[นิยายแปล] ผ่าสวรรค์ราชันอมตะ 18 เจี่ยหยวนถูกตำหนิ
“พี่ไฮว่พี่จะเข้าคัดเลือกแข่งวิชาการเหรอ”มู่หรงเวยเวยพูดกับกัวไฮว่เสียงเบา
“ข่งเสวียนทำให้เธอได้ที่หนึ่งในการแข่งต่อสู้ได้ ฉันเลยทำได้แค่พาเธอไปที่หนึ่งให้ได้ แบบนี้ถึงจะพิสูจน์ได้ว่าเธอไม่ได้เลือกผิดคน”กัวไฮว่พูดเสียงเบา
“พี่คือเจ้าสี่สี่ตัวอันตราย?”มู่หรงเวยเวยถามขึ้นอย่างสบายๆ
“ถ้าจะพูดถึงสี่ปรมาจารย์แห่งเมืองอู่เฉิง หลี่เย่า เจี่ยหยวน หวังเซิง กัวไฮว่นั่นล่ะก็ กัวไฮว่นั่นก็คือฉันเองแหละ”กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“พี่ไฮว่ยกเลิกการเข้าร่วมเถอะ ฉันกลัวว่าฉันจะลบความรู้สึกดีๆที่ฉันเพิ่งมีให้พี่ตอนแข่งคัดเลือกวิชาการน่ะ”มู่หรงเวยเวยพูดอย่างสบายๆ“ฉันตกหลุมรักพี่แน่ ฉันรู้ว่าพี่มีวิธีก็เหมือนกับที่พี่มีเหล้าดีแบบนั้นไง”
“เวยเวยฉันจะพาเธอไปสู่ที่หนึ่งการแข่งขันวิชาการเองเธอคอยดูเถอะ”ระหว่างที่พูดนั้นคุณครูหลินซวงก็เดินเข้ามาในห้องเรียน
“วันนี้ครูขอพูดอะไรกับทุกคนหน่อย ทุกคนน่าจะรู้แล้วนะในเว็บบอร์ดพูดถึงกันแล้ว”หลินซวงมองกัวไฮว่แวบหนึ่งแล้วพูดยิ้มๆ
“มองผมอีก มองผมอีกผมจีบครูแน่”เฉียนตัวตัวท่าทางเหมือนสุภาพบุรุษทั่วไปแต่กลับแอบคิดกับตัวเองในใจ
“พรุ่งนี้เก้าโมงที่หอประชุมโรงเรียน ทุกๆเทอมจะมีการจัดงานประมูลครั้งหนึ่งทุกคนอย่ามาสายนะ”หลินซวงพูดยิ้มๆ“ห้องเรามีของประมูลทั้งหมดแปดชิ้น หวังว่านักเรียนทุกคนจะประมูลมาได้นะ ในเมื่อเป็นการประมูลเงินที่ได้ทั้งหมดจะนำไปช่วยเหลือในการก่อสร้างโรงเรียนประถมรอบๆเมืองอู่เฉิง”หลินซวงพูดพลางพาสายตาไปตกอยู่บนร่างของกัวไฮว่
“เด็กบ้าเวลานี้เธอควรจะออกตัวสิ”เมื่อใช้วิชาอ่านจิตความคิดของหลินซวงก็ปรากฏขึ้นในสมองของกัวไฮว่ทันที
“คุณครูหลินครับ ผมมีของจะประมูลไม่ทราบว่าจะร่วมประมูลได้ไหมครับ”กัวไฮว่พูดพลางนำน้ำเต้าที่หน้าตาดูดีออกมา
“ไม่ทราบว่าในน้ำเต้าของเธอคือยาอะไรเหรอ”หลินซวงถามยิ้มๆ
“เป็นเหล้าที่ผมดองเอง นายท่านเริ่นเซวียนเช่อที่ร้านอาหารเคยกินก็บอกว่ารสชาติไม่เลวเลย ไม่ทราบว่าจะเอามาประมูลขายครั้งนี้ได้ไหมครับ”กัวไฮ่พูดยิ้มๆ
“พี่ไฮว่เหล้าในน้ำเต้านั่นของพี่น่ะเหรอ อย่าขายเลยผมซื้อ ผมซื้อเองแสนนึง แสนนึงพอไหม ไม่สิต้องล้านนึง ล้านนึงเอาน้ำเต้านั่นมาให้ผม ครูหลินครับครูดูสิว่าได้ไหม”จู่ๆเฉียนตัวตัวก็ลุกขึ้นมาพูดขึ้นด้วยเสียงดัง
“ให้ตายร่วมกันเล่นละครหรือเปล่าเนี่ย”นักเรียนชายสองสามคนที่นั่งอยู่แถวหลังพูดขึ้นเสียงดัง“ล้านนึง เฉียนตัวตัวนายนี่มันอัจฉริยะจริงๆ”
“คนโง่มันไม่รู้หรอกว่าตัวเองโง่ ช่างเถอะรอให้ถึงเวลาประมูลแล้วแย่งเอามาเองแล้วกัน หวังว่านายท่านเริ่นจะไม่ให้ราคาสูงเกินไปนะ”เฉียนตัวตัวส่ายศีรษะนั่งบนที่นั่งขณะที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่น้ำเต้าอันนั้น
“ถ้าศาสตราจารย์เริ่นบอกว่าเหล้านี้ดี ครูสามารถติดต่อสมาคมให้ตรวจสอบได้ ถ้าหากเป็นจริงก็สามารถเพิ่มในของที่จะประมูลได้”
“งั้นก็รบกวนด้วยนะครับครูหลิน”กัวไฮว่พูดจบก็มองมู่หรงเวยเวยแล้วพูดขึ้นยิ้มๆ“เลิกเรียนแล้วไปกินข้าวด้วยกันเถอะ ฉันเอาของเล่นสนุกๆมา อยากให้พวกเธอได้ดูน่ะ”
สองคาบต่อมาเป็นวิชาภาษาอังกฤษที่ทำให้กัวไฮว่นอนเต็มอิ่มฝันหวานและคาบประวัติศาสตร์ฉื่ออวี้ไฉไม่ได้บรรยายเรื่องประวัติศาสตร์ราชวงศ์ถังแล้วก็ปล่อยตามใจเขาเถอะ
“น้องสี่เป็นไงดูท่าชีวิตในโรงเรียนแกไม่เลวเลยนะ ไม่เห็นจะโทรมาหาพวกพี่บ้างเลยฮ่าๆ”เสียงอาฆาตมาดแค้นของเจี่ยหยวนดังขึ้นที่ปลายสาย
“สบายน่ะสบาย แต่ว่าไม่มีพี่ๆอยู่ข้างๆไม่เป็นตัวของตัวเองซะเลย รอให้ปิดเทอมเดือนนี้พวกเราไปดื่มด้วยกันนะ จริงสิพี่ใหญ่พี่สามช่วงนี้เป็นไงบ้าง”กัวไฮว่เอ่ยถามขึ้นยิ้มๆ
