของเธอไว้ด้วย

“เราจะทำเสียน้ำใจเพื่อนได้ยังไง มาๆๆ ไหนขอดูซิ เพื่อนสนิทคุณให้ของขวัญอะไรพวกเรา”

เสี่ยวเชี่ยนแอบด่าเขาในใจ นายนี่มันหมาป่าชัดๆ

ตานี่จะต้องแอบเห็นแล้วแน่ๆว่าของในนั้นคืออะไร ยังแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง!

สืออวี้เพื่อนตัวแสบ…

เสี่ยวเชี่ยนอยากจะบ้าตาย มือข้างหนึ่งของเขาจับมือเธอไว้ นิ้วเรียวยาวเกี่ยวชุดบางๆที่อยู่ในนั้นขึ้นมา

สีแดงแบบเชยๆกับชุดสไตล์นี้ จุดที่ควรเปิดไม่เปิด จุดที่ควรปิดกลับเปิดซะกว้าง หมดคำจะพูด รสนิยมของสืออวี้นี่มันช่าง…

“อืม ใช้ได้ ดีมาก ใส่ใจดี ลูกเชี่ยน พวกเราทำเสียน้ำใจเพื่อนไม่ได้นะ คืนนี้ใส่เลยแล้วกัน”

“ใส่เองเลยไป…” เสี่ยวเชี่ยนขอหัวเราะแห้งๆในใจ ยัยสืออวี้ ตอนเธอแต่งงานฉันส่งของปกติให้ แต่ดูยัยคนนี้ทำกับเธอสิ

เห็นทีเดี๋ยวจะต้องส่งน้ำมันนวดไปให้สืออวี้สักลัง!

“แล้วอันนี้ใครส่งมา?” เสี่ยวเฉียงชี้ไปที่กล่องใบใหญ่อีกใบ ข้อความบนกล่องใบนี้ใช้พิมพ์เอา ไม่ได้เขียนด้วยลายมือ

แม่มดเฉินเสี่ยวเชี่ยน?

เสี่ยวเชี่ยนจ้องคำนั้นอยู่นาน เธอนึกไม่ออกจริงๆว่าใครเสียมารยาทเรียกเธอแบบนี้

แต่คนๆนี้กลับผ่านด่านรักษาความปลอดภัยเอาของเข้ามาให้ถึงบ้านเธอได้

“ช่างเถอะ แกะก่อนค่อยว่ากัน” อวี๋หมิงหลางมือไว แกะกล่องอย่างรวดเร็ว

เปิดกล่องออก เอามือแหย่เข้าไป รู้สึกได้ถึงความเย็น

วัตถุโลหะ?

ดูเหมือนไม่ได้มีแค่อย่างเดียวด้วย ข้างในเหมือนจะใส่ของไว้หลายอย่าง

เสี่ยวเฉียงหยิบออกมาหนึ่งชิ้น พอเสี่ยวเชี่ยนเห็นก็หน้าแดงก่ำ

“เอ๋? นี่มันอะไรน่ะ?” อวี๋หมิงหลางมองของในมือ มองแล้วมองอีก จะบอกว่าเป็นกระบองเหล็กก็ไม่ใช่ มันดูยืดหดได้ด้วย ปลายทั้งสองด้านมีห่วง เหมือนจะเอาไว้รัดข้อเท้า?

“อาจเป็นอุปกรณ์ออกกำลังกายก็ได้นะ” เสี่ยวเชี่ยนพูดโกหกตาไม่กระพริบ

เธอรู้ว่ามันคืออะไร

วัตถุประสงค์ในการใช้ไม่อาจบรรยาย

ภูตจิ๋วในใจโมโหพ่นไฟ ใครมันหน้าไม่อายได้ขนาดนี้ ส่งของแบบนี้มาให้เธอถึงบ้าน?

“เซ้นส์ของผมบอกว่ามันไม่ใช่อุปกรณ์ออกกำลังกาย” ถึงอวี๋หมิงหลางจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เซ้นส์ของเขาบอกว่ามันเป็นของดี

เขาล้วงไปหยิบออกมาอีกชิ้น เอ๋?

แส้? ไม่ใช่แส้ธรรมดาด้วย เป็นแส้ที่เส้นบางมาก

ล้วงอีก เทียน?

ล้วงอีก เชือกสีแดง?

ในฐานะที่เป็นผู้สืบทอดแนวคิดสังคมนิยม ทหารผู้มีจิตใจอันบริสุทธิ์ ถ้าของชิ้นแรกๆอวี๋หมิงหลางไม่รู้ว่าใช้ยังไง แล้วของชิ้นหลังๆก็ยังไม่เข้าใจอีกล่ะก็ แสดงว่าสมองมีปัญหาแล้ว

ส่วนใบหน้าของเสี่ยวเชี่ยนจากที่ตอนแรกหน้าแดงก็กลายเป็นหน้าเขียว อย่าให้รู้นะว่าใครมันว่างมากส่งของแบบนี้มาให้เธอ แม่จะไปฆ่าหักคอถึงที่เลย!

อวี๋หมิงหลางมองของแต่ละชิ้นที่ไม่อาจบรรยายในมือ แล้วมองเสี่ยวเชี่ยนที่มีสีหน้าแปลกออกไป ดวงตาของเขาค่อยๆเปล่งประกาย

“ไม่เห็นมีอะไรน่ามองเลย ฉันทิ้งดีกว่า” เสี่ยวเชี่ยนจะโยนของลงกล่องตามเดิม แต่อวี๋หมิงหลางกลับเห็นมีจดหมายอยู่ที่ก้นกล่อง

พอเปิดออกในนั้นเป็นภาษาต่างประเทศ แถมยังเป็นภาษาทางตะวันออกกลาง อวี๋หมิงหลางเคยเรียนจึงอ่านออก

“แม่มดเฉินเสี่ยวเชี่ยน ขอให้มีความสุขในวันแต่งงาน ของพวกนี้ผมกับซ่งชิงอู๋ให้คุณเป็นของขวัญ หวังว่าคุณจะใช้มันอย่างมีความสุข เนื่องจากผู้ชายของคุณไม่มีประสบการณ์ใช้ไม่เป็น—ถุย! มันรู้ได้ยังไงว่าผมไม่มีประสบการณ์ใช้ไม่เป็น? ผมน่ะเป็นผู้รอบรู้ ปรมาจารย์ขั้นเทพ!” อวี๋หมิงหลางอ่านไปพลางด่ากลับ เขาโมโหที่ถูกสบประมาทว่าใช้ของแบบนี้ไม่เป็น

เสี่ยวเชี่ยนกัดฟัน เธอรู้แล้วว่าใครส่งของพวกนี้มา

อาเหม็ด!

อาเหม็ดที่ถูกเธอส่งตัวกลับไป!

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด