118 ฮีโร่แห่งแสงได้มาสู่ที่มักกาเรน

 

◇มุมมอง คริสเตียน่า มักกาเรน◇

 

ห้องออฟฟิศในที่อยู่อาศัยของลอร์ดศักดินาของมักกาเรน

 

คนที่หันหน้าเข้าหากันอยู่คือฉัน -คริสเตียน่า- และพี่สาวของฉัน ไวโอเล็ต มักกาเรน

 

“คริส, ยอมแพ้กับการเป็นลอร์ดศักดินาซะ ชั้นได้การสนับสนุนของตระกูลโรแลนด์ของประเทศแห่งแสง, รู้มั้ย?”

 

ไวโอเล็ต-โอเน่ซามะยิ้มอย่างสง่างาม

 

ฉันกัดฟัน

 

หนึ่งในขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า, ตระกูลโรเลนด์

 

จุดยืนของพวกเขาก้าวข้ามราชวงโรเซส

 

แม้อย่างนั้น, พวกเขาเป็นขุนนางต่างชาติ

 

ขุนนางของต่างประเทศปรกติแล้วจะไม่มีอิทธิพลมากขนาดนั้น

 

แต่ประเทศแห่งแสงและประเทศแห่งน้ำได้เป็นพวกกันมาเป็นเวลานาน, และพวกเขาเหนือกว่าอย่างชัดเจน

 

แม้แต่ราชวงศ์โรเซสก็ไม่อาจมองข้ามเจตนาของตระกูลโรแลนด์

 

“ฟุฟุ, ไม่มีน้องสาวคนไหนที่ก้าวข้ามพี่สาวได้”

 

“ย-ยังก่อน, ไวโอเล็ต-โอเน่ซามะ! ชั้นยังไม่ยอมแพ้!” (คริส)

 

โอเน่-ซามะใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อให้ได้ตระกูลโรแลนด์มาเป็นผู้อุปถัมภ์

 

มอนสเตอร์ได้กระฉับกระเฉง, ดังนั้นเราต้องเพิ่มกำลังรบและเตรียมอาหาร, แต่กระนั้น, เธอทำอย่างนั้น

 

แม้ว่ามันเป็นเพื่อการมาเป็นลอร์ดศักดินา, ไม่มีจุดหมายถ้าสภาพทางการเงินของมักกาเรนตกเป็นสีแดง!

 

“ดูเหมือนการต่อสู้ได้ถูกตั้งแล้ว…”

 

ทันที่ที่ไวโอเล็ต-โอเน่ซามะกำลังจะประกาศชัยชนะของเธอ…

 

“คริส-โดโนะ, ชั้นมีบางอย่างจะพูดด้วย”

 

“ฟูจิวาระ-ซามะ?” (คริส)

 

สามีของฉันเปิดประตูแล้วเข้ามา

 

“มันดูเหมือนฮีโร่แห่งแสง, ซากุไร-โดโนะ, ได้มาที่มักกาเรน-เดสุ โซ” (ฟูจิ)

 

““เอ๋?””

 

จังหวะเวลานี้มันอะไรกัน?

 

“ฮีโร่แห่งแสง…ราชาคนต่อไปของไฮแลนด์?”

 

ไวโอเล็ต-โอเน่ซามะพึมพำสิ่งนี้ด้วยความตะลึง

 

นั่นใช่แล้ว, หลังจากฮีโร่แห่งแสงได้ปราบเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่, ในฐานะสามีของหมายเลขหนึ่งของบัลลังก์ของไฮแลนด์, เจ้าหญิงโนเอล, เขาได้ถูกกำหนดให้เป็นราชาคนต่อไป

 

“ท-ทำไมคนแบบนั้น…?!”

