“สวัสดี ฉันชื่อเซวียนต้าจู้” เซวียนต้าจู้พูดพลางยื่นมือใหญ่ๆไป

        “ฉางเสี่ยวอวี้” ในช่วงขณะที่มือน้อยๆ ของอวี้เอ๋อร์สัมผัสเข้ากับมือใหญ่ของเซวียนต้าจู้ ไอแห่งความน่ากลัวก็ปกคลุมร่างกายของเธอ เลือดลมนักเวท ใช่แล้ว ภายใต้ร่างใหญ่นี่มีเลือดลมนักเวทอยู่

        “เซวียนต้าจู้ นายอย่ามองฉันแบบนั้นสิ เมื่อกี้นายบอกเองว่านายมีแฟนแล้ว” เป็นเวลาหนึ่งคาบเรียน ดวงตาของเซวียนต้าจู้ยังไม่ได้ออกห่างอวี้เอ๋อร์ อันที่จริงคาบแรกเป็นวิชาเคมี นักเรียนทั้งห้องต่างไม่รู้ว่าจะผ่านมันไปได้อย่างไร รวมไปถึงคุณครูด้วย

        “ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่เธอนั่งข้างฉันฉันเลยรู้สึกจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวน่ะ คาบหน้าฉันไปนั่งด้านหลังดีกว่า” จะไปจิตใจอยู่กับเนื้อกับตัวได้อย่างไรกัน อวี้เอ๋อร์เป็นกระต่ายหยกแห่งสรวงสวรรค์ หากคิดดูแล้วในร่างกายก็มีเลือดลมนักเวทอยู่จำนวนมาก ทว่าเลือดลมในร่างกายของอวี้เอ๋อร์บรรลุสำเร็จแล้ว จึงส่งผลต่อเซวียนต้าจู้

        “งั้นนายก็ไปนั่งด้านหลังเถอะ นายอยู่ข้างๆ ฉันเองก็รู้สึกไม่สบายเหมือนกัน” อวี้เอ๋อร์พูดยิ้มๆ เซวียนต้าจู้เลยวิ่งราวกับหลบหนีไป

        “อวี้เอ๋อร์ ไปกินข้าวในโรงอาหารด้วยกันเถอะ วันนี้ฉันเลี้ยงเอง” เมื่อคาบสุดท้ายของตอนเช้าจบลง เฉียนตัวตัวก็เดินไปยังด้านหน้าอวี้เอ๋อร์ แล้วพูดขึ้นยิ้มๆ

        “ถ้านายไม่กลัวแฟนนายโกรธงั้นฉันก็ตกลง ฉันมีบางอย่างอยากจะถามนายอยู่พอดี” อวี้เอ๋อร์พูดยิ้มๆ

        “อันดับสาวสวยโรงเรียนฟู่จงสะเทือนอีกครั้ง เมื่อมอสี่มีนางฟ้าคนใหม่ปรากฏตัวขึ้น” เด็กชายที่มีชื่อว่าไป๋เสี่ยวเซิงในเว็บบอร์ดคนหนึ่งโพสต์รูปอวี้เอ๋อร์ในเว็บบอร์ด ไม่นานทั้งเว็บบอร์ดก็คึกคักขึ้นมา

        “นับถือความสามารถเจ้าของกระทู้เลยจริงๆ ที่โพสต์รูปผู้หญิงสุดแสนจะเพอร์เฟคแบบนี้ได้เนี่ย ถ้าเจ้าของกระทู้พาตัวจริงมาเจอฉันได้นะ ฉันจะไปกินขี้” ความเห็นหนึ่งยึดครองตำแหน่งคอมเมนต์แรกไป

        “เจ้าของกระทู้เลวฉิบหาย” คอมเมนต์สองโพสต์ต่อ

        “เลวฉิบหาย ที่เจ้าของกระทู้โพสต์เป็นมนุษย์ต่างดาวอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะบนโลกไม่มีสาวสวยแบบนี้หรอก”

        “ที่เมนต์หนึ่งสองสามบอกไว้ เมนต์ห้าได้เตรียมคำตอบไว้แล้ว มาฟังกันว่าเมนต์ห้าจะว่ายังไง” คอมเมนต์สี่พิมพ์ขึ้น