“พี่เย่าสองวันนี้ไปต่างประเทศเรื่องนี้แกก็รู้นี่จะพูดไม่ได้ส่วนเจ้าสามก็เลื่อนตำแหน่งแต่ว่าโชคดีที่มีเหล้าของแก จริงสิเจ้าสี่ยังมีเหล้าอีกหรือเปล่าครั้งนี้พี่ไม่ได้จะเอาไปฟรีๆนะ ร้อยล้านให้พี่แค่ขวดเล็กๆก็ได้ ในเมื่อธุรกิจมีคนที่จัดการด้วยยากก็ต้องดูแลเขาดีๆหน่อย”เจี่ยหยวนพูดยิ้มๆ
“พี่สองแล้วถ้าพี่เอาเหล้าที่ผมให้พี่ไปให้คนอื่นล่ะ”กัวไฮว่นิ่งชะงักก่อนที่ในใจจะพลันปรากฏคำถามที่แสนจะผิดหวัง
“จะเป็นไปได้ไงฉันไม่โง่หรอกเหล้านั่นฉันไม่ให้แม้กระทั่งนายท่านบ้านฉัน ตัวฉันเองยังต้องละเลียดชิมเลย”เจี่ยหยวนพูดจบก็พลันรู้สึกในใจว่าตัวเขาเองก็ยังมีแต่ยังไปขอจากเจ้าสี่อีกเจ้าสี่จะโกรธไหมนะ
“พี่สองผมบอกพี่ตามตรงนะ เหล้าน่ะผมมีให้พี่ดื่มก็ได้ ให้พี่ใหญ่กับพี่สามดื่มก็ได้ แต่ถ้าคนอื่นอยากดื่มงั้นก็ต้องดูที่ใจพี่แล้วแหละ ถ้าพี่กล้าเอาเหล้าที่ผมให้ไปให้คนอื่นกิน งั้นผมจะไม่นับพี่เป็นพี่ แล้วยังจะพูดเรื่องเงินกับผมอีกเหรอ เหล้านี่พี่ใช้เงินซื้อได้ด้วยเหรอ”พูดจบไม่ทันรอให้เจี่ยหยวนพูดจากัวไฮว่ก็ตัดสายโทรศัพท์ไป
“ให้ตายกล้าตัดสายฉันเหรอ ฉันต้องไปบอกพี่ใหญ่แล้วแหละเด็กนี่มันกินยาผิดไปหรือไง”เจี่ยหยวนพูดพลางต่อสายโทรหาหลี่เย่า
“เจ้าสามแกบอกว่าเจ้าสี่กินยาผิด แต่ฉันว่าแกนั่นแหละกินยาผิด”เมื่อหลี่เย่าได้ฟังที่เจี่ยหยวนพูดจบก็พูดขึ้นอย่างตรงๆ“พี่น้อง พี่น้องคืออะไร เจี่ยหยวนถ้าแกจัดการเรื่องนี้ไม่เรียบร้อยฉันว่าพวกเราสามคนต้องขีดเส้นแบ่งกันแล้วแหละ”
“ไม่ ไม่ ไม่พี่ใหญ่ผมผิดไปแล้ว พรุ่งนี้ผมจะไปที่ฟู่จงที่นั่นมีกิจกรรมประมูลของ ผมจะไปขอโทษเจ้าสี่ต่อหน้าเอง พวกพี่อย่าทำแบบนี้กับผมได้ไหม”เสียงอาฆาตของเจี่ยหยวนดังขึ้นที่ปลายสาย
“งานประมูลของโรงเรียนฟู่จง? สงสัยฉันก็ต้องไปซะแล้ว”หลี่เย่าวางโทรศัพท์แล้วยิ้มเล็กๆที่มุมปาก รอให้งานประมูลจบก่อนค่อยไปอเมริกา ยังไงซะหลายวันนี้ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรอยู่แล้ว
“เจ้าสามแกกินเหล้าหมดแล้วหรือยัง”เจี่ยหยวนต่อสายโทรหาหวังเซิงถามขึ้นยิ้มๆ
“พี่สองกินหมดแล้ว เหล้าอร่อยสุดๆไปเลย ตอนนี้ผมยังไม่หายแฮ้งค์เลย ผมกินจนหมด”เมื่อหวังเซิงเห็นสายเจี่ยหยวนโทรเข้ามาคนไร้เรื่องร้อนใจไม่ถ่อไปวัด[1]แบบพี่สองโทรมาหาตัวเองเวลานี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่
“เจ้าสามหลอกพี่เหรอ วางใจเถอะพี่ยังมีเหล้าอีกต่อให้ไม่มีแล้วคงไม่มาเอาที่แกหรอก”เจี่ยหยวนเป็นใครเป็นนักธุรกิจแนวหน้า ลูกไม้ตื้นๆของหวังเซิงจึงถูกเขามองออกอย่างรวดเร็ว
“แหะๆดูถูกพี่สองไปหน่อย”หวังเซิงพูดขึ้นด้วยใบหน้าแดงก่ำเล็กน้อย“ไม่ทราบว่าพี่สองโทรมามีเรื่องอะไรเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอกเมื่อกี้ถูกด่ามาติดกันสองรอบเลยมาเล่าให้แกฟังน่ะ”เจี่ยหยวนพูดยิ้มๆ“เจ้าสามแกว่าเหล้าของเจ้าสี่นี่เอามาจากไหนเหรอ แกไม่นึกเหรอว่าหลังจากที่เจ้าสี่ถูกรถชนก็เปลี่ยนไปเยอะเลย”
“จะสนใจทำไมว่าเอามาจากไหน เจ้าสี่มีน้ำใจให้พวกเราได้กินจะสนใจอย่างอื่นทำไมกัน”เจ้าสามพูดพลางกรอกเหล้าในแก้วคริสตัลลงไปในท้องแล้วความรู้สึกดั่งทะยานเป็นเซียนก็พุ่งตรงไปยังสมองอีกครั้ง
“ก็จริงก็จริง แต่ขอฉันบอกอะไรนายอย่างหนึ่งนะ เหล้านั่นน่ะอย่าเอาไปให้นายท่านบ้านแกล่ะ ถ้าเจ้าสี่รู้เข้ามันจะไม่พอใจ”เจี่ยหยวนพูดเสียงเบาจากนั้นก็เล่าเรื่องตัวเองวันนี้ให้หวังเซิงฟัง
“ขอบคุณนะพี่สามเรื่องนี้ผมรู้แล้ว ตอนนั้นผมก็บอกนายท่านบ้านผมแล้วว่าเหล้านั่นน่ะเป็นของดีบังเอิญได้มาให้ผู้ใหญ่ในบ้าน ตอนนี้นะผู้ใหญ่ในบ้านผมอดใจไม่ดื่มไม่ไหวเหมือนกันยังมีอีกนะ…”หวังเซิงพูดยิ้มๆ
[1]อุปมาว่าหากไม่ต้องการบางอย่าคงไม่เดินทางมาหา
————————
อ่านเร็วก่อนใคร ไม่พลาดทุกการอัปเดตนิยายได้ที่เว็บ Kawebook ^^
https://www.kawebook.com/story/6815
Comments