 

ท่าทางที่มั่นใจของก่อนหน้านี้ได้หายไปและเธอได้กระสับกระส่าย

 

(เขามาเพื่อเจอฮีโร่ของโรเซส, มาโกโตะ-ซามะเหรอ…? หรือเขามีวัตถุประสงค์อื่น?) (คริส)

 

จากดันนะ-ซามะ, ฮีโร่แห่งแสง-ซามะและมาโกโตะ-ซามะ มีความสัมพันธ์แบบเพื่อนที่แข็งแกร่ง

 

“ชั้นจะไปพบกับซากุไร-โดโนะแต่, เธอจะทำอะไรเหรอ, คริส-โดโนะ?” (ฟูจิ)

 

“ช-ชั้นจะไปกับนายด้วย! โอเน่-ซามะ, เราจะคุยกันภายหลัง” (คริส)

 

“……”

 

ไม่มีการตอบสนองมาจากไวโอเล็ต-โอเน่ซามะ

 

◇มุมมอง มาโกโตะ◇

 

“ผู้เกิดใหม่ผู้ยิ่งใหญ่ของผู้กอบกู้-ซามะได้มาสู่มักกาเรน!”

 

““““““เชียส!””””””

 

ทางเข้าของสมาคมนักผจญภัยได้เสียงดังเหมือนกับงานเทศกาล

 

พูดอีกอย่างคือ, เหมือนปรกติ

 

“ฮ่าฮ่า…”

 

ซากุไร-คุงหัวเราะด้วยสีหน้าที่มีปัญหา

 

“พวกนี้เสียงดัง, ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ, เรียวซุเกะ?”

 

ฟูเรีย-ซังอยู่ในชุดที่ฉูดฉาดเล็กน้อย และได้นั่งอยู่ข้างเขา

 

หลังจากซากุไร-คุงได้เป็นกัปตันของอัศวินแห่งแสง, เขาได้ไปรอบๆเพื่อมอบคำทักทายให้กับราชวงศ์ของทั้งหกประเทศในทวีป, และขุนนางผู้นำทั้งหลาย

 

แต่ปรกติแล้ว มันจะจบแค่ที่การไปเมืองหลวงนะ

 

(งั้นเค้ามาที่มักกาเรนเพราะเค้าเป็นห่วงเกี่ยวกับฟูเรีย-ซัง) (มาโกโตะ)

 

นั่นคือความรัก

 

แต่ข้ออ้างคือเขามาเพื่อทักทายเจ้าหญิงโซเฟียที่อยู่ที่มักกาเรน

 

ซากุไร-คุงไม่อยากจะเด่นมาก, ดังนั้นเขามีปัญหาที่ชื่อของเขาได้ถูกพูดในเสียงที่ดังซ้ำแล้วซ้ำอีก

 

แต่เขาดูโล่งใจเมื่อเขามองฟูเรีย-ซังที่ข้างเขา

 

พูดถึงแล้ว, อัศวินแห่งแสงที่มากับเขาเห็นว่าพักผ่อนที่ที่พักของพวกเขา

 

เพราะพวกเขาตามซากุไร-คุงที่มาที่นี้ด้วยความเร็วเต็มที่, พวกเขาทั้งหมดเหนื่อย

 

ดูเหมือนการเป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มฮีโร่นั้นไม่ง่ายเลย

 

“ซากุไร-คุงดูเหมือนสนุกอยู่เลย” (อายะ)

 

“ฟูริทำหน้าแบบนั้นได้ด้วย, หือห์ แม้ว่าเธอดูเหมือนจะอารมณ์เสียอยู่ตลอด” (ลูซี่)

 

ซา-ซังและลูซี่ได้พยายามจะไม่เข้าไปขวางทางทั้งสองคน

 

พูดถึงแล้ว, เราได้บอกซากุไร-คุงว่าชื่อปลอมของฟูเรีย-ซังคือฟูริ

 

พวกเราได้มีการฉลองของพวกเรากับคนรู้จักของเรา ที่สามารถก้าวข้ามอันตรายของมอนสเตอร์ไปได้

 

“มาโกโตะ-เซ็นไป! ทำได้ดีมากครับวันนี้! ผมจะเทเครื่องดื่มให้พี่!”