        “เมนต์หนึ่งสองสามสี่มันโง่ นักเรียนคนนี้เป็นนักเรียนห้องพวกเรา ตอนนี้ไปกินข้าวกับเฉียนตัวตัวเจ้าของเว็บบอร์ดที่โรงอาหารซีเอ้อร์แล้ว อีกอย่างนะ เมนต์หนึ่งเตรียมกินขี้เถอะ” คอมเมนต์ที่ห้าเป็นนักเรียนของห้องหนึ่ง เขาได้ใช้โทรศัพท์ตอบข้อความ

        “โรงอาหารซีเอ้อร์แตก เพราะนางฟ้าปรากฏตัว ตอนนี้เมนต์แรกถูกคนล่าแม่มด เตรียมขี้ไว้เรียบร้อยแล้ว”

        “นักเรียนฟู่จงทุกคนโปรดอ่าน ที่จิ่วจงมีคนเปลี่ยนโรงเรียนอีกแล้ว โปรดรักษานางฟ้าฟู่จงเอาไว้ ห้ามไม่ให้มีนักเรียนย้ายโรงเรียนใดๆ”

        “นางฟ้าคนนี้เป็นแฟนของกัวไฮว่ ชาวส่องแยกย้ายได้” หลังจากที่หัวข้อใหม่ในเว็บบอร์ดถูกปักหมุด ซูเยี่ยก็ได้รับสายจากกัวไฮว่

        “เสี่ยวเยี่ยจื่อ ช่วงนี้เธอไม่ได้เจอพี่ คิดถึงพี่แล้วใช่ไหมล่ะ” ในขณะที่กัวไฮว่กับมู่หรงเวยเวยนั่งอยู่บนรถกำลังจะกลับโรงเรียน ก็เห็นโทรศัพท์จากซูเยี่ย กัวไฮว่เองก็ไม่ได้หนี รับโทรศัพท์ทันที โดยมีมู่หรงเวยเวยหัวเราะอยู่ข้างๆ

        “ตาบ้า ใช้ได้นะเรา คนอื่นเขามาหาเรื่องถึงหน้าบ้าน นายยังออกไปเที่ยวข้างนอก จะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ เสี่ยวซีรอคำอธิบายจากนายอยู่นะ ทางที่ดีนายโกหกให้เนียนล่ะ ไม่งั้นนายได้ลอยอยู่ในแม่น้ำหลังโรงอาหารทิศตะวันตกโรงเรียนฟู่จง ซี้แหงแก๋แน่”

        “เสี่ยวเยี่ยจื่อ พูดอะไรน่ะ เธออยากถามก็ถามเองสิ มายุ่งเรื่องของฉันทำไมกัน” กัวไฮว่ได้ยินถังซีที่อยู่ปลายสายพูดขึ้นยิ้มๆ

        “ใครมันมาหาเรื่องถึงหน้าบ้านกัน เป็นสาวสวยหรือเปล่า หน้าอกต้องเบิ้มกว่าเธอ หน้าตาต้องสวยกว่าเวยเวยนะ นิสัยต้องดีกว่าเสี่ยวซี ออร่าต้องเหนือโยวโยว” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “ตาบ้า ที่บนเว็บบอร์ดพูดเป็นเรื่องจริงด้วย ใช้ได้นะนาย ตาบ้า นายจีบยายปีศาจแบบนี้ติดตั้งแต่เมื่อไหร่ นายคอยดูเถอะ รอดูว่ากลับมาแล้วพวกเราจะจัดการกับนายยังไง” ซูเยี่ยพูดเสียงดังกับโทรศัพท์

        “พูดอะไรน่ะ สองสามวันนี้ฉันอยู่กับเวยเวยมาตลอด ฉันจีบปีศาจอะไรล่ะ” กัวไฮว่ชะงักไป ก่อนจะถามขึ้นเสียงดัง “ถึงพี่จะหลายใจ แต่ก็ไม่ได้จะจีบคนสวยไปซะหมดนะ”

        “ยังไม่ยอมรับอีก นายดูเองเถอะ ผู้หญิงคนนี้นายรู้จักหรือเปล่า” พูดเสร็จ ซูเยี่ยก็ส่งรูปอวี้เอ๋อร์ให้กัวไฮว่