[นิยายแปล] ผ่าสวรรค์ราชันอมตะ 18 เจี่ยหยวนถูกตำหนิ
“พี่ไฮว่พี่จะเข้าคัดเลือกแข่งวิชาการเหรอ”มู่หรงเวยเวยพูดกับกัวไฮว่เสียงเบา
“ข่งเสวียนทำให้เธอได้ที่หนึ่งในการแข่งต่อสู้ได้ ฉันเลยทำได้แค่พาเธอไปที่หนึ่งให้ได้ แบบนี้ถึงจะพิสูจน์ได้ว่าเธอไม่ได้เลือกผิดคน”กัวไฮว่พูดเสียงเบา
“พี่คือเจ้าสี่สี่ตัวอันตราย?”มู่หรงเวยเวยถามขึ้นอย่างสบายๆ
“ถ้าจะพูดถึงสี่ปรมาจารย์แห่งเมืองอู่เฉิง หลี่เย่า เจี่ยหยวน หวังเซิง กัวไฮว่นั่นล่ะก็ กัวไฮว่นั่นก็คือฉันเองแหละ”กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“พี่ไฮว่ยกเลิกการเข้าร่วมเถอะ ฉันกลัวว่าฉันจะลบความรู้สึกดีๆที่ฉันเพิ่งมีให้พี่ตอนแข่งคัดเลือกวิชาการน่ะ”มู่หรงเวยเวยพูดอย่างสบายๆ“ฉันตกหลุมรักพี่แน่ ฉันรู้ว่าพี่มีวิธีก็เหมือนกับที่พี่มีเหล้าดีแบบนั้นไง”
“เวยเวยฉันจะพาเธอไปสู่ที่หนึ่งการแข่งขันวิชาการเองเธอคอยดูเถอะ”ระหว่างที่พูดนั้นคุณครูหลินซวงก็เดินเข้ามาในห้องเรียน
“วันนี้ครูขอพูดอะไรกับทุกคนหน่อย ทุกคนน่าจะรู้แล้วนะในเว็บบอร์ดพูดถึงกันแล้ว”หลินซวงมองกัวไฮว่แวบหนึ่งแล้วพูดยิ้มๆ
“มองผมอีก มองผมอีกผมจีบครูแน่”เฉียนตัวตัวท่าทางเหมือนสุภาพบุรุษทั่วไปแต่กลับแอบคิดกับตัวเองในใจ
“พรุ่งนี้เก้าโมงที่หอประชุมโรงเรียน ทุกๆเทอมจะมีการจัดงานประมูลครั้งหนึ่งทุกคนอย่ามาสายนะ”หลินซวงพูดยิ้มๆ“ห้องเรามีของประมูลทั้งหมดแปดชิ้น หวังว่านักเรียนทุกคนจะประมูลมาได้นะ ในเมื่อเป็นการประมูลเงินที่ได้ทั้งหมดจะนำไปช่วยเหลือในการก่อสร้างโรงเรียนประถมรอบๆเมืองอู่เฉิง”หลินซวงพูดพลางพาสายตาไปตกอยู่บนร่างของกัวไฮว่
“เด็กบ้าเวลานี้เธอควรจะออกตัวสิ”เมื่อใช้วิชาอ่านจิตความคิดของหลินซวงก็ปรากฏขึ้นในสมองของกัวไฮว่ทันที
“คุณครูหลินครับ ผมมีของจะประมูลไม่ทราบว่าจะร่วมประมูลได้ไหมครับ”กัวไฮว่พูดพลางนำน้ำเต้าที่หน้าตาดูดีออกมา
“ไม่ทราบว่าในน้ำเต้าของเธอคือยาอะไรเหรอ”หลินซวงถามยิ้มๆ
“เป็นเหล้าที่ผมดองเอง นายท่านเริ่นเซวียนเช่อที่ร้านอาหารเคยกินก็บอกว่ารสชาติไม่เลวเลย ไม่ทราบว่าจะเอามาประมูลขายครั้งนี้ได้ไหมครับ”กัวไฮ่พูดยิ้มๆ
“พี่ไฮว่เหล้าในน้ำเต้านั่นของพี่น่ะเหรอ อย่าขายเลยผมซื้อ ผมซื้อเองแสนนึง แสนนึงพอไหม ไม่สิต้องล้านนึง ล้านนึงเอาน้ำเต้านั่นมาให้ผม ครูหลินครับครูดูสิว่าได้ไหม”จู่ๆเฉียนตัวตัวก็ลุกขึ้นมาพูดขึ้นด้วยเสียงดัง
“ให้ตายร่วมกันเล่นละครหรือเปล่าเนี่ย”นักเรียนชายสองสามคนที่นั่งอยู่แถวหลังพูดขึ้นเสียงดัง“ล้านนึง เฉียนตัวตัวนายนี่มันอัจฉริยะจริงๆ”
“คนโง่มันไม่รู้หรอกว่าตัวเองโง่ ช่างเถอะรอให้ถึงเวลาประมูลแล้วแย่งเอามาเองแล้วกัน หวังว่านายท่านเริ่นจะไม่ให้ราคาสูงเกินไปนะ”เฉียนตัวตัวส่ายศีรษะนั่งบนที่นั่งขณะที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่น้ำเต้าอันนั้น
“ถ้าศาสตราจารย์เริ่นบอกว่าเหล้านี้ดี ครูสามารถติดต่อสมาคมให้ตรวจสอบได้ ถ้าหากเป็นจริงก็สามารถเพิ่มในของที่จะประมูลได้”
“งั้นก็รบกวนด้วยนะครับครูหลิน”กัวไฮว่พูดจบก็มองมู่หรงเวยเวยแล้วพูดขึ้นยิ้มๆ“เลิกเรียนแล้วไปกินข้าวด้วยกันเถอะ ฉันเอาของเล่นสนุกๆมา อยากให้พวกเธอได้ดูน่ะ”
สองคาบต่อมาเป็นวิชาภาษาอังกฤษที่ทำให้กัวไฮว่นอนเต็มอิ่มฝันหวานและคาบประวัติศาสตร์ฉื่ออวี้ไฉไม่ได้บรรยายเรื่องประวัติศาสตร์ราชวงศ์ถังแล้วก็ปล่อยตามใจเขาเถอะ
“น้องสี่เป็นไงดูท่าชีวิตในโรงเรียนแกไม่เลวเลยนะ ไม่เห็นจะโทรมาหาพวกพี่บ้างเลยฮ่าๆ”เสียงอาฆาตมาดแค้นของเจี่ยหยวนดังขึ้นที่ปลายสาย
“สบายน่ะสบาย แต่ว่าไม่มีพี่ๆอยู่ข้างๆไม่เป็นตัวของตัวเองซะเลย รอให้ปิดเทอมเดือนนี้พวกเราไปดื่มด้วยกันนะ จริงสิพี่ใหญ่พี่สามช่วงนี้เป็นไงบ้าง”กัวไฮว่เอ่ยถามขึ้นยิ้มๆ