 

นักสู้ชายของปาร์ตี้ของยีนพูดกับผม

 

เขาเป็นนักผจญภัยมือใหม่, แต่ตัวเขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ, ดังนั้นผมบอกได้ว่าเขาฝึกมามากมาย

 

ชื่อของเขาคือโทนี่

 

“อ้า, ขอบคุณ, โทนี่” (มาโกโตะ)

 

เอลได้ถูกเทลงไปในแก้วใบใหญ่

 

…แต่ผมดื่มมันมากขนาดนั้นไม่ได้นะ

 

“มาโกโตะ, โทนี่อยากจะคุยกับนาย สนิทกับเค้าไว้, โอเคนะ?” (ยีน)

 

โอ้, ยีน, นายได้เสียงเหมือนนักผจญภัยรุ่นพี่ไปแล้ว

 

“มาโกโตะ-ซัง, นั่นเป็นเวทมนตร์ที่น่าทึ่ง! พี่ใช้เวทมนตร์แบบนั้นได้ยังไง?! ให้ผมดูกล้ามพี่นิดนึงได้มั้ย?!” (โทนี่)

 

“ไม่, กล้ามเนื้อไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเวทมนตร์…” (มาโกโตะ)

 

“อุโอออ้, นี่เป็นกล้ามเนื้อของฮีโร่ มันแน่นอนว่ารู้สึงยอดเยี่ยมที่ได้สัมผัส!” (โทนี่)

 

เฮ้ย! แกสัมผัสเยอะเกินไปแล้ว

 

ผมรู้สึกถึงความเย็นวาบและสร้างระยะ

 

“มาโกโตะ-ซัง, อยากไปผจญภัยด้วยกันครั้งหน้ามั้ยครับ?!” (โทนี่)

 

เขาได้ปิดระยะทันที

 

“อา, โอเค บางเวลาอื่นละกัน” (มาโกโตะ)

 

“หลังจากผจญภัย, ไปที่บ่อน้ำพุร้อนกันครับ! ผมจะถูหลังให้พี่!” (โทนี่)

 

“……”

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง, ก้นผมรู้สึกอยู่ในความอันตราย

 

[คุณจะไปผจญภัยกับโทนี่ไหม?]

 

ใช่

 

ไม่ ←

 

ผู้เล่นอาร์พีจี-ซัง?

 

แต่มันพิมพ์ผิดนะ เขาบอกว่าบ่อน้ำพุร้อน, ไม่ใช่ผจญภัย

 

…มันพิมพ์ผิด, ใช่มั้ย

 

“ยีน-เซ็นไป, พี่จะมากับเราด้วย, ใช่มั้ย?!” (โทนี่)

 

“ใช่, มาไปด้วยกันบางเวลาเถอะ” (ยีน)

 

ดูเหมือนพวกพ้องของยีนจะมีลักษณะบุคลิกภาพที่แข็งแกร่งจริงๆ

 

ผมไม่ได้อยู่ในสมาคมเมื่อตอนเรียนอยู่, ดังนั้นนี่เป็นครั้งแรกที่ผมมีรุ่นน้อง

 

มันไม่ได้รู้สึกแย่ที่ถูกชื่นชม

 

ผมมองไปที่ทิศทางของเอมิลี่, ลูซี่, และซา-ซัง, สนใจว่าพวกเขาทำอะไรนิดหน่อย

 

“ลูซี่-โอเน่ซามะ! ฝนอุกกาบาตนั่นน่าทึ่งไปเลย!”

 

นักเวทย์สาวในปาร์ตี้ของยีนได้พูดกับลูซี่

 

ผมสีน้ำตาลแดงของเธอ และดวงตาสีเกาลัดนั้นน่ารัก

 

ชื่อของเธอคือโมนิก้า, ใช่มั้ย?