        “ฉางเสี่ยวอวี้ เธอไปรายงานตัวแล้วเหรอ” กัวไฮว่พูดขึ้นตามสัญชาตญาณ

        “ยังบอกว่าไม่รู้จักอีก นายพูดชื่อออกมาแล้ว ระหว่างทางนายคิดให้ดีเลยนะว่าจะอธิบายยังไง ตอนนี้เฉียนตัวตัวลูกน้องนายกินข้าวเป็นเพื่อนเธออยู่ที่โนงอาหาร” พูดจบ ซูเยี่ยก็วางสายไป

        “ทำไมเหรอพี่ไฮว่ เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ” มู่หรงเวยเวยมองกัวไฮว่ที่มีสีหน้าตระหนกก็ถามขึ้นเบาๆ

        “ไม่มีอะไร คนที่ดูน่าสนใจคนหนึ่งไปที่โรงเรียนเราน่ะ เหมือนว่าจะอยู่ห้องเดียวกับพวกเราด้วย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “ดูเว็บบอร์ดในโทรศัพท์สิ”

        “สวยจังเลย” มู่หรงเวยเวยมองภาพที่ปักหมุดในเว็บบอร์ดแวบหนึ่งแล้วพูดออกมาจากใจจริง

        “สวยเกินกว่าจะเป็นจริง” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “เวยเวย เธอว่าถ้าผู้หญิงคนนี้ก็ตกหลุมรักฉันด้วยจะทำไง เธอจะหึงไหม”

        “จะหึงได้ยังไง ถ้าหึงก็คงหึงนานแล้ว เสี่ยวซี โยวโยว เสี่ยวเยี่ยจื่อ พี่หลิงหลิง พี่ยังจะไปแหย่ครูหลินซวงอีก พี่คิดว่าฉันไม่รู้เหรอ ฮึ คิดแล้วก็โมโห” มู่หรงเวยเวยพูดยิ้มๆ

        “อะแฮ่มๆ ให้เธอพูดเอาแบบนี้ ดูท่าสามีเธอจีบสาวมาไม่น้อยจริงๆ ด้วย แต่ฉันจริงใจกับเธอนะ เหอะๆ พวกเรากลับไปดูกันว่าเป็นปีศาจแบบไหนกันแน่ถึงทำให้สาวสวยอย่างเวยเวยของเราได้ตกตะลึงขนาดนั้น” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “พี่ตัวตัว พี่บอกว่ากัวไฮว่มีแฟนหลายคนแล้ว พูดจริงเหรอ เด็กผู้หญิงพวกนั้นยังอยู่ด้วยกันดีกันอยู่หรือเปล่า” อวี้เอ๋อร์พูดยิ้มๆ

        “นั่นแหละคือความเจ๋งของพี่ไฮว่ฉัน ซ้อๆ ของฉันยังอยู่ด้วยกันดี แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่คนอื่นไม่รู้ แต่ฉันรู้” เฉียนตัวตัวพุดขึ้นด้วยสีหน้าสับปลับ

        “เรื่องอะไรเหรอ พี่ตัวตัวบอกฉันหน่อยสิ” อวี้เอ๋อร์ถามขึ้นยิ้มๆ

        “พี่ไฮว่เป็นหนุ่มฮ็อต ตอนที่ฉันเจอพี่ไฮว่ครั้งแรกน่ะนะ เขาเป็นพวกดีแต่หล่อ เอากันไว” เฉียนตัวตัวพูดเบาๆ

        “แค่กๆๆ จริงหรือเปล่า ตอนที่ฉันรู้จักกัวไฮว่ไม่เห็นจะเป็นงั้นเลย” อวี้เอ๋อร์พูดขึ้นอย่างสบายๆ

        “น้องอวี้เอ๋อร์ ก่อนหน้านี้เธอรู้จักพี่ไฮว่จริงๆ เหรอ หรือว่าที่เธอย้ายโรงเรียนมาที่นี่เพราะจะมาหาพี่ไฮว่จริงๆ” เฉียนตัวตัวเบิกตาโพล่ง สาวสวยสุดยอดที่อยู่ตรงหน้าคนนี้มาหาลูกพี่กัวไฮว่ของตนด้วยเหมือนกัน

        “ฉันมาหาเขา แต่ไม่รู้ว่าเขาจะจำฉันได้หรือเปล่า” อวี้เอ๋อร์พูดยิ้มๆ พลางมองไปยังที่ไกลๆ