“พี่เย่าสองวันนี้ไปต่างประเทศเรื่องนี้แกก็รู้นี่จะพูดไม่ได้ส่วนเจ้าสามก็เลื่อนตำแหน่งแต่ว่าโชคดีที่มีเหล้าของแก จริงสิเจ้าสี่ยังมีเหล้าอีกหรือเปล่าครั้งนี้พี่ไม่ได้จะเอาไปฟรีๆนะ ร้อยล้านให้พี่แค่ขวดเล็กๆก็ได้ ในเมื่อธุรกิจมีคนที่จัดการด้วยยากก็ต้องดูแลเขาดีๆหน่อย”เจี่ยหยวนพูดยิ้มๆ
“พี่สองแล้วถ้าพี่เอาเหล้าที่ผมให้พี่ไปให้คนอื่นล่ะ”กัวไฮว่นิ่งชะงักก่อนที่ในใจจะพลันปรากฏคำถามที่แสนจะผิดหวัง
“จะเป็นไปได้ไงฉันไม่โง่หรอกเหล้านั่นฉันไม่ให้แม้กระทั่งนายท่านบ้านฉัน ตัวฉันเองยังต้องละเลียดชิมเลย”เจี่ยหยวนพูดจบก็พลันรู้สึกในใจว่าตัวเขาเองก็ยังมีแต่ยังไปขอจากเจ้าสี่อีกเจ้าสี่จะโกรธไหมนะ
“พี่สองผมบอกพี่ตามตรงนะ เหล้าน่ะผมมีให้พี่ดื่มก็ได้ ให้พี่ใหญ่กับพี่สามดื่มก็ได้ แต่ถ้าคนอื่นอยากดื่มงั้นก็ต้องดูที่ใจพี่แล้วแหละ ถ้าพี่กล้าเอาเหล้าที่ผมให้ไปให้คนอื่นกิน งั้นผมจะไม่นับพี่เป็นพี่ แล้วยังจะพูดเรื่องเงินกับผมอีกเหรอ เหล้านี่พี่ใช้เงินซื้อได้ด้วยเหรอ”พูดจบไม่ทันรอให้เจี่ยหยวนพูดจากัวไฮว่ก็ตัดสายโทรศัพท์ไป
“ให้ตายกล้าตัดสายฉันเหรอ ฉันต้องไปบอกพี่ใหญ่แล้วแหละเด็กนี่มันกินยาผิดไปหรือไง”เจี่ยหยวนพูดพลางต่อสายโทรหาหลี่เย่า
“เจ้าสามแกบอกว่าเจ้าสี่กินยาผิด แต่ฉันว่าแกนั่นแหละกินยาผิด”เมื่อหลี่เย่าได้ฟังที่เจี่ยหยวนพูดจบก็พูดขึ้นอย่างตรงๆ“พี่น้อง พี่น้องคืออะไร เจี่ยหยวนถ้าแกจัดการเรื่องนี้ไม่เรียบร้อยฉันว่าพวกเราสามคนต้องขีดเส้นแบ่งกันแล้วแหละ”
“ไม่ ไม่ ไม่พี่ใหญ่ผมผิดไปแล้ว พรุ่งนี้ผมจะไปที่ฟู่จงที่นั่นมีกิจกรรมประมูลของ ผมจะไปขอโทษเจ้าสี่ต่อหน้าเอง พวกพี่อย่าทำแบบนี้กับผมได้ไหม”เสียงอาฆาตของเจี่ยหยวนดังขึ้นที่ปลายสาย
“งานประมูลของโรงเรียนฟู่จง? สงสัยฉันก็ต้องไปซะแล้ว”หลี่เย่าวางโทรศัพท์แล้วยิ้มเล็กๆที่มุมปาก รอให้งานประมูลจบก่อนค่อยไปอเมริกา ยังไงซะหลายวันนี้ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรอยู่แล้ว
“เจ้าสามแกกินเหล้าหมดแล้วหรือยัง”เจี่ยหยวนต่อสายโทรหาหวังเซิงถามขึ้นยิ้มๆ
“พี่สองกินหมดแล้ว เหล้าอร่อยสุดๆไปเลย ตอนนี้ผมยังไม่หายแฮ้งค์เลย ผมกินจนหมด”เมื่อหวังเซิงเห็นสายเจี่ยหยวนโทรเข้ามาคนไร้เรื่องร้อนใจไม่ถ่อไปวัด[1]แบบพี่สองโทรมาหาตัวเองเวลานี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่
“เจ้าสามหลอกพี่เหรอ วางใจเถอะพี่ยังมีเหล้าอีกต่อให้ไม่มีแล้วคงไม่มาเอาที่แกหรอก”เจี่ยหยวนเป็นใครเป็นนักธุรกิจแนวหน้า ลูกไม้ตื้นๆของหวังเซิงจึงถูกเขามองออกอย่างรวดเร็ว
“แหะๆดูถูกพี่สองไปหน่อย”หวังเซิงพูดขึ้นด้วยใบหน้าแดงก่ำเล็กน้อย“ไม่ทราบว่าพี่สองโทรมามีเรื่องอะไรเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอกเมื่อกี้ถูกด่ามาติดกันสองรอบเลยมาเล่าให้แกฟังน่ะ”เจี่ยหยวนพูดยิ้มๆ“เจ้าสามแกว่าเหล้าของเจ้าสี่นี่เอามาจากไหนเหรอ แกไม่นึกเหรอว่าหลังจากที่เจ้าสี่ถูกรถชนก็เปลี่ยนไปเยอะเลย”
“จะสนใจทำไมว่าเอามาจากไหน เจ้าสี่มีน้ำใจให้พวกเราได้กินจะสนใจอย่างอื่นทำไมกัน”เจ้าสามพูดพลางกรอกเหล้าในแก้วคริสตัลลงไปในท้องแล้วความรู้สึกดั่งทะยานเป็นเซียนก็พุ่งตรงไปยังสมองอีกครั้ง
“ก็จริงก็จริง แต่ขอฉันบอกอะไรนายอย่างหนึ่งนะ เหล้านั่นน่ะอย่าเอาไปให้นายท่านบ้านแกล่ะ ถ้าเจ้าสี่รู้เข้ามันจะไม่พอใจ”เจี่ยหยวนพูดเสียงเบาจากนั้นก็เล่าเรื่องตัวเองวันนี้ให้หวังเซิงฟัง
“ขอบคุณนะพี่สามเรื่องนี้ผมรู้แล้ว ตอนนั้นผมก็บอกนายท่านบ้านผมแล้วว่าเหล้านั่นน่ะเป็นของดีบังเอิญได้มาให้ผู้ใหญ่ในบ้าน ตอนนี้นะผู้ใหญ่ในบ้านผมอดใจไม่ดื่มไม่ไหวเหมือนกันยังมีอีกนะ…”หวังเซิงพูดยิ้มๆ
[1]อุปมาว่าหากไม่ต้องการบางอย่าคงไม่เดินทางมาหา
————————
อ่านเร็วก่อนใคร ไม่พลาดทุกการอัปเดตนิยายได้ที่เว็บ Kawebook ^^
https://www.kawebook.com/story/6815
Comments
[นิยายแปล] ผ่าสวรรค์ราชันอมตะ 18 เจี่ยหยวนถูกตำหนิ