 

“อืม, โมนิก้า, มันร้อนที่อยู่ใกล้ชั้นมาก…” (ลูซี่)

 

มันยากที่จะเห็นลูซี่ถูกกดดัน

 

“ลูซี่-โอเน่ซามา, พี่แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อไปเลย! อยากไปผจญภัยกับเราครั้งหน้ามั้ย?” (โมนิก้า)

 

“อ-โอเค, ไปด้วยกันกับเอมิลี่และคนอื่นนะ, โอเค๊?” (ลูซี่)

 

เธอได้ถูกชวนที่นั่นด้วย

 

มันอาจจะเป็นความคิดที่ดีที่จะไปผจญภัยด้วยกันบางครั้ง

 

“ฮ่าาห์ ฮ่าาห์…ผิวของลูซี่-โอเน่ซามะสวยมาก, แล้วก็ร้อนจริงๆ หนูอยากถูกโอบกอดโดยแขนนี้…” (โมนิก้า)

 

“ฮ-เฮ้! เอมิลี่, ไม่ใช่ว่าสาวนี้เมาแล้วเหรอ?” (ลูซี่)

 

ลูซี่ความช่วยเหลือจากเพื่อนของเธออย่างลนลาน

 

“จริงเหรอ? เธอเป็นสาวที่ดีนะ เธอเป็นสมาชิกของปาร์ตี้ฮีโร่, ดังนั้นรักษานักเวทย์รุ่นน้องที่ชื่นชมเธอสิ เฮ้, อายะ, ชั้นได้ยินมาว่าเธอคุ้นเคยกับลาเบรินทอส นั่นจริงมั้ย?” (เอมิลี่)

 

“อืม, ค่อนข้างน่ะ” (อายะ)

 

เอมิลี่ไม่ได้ใส่ใจลูซี่และเริ่มคุยกับซา-ซัง

 

ซา-ซังเล่นบทไม่รู้เรื่อง

 

มันไม่ใช่ ‘ค่อนข้าง’, ใช่มั้ย?

 

“ปาร์ตี้ของชั้นคิดจะไปที่ลาเบรินทอสต่อไป เธอสอนชั้นนิดหน่อยได้มั้ย? รางวัลจะเป็นร้านของหวานลับของมักกาเรน” (เอมิลี่)

 

“ปล่อยชั้นได้เลย!” (อายะ)

 

ดูเหมือนการเจรจาสำเร็จไปได้ด้วยดี

 

“ลูซี่-โอเน่ซามะ, หนูรู้สึกเมาอ่า~ พาหนูไปที่ห้องหนูได้มั้ย?” (โมนิก้า)

 

“ใจเย็น, โมนิก้า ดื่มน้ำก่อนเลย” (ลูซี่)

 

พยายามเข้านะ, ลูซี่!

 

ผมก็ได้รับการชวนที่เราร้อนจากโทนี่, ดังนั้นผมเลยปล่อยไว้ที่ยีนแล้วเปลี่ยนเก้าอี้

 

“โอ้, มาโกโตะ-คุง ขอบคุณสำหรับงานดีๆวันนี้”

 

“แมรี่-ซัง, ทำได้ดีมากครับ วันนี้เป็นวันที่ลำบากจริงๆ” (มาโกโตะ)

 

ผมนั่งข้างแมรี่-ซังที่เพิ่งเสร็จงานสมาคมของเธอ

 

“มอนสเตอร์มาที่เมืองบ่อยมั้ยหลังๆ?” (มาโกโตะ)

 

“ใช่ นี่เป็นครั้งที่ 3 แล้วเดือนนี้…ถ้าเป็นแบบนี้, มันอาจจะแย่” (แมรี่)

 

สีหน้าของแมรี่-ซังที่ได้สดใสตลอดเมื่อดื่ม ได้มืดมนครั้งนี้

 

แน่นอนว่า มันจะน่ากลัวที่มีบางอย่างแบบนั้นเกิดขึ้นวันนี้

 

วันนี้ ซากุไร-คุงได้ปรากฏตัวมาอย่างโชคดี, แต่มันดูเหมือนปรกติจะเป็นลูคัส-ซัง และนักผจญภัยผู้มีประสบการณ์คนอื่นที่จะทำอะไรกับมัน

 

แต่ผู้มีประสบการณ์ได้ถูกเรียกตัวไปบ่อยไม่นานมานี้ และไม่อยู่

 

แมรี่-ซังพูดว่า: ‘จำนวนของคนที่บาดเจ็บได้เพิ่มขึ้น…และมันมีปัญหา’

 

เธอรู้สึกแย่

 

“มีอะไรที่ชั้นทำได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

เมื่อผมถามเธอ, เธอทำสีหน้าช็อก

 