“พี่ไฮว่พี่จะเข้าคัดเลือกแข่งวิชาการเหรอ”มู่หรงเวยเวยพูดกับกัวไฮว่เสียงเบา
“ข่งเสวียนทำให้เธอได้ที่หนึ่งในการแข่งต่อสู้ได้ ฉันเลยทำได้แค่พาเธอไปที่หนึ่งให้ได้ แบบนี้ถึงจะพิสูจน์ได้ว่าเธอไม่ได้เลือกผิดคน”กัวไฮว่พูดเสียงเบา
“พี่คือเจ้าสี่สี่ตัวอันตราย?”มู่หรงเวยเวยถามขึ้นอย่างสบายๆ
“ถ้าจะพูดถึงสี่ปรมาจารย์แห่งเมืองอู่เฉิง หลี่เย่า เจี่ยหยวน หวังเซิง กัวไฮว่นั่นล่ะก็ กัวไฮว่นั่นก็คือฉันเองแหละ”กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“พี่ไฮว่ยกเลิกการเข้าร่วมเถอะ ฉันกลัวว่าฉันจะลบความรู้สึกดีๆที่ฉันเพิ่งมีให้พี่ตอนแข่งคัดเลือกวิชาการน่ะ”มู่หรงเวยเวยพูดอย่างสบายๆ“ฉันตกหลุมรักพี่แน่ ฉันรู้ว่าพี่มีวิธีก็เหมือนกับที่พี่มีเหล้าดีแบบนั้นไง”
“เวยเวยฉันจะพาเธอไปสู่ที่หนึ่งการแข่งขันวิชาการเองเธอคอยดูเถอะ”ระหว่างที่พูดนั้นคุณครูหลินซวงก็เดินเข้ามาในห้องเรียน
“วันนี้ครูขอพูดอะไรกับทุกคนหน่อย ทุกคนน่าจะรู้แล้วนะในเว็บบอร์ดพูดถึงกันแล้ว”หลินซวงมองกัวไฮว่แวบหนึ่งแล้วพูดยิ้มๆ
“มองผมอีก มองผมอีกผมจีบครูแน่”เฉียนตัวตัวท่าทางเหมือนสุภาพบุรุษทั่วไปแต่กลับแอบคิดกับตัวเองในใจ
“พรุ่งนี้เก้าโมงที่หอประชุมโรงเรียน ทุกๆเทอมจะมีการจัดงานประมูลครั้งหนึ่งทุกคนอย่ามาสายนะ”หลินซวงพูดยิ้มๆ“ห้องเรามีของประมูลทั้งหมดแปดชิ้น หวังว่านักเรียนทุกคนจะประมูลมาได้นะ ในเมื่อเป็นการประมูลเงินที่ได้ทั้งหมดจะนำไปช่วยเหลือในการก่อสร้างโรงเรียนประถมรอบๆเมืองอู่เฉิง”หลินซวงพูดพลางพาสายตาไปตกอยู่บนร่างของกัวไฮว่
“เด็กบ้าเวลานี้เธอควรจะออกตัวสิ”เมื่อใช้วิชาอ่านจิตความคิดของหลินซวงก็ปรากฏขึ้นในสมองของกัวไฮว่ทันที
“คุณครูหลินครับ ผมมีของจะประมูลไม่ทราบว่าจะร่วมประมูลได้ไหมครับ”กัวไฮว่พูดพลางนำน้ำเต้าที่หน้าตาดูดีออกมา
“ไม่ทราบว่าในน้ำเต้าของเธอคือยาอะไรเหรอ”หลินซวงถามยิ้มๆ
“เป็นเหล้าที่ผมดองเอง นายท่านเริ่นเซวียนเช่อที่ร้านอาหารเคยกินก็บอกว่ารสชาติไม่เลวเลย ไม่ทราบว่าจะเอามาประมูลขายครั้งนี้ได้ไหมครับ”กัวไฮ่พูดยิ้มๆ
“พี่ไฮว่เหล้าในน้ำเต้านั่นของพี่น่ะเหรอ อย่าขายเลยผมซื้อ ผมซื้อเองแสนนึง แสนนึงพอไหม ไม่สิต้องล้านนึง ล้านนึงเอาน้ำเต้านั่นมาให้ผม ครูหลินครับครูดูสิว่าได้ไหม”จู่ๆเฉียนตัวตัวก็ลุกขึ้นมาพูดขึ้นด้วยเสียงดัง
“ให้ตายร่วมกันเล่นละครหรือเปล่าเนี่ย”นักเรียนชายสองสามคนที่นั่งอยู่แถวหลังพูดขึ้นเสียงดัง“ล้านนึง เฉียนตัวตัวนายนี่มันอัจฉริยะจริงๆ”
“คนโง่มันไม่รู้หรอกว่าตัวเองโง่ ช่างเถอะรอให้ถึงเวลาประมูลแล้วแย่งเอามาเองแล้วกัน หวังว่านายท่านเริ่นจะไม่ให้ราคาสูงเกินไปนะ”เฉียนตัวตัวส่ายศีรษะนั่งบนที่นั่งขณะที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่น้ำเต้าอันนั้น
“ถ้าศาสตราจารย์เริ่นบอกว่าเหล้านี้ดี ครูสามารถติดต่อสมาคมให้ตรวจสอบได้ ถ้าหากเป็นจริงก็สามารถเพิ่มในของที่จะประมูลได้”
“งั้นก็รบกวนด้วยนะครับครูหลิน”กัวไฮว่พูดจบก็มองมู่หรงเวยเวยแล้วพูดขึ้นยิ้มๆ“เลิกเรียนแล้วไปกินข้าวด้วยกันเถอะ ฉันเอาของเล่นสนุกๆมา อยากให้พวกเธอได้ดูน่ะ”
สองคาบต่อมาเป็นวิชาภาษาอังกฤษที่ทำให้กัวไฮว่นอนเต็มอิ่มฝันหวานและคาบประวัติศาสตร์ฉื่ออวี้ไฉไม่ได้บรรยายเรื่องประวัติศาสตร์ราชวงศ์ถังแล้วก็ปล่อยตามใจเขาเถอะ
“น้องสี่เป็นไงดูท่าชีวิตในโรงเรียนแกไม่เลวเลยนะ ไม่เห็นจะโทรมาหาพวกพี่บ้างเลยฮ่าๆ”เสียงอาฆาตมาดแค้นของเจี่ยหยวนดังขึ้นที่ปลายสาย
“สบายน่ะสบาย แต่ว่าไม่มีพี่ๆอยู่ข้างๆไม่เป็นตัวของตัวเองซะเลย รอให้ปิดเทอมเดือนนี้พวกเราไปดื่มด้วยกันนะ จริงสิพี่ใหญ่พี่สามช่วงนี้เป็นไงบ้าง”กัวไฮว่เอ่ยถามขึ้นยิ้มๆ
“พี่เย่าสองวันนี้ไปต่างประเทศเรื่องนี้แกก็รู้นี่จะพูดไม่ได้ส่วนเจ้าสามก็เลื่อนตำแหน่งแต่ว่าโชคดีที่มีเหล้าของแก จริงสิเจ้าสี่ยังมีเหล้าอีกหรือเปล่าครั้งนี้พี่ไม่ได้จะเอาไปฟรีๆนะ ร้อยล้านให้พี่แค่ขวดเล็กๆก็ได้ ในเมื่อธุรกิจมีคนที่จัดการด้วยยากก็ต้องดูแลเขาดีๆหน่อย”เจี่ยหยวนพูดยิ้มๆ
“พี่สองแล้วถ้าพี่เอาเหล้าที่ผมให้พี่ไปให้คนอื่นล่ะ”กัวไฮว่นิ่งชะงักก่อนที่ในใจจะพลันปรากฏคำถามที่แสนจะผิดหวัง
“จะเป็นไปได้ไงฉันไม่โง่หรอกเหล้านั่นฉันไม่ให้แม้กระทั่งนายท่านบ้านฉัน ตัวฉันเองยังต้องละเลียดชิมเลย”เจี่ยหยวนพูดจบก็พลันรู้สึกในใจว่าตัวเขาเองก็ยังมีแต่ยังไปขอจากเจ้าสี่อีกเจ้าสี่จะโกรธไหมนะ
“พี่สองผมบอกพี่ตามตรงนะ เหล้าน่ะผมมีให้พี่ดื่มก็ได้ ให้พี่ใหญ่กับพี่สามดื่มก็ได้ แต่ถ้าคนอื่นอยากดื่มงั้นก็ต้องดูที่ใจพี่แล้วแหละ ถ้าพี่กล้าเอาเหล้าที่ผมให้ไปให้คนอื่นกิน งั้นผมจะไม่นับพี่เป็นพี่ แล้วยังจะพูดเรื่องเงินกับผมอีกเหรอ เหล้านี่พี่ใช้เงินซื้อได้ด้วยเหรอ”พูดจบไม่ทันรอให้เจี่ยหยวนพูดจากัวไฮว่ก็ตัดสายโทรศัพท์ไป
“ให้ตายกล้าตัดสายฉันเหรอ ฉันต้องไปบอกพี่ใหญ่แล้วแหละเด็กนี่มันกินยาผิดไปหรือไง”เจี่ยหยวนพูดพลางต่อสายโทรหาหลี่เย่า
“เจ้าสามแกบอกว่าเจ้าสี่กินยาผิด แต่ฉันว่าแกนั่นแหละกินยาผิด”เมื่อหลี่เย่าได้ฟังที่เจี่ยหยวนพูดจบก็พูดขึ้นอย่างตรงๆ“พี่น้อง พี่น้องคืออะไร เจี่ยหยวนถ้าแกจัดการเรื่องนี้ไม่เรียบร้อยฉันว่าพวกเราสามคนต้องขีดเส้นแบ่งกันแล้วแหละ”
“ไม่ ไม่ ไม่พี่ใหญ่ผมผิดไปแล้ว พรุ่งนี้ผมจะไปที่ฟู่จงที่นั่นมีกิจกรรมประมูลของ ผมจะไปขอโทษเจ้าสี่ต่อหน้าเอง พวกพี่อย่าทำแบบนี้กับผมได้ไหม”เสียงอาฆาตของเจี่ยหยวนดังขึ้นที่ปลายสาย
“งานประมูลของโรงเรียนฟู่จง? สงสัยฉันก็ต้องไปซะแล้ว”หลี่เย่าวางโทรศัพท์แล้วยิ้มเล็กๆที่มุมปาก รอให้งานประมูลจบก่อนค่อยไปอเมริกา ยังไงซะหลายวันนี้ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรอยู่แล้ว
“เจ้าสามแกกินเหล้าหมดแล้วหรือยัง”เจี่ยหยวนต่อสายโทรหาหวังเซิงถามขึ้นยิ้มๆ
“พี่สองกินหมดแล้ว เหล้าอร่อยสุดๆไปเลย ตอนนี้ผมยังไม่หายแฮ้งค์เลย ผมกินจนหมด”เมื่อหวังเซิงเห็นสายเจี่ยหยวนโทรเข้ามาคนไร้เรื่องร้อนใจไม่ถ่อไปวัด[1]แบบพี่สองโทรมาหาตัวเองเวลานี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่
“เจ้าสามหลอกพี่เหรอ วางใจเถอะพี่ยังมีเหล้าอีกต่อให้ไม่มีแล้วคงไม่มาเอาที่แกหรอก”เจี่ยหยวนเป็นใครเป็นนักธุรกิจแนวหน้า ลูกไม้ตื้นๆของหวังเซิงจึงถูกเขามองออกอย่างรวดเร็ว
“แหะๆดูถูกพี่สองไปหน่อย”หวังเซิงพูดขึ้นด้วยใบหน้าแดงก่ำเล็กน้อย“ไม่ทราบว่าพี่สองโทรมามีเรื่องอะไรเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอกเมื่อกี้ถูกด่ามาติดกันสองรอบเลยมาเล่าให้แกฟังน่ะ”เจี่ยหยวนพูดยิ้มๆ“เจ้าสามแกว่าเหล้าของเจ้าสี่นี่เอามาจากไหนเหรอ แกไม่นึกเหรอว่าหลังจากที่เจ้าสี่ถูกรถชนก็เปลี่ยนไปเยอะเลย”
“จะสนใจทำไมว่าเอามาจากไหน เจ้าสี่มีน้ำใจให้พวกเราได้กินจะสนใจอย่างอื่นทำไมกัน”เจ้าสามพูดพลางกรอกเหล้าในแก้วคริสตัลลงไปในท้องแล้วความรู้สึกดั่งทะยานเป็นเซียนก็พุ่งตรงไปยังสมองอีกครั้ง
“ก็จริงก็จริง แต่ขอฉันบอกอะไรนายอย่างหนึ่งนะ เหล้านั่นน่ะอย่าเอาไปให้นายท่านบ้านแกล่ะ ถ้าเจ้าสี่รู้เข้ามันจะไม่พอใจ”เจี่ยหยวนพูดเสียงเบาจากนั้นก็เล่าเรื่องตัวเองวันนี้ให้หวังเซิงฟัง
“ขอบคุณนะพี่สามเรื่องนี้ผมรู้แล้ว ตอนนั้นผมก็บอกนายท่านบ้านผมแล้วว่าเหล้านั่นน่ะเป็นของดีบังเอิญได้มาให้ผู้ใหญ่ในบ้าน ตอนนี้นะผู้ใหญ่ในบ้านผมอดใจไม่ดื่มไม่ไหวเหมือนกันยังมีอีกนะ…”หวังเซิงพูดยิ้มๆ
[1]อุปมาว่าหากไม่ต้องการบางอย่าคงไม่เดินทางมาหา
————————
อ่านเร็วก่อนใคร ไม่พลาดทุกการอัปเดตนิยายได้ที่เว็บ Kawebook ^^
https://www.kawebook.com/story/6815
Comments
[นิยายแปล] ผ่าสวรรค์ราชันอมตะ 18 เจี่ยหยวนถูกตำหนิ