และจากนั้น, เธอยิ้มให้ผม

 

“อ้าา, มาโกโตะ-คุงที่พึ่งพาไม่ได้นั่นได้เท่ขึ้น นายควรจะหมายอาณาเขตของชั้นให้เร็วกว่านี้นะ…” (แมรี่)

 

เธอมอบแซนวิชหมัดให้ผม

 

“มันเจ็บ” (มาโกโตะ)

 

ใช่ ใช่, นี่คือที่แมรี่-ซังควรจะเป็น

 

“โอเค, มาดื่มเถอะ! เพื่อฉลองมาโกโตะ-คุงที่ได้เป็นฮีโร่!” (แมรี่)

 

“เราได้ฉลองนั่นไปแล้วมากกว่าสิบครั้งนะ” (มาโกโตะ)

 

แมรี่-ซังได้กลับไปที่ทรงปรกติของเธอแล้ว

 

“ว่าแต่, นั่นคือฮีโร่แห่งแสง-ซามะ? เค้ามีความสัมพันธ์แบบไหนกับขุนนางสาวที่เป็นที่เล่าลือ, ฟูริ-จัง?” (แมรี่)

 

แมรี่-ซังกระซิบกับผมด้วยความสนใจ

 

“คู่กัน, น่าจะ?” (มาโกโตะ)

 

“?! เอ๋?! แต่ฮีโร่แห่งแสง-ซามะมีเจ้าหญิงของไฮแลนด์—” (แมรี่)

 

“อ้าา, นั่นโกหกน่ะ ได้โปรดลืมมันนะ” (มาโกโตะ)

 

“มันกวนใจชั้นแล้วตอนนี้! แอบบอกชั้นทีสิ!” (แมรี่)

 

ผมชำเลืองไปที่ซากุไร-คุงและฟูเรีย-ซัง ระหว่างที่ไหล่ผมได้ถูกเขย่า

 

“เฮ้, เรียวซูเกะ, ชั้นได้ถูกโจมตีโดยราชาก็อบลินเมื่อเร็วๆนี้” (ฟูเรีย)

 

“เอ๋? ก-เกิดอะไรขึ้นล่ะ?!” (ซากุไร)

 

“ชั้นควบคุมเค้าด้วยเวทมนตร์เสน่ห์และนักเวทย์-ซังกำจัดมัน ชั้นอาจจะมีพรสวรรค์ในฐานะนักผจญภัย” (ฟูเรีย)

 

“…อย่าทำสิ่งอันตรายหลายอย่างมากเกินไปสิ” (ซากุไร)

 

ซากุไร-คุงหัวเราะคิกคัก

 

ฟูเรีย-ซังบอกซากุไร-คุงเกี่ยวกับเหตุการณ์ไม่นานมานี่ในกำลังใจที่สูง

 

ซากุไร-คุงดูเหมือนจะสนุกที่ได้ฟังสิ่งนี้

 

คนหล่อสดชื่นซากุไรคุง และ สาวที่สง่างามผมดำยาว ฟูเรีย-ซัง; ทั้งสองคนดูเป็นภาพที่งดงามด้วยกันจริงๆ

 

นักผจญภัยผู้หญิงที่อยากจะคุยกับซากุไร-คุง, และนักผจญผู้ชายที่มีเป้าหมายที่ฟูเรีย-ซัง แม้แต่เข้าใกล้ก็ไม่ได้

 

ช่างสงบสุข

 

{ผมนึกถึงการคุยที่ผมมีกับซากุไร-คุงหลังจากปราบมังกรเขียว}

 

◇◇

 

มังกรเขียวสูญสิ้นไปโดยไร้เสียง

 

สกิลของผู้กอบกู้ในตำนาน, ดาบแห่งแสง, นั้นน่ากลัวเหมือนเช่นเคย

 

“นายช่วยเราไว้นั่น, ซากุไร-คุง ทำไมนายมาที่มักกาเรน?” (มาโกโตะ)

 

ผมไปหาเขาระหว่างที่มอบคำขอบคุณ

 

“ชั้นได้เป็นกัปตันอัศวินของอัศวินแห่งแสง, ชั้นเลยไปรอบๆเพื่อทักทายราชวงศ์ในแต่ละประเทศ ชั้นมาที่โรเซส, ชั้นเลยคิดว่าจะโผล่มาที่มักกาเรนน่ะ” (ซากุไร)

 

เขาตอบอย่างมีความสุข

 

ผมยิ้มกับสิ่งนั้น

 

“นายมาเพื่อเจอฟูเรีย-ซัง, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“…ย-ยังไงซะ, นั่นก็ส่วนหนึ่ง” (ซากุไร)

 

น่า น่า, นายหลอกผมไม่ได้หรอก

 

“แต่มันโอเคเหรอ? นายมีภรรยาและลูกในประเทศแห่งแสง, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

คนสวย 20 คน!

 

ฟูเรีย-ซังอยู่บนนั้นอีก?! นายทำให้ผมอิจฉา!

 

ผมพยายามถามเขาด้วยอารมณ์แหย่ๆที่เบาๆ

 

แต่สีหน้าของซากุไร-คุงได้มืดลง

 

“จริงๆแล้ว…ชั้นไม่ได้เห็นหน้าลูกของชั้นเลย…” (ซากุไร)

 

“หือห์?” (มาโกโตะ)

 

รอเดี๋ยวก่อนนะ

 

นายไม่เคยเห็นหน้าลูกของนายเองเหรอ?

 

นั่นอะไรน่ะ?

 

เขาบอกผมว่าลูกของเขาเป็นลูกของฮีโร่แห่งแสง, แต่พวกเขา 《ไม่ใช่》ลูกของราชวงศ์

 

แต่เรื่องที่มีปัญหาคือเขาเป็นสามีของเจ้าหญิงโนเอล, และเขาจะเป็นราชาคนต่อไปของไฮแลนด์

 

ลูกของราชาคนต่อไป ที่ไม่มีเลือดของราชวงศ์

 

พวกเขาอาจจะเป็นตัวกระตุ้นการพิพาทของลูกหลานในอนาคต

 

เพราะสิ่งนั้น, ซากุไร-คุงได้ถูกห้ามเจอกับแม่เมื่อลูกได้อยู่ที่นั่น

 

ราชาที่จะมาเป็นราชาคนต่อไปของไฮแลนด์ หลังจากซากุไร-คุงต้องเป็นลูกที่มีเลือดของราชวงศ์

 

แต่ออราเคิลแห่งแสง, เจ้าหญิงโนเอล, ยังมีลูกไม่ได้

 

เจ้าหญิงโนเอลจะมีลูกได้เมื่อเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้ถูกกำจัด และความสงบสุขมาที่โลกนี่

 

ราชาคนต่อไปต้องไม่มีความรู้สึกกับลูกที่ไม่มีเลือดของราชวงศ์

 

ลูกของซากุไร-คุงเป็นเพียงแต่ {‘อะไหล่ของฮีโร่แห่งแสง’}

 

เห็นว่าพวกเขาจะได้ถูกเลี้ยงในฐานะทหารในที่ที่ซากุไร-คุงไม่รู้

 

เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นกฎ

 

…นั่นมันเละเทะ

 

“ต-แต่ถ้าเจ้าหญิงโนเอลไม่สามารถที่จะมีลูกล่ะ…” (มาโกโตะ)

 

“ถ้าเป็นแบบนั้น, ลูกของเจ้าชายคนที่หนึ่งหรือสองจะได้บัลลังก์ต่อไป เมื่อนั่นเกิดขึ้น, ภรรยาของพวกเขาเห็นว่าจะเป็นลูกสาวของชั้น” (ซากุไร)

 

ซากุไร-คุง หัวเราะอย่างไร้พลัง

 

ผมหัวเราะกลับไม่ได้

 

ราชวงศ์ของไฮแลนด์อยากจะได้สายเลือดของฮีโร่แห่งแสงไม่ว่าอย่างไร

 

ความมืดของไฮแลนด์นั้นลึก

 

สีหน้าที่ซากุไร-คุงได้แสดงในทันทีนั้นคือความเหนื่อย

 

ไม่ใช่ว่าสภาพจิตใจเขาอันตรายนิดหน่อยเหรอ…?