“พี่ไฮว่พี่จะเข้าคัดเลือกแข่งวิชาการเหรอ”มู่หรงเวยเวยพูดกับกัวไฮว่เสียงเบา
“ข่งเสวียนทำให้เธอได้ที่หนึ่งในการแข่งต่อสู้ได้ ฉันเลยทำได้แค่พาเธอไปที่หนึ่งให้ได้ แบบนี้ถึงจะพิสูจน์ได้ว่าเธอไม่ได้เลือกผิดคน”กัวไฮว่พูดเสียงเบา
“พี่คือเจ้าสี่สี่ตัวอันตราย?”มู่หรงเวยเวยถามขึ้นอย่างสบายๆ
“ถ้าจะพูดถึงสี่ปรมาจารย์แห่งเมืองอู่เฉิง หลี่เย่า เจี่ยหยวน หวังเซิง กัวไฮว่นั่นล่ะก็ กัวไฮว่นั่นก็คือฉันเองแหละ”กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“พี่ไฮว่ยกเลิกการเข้าร่วมเถอะ ฉันกลัวว่าฉันจะลบความรู้สึกดีๆที่ฉันเพิ่งมีให้พี่ตอนแข่งคัดเลือกวิชาการน่ะ”มู่หรงเวยเวยพูดอย่างสบายๆ“ฉันตกหลุมรักพี่แน่ ฉันรู้ว่าพี่มีวิธีก็เหมือนกับที่พี่มีเหล้าดีแบบนั้นไง”
“เวยเวยฉันจะพาเธอไปสู่ที่หนึ่งการแข่งขันวิชาการเองเธอคอยดูเถอะ”ระหว่างที่พูดนั้นคุณครูหลินซวงก็เดินเข้ามาในห้องเรียน
“วันนี้ครูขอพูดอะไรกับทุกคนหน่อย ทุกคนน่าจะรู้แล้วนะในเว็บบอร์ดพูดถึงกันแล้ว”หลินซวงมองกัวไฮว่แวบหนึ่งแล้วพูดยิ้มๆ
“มองผมอีก มองผมอีกผมจีบครูแน่”เฉียนตัวตัวท่าทางเหมือนสุภาพบุรุษทั่วไปแต่กลับแอบคิดกับตัวเองในใจ
“พรุ่งนี้เก้าโมงที่หอประชุมโรงเรียน ทุกๆเทอมจะมีการจัดงานประมูลครั้งหนึ่งทุกคนอย่ามาสายนะ”หลินซวงพูดยิ้มๆ“ห้องเรามีของประมูลทั้งหมดแปดชิ้น หวังว่านักเรียนทุกคนจะประมูลมาได้นะ ในเมื่อเป็นการประมูลเงินที่ได้ทั้งหมดจะนำไปช่วยเหลือในการก่อสร้างโรงเรียนประถมรอบๆเมืองอู่เฉิง”หลินซวงพูดพลางพาสายตาไปตกอยู่บนร่างของกัวไฮว่
“เด็กบ้าเวลานี้เธอควรจะออกตัวสิ”เมื่อใช้วิชาอ่านจิตความคิดของหลินซวงก็ปรากฏขึ้นในสมองของกัวไฮว่ทันที
“คุณครูหลินครับ ผมมีของจะประมูลไม่ทราบว่าจะร่วมประมูลได้ไหมครับ”กัวไฮว่พูดพลางนำน้ำเต้าที่หน้าตาดูดีออกมา
“ไม่ทราบว่าในน้ำเต้าของเธอคือยาอะไรเหรอ”หลินซวงถามยิ้มๆ
“เป็นเหล้าที่ผมดองเอง นายท่านเริ่นเซวียนเช่อที่ร้านอาหารเคยกินก็บอกว่ารสชาติไม่เลวเลย ไม่ทราบว่าจะเอามาประมูลขายครั้งนี้ได้ไหมครับ”กัวไฮ่พูดยิ้มๆ
“พี่ไฮว่เหล้าในน้ำเต้านั่นของพี่น่ะเหรอ อย่าขายเลยผมซื้อ ผมซื้อเองแสนนึง แสนนึงพอไหม ไม่สิต้องล้านนึง ล้านนึงเอาน้ำเต้านั่นมาให้ผม ครูหลินครับครูดูสิว่าได้ไหม”จู่ๆเฉียนตัวตัวก็ลุกขึ้นมาพูดขึ้นด้วยเสียงดัง
“ให้ตายร่วมกันเล่นละครหรือเปล่าเนี่ย”นักเรียนชายสองสามคนที่นั่งอยู่แถวหลังพูดขึ้นเสียงดัง“ล้านนึง เฉียนตัวตัวนายนี่มันอัจฉริยะจริงๆ”
“คนโง่มันไม่รู้หรอกว่าตัวเองโง่ ช่างเถอะรอให้ถึงเวลาประมูลแล้วแย่งเอามาเองแล้วกัน หวังว่านายท่านเริ่นจะไม่ให้ราคาสูงเกินไปนะ”เฉียนตัวตัวส่ายศีรษะนั่งบนที่นั่งขณะที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่น้ำเต้าอันนั้น
“ถ้าศาสตราจารย์เริ่นบอกว่าเหล้านี้ดี ครูสามารถติดต่อสมาคมให้ตรวจสอบได้ ถ้าหากเป็นจริงก็สามารถเพิ่มในของที่จะประมูลได้”
“งั้นก็รบกวนด้วยนะครับครูหลิน”กัวไฮว่พูดจบก็มองมู่หรงเวยเวยแล้วพูดขึ้นยิ้มๆ“เลิกเรียนแล้วไปกินข้าวด้วยกันเถอะ ฉันเอาของเล่นสนุกๆมา อยากให้พวกเธอได้ดูน่ะ”
สองคาบต่อมาเป็นวิชาภาษาอังกฤษที่ทำให้กัวไฮว่นอนเต็มอิ่มฝันหวานและคาบประวัติศาสตร์ฉื่ออวี้ไฉไม่ได้บรรยายเรื่องประวัติศาสตร์ราชวงศ์ถังแล้วก็ปล่อยตามใจเขาเถอะ
“น้องสี่เป็นไงดูท่าชีวิตในโรงเรียนแกไม่เลวเลยนะ ไม่เห็นจะโทรมาหาพวกพี่บ้างเลยฮ่าๆ”เสียงอาฆาตมาดแค้นของเจี่ยหยวนดังขึ้นที่ปลายสาย
“สบายน่ะสบาย แต่ว่าไม่มีพี่ๆอยู่ข้างๆไม่เป็นตัวของตัวเองซะเลย รอให้ปิดเทอมเดือนนี้พวกเราไปดื่มด้วยกันนะ จริงสิพี่ใหญ่พี่สามช่วงนี้เป็นไงบ้าง”กัวไฮว่เอ่ยถามขึ้นยิ้มๆ