 

“ซากุไร-คุง, นี่อาจจะฟังดูแย่แต่…” (มาโกโตะ)

 

‘ออกจากประเทศแล้วมาผจญภัยกับเราในมักกาเรน’, คือที่ผมอยากจะบอกเขา

 

…แต่ผมทำไมได้

 

“พวกเรามาที่โลกคู่ขนาน, แล้วพวกเขายินดีต้อนรับเราที่ไม่มีคนรู้จักในฐานะแขกบ้านแขกเมือง ไม่ใช่แค่ชั้น, แต่เป็นเพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดที่มากับเรา ชั้นจะทำที่ชั้นทำได้” (ซากุไร)

 

เขากลับไปที่สีหน้าสดชื่อเหมือนเดิมของเขา, และพูดสิ่งนี้อย่างเฉียบขาด

 

“…เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

 

เขาไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ ตั้งแต่นานมาแล้ว

 

เขาเป็นคนดีเกินไป, เขาเป็นที่พึ่งพาของคนมากมาย, ผมรู้สึกถึงความรู้สึกของความรับผิดชอบ…และไม่สามาถปฏิเสธหน้าที่นั้น

 

เขาตรงข้ามกับผมที่หนีจากสิ่งที่ผมจัดการได้ไม่เก่ง และแค่เล่นเกมตลอดเวลาอย่างผมโดยสิ้นเชิง

 

นั่นทำไม ผมไม่เก่งกับการจัดการกับซากุไร-คุงตั้งแต่นานมาแล้ว

 

เขานั้นแพรวพราวเกินไป

 

“โอเค! ไปที่บาร์กันเถอะ! ชั้นรู้จักร้านเนื้อเสียบไม้อร่อยๆ!” (มาโกโตะ)

 

ผมเกี่ยวแขนกับซากุไร-คุง และพูดในน้ำเสียงที่ร่าเริง

 

“ท-ทากัตซูกิ-คุง? ชั้นได้ยินมาว่าโซเฟีย-ซามะ อยู่ในมักกาเรน, ชั้นเลยต้องไปมอบคำทักทาย” (ซากุไร)

 

“เจ้าหญิงโซเฟียไปที่ถิ่นฐานอื่น เดี๋ยวเธอก็กลับมา, ดังนั้นไปเจอกับฟูเรีย-ซังก่อนเถอะ!” (มาโกโตะ)

 

“อ-โอเค…” (ซากุไร)

 

ผมลากซากุไร-คุงที่ลนอย่างบังคับ, เรียกซา-ซัง, ลูซี่, และฟูเรีย-ซัง, และทำใช้ชายที่ซีเรียสเกินไปมากคนนี้ได้พัก

 

◇◇

 

เมื่อซากุไร-คุงได้สนทนากับฟูเรีย-ซังดูเหมือนเขาจะมีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจเขาจริงๆ

 

นั่นโล่งใจ

 

“เฮ้ เฮ้, เรียวซูเกะ, น้ำนี่อร่อย ลองดื่มมันสิ” (ฟูเรีย)

 

“อย่างนั้นเหรอ อ้าา, มันดื่มง่าย…” (ซากุไร)

 

อ้า, ฟูเรีย-ซัง! ถ้าเธอเสนอเหล้านั่นให้ซากุไร-คุง…

 

“อ-เอ๋? เรียวซูเกะ?” (ฟูเรีย)

 

อาา, เขาหลับไป

 

เห็นซากุไร-คุงราบลงไปกับโตะ, ฟูเรีย-ซังได้ลนและสับสน

 

เวร, ผมไม่ได้บอกฟูเรีย-ซังว่าซากุไร-คุงนั้นคออ่อนกับแอลกอฮอล์

 

ยังไงซะ, เขาจะตื่นหลังจากซักพัก

 

พักผ่อนให้สบายนะ, ซากุไร-คุง

 

ทั้งหมดเพราะกลางคืนมันยาวนาน

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ได้ทั้ง facebook และ discord