“พี่เย่าสองวันนี้ไปต่างประเทศเรื่องนี้แกก็รู้นี่จะพูดไม่ได้ส่วนเจ้าสามก็เลื่อนตำแหน่งแต่ว่าโชคดีที่มีเหล้าของแก จริงสิเจ้าสี่ยังมีเหล้าอีกหรือเปล่าครั้งนี้พี่ไม่ได้จะเอาไปฟรีๆนะ ร้อยล้านให้พี่แค่ขวดเล็กๆก็ได้ ในเมื่อธุรกิจมีคนที่จัดการด้วยยากก็ต้องดูแลเขาดีๆหน่อย”เจี่ยหยวนพูดยิ้มๆ
“พี่สองแล้วถ้าพี่เอาเหล้าที่ผมให้พี่ไปให้คนอื่นล่ะ”กัวไฮว่นิ่งชะงักก่อนที่ในใจจะพลันปรากฏคำถามที่แสนจะผิดหวัง
“จะเป็นไปได้ไงฉันไม่โง่หรอกเหล้านั่นฉันไม่ให้แม้กระทั่งนายท่านบ้านฉัน ตัวฉันเองยังต้องละเลียดชิมเลย”เจี่ยหยวนพูดจบก็พลันรู้สึกในใจว่าตัวเขาเองก็ยังมีแต่ยังไปขอจากเจ้าสี่อีกเจ้าสี่จะโกรธไหมนะ
“พี่สองผมบอกพี่ตามตรงนะ เหล้าน่ะผมมีให้พี่ดื่มก็ได้ ให้พี่ใหญ่กับพี่สามดื่มก็ได้ แต่ถ้าคนอื่นอยากดื่มงั้นก็ต้องดูที่ใจพี่แล้วแหละ ถ้าพี่กล้าเอาเหล้าที่ผมให้ไปให้คนอื่นกิน งั้นผมจะไม่นับพี่เป็นพี่ แล้วยังจะพูดเรื่องเงินกับผมอีกเหรอ เหล้านี่พี่ใช้เงินซื้อได้ด้วยเหรอ”พูดจบไม่ทันรอให้เจี่ยหยวนพูดจากัวไฮว่ก็ตัดสายโทรศัพท์ไป
“ให้ตายกล้าตัดสายฉันเหรอ ฉันต้องไปบอกพี่ใหญ่แล้วแหละเด็กนี่มันกินยาผิดไปหรือไง”เจี่ยหยวนพูดพลางต่อสายโทรหาหลี่เย่า
“เจ้าสามแกบอกว่าเจ้าสี่กินยาผิด แต่ฉันว่าแกนั่นแหละกินยาผิด”เมื่อหลี่เย่าได้ฟังที่เจี่ยหยวนพูดจบก็พูดขึ้นอย่างตรงๆ“พี่น้อง พี่น้องคืออะไร เจี่ยหยวนถ้าแกจัดการเรื่องนี้ไม่เรียบร้อยฉันว่าพวกเราสามคนต้องขีดเส้นแบ่งกันแล้วแหละ”
“ไม่ ไม่ ไม่พี่ใหญ่ผมผิดไปแล้ว พรุ่งนี้ผมจะไปที่ฟู่จงที่นั่นมีกิจกรรมประมูลของ ผมจะไปขอโทษเจ้าสี่ต่อหน้าเอง พวกพี่อย่าทำแบบนี้กับผมได้ไหม”เสียงอาฆาตของเจี่ยหยวนดังขึ้นที่ปลายสาย
“งานประมูลของโรงเรียนฟู่จง? สงสัยฉันก็ต้องไปซะแล้ว”หลี่เย่าวางโทรศัพท์แล้วยิ้มเล็กๆที่มุมปาก รอให้งานประมูลจบก่อนค่อยไปอเมริกา ยังไงซะหลายวันนี้ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรอยู่แล้ว
“เจ้าสามแกกินเหล้าหมดแล้วหรือยัง”เจี่ยหยวนต่อสายโทรหาหวังเซิงถามขึ้นยิ้มๆ
“พี่สองกินหมดแล้ว เหล้าอร่อยสุดๆไปเลย ตอนนี้ผมยังไม่หายแฮ้งค์เลย ผมกินจนหมด”เมื่อหวังเซิงเห็นสายเจี่ยหยวนโทรเข้ามาคนไร้เรื่องร้อนใจไม่ถ่อไปวัด[1]แบบพี่สองโทรมาหาตัวเองเวลานี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่
“เจ้าสามหลอกพี่เหรอ วางใจเถอะพี่ยังมีเหล้าอีกต่อให้ไม่มีแล้วคงไม่มาเอาที่แกหรอก”เจี่ยหยวนเป็นใครเป็นนักธุรกิจแนวหน้า ลูกไม้ตื้นๆของหวังเซิงจึงถูกเขามองออกอย่างรวดเร็ว
“แหะๆดูถูกพี่สองไปหน่อย”หวังเซิงพูดขึ้นด้วยใบหน้าแดงก่ำเล็กน้อย“ไม่ทราบว่าพี่สองโทรมามีเรื่องอะไรเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอกเมื่อกี้ถูกด่ามาติดกันสองรอบเลยมาเล่าให้แกฟังน่ะ”เจี่ยหยวนพูดยิ้มๆ“เจ้าสามแกว่าเหล้าของเจ้าสี่นี่เอามาจากไหนเหรอ แกไม่นึกเหรอว่าหลังจากที่เจ้าสี่ถูกรถชนก็เปลี่ยนไปเยอะเลย”
“จะสนใจทำไมว่าเอามาจากไหน เจ้าสี่มีน้ำใจให้พวกเราได้กินจะสนใจอย่างอื่นทำไมกัน”เจ้าสามพูดพลางกรอกเหล้าในแก้วคริสตัลลงไปในท้องแล้วความรู้สึกดั่งทะยานเป็นเซียนก็พุ่งตรงไปยังสมองอีกครั้ง
“ก็จริงก็จริง แต่ขอฉันบอกอะไรนายอย่างหนึ่งนะ เหล้านั่นน่ะอย่าเอาไปให้นายท่านบ้านแกล่ะ ถ้าเจ้าสี่รู้เข้ามันจะไม่พอใจ”เจี่ยหยวนพูดเสียงเบาจากนั้นก็เล่าเรื่องตัวเองวันนี้ให้หวังเซิงฟัง
“ขอบคุณนะพี่สามเรื่องนี้ผมรู้แล้ว ตอนนั้นผมก็บอกนายท่านบ้านผมแล้วว่าเหล้านั่นน่ะเป็นของดีบังเอิญได้มาให้ผู้ใหญ่ในบ้าน ตอนนี้นะผู้ใหญ่ในบ้านผมอดใจไม่ดื่มไม่ไหวเหมือนกันยังมีอีกนะ…”หวังเซิงพูดยิ้มๆ
[1]อุปมาว่าหากไม่ต้องการบางอย่าคงไม่เดินทางมาหา
————————
อ่านเร็วก่อนใคร ไม่พลาดทุกการอัปเดตนิยายได้ที่เว็บ Kawebook ^^
https://www.kawebook.com/story/6815
Comments
Pengaturan Membaca
The quick brown fox jumps over the lazy dog
Background :
Font :
Size :